“ ΓΟΥΡΜΠΟΥΛΙ ΝΑ ΓΙΝ’ ΤΟΥ…ΧΕΡ’Τ’…”

 

ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Χαζεύοντας τις παλιές οικογενειακές μας φωτογραφίες αδέρφια , στάθηκα σ’ αυτή , θυμήθηκα τη μάνα μου φυσικά , αλλά και την αγαπημένη μου θεια, τη Βιολέτα , Δγιλέτα στα..καθαρά Λιδορικιώτικα , και μου ρθαν στο νου τόσα και τόσα που ζήσαμε τόσα χρόνια δίπλα-δίπλα .

   Πολλά , πάρα πολλά τα ..αξιομνημόνευτα και πολλές οι ιστοριούλες που αυτόματα εμφανίσθηκαν στην ..οθόνη του μυαλού μου , αυτού του..λίγου τέλος πάντων , αυτή όμως που δα θυμηθούμε απόψε είναι , νομίζω , άκρως..ενδιαφέρουσα και..αντιπροσωπευτική ..

   Η θεια μου η Βιολέτα , για όσους δεν γνωρίζουν πρόσωπα  και..πράγματα  , ήταν παντρεμένη με τον μπάρμπα μου το Σπύρο Καψάλη , αδερφό του πατέρα μου , και ως εκ τούτου μέναμε στο πατρικό σπίτι του πατέρα μου , που ήταν μοιρασμένο στα δυο , δύο σπίτια σε ένα δηλαδή , τα αδελφομοίρια που λένε ..

   Έτσι ήμασταν όλη μέρα σχεδόν μαζί , μας χώριζε ένας ..τοίχος , και μάλιστα ..παλιάς κατασκευής , που δεν είχε ούτε καν τη στοιχειώδη μονωτική δυνατότητα , κοντολογίς ήταν σαν να ζούμε στο ίδιο..σπίτι .

   Αγράμματη , όπως όλες οι γυναίκες της εποχής της , η θεια Βιολέτα , πέρασε τη ζωή της κυριολεκτικά στα ..χωράφια , όργωμα , σπάρσιμο , βοτάνισμα , θέρισμα και..αλώνισμα , άντε το ίδιο και στα αμπέλια , είχαν ένα στα παλιάμπελα και ένα στη Βελά , και ένα περιβόλι στου Παπά τη βρύση , είχε και ένα μουλάρι , που το ‘λεγε …Κούλα , βέβαια Κούλα λέγαν και τη μάνα μου , Κούλα η..Κικούλα , απ’ το Αγγελική φυσικά ..

   Αυτή η..συνωνυμία είχε συχνά..πυκνά και τα..ευτράπελά της , φώναζε , π.χ , η θεια Βιολέτα το μουλάρι , για να το ποτίσει , έβγαινε απ’ το σπίτι , και φώναζε : Κούούλαααα…άκουγε η μάνα μου , από δίπλα , συνήθως στο βάθος στην κουζίνα , το όνομά της και απαντούσε βγαίνοντας έξω: Έλα Βιολέτα , τι θες ; Και η θεια..Βιολέτα : ..δε φουνάζου ισένα , του..μπλάρ..φουνάζου…καταλαβαίνετε τώρα τι γινόταν , αλλά και πόσες φορές τη μέρα γινόταν αυτό…και φυσικά εμείς ξελιγωνόμασταν στα γέλια …

   Η θεια Βιολέτα λοιπόν , παλιών-παλιών αρχών , της παλιάς σχολής που λένε , είχε τις δικές της αντιλήψεις και ζούσε σύμφωνα μ΄αυτές , ήταν θρήσκα , πήγαινε στην εκκλησία , όταν μπορούσε , γιατί έκανε και…γεωργικές ..υπερωρίες , νήστευε , και ακολουθώντας τους θρησκευτικούς κανόνες , δεν ορκιζόταν ποτέ και για κανένα απολύτως λόγο…

   Έλα όμως που σε κάποιο γειτονικό της χωράφι είχε γίνει μια..αγροζημία , κάτι πρόβατα μπήκαν και έκαναν ζημιά στα σπαρτά , το πήρε χαμπάρι ο ιδιοκτήτης του χωραφιού , και μήνυσε τον προβατοϊδιοκτήτη , και έβαλε μάρτυρα τη θεια μου τη Βιολέτα , κι’ ο ..αθεόφοβος ούτε την ρώτησε καν , ούτε που την ενημέρωσε σχετικά..

   Η θεια μου βέβαια δεν είχε ιδέα από δικαστήρια , και όπως είπαμε και πριν δεν ήξερε καθόλου γράμματα , η πρώτη ..μάχη λοιπόν έγινε όταν της έφεραν την κλήση , για να πάει για μάρτυρας , δεν την έπαιρνε με τίποτα , δεν ξέρω γω απ’ αυτά , είπε στον κλητήρα , ξ’φοτώσε με , ο άνθρωπος της εξήγησε πως την καλούν στο δικαστήριο να καταθέσει ό, τι ξέρει για την υπόθεση , ανένδοτη η θεια μου..

