O ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ ΑΛΛΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

 

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΣΗΜΕΡΙΝΟ.…ΓΑΜΟ !!

 

Σημαντικό , πολύ σημαντικό γεγονός στη ζωή μας , ο γάμος , αδέρφια , καθοριστικός γι΄αυτή , θα λέγαμε , γι’ αυτό και στα παιδιά μας ευχόμαστε ..καλή τύχη , κυρίως στα κορίτσια , αν και αυτό πια , είναι..μάλλον ξεπερασμένο , αφού και τα αγόρια πια έχουν ανάγκη της ίδιας..τύχης στο..γάμο τους , αλλάξαν βλέπετε οι..καιροί..

   Προσωπικά , μου άρεσε ο ..παραδοσιακός τρόπος τέλεσης της όλης..διαδικασίας του γάμου , όλο το..τελετουργικό , και πρώτα – πρώτα , η..ανθρώπινη ζεστή συμπεριφορά , όλων όταν μάλιστα στο νέο ζευγάρι υπήρχε αυτό που λέμε..αίσθημα . Με ..πάγωνε , πάντα , η σκέψη του..συνοικεσίου , του..προξενιού , όπως το λέγαμε παλιότερα , και ίσως κι’ ακόμα , και κάποιες τέτοιες μάλιστα περιπτώσεις , τις οποίες..έζησα κι’ από κοντά , μου έχουν αφήσει κάποιες ..παιδικές ..τραυματικές αναμνήσεις..

   Ειδικά  , όταν τα προξενιά αυτά , είχαν ολοκάθαρη την…εικόνα μιας …ξερής και , σκληρής  μάλιστα , εμπορικής συναλλαγής , και μη μου πείτε πως και σεις δεν έχετε υπόψη σας τέτοιες περιπτώσεις …μάλλον δεν θα σας..πιστέψω…

   Κάποια στιγμή , θα σας διηγηθώ μια τέτοια περίπτωση , που , ομολογώ , είναι..αγκάθι , χρόνια πολλά ..τώρα , στην ψυχή μου , κάτι που δεν κατάφερα ποτέ μου να..απαλύνω και φυσικά να συμβιβαστώ..μαζί του , αλλά αυτό που απόψε θα ‘θελα να..κουβεντιάσουμε είναι κάτι άλλο , κάτι απ’ την τωρινή ,την..προηγμένη γαμήλια διαδικασία ..εξ ου και ο τίτλος του σχολίου μας : ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ…ΓΑΜΟ..

   Δεν ξέρω αδέρφια τη δική σας αντίδραση , όταν λαβαίνετε μια πρόσκληση σε γάμο , το..προσκλητήριο , που λέμε , χαίρεστε ; Νευριάζετε ; τι ακριβώς ..νοιώθετε ; Εγώ τι να σας..πω , όσο περνάει ο καιρός και..βελτιώνεται η τεχνολογία μας , κι’ αλλάζουν φυσικά και τα..ήθη και έθιμά μας , όλο και περισσότερο..οργίζομαι , θα με ρωτήσετε , φυσικά , γιατί ;…Ε...θέλει και..ρώτημα ;

   Παίρνουμε λοιπόν το προσκλητήριο , που κατά κανόνα είναι ένα..χαρμόσυνο..νέο , και ανοίγοντάς το αρχίζουμε να..χάνουμε , λίγο-λίγο την..ψυχραιμία μας , διαβάζοντας  στο προσκλητήριό μας , πως ναι μεν είμαστε προσκεκλημένοι στο..μυστήριο , αλλά θα πρέπει να περάσουμε πρώτα από ..κάποιο..κατάστημα , στο οποίο έχει ..ανοιχθεί..λίστα γάμου (..εφεύρεση κι’ αυτή !! ) , μας γράφουν βέβαια τα ονόματα των μαγαζιών , α…σ’ αυτό είναι πολύ..τυπικοί , η..αν πάλι δεν θέλουμε να καταθέσουμε το..δώρο μας στη..λίστα γάμου , μας δίνεται και ..άλλη ευκαιρία , εναλλακτική λύση τη ..λέμε , μας δίνουν κάποιους λογαριασμούς σε ..Τράπεζες , και εμείς έχουμε όοολη την ευχέρεια να..διαλέξουμε , σε ποιά απ’ όλες , σωστό κι’ αυτό , πολύ..σωστό , και τελικά το μόνο που δεν μας ..λένε ..καθαρά είναι : ΠΟΙΟ  ΠΟΣΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ…ΚΑΤΑΘΕΣΟΥΜΕ , για να είναι όλα καλώς..καμωμένα ..

   Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο , που είναι και το..εξοργιστικότερο , καλούμε στο μυστήριο του γάμου , στην εκκλησία δηλαδή , μεγάλο αριθμό ανθρώπων , φίλων..γνωστών και..συγγενών , και μέχρις εδώ , όλα καλά κι’ ωραία ..Έλα όμως που σε κάποια απ’ τα προσκλητήρια υπάρχει και ..δεύτερο , μικρότερο..χαρτάκι , ένα δεύτερο..προσκλητήριο , που λέει , ούτε λίγο , ούτε ..πολύ , πως στο γάμο αυτό , που βρίσκεσαι και συ , οι καλεσμένοι είναι..καταταγμένοι σε..δυο κατηγορίες , στην πρώτη , που ..εκτός απ’ τα..θεάματα , τη γαμήλια δηλαδή τελετή , θα ..έχεις..δικαίωμα και στον..άρτο , δηλαδή το..φαγοπότι , που συνήθως γίνεται στα διάφορα..κτήματα , όοοχι..μαντριά , όοοχι , είναι κάτι παλιά..χωράφια , συνήθως στα..Μεσόγεια , που τα μετονόμασαν σε..κτήματα , τους δώσανε και κάτι..αστραφτερά..ονόματα , και εκεί γίνονται οι..γαμήλιες..δεξιώσεις , τα ..τραπεζώματα , που λέγαμε παλιότερα ..

   Τι παθαίνεις λοιπόν εσύ αμέσως ; Αν είσαι στην πρώτη κατηγορία , των..μεν ,  με τα δυο..χαρτάκια , τότε ..φουσκώνεις από..περηφάνια , ένεκα …επειδή..καθόσον , σε τιμήσανε ..πρεπόντως , αφού σε βάλανε στους..εκλεκτούς , που θα..φάνε κιόλας , τώρα αν είσαι στην άλλη κατηγορία , των …δεν , φτύνεις..πανταχόθεν , γιατί εν τω μεταξύ , έχεις πληρώσει , πλούσια..πλούσια , το δείπνο , συνήθως , που δεν θα …φας , και σε έχουν και στην…απέξω , στην ..πλέμπα δηλαδής , άσε βέβαια που σε ..τρώει και η ..αγωνία , να μάθεις και για κάποιους ..κολλητούς σου , σε ποιά κατηγορία , άραγε , να’ναι ; Αυτό κι’ αν είναι ..βάσανο , σκέφτεσαι , βρε δε θες να’ναι καλεσμένη η..ξαδέρφη μου η…Ζαφείρα , κι’ αυτή φίλη τους είναι , και εγώ να μην είμαι ; Άσε την φιλενάδα της την ..Κατερίνη , φαντάσου να ‘ναι η Κατερίνη στη..δεξίωσηςςςς , και γω..όχι , Θεέ μου..τι ντροπή …κι’ άλλα πολλά και ..διάφορα , που και στην πρώτη κατηγορία να είσαι..όλο και θα σε..φαρμακώσουν , γιατί ; Απλούστατα , γιατί πηγαίνοντας , εκεί σε ..βάζουν σε κάποιο τραπέζι , παρέα , συνήθως , με..άγνωστους και , πολλές φορές , ..αντιπαθητικούς , που ούτε θα’θελες ποτέ να τους..γνωρίσεις , και αφού σε’χει κόψει η..πείνα , κι’ αδημονείς πότε θα ‘ρθει εκείνη η ώρα η..ευλογημένη , να βάλεις κάτι στο..στόμα σου , βλέπεις στην άλλη άκρη του..καταυλισμού , γιατί κάπως έτσι είναι το..πράμα , κάποιους να τους..βάζουνε στη ..σειρά , εις..φάλαγγαν κατ’ άνδρα , και με ..βήμα ρυθμικόν, παρακαλώ , να τους..οδηγούν , στους..πάγκους , συγγνώμη , ..μπουφέδες τους ..λένε , όπου εκεί πάνω υπάρχουν διάφορες πιατέλες με ..διάφορα σκατολοίδια , όλα ..άκρως..παραδοσιακά , που ούτε τα ..ξέρεις , αλλά και  ούτε , τελικά , θα ‘θελες να τα ..μάθεις , αλλά ας..όψεται η..ανάγκη , η..πείνα δηλαδής …

