ΕΝ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩ…..TA “ ANAΘΕΜΑΤΑ “

 

 

Το κατά Βενιζέλου «Ανάθεμα»

Στα τέλη του 1916 ο Εθνικός Διχασμός ανάμεσα σε βενιζελικούς και αντιβενιζελικούς βρίσκεται στο αποκορύφωμά του. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος φρονούσε ότι η Ελλάδα ως χώρα θαλασσινή επιβάλλεται να εξέλθει στον πόλεμο (Α' Παγκόσμιος) με τις δυνάμεις της Αντάντ, ενώ ο βασιλιάς Κωνσταντίνος θεωρητικά υπερασπιζόταν την ουδετερότητα της χώρας.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος παραμένει στη Θεσσαλονίκη, επικεφαλής της κυβέρνησης της «Εθνικής Άμυνας», ενώ στην πρωτεύουσα κυριαρχούν οι βασιλικοί με τον βασιλιά Κωνσταντίνο να ηγείται του «Κράτους των Αθηνών» . Και οι δύο προχωρούν σε διώξεις των αντιπάλων τους. H Ελλάδα έχει κοπεί στα δύο.

H επέμβαση των γαλλικών δυνάμεων το Νοέμβριο του 1916 και ο βομβαρδισμός περιοχών της Αθήνας γύρω από το Στάδιο και κοντά στα Ανάκτορα, εξαγρίωσε τους αντιβενιζελικούς, που κατηγόρησαν τους αντιπάλους τους ως προδότες. «Ο φονεύων βενιζελικόν δεν φονεύει άνθρωπον», διακήρυτταν. Κύμα τρομοκρατίας κατά των βενιζελικών ξεσπά στην Αθήνα. Η επιτροπή που ανέλαβε αργότερα να ερευνήσει τις καταγγελίες των θυμάτων της βίας, επιβεβαίωσε 35 φόνους, 922 παράνομες φυλακίσεις, 503 περιπτώσεις λεηλασίας και 31 αναστολές κυκλοφορίας εφημερίδων.

Από τον Εθνικό Διχασμό δεν ξέφυγε και η Εκκλησία της Ελλάδος. Οι μητροπολίτες της λεγόμενης Παλαιάς Ελλάδας υπό τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Θεόκλητο (οι περιοχές που είχαν ελευθερωθεί πριν από το 1912), συντάσσονται με τον Κωνσταντίνο, ενώ οι μητροπολίτες των «Νέων Χωρών» με τον Βενιζέλο.

Μέσα στο κλίμα αυτό, διοργανώνεται ογκώδης αντιβενιζελική πορεία στις 12 Δεκεμβρίου 1916. Με επικεφαλής την Ιερά Σύνοδο, οι διαδηλωτές κατευθύνονται στο Πεδίο του Άρεως για να αναθεματίσουν τον «σατανά» της πολιτικής ζωής του τόπου Ελευθέριο Βενιζέλο. Οι πέτρες του Αναθέματος έφθασαν στην Αθήνα και ρίχτηκαν στο Πεδίον του Άρεως.

Εκεί, όπου σήμερα βρίσκεται το άγαλμα της Αθηνάς, ο κάθε διαδηλωτής ρίχνει μία πέτρα και επαναλαμβάνει την κατάρα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, Θεόκλητου: «Κατά Ελευθερίου Βενιζέλου φυλακίσαντος αρχιερείς και επιβουλευθέντος την βασιλείαν και την πατρίδαν, ανάθεμα έστω». Μια καθαρά συμβολική πράξη, δηλωτική όμως της έντασης των παθών που επικρατούσε εκείνη την εποχή στη χώρα μας.

Επί ένα χρόνο η Ελλάδα ζει σε καθεστώς εμφύλιας σύρραξης, που δεν αφήνει αδιάφορους τους συμμάχους, οι οποίοι αναγκάζουν σε παραίτηση τον Κωνσταντίνο. Ο Βενιζέλος επιστρέφει νικητής στην Αθήνα και σχηματίζει κυβέρνηση στις 13 Ιουνίου 1917.

Αμέσως προχωρεί στην πολεμική κινητοποίηση ολόκληρης της χώρας στο πλευρό της Αντάντ, ενώ προβαίνει σε εκκαθαρίσεις στην εκκλησία, τη διοίκηση και τον στρατό, για να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς του με τους βασιλικούς και το «Κράτος των Αθηνών».

Με νόμο ήρε την ισοβιότητα των δικαστών και την μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, με αποτέλεσμα να κηρυχθούν έκπτωτοι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Θεόκλητος και οι μητροπολίτες που είχαν πρωτοστατήσει στο «Ανάθεμα», να απολυθούν 570 δικαστικοί όλων των βαθμίδων και 6.500 δημόσιοι υπάλληλοι, ενώ αποστρατεύθηκε το 40% του συνόλου των μόνιμων αξιωματικών του στρατού.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/3#ixzz2uXAwjJK8

 

 

 

 

 

Δείτε  τις παραπάνω  ανακοινώσεις  στον  τύπο  σχετικά  με  το  ανάθεμα  κατά  του  Ελ. Βενιζέλου .

 

ΤΑ   ΑΝΑΘΕΜΑΤΑ  ΤΗΣ  ΠΕΡΙΟΧΗΣ  ΛΙΔΟΡΙΚΙΟΥ

 

   Το παρακάτω κείμενο , γραμμένο απ' τον μπάρμπα Σπύρο Σφέτσο , δημοσιεύτηκε στα "ΛΙΔΩΡΙΚΙΩΤΙΚΑ " του Γιώργου Καψάλη το 1983 και αναφέρεται στα αναθέματα που υπάρχουν στο Λιδορίκι και την γύρω περιοχή .

