ΕΝΑ ΠΡΟΧΕΙΡΟ ΠΕΝΤΑΝΟΣΤΙΜΟ ΤΣΟΠΑΝΙΚΟ ΦΑΓΗΤΟ
Την τσοπάνικη συνταγή για το “ κοσμάρι “ , αγαπημένοι μου φίλοι , την…” ξεσηκώσαμε “ , απ’ την περίφημη αφήγηση “ Πως πήζουν το τυρί στα βουνά της Δωρίδας “ , του Αρτοτινού λαογράφου Δημήτρη Λουκόπουλου .
Δεν ξέρω αν έχετε δοκιμάσει το κοσμάρι , πάντως όσοι έχουν φάει μιλάνε για ..υπέροχη γεύση , σωστή λιχουδιά . Τόσο λοιπόν , πολύ αρέσει , ειδικά στους τσοπάνηδες , που σκεφτόμαστε , απ’ του χρόνου , γιατί φέτος δεν..προκάνουμε , να καθιερώσουμε , μαζί με τις υπόλοιπες Αυγουστιάτικες “ Πολιτιστικές ..εκδηλώσεις “ , τραχανόπιτες , ψιμοτύρια , χταπόδια και…γιαούρτες , να καθιερώσουμε και μια εκδήλωση για το ..κοσμάρι , “ γιορτή λοιπόν του..κοσμαριού .
Για να γίνει όμως αυτό , θα πρέπει να..μάθουμε να το φκιάχνουμε , ορίστε λοιπόν η συνταγή …
* *
“ Απ' το ξινισμένο τυρί φκιάνει και κοσμάρι ο τσοπάνης , να , πως , βάνει το τηγάνι στη φωτιά . Κι' αν δεν έχει τηγάνι , τον κούτουλα , παίρνει κάμποσο τυρί , το βάνει μέσα , ζεσταίνεται απ' τη φωτιά κι' απολάει . Λες και θα λειώσει όλο , μα αυτό δε λειώνει , μονάχα το βούτυρο ξεχωρίζει , σαν το λάδι , το βλέπεις να κιτρινίζει αποπάν' αποπάνω .
Ο τσοπάνης με το ξυλοχούλιαρο όλη την ώρα όση ζεσταίνεται το τυρί ανακατεύει . Ανακατεύει , ανακατεύει , κι όντας κοντεύει να γίνει , το βλέπεις και μαστιχώνει . Γίνεται απαράλλαχτο σαν τη γλυκιά μαστίχα που πουλάν οι γυρολόγοι γλυκαντζήδες κόβοντας λίγο λίγο απ' το ξύλο που την κρατάει . Έγινε το κοσμάρι , όντας κλωστιάσει το κατεβάζουν . Τρως κι είναι ..άλλο που να σου λέω κι' άλλο που να φας . Λίγο βαρύ στο στομάχι είναι μονάχα “.
No comments:
Post a Comment