  Περιμένεις κάμποσο , μέχρι να ‘ρθει η σειρά του δικού σας τραπεζιού , οπότε έρχεται ένας ..κουστουμάτος , με λερό..συνήθως ..πουκάμισο , αλλά ..ύφος ..δέκα καρδιναλίων , σε..κοιτάζει..αφ’ ..υψηλού , σαν…μυίγα δηλαδής ,  και σου κάνει ..τη χάρη , να σε στείλει και σένα για…φαί , κι’ αρχίζει η..περιφορά στους..πάγκους , ..μπουφέδες ..είπαμε , συγγνώνη , και εκεί έρχεται η μεγάλη..απογοήτευση , εν τω μεταξύ , έχεις ακούσει και τους προηγούμενους που λένε , πως αυτά είναι…τα , και δεν τρώγονται , και άντε τώρα εσύ να..βάλεις απ’ αυτά στο..πιάτο σου , αλλά και τι να κάνεις ; Θυμάσαι πόσα πλήρωσες και σε κόβει ..κρύος ..ιδρώτας , έ..όχι , του …κερατά , σκέφτεσαι , τα..χοντρο..πλήρωσα , και θα τα..φάω , και ..σκουπίδια να ‘ναι..

    Γεμίζεις , λοιπόν , την..πιατάρα σου με λίγο..απ’ όλα τα χρωματιστα΄αυτά..μπιχλιμπίδια , παίρνεις και δυο-τρία ..ψωμάκια , διά πάσα..ενδεχόμενον , και..αράζεις πια στο τραπέζι , όπου γίνεται η..σφαγή του..Δράμαλη , ο θαυμαστός κόσμος των..ζ…., εν ώρα ..βοσκής , ακούς εκείνο τον υπέροχο κρότο , απ’ τις..μασέλες , που δουλεύουν..πολύ..βιαστικά , και ενώ..προσπαθείς , ο ..έρμος , να κατεβάσεις δυο..μπουκιές , αυτές δεν κατεβαίνουν , με..τίποτα ..νοιώθεις να..ξεχειλίζεις , και σου ‘ρχεται και μια..αναγούλα , Παναγία μου..αυτό χρειάζεται τώρα , μέσα στον κόσμο , άσε που όλο και κάποιοι γνωστοί θα σε δούνε κι’ αλλοίμονό  σου…

    Οπότε , παίρνεις την πετσετούλα σου , τι φέρνεις με ..τρόπο στο στοματάκι σου , που..τρέμει απ’ την αναγούλα και την..τάση , κάνεις, δήθεν , πως σκουπίζεσαι , βγάζοντας κι’ ότι έχεις στο στόμα , και τότε πια…ξαλαφρωμένος , νοιώθεις ..άλλος άνθρωπος ..ελεύθερος…και φυσικά θέλοντας να δώσεις ..τέλος σ’ αυτή σου την περιπέτεια , ετοιμάζεσαι να..χαιρετήσεις και να φύγεις , νωρίς –νωρίς , μπας και προλάβεις και κάνα..σουβλατζήδικο ανοιχτό , για κάνα..δυο πιτόγυρα ..

   Τότε , λες κι’ είναι..βαλτοί , φέρνουν ένα..πελώριο πιάτο , που στο..κέντρο του , έχει ένα..μικρούλη χρωματιστό..πραγματάκι , το…γλυκό , βέβαια είναι τόσο..μικρό , που αν δεν καλοβλέπεις ..περνάει απαρατήρητο ..αυτό , φυσικά το..αγνοείς , το γλυκό δηλαδής , σηκώνεσαι , χαιρετάς , εύχεσαι τα ..καλύτερα και όπου..φύγει..φύγει , πας σπιτάκι σου , παραγγέλνεις κάτι σ’ ένα ..ντελιβεράδικο , την βολεύεις , και φτηνά-φτηνά ,  κι’ όταν , μετά από χρόνια , συναντηθείς με τους νεόνυμφους , και σε ρωτήσουν :…αλήθεια ήσουν στο γάμο μας , τον θυμάσαι ;…υπέροχη βραδιά…κούνα το κεφάλι σου..συγκαταβατικά…κι’ απάντα από ..μέσα σου  : Αμ..δεν την θυμάμαι ; Ξεχνιούνται τέτοιες..βραδιές ;..αλλοίμονο….

