Ανάληψη ευθύνης από τους τζιχαντιστές για την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους με ανάρτηση στο Twitter. Χαρακτηρίζουν την ενέργεια "αντίποινα" για τη ρωσική επέμβαση στη Συρία
"Οι στρατιώτες του Χαλιφάτου πέτυχαν να καταρρίψουν ένα ρωσικό αεροσκάφος στην επαρχία του Σινά, που μετέφερε περισσότερους από 220 Ρώσους σταυροφόρους οι οποίοι σκοτώθηκαν όλοι" ανέφερε το μήνυμα της τζιχαντιστικής οργάνωσης που ισχυρίζεται ότι προχώρησε στην ενέργεια αυτή σε "αντίποινα" για τη ρωσική επέμβαση στη Συρία.
Την ανάληψη της ευθύνης εκ μέρους του παρακλαδιού του ΙΚ στην Αίγυπτο μετέδωσε και ο ιστόποτος Aamaq ο οποίος χρησιμοποιείται ως ημιεπίσημο "πρακτορείο" των τζιχαντιστών.
Σύμφωνα με τον ανταποκριτή του Guardian στο Κάιρο, το μήνυμα γράφει:
"Οι Στρατιώτες του Χαλιφάτου κατάφεραν να καταρρίψουν ένα ρωσικό αεροσκάφος στην επαρχία του Σινά, που μετέφερε περισσότερους από 220 Ρώσους σταυροφόρους.
Σκοτώθηκαν όλοι, δόξα τω Θεώ.
Ρώσοι, εσείς και οι σύμμαχοί σας να ξέρετε ότι δεν είστε ασφαλείς σε μουσουλμανικά εδάφη και ουρανούς.
Ο θάνατος δεκάδων ανθρώπων καθημερινά στη Συρία από τις βόμβες σας θα σας φέρει συμφορά. Θα σκοτωθείτε όπως σκοτώνετε, με το θέλημα του Θεού".
Για τεχνικό πρόβλημα κάνει λόγο η ιδιοκτήτρια εταιρία
Από την πρώτη επισκόπηση στο σημείο της συντριβής του ρωσικού Airbus στο Σινά, φαίνεται ότι το αεροσκάφος της εταιρίας Kogalymavia κατέπεσε πιθανότατα λόγω τεχνικού προβλήματος, ανέφεραν πηγές των υπηρεσιών ασφαλείας στο Βόρειο Σινά.
Περίπου 150 πτώματα, πολλά από τα οποία απανθρακωμένα, βρέθηκαν σε ακτίνα 5 χιλιομέτρων γύρω από το σημείο της συντριβής, πρόσθεσαν οι ίδιες πηγές. Το αεροπλάνο έπεσε κάθετα, με αποτέλεσμα μεγάλα τμήματά του να τυλιχθούν στις φλόγες.
Νωρίτερα, μια άλλη πηγή ανέφερε ότι το Airbus είχε κοπεί στα δύο, σε ένα μικρότερο κομμάτι της ουράς και σε ένα μεγαλύτερο το οποίο προσέκρουσε σε έναν βράχο.
Η ρωσική υπηρεσία ασφάλειας των μεταφορών Rostransnadzor ξεκίνησε ήδη ελέγχους για να διαπιστώσει αν η αεροπορική εταιρεία τηρούσε τους κανονισμούς ασφαλείας. Η δημόσια τηλεόραση Rossiya 24 μετέδωσε μάλιστα ότι αξιωματούχοι ερευνούν τα γραφεία της εταιρείας στη Μόσχα και έχουν κατασχέσει ορισμένα έγγραφα.
Σύμφωνα με το πρακτορείο Interfax, σε προηγούμενο έλεγχο ρουτίνας, τον Μάρτιο του 2014, η Rostransnadzor είχε εντοπίσει παραβιάσεις όμως η εταιρεία φρόντισε να συμμορφωθεί με τους κανονισμούς μέσα στο χρονικό περιθώριο που της είχαν δώσει οι αρχές.
Από το Παρίσι, η κατασκευάστρια εταιρεία Airbus δήλωσε έτοιμη να παράσχει τη βοήθειά της στις έρευνες για το δυστύχημα. Στην ανακοίνωσή της σημειώνει ότι το συγκεκριμένο Airbus A321-200 ήταν ηλικίας 18 ετών και ανήκε στην Metrojet (άλλη ονομασία της Kogalymavia) από το 2012. Είχε πραγματοποιήσει σχεδόν 21.000 πτήσεις συνολικής διάρκειας 56.000 ωρών και διέθετε κινητήρες IAE-V2500. Η Airbus τόνισε ότι είναι έτοιμη να παράσχει πλήρη τεχνική υπηστήριξη στις γαλλικές ερευνητικές αρχές και στις αρχές που θα αναλάβουν να ερευνήσουν την υπόθεση.
