Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΛΟΓΙΚΗ..
Η αείμνηστη Μ. Πουρνιά , ένα απ' τα τραγικά θύματα της Γερμανικής θηριωδίας , του λοχαγού Μάλτεν που έκαψε το χωριό μας στις 29-8-1944 , μπροστά στο σπίτι της το 1928 .
To Λιδορίκι όπως ήταν το 1938 , η φωτογραφία είναι παρμένη απ' το Γυφτομαχαλά .
Ακολούθησε σχεδόν αμέσως ( Γενάρης '43 ) η μεγάλη εκκαθαριστική επιχείρηση , όλου του συντάγματος , από τον κόλπο της Λιβαδόστρας και τον Ελικώνα ως τις Καρούτες της Γκιώνας . Το ΙΙ τάγμα έκανε την εξόρμησή του από την Κωπαίδα προς τη Δόμβραινα , όπου συναντήθηκε με το Ι τάγμα , που πέρασε απ' τον Ισθμό της Κορίνθου με πλοία στη Χόστια γιά ν' ανηφορίσει απ' το Κακόσι στη Δόμβραινα .
Στην υποχώρησή τους οι αντάρτες χτύπησαν στα υψώματα της Ξηρονομής τον προωθημένο 5ο λόχο , που με βαρειές απώλειες ξέφυγε την καταστροφή χάρη στην έγκαιρη υποστήριξη ενός αποσπάσματος υπό τον ταγματάρχη POYS , που πρόλαβε να βοηθήσει το λόχο ν' απαγκιστρωθεί . Στην επιχείρηση αυτή πήρε μέρος και το ΙΙΙ τάγμα που μόλις είχε επιστρέψει από τις Κυκλάδες . Το τάγμα αυτό με την πυροβολαρχία του , ενισχυμένο σημαντικά από ένα ταγμα Γερμανο-Μαροκινών από μερικές μονάδες της Βέρμαχτ , κατέλαβε το Κυριάκι . Μετά την εκκαθάριση της δυτικής πλαγιάς του Ελικώνα , ανέβηκε στην Ατάχωβα κι' έπειτα με μιά ευρύτερη προώθηση έπιασε τον οδικό άξονα Γραβιάς - Άμφισσας - Ιτιάς και Γαλαξειδιού , όπου έφτασε στο μεταξύ κι η υπόλοιπη δύναμη του συντάγματος ( Ιο και ΙΙο τάγμα ) .
Τέλος , στις 7 Φεβρουαρίου το σύνταγμα , έχοντας πληροφορίες γιά τους Άγγλους της Γκιώνας , προώθησε τον 4ο λόχο του ΙΙ τάγματος υπό τον λοχαγό Σμίεγκ και τον υπολοχαγό Βάγκενφηλντ από την Άμφισσα προς τις Καρούτες , που ήταν το φρούριο του ΕΛΑΣ της περιοχής . Το απόσπασμα του Σμίεγκ ξεκίνησε απ' την Άμφισσα με κατακλυσμό βροχής . Διάσχισε νύχτα με χιονοθύελλα το Καρουτιανό οροπέδιο , έκαψε τον καταυλισμό της Αγγλικής Αποστολής και αιχμαλώτισε την 7μελή ομάδα του σταθμού ασυρμάτου ( φρουρά , χειριστές και ένα Άγγλο αξιωματικό ) . Αμέσως έπειτα κατέλαβε τις χιονισμένες Καρούτες γιά να επιστρέψει την άλλη μέρα ανενόχλητο στην Άμφισσα .