   Γι΄αυτό σας λέω αδέρφια ..άτιμο  πράγμα το..προσκλητήριον..γάμου , κανένας δεν μπορεί να φανταστεί τι μπορεί να…κρύβει …

  Για να δούμε όμως και πως γινόταν ο γάμος στο παλιό…Λιδορίκι..για να δούμε…

O ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ..ΚΑΛΟΥ ΚΑΙΡΟΥ…

ΠΑΛΙΑ..ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΗ..ΖΩΗ....

   Ας δούμε , αδέρφια , όλη τη...διαδικασία του , προπολεμικού , Λιδορικιώτικου γάμου , όπως , τουλάχιστον , τη θυμάται η αγαπητή χωριανή μας , η Σοφία Παλαιολόγου , έχουν..προηγηθεί φυσικά οι...αρρεβώνες...

-  " Αφού οριζόταν η ημερομηνία του γάμου , έπρεπε η νύφη , να ετοιμάσει την προίκα της , συνήθως ρούχα μάλλινα , φτιαγμένα , απ' τη μητέρα της νύφης η από την ίδια , στον παραδοσιακό αργαλειό . Ύφαιναν επίσης στον αργαλειό , χαλιά , και κουβέρτες , βελέντζες . Τις πετσέτες , τα σεντόνια και τα εσώρουχα τα έραβαν με νήμα αγοραστό , αφού έτοιμα δεν υπήρχαν .

Μια υπέροχη στιγμή της παλιάς Λιδορικιώτικης ζωής , το ..πλύσιμο των προικιών της νύφης , εδώ ο Λιδορικιώτικος ..ωραιόκοσμος , συγκεντρωμένος , πλένει τα προικιά της ..Τριωτοπούλας , στις Λάκκες , εν..Λιδορικίω δεκαετία…1950 !!!

  Την Δευτέρα πριν το γάμο έπρεπε να πλύνουν τα ρούχα , τα εσώρουχα , τις πετσέτες και τα σεντόνια της νύφης . Ο γαμπρός έπρεπε να φέρει μια η δυο οκάδες σαπούνι στο σπίτι της νύφης , όπου μαζεύονταν οι συγγενείς να βοηθήσουν στο πλύσιμο . Έβραζαν , λοιπόν , νερό σε ένα μεγάλο καζάνι και στήνανε πέντε-έξι σκάφες στη σειρά και τραγουδώντας έπλεναν τα ρούχα . Στη συνέχεια τα άπλωναν και όταν στέγνωναν τα σιδέρωναν και τα έβαζαν σε ένα μπαούλο , διότι οπωσδήποτε έπρεπε η νύφη να έχει ένα μπαούλο , να βάλει τα ρούχα της και κανένα ποτήρι η φλιτζάνι , καμιά κατσαρόλα . Αυτά ήταν τα υπάρχοντα της εποχής .

   Την Τετάρτη , ετοίμαζαν το προζύμι για τα ψωμιά του γάμου , αυτό το έλεγαν " να αναπιάσουμε τα προζύμια ". Το βράδυ της ίδιας μέρας , μαζεύονταν οι συγγενείς και οι φίλοι και ξαρίζανε το αλεύρι που αντιστοιχούσε στο προζύμι , μέσα σε μια ξύλινη σκάφη . Όταν τελείωναν , πέταγαν μέσα στο αλεύρι κέρματα και η ..μαρίδα , η νεολαία του χωριού , βούταγε με το στόμα μέσα στη σκάφη για να πάρει τα λεφτά . Αυτό έκανε τους μεγάλους να ξεκαρδίζονται στα γέλια .

   Την Πέμπτη ζύμωναν τα ψωμιά και τα έβαζαν στα ταψιά για να ψηθούν . Τα ψωμιά τα κεντάγανε από πάνω , έκαναν δηλαδή διάφορα σχέδια . Όταν έβγαιναν τα ψωμιά από το φούρνο , τους έριχναν από πάνω ζάχαρη και τα ονόμαζαν " πρεβέντες ".

   Την Παρασκευή , έπρεπε να καλέσουν στο γάμο τους συγγενείς και φίλους . Ξεκινούσαν τότε , ένας άντρας και μια γυναίκα με τα καλέσματα , κάτι κόκκινα χαρτάκια μέσα στα οποία ήταν τυλιγμένα : δύο γαρυφαλλάκια , ένα κομμάτι κανέλας και δύο κουφέτα . Τα καλέσματα τα είχε η γυναίκα μέσα σε μια τσάντα κεντημένη στον αργαλειό , που την έλεγαν " μαρούδα " και πήγαιναν έτσι από σπίτι σε σπίτι και καλούσαν τον κόσμο . Ο δε άντρας είχε ένα μικρό ξύλινο βαρελάκι με κρασί που το έλεγαν " τσίτσα " και κερνούσε απ' αυτό τους καλεσμένους με ένα μικρό ποτηράκι , δίνοντάς τους και το κάλεσμα .

