ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ..ΠΕΡΙ ΛΙΤΟΥ ΒΙΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ..ΜΠΑΡΟΥΦΕΣ

 

Με την ανάληψη των καθηκόντων του ο νέος υπουργός οικονομικών
έδωσε τις πρώτες κατευθύνσεις και συστάσεις....
"Να διάγουμε λιτόν βίον όπως παλιά..."
Πόσο πίσω με πήγε ο οικονομολόγος αυτός;
Στα όμορφα παλιά χρόνια....
Τι νοσταλγία Θεέ μου....
Πώς να τον ευχαριστήσω γι αυτό;
Αλήθεια πόσο ωραία ζούσαμε λιτά στην κάμαρα της αυλής με την κοινόχρηστη
Τούρκικη τουαλέτα και το χαρτί "υγείας" από κομμάτια παλιάς εφημερίδας
καρφωμένα στο καρφί που το έβρεχες για καλύτερο αποτέλεσμα ...με τους άλλους
συναυλικούς συνοικάρηδες που είχαμε ενδιάμεσο ηλεκτρικού...που πληρώναμε
συμμετοχή στον βόθρο και στον νερό ανάλογα.... με το κεφάλι;

Πώς να ξεχάσω την χαρά που ένοιωθα πηγαίνοντας με την μάνα
στον μπακάλη κρατώντας το τεφτέρι και έδινε εντολή εκείνη...
"...κόψε και τρείς φέτες μορταδέλα (σαλάμι) για τον μικρό..."
"...βάλε μια ρέγγα παχιά αυγομένη..."
Στον φούρναρη παίρνοντας την οκαδιάρικη φρατζόλα ζητούσαμε το κομματάκι
που έβαζε τσόντα στο ζύγι και το τρώγαμε στον δρόμο.
Στον χασάπη παίρναμε κυμά κατεψυγμένο με δωρεάν φρέσκο ξύγκι
που μας έβαζε ανάμικτο τιμής ένεκεν λόγω σταθερής πληρωμής του τεφτεριού
κάθε δεκαπέντε.
Τα εκτιμούσαμε όλα αυτά όμως....το τσουκάλι μας ένοιαζε να έμπαινε
στην γκαζιέρα κάθε ημέρα και δεν μας ένοιαζε τι θα είχε μέσα.
Αχ κύριε Βαρουφάκη μου να είσαι καλά....πόσο με ευχαρίστησες
που θυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια και που μου προτείνεις να τα ξαναζήσω.

Θα τελειώσω με ποιήματα του νέου υφυπουργού παιδείας
καθηγητή Κου Κουράκη .....
«Εγώ σκυφτός -κάθε μπρούμυτα- δαχτυλοαφώ το σώμα της .....
στη μαύρη κάμαρη / Λευκό μπαστούνι ο φαλλός μου χτυπάει την πόρτα του αμετάκλητου / Τυφλώνομαι από το φως του / Ορώ».
....γράφει το πρώτο ποίημα που εισάγει το τρίτο μέρος της ποιητικής συλλογής του ....
Ο ρυθμός ανεβαίνει....
"(Αυτή) - Τι είναι ο κόλπος μου;
(Αυτός) - Είναι μια σύριγγα χωρίς το έμβολο που καλεί το φαλλό να τρυπηθούν μαζί από την πρέζα του έρωτα
(Αυτή) - Σύριγγα, ή σήραγγα;
(Αυτός) - Σήραγγα που ανακαλεί κεκοιμημένους κωδωνοκρούστες
(Αυτή) - Κεκοιμημένους ή ταριχευμένους;
(Αυτός) - Ολοι οι φαλλοί είναι ταριχευμένα ξόανα που νοτίζονται απ’ το νόστο της μήτρας
(Αυτή) - Της δικής μου μήτρας;
(Αυτός) - Της δικής σου. Εσύ γεννήθηκες απ’ τη δική σου μήτρα
(Αυτή) - Εγώ γεννήθηκα απ’ τη δ ι κ ή μου μήτρα."
«Ενώναμε τα αιδοία μας καταργώντας την εσοχή της και την εξοχή μου / κατακτώντας την παλινόρθωση του ανδρόγυνου / όπου ο άνδρας αποκτά αιδοίο χωρίς εξοχή και η γυναίκα εσοχή με πλήρωση / Ετσι που ο άνδρας γράφεται πλέον με Αλφα κεφαλαίο και η γυναίκα με Θήτα κεφαλαίο».
Φανερά ....ανεβασμένος από όλα αυτά θυμήθηκα
έναν άλλον ποιητή από τον παλιό Ελληνικό Κινηματογράφο....

"Ο Σκοταδόψυχος "
του ποιητού Τιμολέοντος Φανφάρα
Φαρμάκι έχω στην Ψυχή
Φέρνει μαυρίλα θολερή
Στα στήθια μου
Κικιρίκουουουουου!!!!!
Νύχτα αξημέρωτη ξανά
Με το πιοτό της με κερνά
Εβίβα μου
Κικιρίκουουουουου!!!!!
Σκοτάδι πίνω για πιοτό
Πω πω πω πω
πω πω πω πω
Κικιρίκουουουουου!!!!!
Ντέφι της λύσσας μου κρατώ
Πω πω πω πω
πω πω πω πω
Κικιρίκουουουουου!!!!!
Και το Μυαλό μου είναι θολό
Πω πω πω πω
πω πω πω πω.....

Επίλογος

πίσω στα παλιά