Δείγματα καυσίμων εξετάσουν οι ρωσικές Αρχές
Η ρωσική Ερευνητική Επιτροπή ανακοίνωσε ότι πραγματοποιεί ελέγχους σε δείγματα καυσίμων από τον τελευταίο ανεφοδιασμό που έκανε το ρωσικό Airbus A321 , μετέδωσε το πρακτορείο RIA επικαλούμενο τον εκπρόσωπο της υπηρεσίας αυτής.
Το αεροσκάφος της εταιρείας Kogalymavia είχε ανεφοδιαστεί για τελευταία φορά στην πόλη Σαμάρα.
Ο εκπρόσωπος της Επιτροπής, Βλαντίμιρ Μάρκιν, είπε ότι οι ερευνητές ανακρίνουν τα πρόσωπα που συμμετείχαν στην προετοιμασία του αεροσκάφους και του πληρώματος ενώ κάνουν έρευνες και στο αεροδρόμιο Ντομοντέντοβο της Μόσχας, όπου έχει την έδρα της η εταιρεία.
Νωρίτερα η Επιτροπή είχε ανακοινώσει ότι ξεκίνησε έρευνα σε βάρος της εταιρείας.
Οι Βρυξέλλες απελευθερώνουν την αγορά γάλακτος στην Ευρώπη και πιέζουν την Ελλάδα να αλλάξει τους όρους στην πώλησή του, ώστε να μπορεί να εισάγεται γάλα ελεύθερα από άλλες χώρες, απειλώντας τη βιωσιμότητα των Ελλήνων κτηνοτρόφων
Πόλεμο στην αγορά γάλακτος θα πυροδοτήσει η υπουργική απόφαση για την πλήρη απελευθέρωση της διάρκειας ζωής του γάλακτος. Πλέον θα μπορεί να παραμένει στο ράφι έως και 11 ημέρες. Το μέτρο αναμένεται να πλήξει την εγχώρια παραγωγή, καθώς θα ανοίξει τις πόρτες για αθρόες εισαγωγές από Γερμανία και Ολλανδία.
Τα πάνω κάτω στην εγχώρια αγορά γάλακτος φέρνει υπουργική απόφαση που αναμένεται να εκδοθεί τις επόμενες ημέρες και απελευθερώνει τη διάρκεια ζωής του.
Συγκεκριμένα, καταργείται το επταήμερο της διάρκειας ζωής του παστεριωμένου γάλακτος και πλέον το «φρέσκο» γάλα θα μπορεί να παραμένει στα ράφια έως και 11 ημέρες, εξέλιξη που δικαίως πυροδοτεί φόβους για έκρηξη εισαγωγών θέτοντας σε κίνδυνο τον διαρκώς συρρικνούμενο εγχώριο κλάδο της αγελαδοτροφίας.
Οι δανειστές άκαμπτοι σε ένα ακόμη θέμα
Φαίνεται πως η διαπραγμάτευση είναι απλά σχήμα λόγου, αφού σε ένα ακόμη θέμα οι δανειστές είναι άτεγκτοι και ζητούν τον καθορισμό της διάρκειας λήξης να γίνεται από τον παρασκευαστή, με αποτέλεσμα το γάλα να μπορεί να αντέξει στα ράφια έως και 11 ημέρες.
Από την πλευρά τους οι κτηνοτρόφοι αναφέρουν πως μια τέτοια εξέλιξη θα αποτελέσει την καταστροφή της αγελαδοτροφίας. Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικής Κτηνοτροφίας Παναγιώτης Πεβερέτος δηλώνει στο Έθνος: "Οι καταναλωτές θα δυσκολεύονται να κατανοήσουν ποιο γάλα είναι φρέσκο και ποιο όχι, αφού όλα θα λέγονται παστεριωμένα. Με το μέχρι τώρα θεσμικό πλαίσιο φρέσκο γάλα θεωρούνταν αυτό που παστεριώνεται στους 71.6 βαθμούς για 15'' δευτερόλεπτα. [...] Οι παρασκευαστές θα μπορούν τώρα να εισάγουν γάλα από οπουδήποτε, με ημερομηνίες ζωής που θα ορίζουν μόνοι τους αποπροσανατολίζοντας - όχι τυχαία - τους καταναλωτές".
Οι κτηνοτρόφοι από την πλευρά τους ζητούν να συμπεριληφθεί ο όρος φρέσκο στο παστεριωμένο γάλα με διάρκεια ζωής ως επτά ημέρες, αλλά και να αναγράφεται η χώρα προέλευσης. Η ρύθμιση έρχεται σε λίγους μήνες μετά την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς γάλακτος στην ΕΕ, που καταργεί τις ποσοστώσεις και έτσι πιέζει ασφυκτικά τις εγχώριες γαλακτοπαραγωγικές μονάδες.
ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟ Ομαδική φωτογραφία των οικογενειών Γιουσουρούμ, Χαμπίμπ και Κοέν στο Θησείο, γύρω στο 1914. Στην πίσω γραμμή, τα πέντε παιδιά του Μποχώρ Γιουσουρούμ, Ηλίας (με μούσι και καπέλο), Χαΐμ, Ιάκωβος, Μωυσής, Νώε, με τις συζύγους και τα παιδιά τους, την τρίτη γενιά της οικογένειας. Στο κέντρο η γυναίκα του Νώε, Μαζαλτώβ (το γένος Χαμπίμπ), με τον νεογέννητο Ισαάκ στην αγκαλιά.
ΕΤΙΚΕΤΕΣ: Οι ιστορίες της Αθήνας και των ανθρώπων της είναι αναρίθμητες. Πολλές από αυτές ξεθωριάζουν, λανθάνουν ή λησμονούνται. Αλλες αναφύονται σε κύκλους χρόνου και γίνονται και πάλι ίχνη, και από θραύσματα γίνονται αφηγήσεις. Η περίπτωση της οικογένειας Γιουσουρούμ είναι ένα αθηναϊκό παραμύθι, γοητευτικό όσο και μακρινό, αλλά ταυτόχρονα νωπό, καθημερινό και αληθινό όσο και η κληρονομιά του οικογενειακού ονόματος στην καθομιλουμένη. Πριν από λίγες ημέρες, η Ισραηλιτική Κοινότητα Αθηνών τίμησε ως μεγάλο ευεργέτη της τον κ. Μωυσή (Μωύς) Γιουσουρούμ, ετών 95, ο οποίος επί σειρά δεκαετιών προσέφερε εθελοντικά. Το όνομά του δόθηκε στον αίθριο χώρο της συναγωγής και η δημόσια αυτή εκδήλωση τιμής στάθηκε η αφορμή για να συνταχθεί η ιστορία της οικογενείας Γιουσουρούμ με ερευνητική δουλειά στα αρχεία, με πρωτοβουλία του Εβραϊκού Μουσείου στην Αθήνα και της εβραϊκής κοινότητας. Ολοι γνωρίζουμε τι σημαίνει γιουσουρούμ, λίγοι όμως συνδέουμε την έννοια του παλαιοπωλείου ή του παζαριού με αντίκες με την εβραϊκή οικογένεια Γιουσουρούμ. Ο κ. Μωυσής Γιουσουρούμ είναι απόγονος μιας μακράς σειράς δραστήριων ανθρώπων που επέδρασαν στην εμπορική ζωή της Αθήνας. Στην καρδιά της παλιάς πόλης, εκεί όπου χτυπούσε η καρδιά του εμπορίου, είχε δημιουργηθεί και η πρώτη Συναγωγή της Αθήνας, που στεγαζόταν στο σπίτι των Γιουσουρούμ, Καραϊσκάκη 1 και Ερμού. Εκεί ήταν, στα τέλη του 19ου αιώνα, ο πυρήνας της εβραϊκής κοινότητας της Αθήνας. Εκεί ήταν ο πυρήνας της επιχείρησης των Γιουσουρούμ και εκεί γύρω εκείνοι οι αθηναϊκοί δρόμοι που έσφυζαν από την κίνηση του μικροεμπορίου ήταν γνωστοί ως τα παλιά «εβραίικα». Ηταν το κομμάτι που όριζαν οι Αγιοι Ασώματοι, οι οδοί Σαρρή και Ερμού καθώς και οι πλατείες Αγίου Φιλίππου και Ανεξαρτησίας. Η ιστορία του οικογενειακού δέντρου χάνεται πίσω στον χρόνο και, όπως πολλές εβραϊκές οικογένειες που συνδέθηκαν στους νεότερους χρόνους με την Ελλάδα και εντάχθηκαν στην ελληνική κοινωνία, έτσι και οι Γιουσουρούμ είχαν καταγωγή από την Ισπανία. Ακολούθησαν τον δρόμο προς Ανατολάς όταν το 1492 οι Εβραίοι απελάθηκαν από τον βασιλιά Φερδινάνδο και τη βασίλισσα Ισαβέλα. Οι Γιουσουρούμ αρχικά εγκαταστάθηκαν στη Σμύρνη καθώς η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε ανοίξει τις πύλες της. Η ζωογόνος επίδραση της εβραϊκής παρουσίας σε όλη την εξέλιξη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των χωρών που προέκυψαν από τη σταδιακή διάλυσή της προέρχεται κατά κύριο λόγο από εκείνες τις μετακινήσεις πληθυσμών από την Ιβηρική στην Ανατολή στα τέλη του 15ου αιώνα. Πρώτα στη Χίο Οταν δημιουργήθηκε το ελληνικό κράτος τον 19ο αιώνα, ένας από τους Γιουσουρούμ, ο Ισαάκ, εγκαθίσταται αρχικά στην τουρκοκρατούμενη Χίο γύρω στο 1830. Στη Χίο, το όνομα γίνεται Γιουσουρούμ (από το αρχικό Γιουσουρούν). Η οικογένεια αργότερα (1860) εγκαθίσταται στην