Στις αμέσως επόμενες μέρες το ίδιο απόσπασμα , κοντά στο Γαλαξείδι , πέτυχε να αιχμαλωτίσει άλλον ένα Άγγλο Αξιωματικό και να πάρει λάφυρο τον άσύρματό του .Τέλος λίγο αργότερα στα δάση πάνω απ' την Γραβιά πιάστηκαν αιχμάλωτοι άλλοι δυό Άγγλοι αξιωματικοί που είχαν ξεφύγει απ' τις Καρούτες . Η άνοιξη του '44 βρήκε το Σύνταγμα να έχει την έδρα του στη Λιβαδειά με το ΙΙΙ τάγμα διαθέσιμο γιά τη φρούρηση όλης της περιοχής απ' την Άμφισσα ως την Κωπαίδα . Το ΙΙο τάγμα , με έδρα τη Λαμία ( 8ος λόχος ) είχε σαν αποστολή την εξασφάλιση της γραμμής Λαμίας - Μπραλου και τη φρούρηση της κοιλάδας του Σπερχειού . Ο 7ος λόχος του οργάνωσε ένα μόνιμο φυλάκιο στις Θερμοπύλες , ο 6ος λόχος και ο 5ος κράτησαν αντίστοιχα τα χωριά Μοσχοχώρι και Λιανικλάδι .
O Διοικητής του Συντάγματος , συνταγματάρχης Χέρμαν Φραντς , πρώτος από δεξιά , και αξιωματικοί του συντάγματος 18 . Τρίτος απ' αριστερά ο λοχαγός Μάλτεν , που κατέλαβε και έκαψε το Λιδορίκι .
Γιά να κρατήσει έναν ευρύτερο τομέα , το ΙΙΙ τάγμα έκανε μιά μεγαλύτερη διασπορά των δυνάμεών του . Ο 10ος λόχος του λοχαγού Λαχάουερ αφού κατέλαβε στις 10 Φεβρουαρίου την Αράχωβα απλώθηκε μετά πάνω στο δρόμο Άμφισσας - Γραβιάς , ενώ γιά το τμήμα του δρόμου Άμφισσας - Ιτιάς είχε διατεθεί ο 11ος λόχος υπό τον λοχαγό Γιούγκερνς . Η υπόλοιπη δύναμη του τάγματος αφού έκανε μιά επιτυχήμένη εκκαθαριστική επιχείρηση ως το Κυριάκι , άφησε μετά τον 9ο λόχο στην Αράχωβα κι έτσι έμεινε μόνο ο 12ος λόχος γιά εφεδρεία . Η κυριώτερη επιτυχία του τάγματος στην περιοχή αυτή τότε , ήταν η διάλυση ενός τμήματος ανταρτών ( δύναμης περίπου ενός τάγματος )που χτυπήθηκε σε πορεία από Αγία Ευθυμία προς Γαλαξείδι απ' όλα τα βαριά όπλα κι' απ' τα κανόνια της 3ης πυροβολαρχίας του λοχαγού Μιτερχούμπερ . Αρκετοί αντάρτες έπεσαν αιχμάλωτοι , ενώ 7 πολυβόλα και 30 αγγλικά όπλα ήταν τα λάφυρα μαζί με ένα κατεστραμμένο σταθμό ασυρμάτου .
Τέλος το Ι τάγμα επέστρεψε στην Πάρνηθα . Στις αρχές Μαρτίου το τάγμα αφού πέτυχε να αποκαταστήσει τις ζημιές ενός σαμποτάζ στο φράγμα του Μαραθώνα και να εκκαθαρίσει την περιοχή αυτή , πήρε μετά μέρος με τον 4ο λόχο του στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στη δυτική και βόρεια Εύβοια . Μετά την επιστροφή του λόχου του , το τάγμα επανέλαβε τις εκκαθαριστικές του επιχειρήσεις μέσα στην Κωπαίδα ( Τοπόλια προς Μαγούλα ) και στις νοτιανατολικές πλαγιές του Ελικώνα ( Λιβαδόστρα προς Κορομπίλι ) .
Πιό αξιόλογη , όμως , ήταν η τελική φάση των επιχειρήσεων αυτών υπό τη διεύθυνση του ταγματάρχη Μαν με τη διαπόρθμευση του τάγματος απ' την Κόρινθο στο Κακόσι και τη νυχτερινή διχαλωτή εξόρμησή του προς τη Χόστια και το Κυριάκι . Εκεί απειλήθηκε μεγάλη δύναμη ανταρτών με το επιτελείο της και με Άγγλους αξιωματικούς ( 30 Ιουνίου έως 1 Ιουλίου '44 ). Οι αντάρτες κατόρθωσαν να ξεφύγουν αφού άφησαν στα χέρια του τάγματος πολλά λάφυρα ( όπλα , συσκευές ασυρμάτου και αρκετά αγγλικά αλεξίπτωτα ) καθώς και τρεις αιχμαλώτους .