   Την ίδια μέρα έπρεπε να πάρουν τα προικιά της νύφης και να τα πάνε στο σπίτι του γαμπρού . Αν ο γαμπρός ήταν από άλλο χωριό , τα κουβαλούσαν με τα μουλάρια και όταν έφταναν εκεί τα τοποθετούσαν όλα μαζί φτιάχνοντας ένα σωρό , " γοίκο " , που τον στόλιζαν με δαντέλες λευκές , σκορπώντας πάνω του ρύζι . Αν ο γαμπρός ήταν από το χωριό , τότε τα προικιά τα κουβαλούσαν τα παιδιά , τα οποία κουβαλούσαν τα μαξιλάρια της νύφης στο κεφάλι τους .

   Το Σάββατο ήταν υποχρεωμένοι οι καλεσμένοι να ετοιμάσουν το δώρο τους , που δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια πρεβέντα , ένα κομμάτι κρέας και μια νταμιτζάνα κρασί για το γλέντι του γάμου !

   Την Κυριακή γινόταν ο γάμος . Σε περίπτωση που η νύφη ήταν από άλλο χωριό , έπρεπε να πάνε με τα μουλάρια να την φέρουνε. Τα μουλάρια τα στόλιζαν λευκά σεντόνια κεντητά . Αυτόν που έφτανε πρώτος στο σπίτι της νύφης με το μουλάρι του , τον έλεγαν " συγχαρηκιάρη " , γιατί πήγαινε τα συγχαρήκια , είδηση πως έρχονται οι άλλοι να πάρουν τη νύφη για την εκκλησία . Στο μουλάρι του συγχαρηκιάρη έβαζαν ένα μαντήλι λευκό στην καπιστράνα , ώστε να φαίνεται πως αυτό έφτασε πρώτο . Μετά το γάμο γύριζαν για το γλέντι στο σπίτι του γαμπρού .

   Όταν έφταναν στο σπίτι , η νύφη πέταγε μήλα στον αέρα και όποιος κατόρθωνε να πιάσει ένα απ' αυτά το είχανε για γούρι , σήμαινε πως θα παντρευτεί σύντομα .Τα χρόνια εκείνα είχανε έθιμο να στεφανώνονται νωρίς , πριν πέσει ο ήλιος , για να προκόψει το νιόπαντρο ζευγάρι .

   Εάν τώρα η νύφη ήταν απ' το χωριό μας , ο κουμπάρος έπρεπε ήδη να έχει στείλει τα στέφανα και ένα κομμάτι λευκό ύφασμα για να ράψει απ' αυτό το νυφικό της πριν το γάμο . Τα στέφανα και ένα κομμάτι που περίσσευε από το ύφασμα του νυφικού , τα έβαζαν σε ένα χάλκινο δίσκο  με χερούλια και όταν ξεκινούσαν για την εκκλησία το κουβαλούσε ένα αγόρι στο κεφάλι του , ώστε να τα φορέσει ο κουμπάρος στο κεφάλι του γαμπρού και της νύφης την ώρα του σταφανώματος .

   Όταν ερχόταν η ώρα του γάμου , ξεκινούσε ο γαμπρός για το σπίτι του κουμπάρου , απ' όπου μαζί και οι δυο , με τη συνοδεία μουσικών οργάνων πήγαιναν στη εκκλησία . Στη συνέχεια τα όργανα πήγαιναν να φέρουν τη νύφη και τους δικούς της στην εκκλησία όπου γινόταν το μυστήριο του γάμου . Τα χρόνια εκείνα έριχναν τα λεφτά στο Ευαγγέλιο , ως αμοιβή του ιερέα .

   Αφού τελείωνε ο γάμος , γύριζαν όλοι μαζί , με τη συνοδεία των οργάνων , στο σπίτι του γαμπρού , όπου άρχιζε το γλέντι και ο χορός . Συνήθως χόρευαν σε κάποιο αλώνι όπου ο χώρος ήταν αρκετός και άνοιγαν κάτι ξύλινες κάσες με λουκούμια και κερνούσαν τους καλεσμένους .