Κύθνο και ο γιος του Ισαάκ, ο Μποχώρ, ράφτης στο επάγγελμα, αποφασίζει το 1863 να εγκατασταθεί στην πρωτεύουσα του ελληνικού βασιλείου, την Αθήνα. Από εκείνα τα χρόνια που συμπίπτουν με την άνοδο στον θρόνο του Γεωργίου Α΄ χρονολογείται η παρουσία της οικογενείας Γιουσουρούμ στην Αθήνα. Ο Μποχώρ (παππούς του Μωυσή Γιουσουρούμ που τιμήθηκε πρόσφατα) ανοίγει κατάστημα ενδυμάτων στη γωνία Καραϊσκάκη 1 και Ερμού. «Ο παππούς μου εξασκούσε τη ραπτική, αλλά εκείνη την εποχή ο κόσμος δεν είχε πολλά χρήματα, οπότε αγόραζε μεταχειρισμένα», αφηγείται ο εγγονός του, Μωυσής Γιουσουρούμ. «Τα μετέτρεπε και κάθε Κυριακή παρουσίαζε την πραμάτεια του στην πλατεία Αβησσυνίας, στο παζάρι. Ολοι ασχολούνταν με αντίκες. Και καθιερώθηκε η έκφραση: “Πού θα πάμε;”, “Στου Γιουσουρούμ να ψωνίσουμε”». Ο Μποχώρ, ο παππούς του Μωυσή, ρίζωσε καλά στην Αθήνα και απέκτησε επτά παιδιά. Μετά τον θάνατό του, το 1887, η επιχείρηση επεκτάθηκε από τον πρωτότοκο, Ηλία, και έγινε ο πυρήνας της εβραϊκής κοινότητας στην Αθήνα. Ο νεότερος αδελφός του Ηλία, Νώε, πατέρας του Μωυσή, παντρεμένος με την Αθηναία Εβραία Μαζαλτώβ Χαμπίμπ, ήταν πολύ δραστήριος καθώς η Ελλάδα μετά τους Βαλκανικούς δημιουργούσε πολλές ευκαιρίες. Αρχικά, μετεγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου με τον Αβραάμ Ναχμία άνοιξε εταιρεία εφοδιασμού νοσοκομείων, αλλά η πυρκαγιά του 1917 του άλλαξε τα σχέδια. Ξαναγύρισε στην οδό Ερμού, αυτή τη φορά στον αριθμό 84. Θυμάται ο γιος του, Μωυσής: «Το είχε ανοίξει ο πατέρας μου όταν επέστρεψαν από τη Θεσσαλονίκη, με συνεταίρο έναν έμπορο, τον Σπύρο Κουρούση. Κατά τη διάρκεια αλλά κυρίως μετά τη λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο πατέρας μου πήγαινε σε όλα τα μέρη που υπήρχαν συμμαχικές δυνάμεις –Γάλλοι και Αγγλοι– και αγόραζε στρατιωτικά είδη, από σκηνές μέχρι στολές, τα έφερνε στην Αθήνα και τα πουλούσε». Ο Νώε Γιουσουρούμ κυνηγούσε τις δημοπρασίες από τη Γαλλία ώς την Αίγυπτο για να φέρνει υλικό στο μαγαζί του και το 1924-25 «χτύπησε» ακόμη και τη δημοπρασία για τα οικοδομικά υλικά της κατεδάφισης των Ανακτόρων (σημερινή Βουλή). Εχτισε καινούργιο σπίτι στο Θησείο (Ηρακλειδών 26) και διακόσμησε τα μπαλκόνια του δεύτερου ορόφου με αστέρια του Δαβίδ. Τα τέσσερα παιδιά του Νώε γεννήθηκαν όλα από το 1920 ώς το 1929. Πρωτότοκος ήταν ο Μωυσής που μαζί με τον αδελφό του Ιάκωβο βρέθηκε στη Μάχη της Κρήτης και στη συνέχεια και οι δύο εντάχθηκαν στο ΕΑΜ και πολέμησαν ως αντάρτες. Μετά τον πόλεμο, τα τέσσερα παιδιά του Νώε προσπαθούν να συνεφέρουν την οικογενειακή περιουσία. Από τις νεότερες γενιές των Γιουσουρούμ, ο Μωυσής σπουδάζει οδοντιατρική, ο Ισαάκ πολιτικός μηχανικός ενώ ο Λέων και ο Ιάκωβος ασχολούνται με το σιδηρεμπόριο και ανοίγουν κατάστημα στην Ερμού. Ο Μωυσής Γιουσουρούμ είναι ζωντανός μάρτυρας μιας μακράς οικογενειακής παράδοσης που συνδέεται με την εμπορική ζωή της Αθήνας και την ενεργό παρουσία της ισραηλιτικής κοινότητας. Το όνομα των Γιουσουρούμ έχει πλέον άλλες αντηχήσεις. http://www.kathimerini.gr/ Πίσω στα παλιά
Ένα ταξίδι στο παρελθόν , εβδομήντα χρόνια πίσω , σε ένα ταξίδι με μνήμες , εικόνες , και πρόσωπα χωρίς να ξύνει πληγές. Ας σφραγίσουμε μέσα μας μια εποχή , που ούτε να λησμονηθεί πρέπει ,ούτε υπό οποιεσδήποτε συνθήκες να επανεμφανισθεί επιτρέπεται.
