Σφίγγει η ζέστη και πάλι παράπονα έχουμε...γλυτώσαμε το αρκουδίσιον ... τις φιάλες υγραερίου... τις ηλεκτρικές θερμάστρες.
Δεν αναφέρθηκα καθόλου στο πετρέλαιο καθ΄ότι η τιμή μου ήταν απαγορευτική αλλά και αιτία διαμάχης με τους συνενοίκους...δεν είχαν άδικο δεν διέφερε σε αξία με το άρωμα CHANEL No 5 που θα το απαγορεύσουν λόγω αλλεργικών παρενεργειών.
Ζέστη λοιπόν και πάλι αντιμέτωποι με τον λογαριασμό της ΔΕΗ...
Καλά δεν είχε ζέστες παλιά στο Κλεινόν Άστυ;
Είχε και θυμάμαι....
Η αυλή το βράδυ έμοιαζε με καταυλισμό...
'Ολοι οι οι συναυλικοί με απλωμένα τα ράντζα αλλά και στρωματσάδα να προσπαθούν να κλείσουν μάτι με τα στούκας να επιτίθενται συνεχώς.
Τα αντιεροπορικά οι τρόμπες του φλίτ δίπλα στο μαξιλάρι και κάθε τόσο ψεκασμοί με βλαστήμιες....άσε τον αυτοχαστουκισμό όταν το άτιμο καθότανε στο μάγουλο.
Στην πόρτα της κάμαρας η βρεμένη κουρτίνα έκανε χρέη αιρκοντίσιον...
Οι ηλικιωμένοι είχαν την παγοκύστη με σπασμένο πάγο δανεικό από το ξύλινο ψυγείο και την έβαζαν στο κεφάλι και στο βέρκο για να μην τους βαρέσει νταμιλάς όπως έλεγαν.
Άσε την Ομόνοια με το συντριβάνι με τους πιτσιρικάδες αλλά και κάποιους τουρίστες να τσαλαβουτάνε για δροσιά και τον πολιτσμάνο να σφυρίζει με την σφυρίχτρα για να τους διώξει.
Προσπαθούσαν να βρούν τρόπους να δροσιστούν...
Η διέξοδος για την θάλασσα ήταν συνήθως την Κυριακή που ήταν σχόλη όπως έλεγαν και έμπαιναν στα λεωφορεία από την αφετηρία στο Σύνταγμα όπου γινότανε το έλα να δείς για να καταφέρουν να φτάσουν στο Φάληρο... στον Άλιμο.
πίσω στα παλιά
No comments:
Post a Comment