   Θα πρέπει εδώ να αναφέρουμε ότι στην αρχαιότητα ο όρος ανάθημα η ανάθεμα δήλωνε το αφιέρωμα σε ένα Θεό , μπορούσε δε να είναι ένα αντικείμενο , ένα γλυπτό , ένα κόσμημα κι' ακόμα , όπλα κοσμήματα , πολύτιμα υφάσματα , αγάλματα , βραβεία που είχαν αποκομίσει αθλητές σε αγώνες  , ολόκληροι ναοί και θησαυροί , μπορούσε δε το ανάθεμα να είναι ατομικό η και ομαδικό . Οι πρώτοι όμως Χριστιανοί το θεωρούσαν ασέβεια και πράξη τυπικού μαύρης μαγείας , αυτή δε η αρνητική σημασία του όρου συναντάται και στους ιερούς κανόνες της εκκλησίας , χαρακτηρίζοντας εκείνον που διαχώρισε οριστικά τη θέση του απ' την κοινωνία της εκκλησίας και , επομένως , στερήθηκε τη θεία χάρη και τα ποτελέσματά της .

   Γνωστό στους ΄παλιότερους είναι το " ανάθεμα κατά Βενιζέλου " , ενέργεια αντιβενιζελικών οργανώσεων και της Ιεράς Συνόδου , που αποσκοπούσε στην πολιτική εξόντωση του Ελευθέριου Βενιζέλου , επειδή αυτός προχώρησε στο σχηματισμό της κυβέρνησης Εθνικής Άμυνας και ενέπλεξε την Ελλάδα στον Α' παγκόσμιο πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων ,  γεγονός που δυσαρέστησε τον γαμπρό του Κάιζερ , βασιλιά Κωνσταντίνο .

   Το ανάθεμα πραγματοποιήθηκε στο Πεδίον του Άρεως , στην Αθήνα , από 12 έως 25 Δεκεμβρίου 1916 , ανάλογες ενέργειες οργανώθηκαν και σε όλες τις πόλεις και τα χωριά που ελέγχονταν από τους βασιλικούς , οι συμμετέχοντες στη διαδικασία , έριχναν μιά πέτρα σε ένα συγκεκριμένο σημείο όπου και δημιουργούνταν ο σωρός του αναθέματος , η πέτρα δε που έριχναν ονομάσθηκε πέτρα του αναθέματος .

     Γράφει λοιπόν ο αείμνηστος Σπύρος Σφέτσος :

" Στην περιφέρεια Λιδορικίου υπάρχουν τέσσερα " αναθέματα ".

Το πρώτο είναι " ΤΟΥ ΚΟΛΑΝΤΖΗ ΤΟ ΑΝΑΘΕΜΑ ". Αυτό έγινε γιατί εκεί έριχναν " μαύρη πέτρα " όλοι οι αγωγιάτες που περνούσαν απ' το χάνι του και έπεφταν ..θύματα της εκμεταλλεύσεώς του. Εκτός των πανάκριβων τιμών που τους πούλαγε τα είδη του , ο Κολαντζής τους έβρεχε το αλάτι του μονοπωλείου , που διαχειριζόταν , και όταν αυτοί γύριζαν στα χωριά τους υποχρεώνονταν να πληρώνουν τη διαφορά του βάρους που παρουσιαζόταν , στους εμπόρους , για λογαριασμό των οποίων έκαναν τη μεταφορά .

Το δεύτερο , λέγεται " ΑΝΑΘΕΜΑ ΣΤΟΥΣ ΚΑΚΟΥΡΓΟΥΣ " και βρίσκεται στο δρόμο  Λιδορικίου - Καρουτών , μετά τον " Πλατό " , προς το μέρος των Καρουτών . Η φράση , μάλιστα , ήταν χαραγμένη πάνω σε βράχο , που τώρα έχει ανατιναχθεί , αλλά κανένας δεν θυμάται , πλέον ,για ποιούς συγκεκριμένους κακούργους δόθηκε το όνομα .

Τα άλλα δύο " αναθέματα " έχουν σχέση με τον Βενιζέλο . " ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ", είναι και τα δύο . Έγιναν στη στενότερη περιοχή του Λιδορικίου , το ένα στις " Λάκκες " , και το άλλο προς τα Καλτεζιά . Τα έφκιαξαν οι " Επίστρατοι " που θεωρούσαν προδότη τον Κρητικό πολιτικό  " .

Τα Λιδορικιώτικα ..αναθέματα , τα θυμούνται οι παλιότεροι , όπως ακόμα μερικοί θυμούνται τα...καμώματα του Κολαντζή , που είχε το χάνι στην Ερατεινή , που παλιά τη λέγαν Χάνι . Ο Κολαντζής λοιπόν , είχε στη φωτιά την κατσαρόλα με τη φασολάδα , και κάθε τόσο έριχνε και μιά ματιά προς την προκυμαία , για να δει αν έχει κόσμο , αγωγιάτες δηλαδή , κι' όταν έβλεπε..πελατεία , φώναζε στη γυναίκα του , που μαγείρευε : γυναίκα ρίξε κι' άλλο νερό στην κατσαρόλα , έρχεται κόσμος....

Βέβαια κάτι παρόμοιο συνέβαινε σ' όλα τα χάνια , κι' είχαμε αρκετά στην περιοχή μας , αλλά μ' αυτά θα ασχοληθούμε μια άλλη φορά... Κ.-