Παραμονές της ιταλικής επιδρομής τραγούδι της μόδας ήταν η Ριρίκα . Ενθουσιασμός από τις νίκες του Ελληνικού στρατού στην Αλβανία ,αλλά και τα σατυρικά τραγούδια για τον Ιταλό δικτάτορα , σατυρικό θέμα σε μουσικές επιθεωρήσεις, γελοιογραφίες και τραγούδια .
27 Απρίλιου 1941 , η είσοδος των Γερμανών στην Αθήνα. Η ύψωση της ναζιστικής σβάστικας στην Ακρόπολη σηματοδότησε την αρχή της γερμανικής κατοχής. Τι άνθρωποι αυτοί οι Γερμανοί. ∆εν είχαν , οικογένειες και παιδιά στη Γερμάνια ; Τί ένιωθαν όταν εκτελούσαν τόσους αθώους πολίτες; Στις γωνιές των δρόμων οι ντενεκέδες με τα σκουπίδια δεν περιμένουν το κάρο του Αίμου να τους αδειάσει , περιμένουν τους πεινασμένους ανθρώπους που ψάχνουν κάτι φαγώσιμο: λεμονόκουπες, φύλλα κρεμμυδιού . Η πείνα, ο φόβος, οι θάνατοι αλλά και οι αγώνες μαζί με την ελπίδα για ένα ελεύθερο και όμορφο μέλλον.
Πολλοί εντάσσονται στις τάξεις της Αντίστασης.
Αξέχαστος αγωνιστής ,ο Γιώργος ο Μιχόπουλος. Ψευδώνυμο Μπόης. Λογιστής στον φούρνο του Ξάνθη. Ο ποιητής της Στοάς Φέξη. Γραμματέας της Ε. Π.O.Ν 1945-1947 στον Κολωνό, στον Πλάτωνα, στα Σεπόλια. Πιάστηκε τον Μάρτιο του 1944 και κλείστηκε στις φυλακές Χατζηκώστα (στην Πειραιώς,πρώτα ορφανοτροφείο,και φυλακή από το 1945 γκρεμίστηκε το 1963) ως τον Αύγουστο του ιδίου χρόνου. Το ∆εκέμβρη πήρε μέρος στην επιχείρηση ανατίναξης της Μ. Βρετανίας. Χώθηκε με άλλους αγωνιστές στο κεντρικό αποχετευτικό δίκτυο της Αθήνας ,στο ύψος της οδού Λενορμάν. ∆ώδεκα ώρες μέσα στα βρώμικα νερά των οχετών, με κίνδυνο της ζωής τους μετέφεραν κάτω από την Πλατεία Συντάγματος, κάτω από τη «Μεγάλη Βρετανία», έναν τόνο εκρηκτικής ύλης .Εκεί βρισκόταν η έδρα του στρατιωτικού επιτελείου των Άγγλων. Η διαταγή όμως δεν θα έρθει ποτέ. Ξαναπιάστηκε το 1947 και πήγε εξορία στην Ικαρία.
Τον καιρό της τρομοκρατίας, συνεργάζονταν με τις δυνάμεις κατοχής, αλλά και με τους Άγγλους ,οι γνωστοί κουκουλοφόροι της Πλατείας Μεταξά .Ο κωδικός «Αλκαζάρ» (δείγμα του θαυμασμού τους προς τους Φρανκικούς) Έψαχναν συνεχώς τον Μπόη. Έφυγε το 1981, ξημερώματα Καθαρής ∆ευτέρας , κηδεύτηκε στο Νεκροταφείο του Περιστερίου .Για τούς φίλους του της πλατείας, των καφενείων του Λουκάτου, του Μαμάη (Λένορμαν και Μύλων) ό ποιητής που έφυγε, ό Μπόης, ο λόγος του δεν χάθηκε. Οι ποιητές δεν πεθαίνουν. Ο Οιδίποδας τελειώνει στο φωτεινό Κολωνό μ’ ένα τρόπο που δεν είναι ο θάνατος.