   Φασαρία κακό , ολόκληρη ιστορία , για την παραλαβή της κλήσης , πάρτην , δεν την παίρνω , και δώστου και πάρτου , τελικά ο κλητήρας αφού είδε κι’ αποείδε , την άφησε την κλήση σε κάποιον του σπιτιού και έφυγε..καταϊδρωμένος , και φεύγοντας , διά ..πάσα ..ενδεχόμενον , της επανέλαβε και την ημερομηνία που θα γινόταν το δικαστήριο , τονίζοντάς της πως αν δεν παρουσιαστεί , θα πάει..φυλακή , και το τόνισε αυτό γιατί η θεια μου , εδήλωσ ευθύς εξ’ αρχής : δεν..ξέρω τι μ’ λες , ιγώ δεν πάου π’ θινά..

   Με όλη όμως τη φασαρία που έγινε άκουσαν και οι γύρω γείτονες για το δικαστήριο και φυσικά της είπαν πως πρέπει να πάει γιατί αλλιώς θα βρει το μπελά της..δεν πα να λέγανε όμως όλοι , η θεια το δικό της τροπάριο , δεν πάου π’θινά..

   Πέρασε όμως ο καιρός και κάποτε πλησίασαν οι μέρες για το δικαστήριο , οπότε άρχισε η..ψυχολογική ..προετοιμασία της θειας μου για να πεισθεί να πάει στο δικαστήριο , μα με το καλό μα με το..μπαμπούλα της φυλακής σαν να..κάλμαρε , τότε όλοι ησύχασαν , ο σκοπός ..επετεύχθη ..τουλάχιστον τώρα δεν ..αρνιόταν πεισματικά ..

Και έφτασε η μεγάλη μέρα !!!

     Ξεκίνησε με τα χίλια ζόρια , η θεια μου , για το δικαστήριο , το σωστό βέβαια είναι ότι ..ξεκίνησαν να την πάνε στο..δικαστήριο , όχι ..σηκωτή βέβαια αλλά όχι και…αυθορμήτως , με το…ζόρι , που λένε .

   Κάθισε εκεί  σε ένα πάγκο , ενώ όλοι είχαν το νου τους μη και το σκάσει , την είχαν ικανή για κάτι τέτοιο , κάποια στιγμή ήρθε και η δικιά της σειρά , η καημένη δεν είχε ιδέα απ’ την όλη διαδικασία , και με τα χίλια ζόρια , σχεδόν σπρώχνοντας την πήγαν στην έδρα , όπου εκτυλίχθηκαν σκηνές ..απείρου ..απείρου..κάλλους , συνεννόηση ..μηδέν , ρώταγε όνομα κλπ ο ειρηνοδίκης , τίποτα η θεια , στα πολλά στα λίγα ..συμφώνησαν στο ονοματεπώνυμο , είπαν και μια σχετική..ηλικία και αμέσως μετά έγινε η μεγάλη..σεισμική δόνηση , όταν της είπε ο ειρηνοδίκης να βάλει το χέρι στο Ευαγγέλιο και να ορκισθεί , χαμός έγινε , με καμιά ..κυβέρνηση δεν ακούμπαγε το ευαγγέλιο , ούτε καν το ..πλησίαζε , επέμενε ο δικαστής , αρνιόταν η θεια; μου , το ακροατήριο είχε σηκωθεί στον αέρα απ’ τα γέλια , γινόταν ένα πανδαιμόνιο , πλησίασε και κάποιος χωροφύλακας , και της είπε λίγο έντονα να βάλει το χέρι στο ευαγγέλιο , βρε τι της πηγαίναν το χέρι προς τα εκεί , τίποτα ..

   Τα πράγματα βέβαια είχαν αρχίσει να παίρνουν ..άλλο δρόμο , κι’ ο δικαστής είχε εκνευριστεί , παιδευόταν εξάλλου τόση ώρα , ίσως να ύψωσε και τη φωνή του λίγο παρά πάνω , και ω..του θαύματος , είδαν τη θεια μου να σηκώνει σιγά-σιγά το δεξί της χέρι και να το πλησιάζει , μετά από τόσον αγώνα , προς το ευαγγέλιο , οπότε όλοι κάπως..ηρέμησαν , κάλμαραν , βέβαια η θεια μου όλο και ..κοντοστεκόταν , οπότε ο δικαστής την πίεσε λίγο , για να τελειώνει η ιστορία , και τότε η θεια Βιολέτα , όταν της είπε ο ειρηνοδίκης , που είχε..ιδρώσει ο άνθρωπος , άντε κυρά μου βάλε το χέρι σου στο ευαγγέλιο να τελειώνουμε , σηκώνει το χέρι το..ψευτοακουμπάει πάνω στο ευαγγέλιο και είπε οργισμένη το..απίθανο : Του βάζου , κι’ όποιους με φιρι ιδώ , γουρμπύλι να γίν’ του…χέρ’ τ……

   Το τι επακολούθησε βέβαια δεν περιγράφετε , ούτε και ξέρουμε φυσικά την έξέλιξη της δίκης και την απόφαση , αυτό όμως που ξέρουμε είναι πως η..περίφημη αυτή ρήση της θειάς μου της Βιολέτας έμεινε στην ..ιστορία :…γουρμπούλ’ να γίν’ του..χέρ’ τ , αυτ΄νου , π’ με ‘ φιρι ιδώ…

ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Για τις ..” άγνωστες “ λέξεις  του  κειμένου , απευθυνθείτε στον κ. Μπαμπινιώτη…

         Καλό σας απόγευμα ......Κ.Κ.-