Με τη λήξη της επιχείρησης αυτής το Ιο τάγμα επέστρεψε στην Αθήνα όπου έμεινε με την 3η πυροβολαρχία όλον τον Ιούλιο , ασχολούμενο με τη φρούρηση της περιοχής και τοπικές εξορμήσεις γιά την εκκαθάριση της περιοχής πάνω απ' το φράγμα του Μαραθώνα προς εξασφάλιση των πηγών και των νερών της λίμνης . Στις αρχές Ιουνίου '44 επέστρεψε στην Ελευσίνα το ΙΙο τάγμα αφού ολοκλήρωσε με επιτυχία τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του στη Σπερχειάδα ( Καστρί , Μακρακώμη , Μόνή Αγάθωνος κ,α ) . Το τάγμα μετακινήθηκε από Άμφισσα και Λειβαδειά προς Ελευσίνα , όπου έγινε τότε η συγκέντρωση και η προετοιμασία των δύο ταγμάτων γιά τις δυό μεγάλες θερινές επιχειρήσεις " Νάτερ " ( Οχιά ) και " Άντλερ " ( Αετός ) στη νότια Πελοπόννησο , δηλαδή γιά τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στον Ταύγετο και στον Πάρνωνα .
Το σύνταγμα 18 , με τα δυό αυτά τάγματά του και τις δύο πυροβολαρχίες του ( 1η και 2η ) , πήρε διαταγή να προωθηθεί εκκαθαριστικά από βορρά προς νότο στον Ταύγετο και μετά στον Πάρνωνα με συνεργασία και υποστήριξη γερμανικών μονάδων της 117ης μεραρχίας του στρατηγού Βον Λε Σουρ και τμημάτων της Ελληνικής Εθελοντικής Χωροφυλακής του συνταγματάρχου Παπαδόγκωνα , που είχε τότε αξιόλογη δύναμη στην Πελοπόννησο ( περίπου 8.000 άνδρες με πολλούς μόνιμους αξιωματικούς ) . Γιά τη σύνδεση και συνεργασία με τον Παπαδόγκωνα χρησιμοποιήθηκε ο ταγματάρχης Ρόις ενώ η διοίκηση του ΙΙ τάγματός του ανέλαβε ο λοχαγός Ρόσενσχον.
Στις 5 Ιουλίου το σύνταγμα στρατοπέδευσε στην Τρίπολη γιά να πάρει αμέσως το δρόμο της επιστροφής στην Τρίπολη , και αμέσως να πάρει το δρόμο επιστροφής στην Αθήνα . Το ΙΙο τάγμα επέστρεψε στη Λαμία και το ΙΙΙο τάγμα γύρισε ξανά στην Άμφισσα . Όταν έγινε γνωστό ότι η περισσότερη δύναμη του ΙΙου τάγματος , σηλαδή το εκκεθαριστικό απόσπασμα του λοχαγού Χάκερτ , χτυπήθηκε και καταστράφηκε στις Καρούτες ( 5.8.44 ) το τάγμα ξεσηκώθηκε σε συναγερμό , όρμησε από την Αθήνα και διαβαίνοντας ολοταχώς από Λιβαδειά και Αράχωβα έφτασε την άλλη κιόλας μέρα στην Άμφισσα .
Το τάγμα στην πορεία του γιά τις Καρούτες , δέχτηκε στο πέρασμα της Γκιώνας , σε υψόμετρο 1.400 μ περίπου , την επίθεση των ανταρτών και είχε αρκετούς τραυματίες . Γρήγορα όμως κατόρθωσε να περάσει στην αντεπίθεση και με την υποστήριξη των ορειβατικών κανονιών του απώθησε τους αντάρτες και προχώρησε βιαστικά προς τις Καρούτες γιά να περισώσει τους τυχόν επιζώντες .
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι ....
No comments:
Post a Comment