Ο Κολωνός εθεωρείτο η Μόσχα της Αθήνας. Στις 28 Μαΐου 1941 ιδρύεται , σε μια σύσκεψη στον Κολωνό, Η Μάνα του Αγώνα, η Εθνική Αλληλεγγύη. Πολεμούν τον κατακτητή με όσα μέσα και τρόπους διαθέτουν. Από την πρώτη ημέρα της Κατοχής έσπαγαν τις πινακίδες που είχαν βάλει οι Γερμανοί στους δρόμους, στην περιοχή Κολωνού, Μεταξουργείου και Βοτανικού. Στην γειτονιά μας, Ευκλείδου και Βίαντος ,στο χαμηλό σπίτι με τα καλυμμένα παράθυρα , ο Νότης Ξ. , ο ζωγράφος, αποτυπώνει με συνθήματα στα πανό ,την απέχθεια του λαού για τον κατακτητή .Το επόμενο βράδυ, ο Χρήστος Ξ., φωτίζονται με κλεμμένο ρεύμα από τις κολώνες της ∆ΕΗ, στην Λένορμαν.
Τα Χριστούγεννα του 1944 ο Στρατηγός Σκόμπυ εξαπολύει την μεγάλη επίθεση. Οι Άγγλοι ελέγχουν ένα μικρό κομμάτι του κέντρου , την “Σκομπία”, όπως την αποκαλούσε ο λαός, δηλ. Ομόνοια, πλατεία Συντάγματος και Κολωνάκι. Στις 4 Ιανουαρίου του 1945, ο Σκόμπυ, βομβαρδίζει τις λαϊκές συνοικίες της Αθήνας μέχρι τον Κηφισό. Το 4ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ έδινε μάχη από Λένορμαν, Ευκλείδου , Αίμωνος ( χώρος στάθμευσης των τραμ) Εκεί έγινε και η σκληρότερη μάχη με στόχο το λαό της Αθήνας. Η συνοικία μας δοκιμάστηκε σκληρά επειδή αντιστάθηκε στα γερμανικά στρατεύματα κατοχής αλλά και στους γνωστούς ντόπιους συνεργάτες τους.Όποιος ξεχνάει την ιστορία του είναι υποχρεωμένος να την ξαναζήσει.
Αφιερωμένο στην γενιά αυτής της γειτονιάς που βίωσε την Γερμανική Κατοχή , και τώρα, στην δύση της ζωής τους, τους μέλλει να ξαναζήσουν το σήμερα, ίσως σε μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της ιστορίας μας.
Αφορμή για το παρόν άρθρο στάθηκε κάποιο e-mail που κυκλοφορεί τελευταία και αναφέρεται σε μια σπάνια γυναίκα, την Ιρένα Σέντλερ, δίνοντας όμως, δυστυχώς, μερικές λανθασμένες πληροφορίες για το πρόσωπό της. Προς αποκατάσταση λοιπόν της ιστορικής αλήθειας, αλλά και προς ενημέρωση όσων δεν γνωρίζουν την ιστορία της, ρίχνουμε φως στη ζωή της ηρωίδας εκείνης, που - μολονότι σεμνή και αφανής - ήξερε τόσο απλόχερα να δίνει την αγάπη της και να δίνεται ολοκληρωτικά στον ιερό και ριψοκίνδυνο αγώνα στον οποίο είχε αποδυθεί.
Η Irena Sendler ή Irena Sendlerowa ήταν Πολωνή και καθολική. Γεννήθηκε στη Βαρσοβία το 1910 και πέθανε το 2008. Ο πατέρας της ήταν γιατρός κι ένας από τους πρώτους πολωνούς σοσιαλιστές, ο οποίος – πράγμα σπάνιο - είχε αναγάγει την ιδεολογία του σε πράξη. Συνήθως πρόσφερε τις υπηρεσίες του ανιδιοτελώς σε φτωχούς ασθενείς και κυρίως Εβραίους.
Η Ιρένα εργαζόταν ως κοινωνική λειτουργός και όταν το 1939 οι ναζί κατέλαβαν την Πολωνία ήταν Ανώτερη Διαχειρίστρια στον Τομέα Κοινωνικής Πρόνοιας της Βαρσοβίας, που οργάνωνε συσσίτια σε κάθε γειτονιά της πόλης. Εκτός όμως από τα γεύματα που παρέχονταν, ο φορέας αυτός βοηθούσε και χρηματικά τους οικονομικά αδύναμους, αλλά παρείχε και άλλες υπηρεσίες σε ορφανά, ηλικιωμένους, φτωχούς και όλους όσους είχαν ανάγκη.
