ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΑΠ' ΤΟ ΚΑΨΙΜΟ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ

  Έχουν περάσει 66 χρόνια απ' το κάψιμο του χωριού μας , και δεν έχουμε , δυστυχώς , μάθει ακόμα πολλές λεπτομέρειες ΄, όπως δεν έχουν φωτισθεί και πολλά σκοτεινά σημεία , βέβαια είναι συνηθισμένο φαινόμενο να ...ωραιοποιούμε και να..σρογγυλεύουμε τα πράγματα ..αλαφρώνοντας όσα...βαραίνουν , ως πότε όμως ; Η αλήθεια είναι μία και ..μοναδική , και δυστυχώς πολλές φορές ..πικραίνει , αλλά πρέπει ΠΑΝΤΑ  ΝΑ  ΛΕΓΕΤΑΙ .

   Με χαρά πήραμε αυτό το γράμμα απ' τον αγαπητό ξάδερφο , φίλο και χωριανό Γιώργο Φωτόπουλο , απ' τη Δανία , που μας στέλνει ..πίσω στη θλιβερή μέρα του καψίματος , λέγοντας κάποια πράγματα που δυστυχώς μας είναι άγνωστα ...τον ευχαριστούμε θερμά και περιμένουμε κι' άλλα του γράμματα .

  

ΚΑΠΟΙΕΣ..ΠΙΚΡΕΣ  ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΨΙΜΟ ΤΟΥ ΛΙΔΩΡΙΚΙΟΥ 29//8//1944

 

   Το κάψιμο του χωριού μας πού άρχισε να " γιορτάζεται " με καθυστέρηση δεκαετιών,ετεροχρονισμένα και όχι 29.8 πού συνέβη,δεν έγινε όπως αναφέρεται στις ομιλίες και στα κείμενα πού δημοσιεύονται,μόνο από τους γερμανούς κατακτητές. Κατά μαρτυρίες παλιών,ελάχιστοι των οποίων είναι ακόμα ανάμεσά μας, στο ολοκαύτωμα του Λιδωρικιού μετείχαν ενεργά Έλληνες συνεργάτες ή κολαούζοι των γερμανών αναμεσά τους και ελάχιστοι Λιδωρικιώτες.

   Τώρα γιατί αγνοείται ή αποσιωπάται η πικρή αλήθεια επι δεκαετίες είναι απορία μου και αιτία του σημειώματος.Θυμούμαι μια συζήτηση με τον μακαρίτη Κώστα Φωτόπουλο ή Κριτσοκώστα ,από τους πρώτους πού μπήκαν στο καμένο χωριό μαζί με τον Λάμπρο Φωτόπουλο πρωί νύχτα την επόμενη μέρα. Το τι αντίκρυσαν δεν λέγεται, αφού πρώτα πήγαν στο πουρναιίκο και ειδαν τις δυό καμμένες αδελφές . Στο κριτσαίικο σπίτι πρόλαβαν και έσβυσαν κάτι πού σιγόκαιγε στο καμένο ήδη ξύλινο μπαλκόνι κάτω απ το οποίο οι ,,,γερμανοί με τά φλογοβόλα ,,,είχαν ανάψει κλάρες για να πάρει το μπαλκόνι και μετά όλο το σπίτι. Ο ,,κριτσοκώστας έμαθε αργότερα , ότι την φωτιά έβαλε ενας μέτοικος στο Λιδωρίκι από το ψηλό χωριό, που βοηθούσε τους γερμανούς στο κάψιμο του χωριού μας.

    Στόν εμφύλιο λίγα χρόνια αργότερα συναντήθηκαν φαντάρος ο Κωστας υπαξιωματικός ο άλλος κάπου στη Μακεδονία και αφού χαιρετήθηκαν σά χωριανοί ….τού είπε ο Κώστας . ,, Χωριανοί ρε κιαρατά αλλά μόκαψες του σπιτ,στην κατουχή,,. Απαντηση. ,,Δεν εισαι ρε ενός κοντού τ κρίτσα κατ απ τούν Αγιώργη,δεν τόκαψα του σπίτσας. Αναψα κατ κλάρις κι πουρναρια στου παλκονι κι το πολύ πολύ να κάηκι τού παλκόνι σας,,.Ο Κώστας τον στόλισε κατάλληλλα, γιατί είχε κάψει άλλα σπίτια πιθανώς το διπλανό το πουρναίικο, όπου σκότωσαν τις δυό αδελφές γριούλες , και χώρισαν οι δρόμοι τους. Έχω συγκρατήσει κι άλλες διηγήσεις αλλά δεν είναι του παρόντος.

   Αυτό πού επιβάλλεται είναι να λέγεται και να γράφεται η ιστορική αλήθεια για όλους και όλα,και όχι να εξωραίζονται τα γεγονότα φορτώνοντας τά πάντα στους γερμανούς πού στο κάτω κάτω ήταν στρατός κατοχής . Οι έλληνες συνεργάτες τους γιατί εκαιγαν σπίτια ,περιουσίες και υπερήλικες στο Λιδωρίκι ,λίγες μέρες πρίν τελειώσει η κατοχή,όπως ήταν η τότε επικρατούσα προαισθηση. Και γιτί επί 66 χρόνια αποσιωπούν το γεγονός ομιλητές και γράφοντες, ενώ αν ρωτήσουν δυό γερους στο καφενείο κάτι θα μάθουν.

      Με   αγάπη

   Γιώργος Φωτόπουλος