   Το γλέντι κρατούσε ως το πρωί , αλλά τη νύχτα είχαν φροντίσει να έχουν έτοιμες τις κρεμαστές λάμπες , του πετρελαίου για να μπορούν να διασκεδάσουν με φως . Οι καρέκλες και τα τραπέζια ήταν δανεικά από τα καφενεία και τις ταβέρνες , ενώ τα ποτήρια από τα εμπορικά καταστήματα , στα οποία τα επέστρεφαν τις επόμενες μέρες . Μεγάλη φτώχεια τότε...Το τραπέζι του γάμου είχε πάνω άφθονο κρέας , ψητό η βραστό και κρασί που έστελναν οι καλεσμένοι .

   Την επομένη μέρα του γάμου , έπρεπε η νύφη να αποδείξει την παρθενιά της στην πεθερά . Αλίμονο αν η νύφη δεν ήταν παρθένα πριν την πρώτη νύχτα του γάμου . Έπρεπε τότε ο γαμπρός να τη στείλει πίσω στον πατέρα της η να ζητήσει περισσότερη προίκα ώστε να μη γίνει γνωστό στο χωριό και προσβληθεί η τιμή της οικογένειάς της . Αυτό το ονόμαζαν " πανωπροίκι " και ο πεθερός αναγκαζόταν να δώσει ό,τι του ζητούσε ο γαμπρός ώστε να μην προεκταθεί το σκάνδαλο .

   Στις 15 μέρες από το γάμο έπρεπε οι νεόνυμφοι να πάνε στην εκκλησία να τους ευλογήσει και πάλι ο παπάς . Μετά την εκκλησία πήγαιναν στα σπίτια των συγγενών και του κουμπάρου και τους κερνούσαν χαλβά και τηγανίτες , τα οποία κουβαλούσε ένα παιδί , που είχανε μαζί τους ".-----

'   Έτσι λοιπόν...θυμάται  η αείμνηστη  Σοφία , το Λιδορικιώτικο γάμο , των όμορφων εκείνων χρόνων , με τη φτώχεια , τις τόσες δυσκολίες , το..λιγοστό ψωμί , μα με  την περίσσια..ανθρωπιά κι' αγάπη , μ' όσα μας διηγείται η φίλη μας Σοφία , μπορούμε πολύ καλά να νοιώσουμε , έστω και εκ των ..υστέρων , το..κλίμα και το..πνεύμα της εποχής , και διαβάζοντας και..προχωρώντας και ..πίσω απ' τα..γράμματα , να δούμε ..ανάγλυφη τη..Λιδορικιώτικη ζωή , την ..τότε , και να κάνουμε και τη σύγκρισή μας με την..τωρινή....

   Κάποια άλλη  στιγμή  , θα προσπαθήσουμε να..διαβάσουμε μία-μία και..πολύ προσεκτικά , κομματάκι-κομματάκι , όλες τις λεπτομέρειες της..Λιδορικιώτικης..γαμήλιας...ηθογραφίας , κι' έχουμε πολλά , πάρα..πολλά να πούμε...και..ίσως η..μάλλον θα χουμε και κάποιο..σχετικό φωτογραφικό..υλικό.......

  Ας δούμε όμως μερικές φωτογραφίες από ένα Λιδορικιώτικο γάμο , που έγινε σε ...δύσκολους καιρούς , 12-1 - 1947 , νύφη η Λιδορικιώτισσα Ασημούλα Αποστολοπούλου , γαμπρός ο αξέχαστος Νίκος Τημπέλης , με καταγωγή απ' την Αμυγδαλιά ( Πλέσσα ) , κουμπάρα η Ελένη Μποτίνη .

   Η   νύφη , ξεκινάει απ' το σπίτι της για την εκκλησία , από αριστερά η κουμπάρα Ελένη Ζόγκζα - Μποτίνη , δίπλα της η παρακουμπάρες Αγγελική Καψάλη , Ελένη Ζόζκζα και δεξιά ο πατέρας της νύφης Κων . Αποστολόπουλος , γονατιστός με τα στέφανα στο δίσκο , πάνω στο κεφάλι , ο μικρός Γιώργος  Καψάλης .

Το μυστήριο τελέσθηκε στην καμένη μας εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής , αφού ψευτοκαθαρίσθηκε απ' τα ερείπια και τα αποκαίδια .

Και οι..καθιερωμένες φωτογραφίες στο Αλωνάκι .

   Καλή  Κυριακή, να  περνάτε  καλά …Κ.Κ.-