Παράλληλα με τη γερμανική εισβολή, ξεκινούν και οι διωγμοί των Εβραίων. Χάρη στην Ιρένα, στις καντίνες εκείνες που στήνονται στο δρόμο, παρέχεται πλέον και σημαντική βοήθεια στους Εβραίους, όπως ρουχισμός, φάρμακα και χρήματα. Το σημαντικότερο δε είναι, η καταγραφή των Εβραίων με πλαστά χριστιανικά ονόματα και η ψευδής αναφορά για πολλές εβραϊκές οικογένειες ότι έχουν προσβληθεί από τύφο και φυματίωση, προκειμένου να αποτραπούν επιθεωρήσεις και έρευνες από τους Γερμανούς.
Το 1942, οι ναζί καταφέρνουν να συγκεντρώσουν και να απομονώσουν όλο τον εβραϊκό πληθυσμό της πόλης μέσα σε δεκαέξι οικοδομικά τετράγωνα. Πρόκειται για το λεγόμενο γκέτο της Βαρσοβίας, όπου θα συγκεντρωθούν τελικά περίπου 400.000 άνθρωποι, από τους οποίους, όσοι δεν πεθάνουν από ασθένειες και ασιτία, θα μεταφερθούν σταδιακά στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως Τρεμπλίνκα.
Η κατάσταση στο γκέτο είναι τόσο φρικτή και επηρεάζει τόσο δραματικά την Ιρένα, ώστε. χωρίς να λογαριάσει κανέναν κίνδυνο, έγινε από τα πρώτα μέλη της Zegota, του Συμβουλίου Βοήθειας προς τους Εβραίους, που οργάνωσε η Υπόγεια Πολωνική Αντίσταση (η οποία δούλευε κυρίως στο υπόγειο δίκτυο υπονόμων, κάτω από την πόλη). Η Ιρένα, με το κωδικό όνομα Γιολάντα, διευθύνει τις προσπάθειες διάσωσης Εβραιόπουλων.
Προκειμένου να μπαινοβγαίνει ελεύθερα στο γκέτο άλλωστε, η απίστευτη αυτή γυναίκα καταφέρνει να αποκτήσει πάσο από τον Τομέα Πρόληψης Επιδημιών της Βαρσοβίας και έτσι μπαίνει καθημερινά στο κολασμένο αυτό μέρος, κάνοντας επαφές για λογαριασμό της Αντίστασης και προμηθεύοντας τους δύστυχους Εβραίους με τρόφιμα, ρουχισμό και φάρμακα. Όμως, βλέποντας ότι περίπου πέντε χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μήνα από τις κακουχίες, κύριο μέλημά της γίνεται πλέον η φυγάδευση των παιδιών από το γκέτο. Ωστόσο, πριν δραπετεύσουν, τα παιδιά διδάσκονται κάποια αποσπάσματα από την Αγία Γραφή και μαθαίνουν να προσεύχονται κάνοντας το σχήμα του σταυρού. Έτσι, δεν θα κινήσουν υποψίες.
Πράγματι, η Ιρένα σκαρφίζεται τους πιο απίθανους τρόπους για να βγάλει τα παιδιά από εκεί, ενώ δεν είναι καθόλου εύκολο να πείσει τους γονείς να τα αποχωριστούν.
«Ζήσαμε τρομερές σκηνές», ανέφερε αργότερα η ηρωίδα μας. «Μια μητέρα συμφωνούσε μαζί μου να φυγαδεύσουμε το παιδί της. Ο πατέρας διαφωνούσε. Μου ζητούσαν εγγυήσεις. Εγώ δεν μπορούσα να εγγυηθώ καν αν θα μπορούσε το παιδί να ξεφύγει από τους φρουρούς…».
Άλλα κρύβονται σε ασθενοφόρα, αλλά σε σακιά με πατάτες, άλλα σε λινάτσες, άλλα σε κουτιά και άλλα σε φέρετρα, ως πεθαμένα. Μερικά καταφέρνει να τα βγάλει από το δικαστικό μέγαρο, που είχε δύο εισόδους, μία μέσα στο γκέτο και μία μέσα στην πόλη. Άλλα δραπετεύουν από τους υπονόμους. Ένας οδηγός ασθενοφόρου είχε βάλει δίπλα του το σκύλο του που γάβγιζε και κάλυπτε τα κλάματα των μωρών που μετέφερε λαθραία…
Το δεύτερο μέρος του σχεδίου εξ άλλου, αφορούσε την τύχη των παιδιών μετά τη φυγάδευσή τους. Ο καλός αυτός άγγελος και οι συνεργάτες του πλαστογραφούν υπογραφές και εκδίδουν εκατοντάδες ψεύτικες ταυτότητες, με τις οποίες τα εφοδιάζουν. Η Ιρένα καταφέρνει, μέσω των δέκα «φίλων – αγγελιοφόρων» της - όπως τους έλεγε - και δεκάδων εθελοντών, να τα εμπιστευτεί προσωρινά σε πολωνικές οικογένειες ή να τα διοχετεύσει σε ορφανοτροφεία ή μοναστήρια, όπου τα φροντίζουν οι καλόγριες. Δυόμισι χιλιάδες παιδιά σώθηκαν μ’ αυτόν τον τρόπο από βέβαιο θάνατο, χάρη στην Ιρένα Σέντλερ, ενώ άλλα πεντακόσια άτομα υπολογίζεται ότι είχε σώσει, πριν τη μύησή της στη Zegota.
