“ ΤΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΑΚΙΑ “…

Ένα θεατρικό φαινόμενο Επανάσταση στο σανίδι από την οικογένεια πριν από 100 χρόνια

Δημήτριος Κοτοπούλης

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς.

Το 1913 ο σημαντικός θεατράνθρωπος Νικόλαος Λάσκαρης έγραφε στις τακτικές θεατρικές σελίδες του για «ΤΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΑΚΙΑ», επισημαίνοντας πως όσο και αν αναδιφήσει κανείς στα θεατρικά χρονικά όλου του κόσμου ίσως να μη συναντήσει το φαινόμενο της οικογένειας Κοτοπούλη. Και πράγματι δεν ήταν σύνηθες πατέρας, μητέρα, όλοι οι κατευθείαν απόγονοί τους αλλά και οι εκ πλαγίου συγγενείς τους, όπως και οι εξ επιγαμίας, όλοι ανεξαιρέτως, να ασχολούνται με το θέατρο. Ήταν η εποχή που ο Τύπος κατέγραφε τη γνωστή στους νεότερους Μαρίκα Κοτοπούλη, το «αγοροκόριτσο» του Μεταξουργείου, ως τη μεγαλύτερη «από τα ιεροφάντιδας της Σκηνής του νεώτερου Ελληνικού Θεάτρου»! Ήταν ένα από τα αγαπημένα «Κοτοπουλάκια» του Τύπου, το οποίο μάλιστα και θεωρείτο το ωραιότερο.

Ελένη Κοτοπούλη

Ζούσαν όμως ακόμη οι γονείς της, ο πατέρας της, ο γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη Δημήτρης Κοτοπούλης (1848-1919), και η μητέρα της Ελένη Κοτοπούλη, το γένος Σιλιβάκου (1851-1926). Υπήρξαν δύο από τους πιο αγαπημένους στο κοινό ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου. Εκείνος λόγιος και διανοούμενος, άρχισε την καριέρα του με ρόλους ζεν πρεμιέ και την ολοκλήρωσε με περ νομπλ και εκείνη δασκάλα που ξεκίνησε με ρόλους σουμπρέτας, τελείωσε με χαρακτηριστικούς μεγάλους κωμικούς ρόλους και διακρίθηκε για το απλό και ανεπιτήδευτο παίξιμό της. Το καλλιτεχνικό αυτό ζευγάρι απέκτησε τρία κορίτσια που έγιναν και οι τρεις θεατρίνες. Το 1886 τις δίδυμες Φωτεινή († 1975) και Χρυσούλα († 1976) και ένα χρόνο αργότερα τη Μαρίκα († 1954). Η Φωτεινή παντρεύτηκε τον ηθοποιό Λουδοβίκο Λούη, τον οποίο γνώρισε όταν έπαιζε στο Βασιλικό (Εθνικό) Θέατρο, η Χρυσούλα, επίσης σε μια παράσταση, γνώρισε και παντρεύτηκε τον ηθοποιό Μήτσο Μυράτ, με τον οποίο απέκτησαν τον γνωστό πρωταγωνιστή Δημήτρη Μυράτ.

Ο Κινηματογράφος ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ

Η Μαρίκα, με την εξαιρετικά πλούσια ερωτική ζωή στην οποία περιλαμβανόταν και ένας θυελλώδης έρωτας με τον Ίωνα Δραγούμη, παντρεύτηκε τον καταγόμενο από την Κεφαλλονιά και γεννημένο στο Κάιρο θεατράνθρωπο, θεατρικό επιχειρηματία, διευθυντή του Θεάτρου Κοτοπούλη και επί πολλά χρόνια γενικό διευθυντή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Γεώργιο Χέλμη (1891-1975). Ωστόσο, ο Δημήτρης και η Ελένη Κοτοπούλη είχαν υιοθετήσει και μία ακόμη κόρη, επίσης ηθοποιό, την Αντιόπη Κοτοπούλη. Αλλά και η αδελφή της Ελένης Κοτοπούλη, η Στέλλα Σιλιβάκου, ήταν από τις ηθοποιούς που ήκμασαν τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα και από τον γάμο της με τον Νίκο Νικολάου απέκτησαν δύο παιδιά, τον Πέτρο και την Ελένη Νικολάου – Λεπενιώτου, που υπήρξαν ηθοποιοί και συνεργάστηκαν με την ξαδέρφη τους Μαρίκα Κοτοπούλη.

Το Θέατρο ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ το 1917

Ατελείωτος ο κατάλογος των ηθοποιών απ’ όλους τους κλάδους της οικογένειας. Μια οικογένεια η οποία, όπως έγραψε το 1931 ο Μήτσος Μυράτ, συνέδεσε την παρουσία της και με τις γειτονιές της Αθήνας και την ιδιαίτερη ατμόσφαιρά τους. Με του Ψυρρή τον κουτσαβακισμό, με της Νεάπολης την κιθάρα, την καντάδα και τον ρομαντισμό, αλλά και με τον πετροπόλεμο, τη μαγκαρία, την τσαχπινιά και τον παιδιάστικο πανζουρλισμό του Μεταξουργείου. Από τις τελευταίες επιθυμίες και προσφορές της πιο προβεβλημένης καλλιτέχνιδας της οικογένειας, της Μαρίκας Κοτοπούλη, υπήρξε η περίφημη «Έπαυλις του Ηθοποιού» στη Βούλα για τη θερινή διαμονή των παιδιών των καλλιτεχνών και για χειμερινό αναπαυτήριο των συνταξιούχων.

Μαρίκα Κοτοπούλη