ΓΛΥΚΕΙΕΣ...ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ.....

Δεν ξέρω γιατί , αλλά απόψε ο νους μου δεν λέει να ..συμμαζευτεί,έχει ..κολλήσει εκεί στα περασμένα και με...βασανίζει..βασανιστικά αλλά γλυκά-γλυκά...
Προχθές, ήταν της Αγίας Αικατερίνης,και το μυαλό μου,(δεν θέλω...ουουου..)άθελά μου πήγε στην πιό γνωστή Κατερίνη του χωριού μας , την αξέχαστη Κατερίνη Γκομόζια, την Γκομοζοκατερίνη, όπως τη λέγαμε.
Η Κατερίνη, γιά όσους δεν γνωρίζουν, ήταν μιά συμπαθητική , γραφική φιγούρα της παλιότερης Λιδορικιώτικης ζωής,που ήρθε στο χωριό μας,προφανώς απ'τη Γρανίτσα , άγνωστο όμως πότε και πως,προσωπικά τη γνώρισα στις αρχές της δεκαετίας του 50,όταν επιστρέψαμε στο χωριό,και άνοιξε ο πατέρας μου το Ζαχαροπλαστείο στ' Αλωνάκι.
Την γνώρισα σαν μαντάμ..ντε..κομπανί,αλλά και..μπέιμπι..σίτερ, της οικογένειας του αείμνηστου Γυμνασιάρχη , τότε , του Γυμνασίου μας του Χαρίλαου Παπαδημητρίου,ο οποίος είχε ένα μικρό γιό , τον Χρηστάκη , ένα ..τροφαντούλικο,μεγαλόσωμο , πολύ-πολύ ζωηρό , πεντάχρονο περίπου αγοράκι,με σγουρά μακριά μαλλιά, που δεν άφηνε..λίθο επί λίθου ,που λένε,η μητέρα του,θα πρέπει να ήταν από καλή οικογένεια,μαθημένη με νταντάδες φαίνεται, γι'αυτό και όταν ήρθαν στο Λιδορίκι,προσέλαβε την Κατερίνη γιά νταντά...παιδαγωγό και...μεταφορέα , του Χρηστάκη.
Στις Εθνικές γιορτές,στο Αλωνάκι , στο ηρώον, αλλά και στις διάφορες οικογενειακές εξόδους του ζεύγους Παπαδημητρίου,η Κατερίνη η καημένη , μετέφερε αγκαλιά , συνήθως , τον..πολύκιλο..Χρήστο,ενώ διαμαρτυρόταν προς την αείμνηστη , πιά ,Γυμνασιάρχαινα λέγοντάς της : Τ' διν'ς, τ' διν'ς κι..ντιρλικώνει κι δε μπουρού να του..σκώσου ,μ'πέσαν τα..πάκια....
Ο Χρηστάκης , βέβαια ήταν αεικίνητος,γυρόφερνε την πλατεία,ανάμεσα στον κόσμο,δημιουργώντας..τζερτζελέ και φασαρία,και πίσω του συνέχεια έτρεχε η καημένη η Κατερίνη,αγανακτισμένη και..λαχανιασμένη, ήταν και μεγάλη γυναίκα..βλέπεις...
Η ίδια, δεν γνώριζε η δεν θυμόταν πολλά πράγματα γιά το παρελθόν της ,θυμάμαι όταν την ρωτούσα από πότε είναι στο Λιδορίκι, μ' απαντούσε..στερεότυπα : Απ' τσ' Τούρκς,αυτό και μόνο,ούτε γνώριζε αν είχε συγγενείς ,οικογένεια κλπ.
Όταν ο Γυμνασιάρχης μετατέθηκε , η Κατερίνη ανέλαβε..παιδαγωγός της οικογένειας Μοίρα ,του Ειρηνοδίκη που είχε έρθει στο Λιδορίκι,ο αείμνηστος Δημ.Μοίρας ,ήταν ένας υπέροχος,ένας..Άγιος άνθρωπος , όπως κι' η σύζυγός του και η Κατερίνη έγινε πιά του σπιτιού .

Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι.....