EN AΘΗΝΑΙΣ …ΦΥΛΑΚΕΣ ΑΒΕΡΩΦ

 

Βρίσκονταν στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας (σήμερα στεγάζεται ο Άρειος Πάγος) δωρεά του ευεργέτη Αβέρωφ δώρο στην Βασίλισσα Όλγα.
Στη διάρκεια της Κατοχής υπήρξαν δεσμωτήριο εκατοντάδων αντιστασιακών.
Κατά τις εμφύλιες συγκρούσεις του Δεκεμβρίου του 1944 υπήρξαν θέατρο σφοδρότατων μαχών και για ένα μικρό διάστημα πέρασαν στον έλεγχο του ΕΛΑΣ, ενώ ένα μέρος τους γκρεμίστηκε από ανατίναξη. Από το 1945 τα κτίρια των Φυλακών Αβέρωφ άρχισαν να χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για πολιτικούς κρατούμενους.
Στην πλειονότητά τους επρόκειτο για γυναίκες που είχαν συλληφθεί γιατί είχαν συμπαρασταθεί στους άντρες τους ή στους συγγενείς τους ή γιατί συνεργάζονταν με οργανώσεις του ΚΚΕ.
Θα μείνω στις γυναικείες φυλακές με τις πολιτικές κρατούμενες με τα παιδιά τους μέχρι πέντε χρονών που "φιλοξενήθηκαν"  ως τις αρχές της δεκαετίας του ΄70.
Έβλεπες γιαγιάδες να μεγαλώνουν τα εγγόνια τους και να τα πηγαίνουν κάθε
Κυριακή στις φυλακές να βλέπουν τις μανάδες τους...
Ο πατέρας του στο παραπέτασμα όπως έλεγαν τότε τις Χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και η μάνα στου ΑΒΕΡΩΦ.
Και να έχεις και τους δικούς σου να σου λένε ...πρόσεξε τις παρέες σου μην σε μπλέξουν με τους...κουμμουνισμούς.
Ποιός νοιαζότανε...για όλα αυτά.
Φίλος...παρέα ...αστεία...παιχνίδι...βόλτες στο Μεταξουργείο...στην Ομόνοια και μετά κατσάδα στο σπίτι.
Αλλά αυτή η γιαγιά του φίλου μας είχε μια μόνιμη θλίψη στο πρόσωπο και μια αγωνία μέχρι να γυρίσουμε στην γειτονιά.
Είχε μεγάλη ευθύνη...
Θυμάμαι ότι αυτή την ξεχωριστή οικογένεια την βοηθούσαν όλοι στην γειτονιά... δεν υπήρχαν αριστεροί και δεξιοί...μόνον άνθρωποι.
Επίσης στο επισκεπτήριο των φυλακών η ηλικιωμένη θα έπαιρνε μαζί της ότι της είχαν πάει από την γειτονιά για την νύφη της.
Τον γυιό της τον θεωρούσε χαμένο αλλά είχε μια κρυφή ελπίδα.
O φίλος μας δεν έδειχνε ενδιαφέρον για τον πατέρα του... την μάνα του την υπεραγαπούσε.
Άλλαξε γειτονιά...δεν μάθαμε γι αυτόν.

πίσω στα παλιά