Όμως, το 1943, οι Γερμανοί συλλαμβάνουν έναν συνεργάτη της, ο οποίος μετά από βασανιστήρια αποκαλύπτει το όνομά της. Η Ιρένα συλλαμβάνεται και βασανίζεται άγρια, αλλά δεν προδίδει κανέναν από τους συνεργάτες της, ούτε και καμία οικογένεια ανάδοχο. Δεν δίνει ούτε ένα όνομα παιδιού. Υφίσταται τρομερούς ξυλοδαρμούς, μέχρι που της σπάνε και τα δύο πόδια.
«Ήμουν ήσυχη σαν ποντίκι», σχολιάζει η ίδια, χρόνια αργότερα. «Προτιμούσα να πεθάνω, παρά να αποκαλύψω οτιδήποτε για τις επιχειρήσεις μας».
Μεταφέρεται στη φυλακή Pawiak και ορίζεται ημερομηνία εκτέλεσής της. Τελικά, η Zegota κατάφερε λίγα λεπτά πριν το απόσπασμα, να δωροδοκήσει αδρά έναν φρουρό, ο οποίος θα την αφήσει να δραπετεύσει, ενώ θα την αναφέρει στο σχετικό δελτίο, ως εκτελεσμένη. Από τότε και μέχρι το τέλος του πολέμου, θα αναγκαστεί να ζει κρυμμένη σε διάφορα μέρη της Πολωνίας, χωρίς όμως να σταματήσει ποτέ τον αγώνα της. Δεν θα καταφέρει να παρευρεθεί ούτε στην κηδεία της αγαπημένης μητέρας της.
Η Ιρένα είχε κρατήσει αρχείο με όλα τα ονόματα των παιδιών που είχε φυγαδεύσει, καθώς και τα πρόσωπα στα οποία τα είχε εμπιστευτεί, με σκοπό την επανένωσή τους με τις οικογένειές τους, όταν ο εφιάλτης θα έχει περάσει. Είχε τοποθετήσει τα ονόματα σε βάζα που τα είχε θάψει κάτω από μια μηλιά στην αυλή φιλικού της προσώπου. Όταν απελευθερώθηκε η Βαρσοβία, τον Ιανουάριο του 1945, ξεκίνησε μαζί με άλλα μέλη της Zegota, έρευνες σχετικά με τους γονείς των παιδιών. Σχεδόν όλοι είχαν εξοντωθεί στα διάφορα στρατόπεδα συγκεντρώσεως της Ευρώπης. Ελάχιστοι επέζησαν και βρήκαν ξανά τα παιδιά τους. Όσο για την Ιρένα, που θα έχει προβλήματα με τη βάδισή της για όλη την υπόλοιπη ζωή της, θα παντρευτεί, θα αποκτήσει δύο παιδιά και θα συνεχίσει να εργάζεται ως κοινωνική λειτουργός στη Βαρσοβία.
Παρ’ όλα αυτά, μέχρι το 2000, θα παραμείνει σχεδόν στην αφάνεια, αποφεύγοντας πάντα να υπερηφανεύεται για το έργο της:
«Ένας ήρωας κάνει τρομερά πράγματα. Εγώ δεν έκανα κάτι τρομερό. Αυτό που έκανα ήταν κάτι συνηθισμένο και φυσικό», υποστήριζε με απόλυτη σεμνότητα μέχρι το τέλος της ζωής της, η γλυκιά, χαμογελαστή και πάντα χαμηλών τόνων Ιρένα, ενώ στενοχωριόταν, γιατί πίστευε ότι θα μπορούσε να είχε κάνει πολύ περισσότερα.
Το 1958 τιμήθηκε με το μετάλλιο «Στην υπηρεσία της Υγείας» από τον Πολωνό υπουργό Υγείας, ενώ το 1965 της απονεμήθηκε ο τίτλος του Δίκαιου μεταξύ των Εθνών από την οργάνωση Yad Vashem και το 1991 ανακηρύχτηκε επίτιμη πολίτης του Ισραήλ. Το 2003 τιμήθηκε με την ανώτατη διάκριση του πολωνικού κράτους, το Μετάλλιο του Λευκού Αητού και το 2003 πήρε το βραβείο Αξίας και Θάρρους Jan Karski. Στην Πολωνία, θεωρείται πλέον εθνική ηρωίδα και πολλά σχολεία φέρουν το όνομά της.
Το 2000, τέσσερις μαθήτριες από το Κάνσας, θα εκπονήσουν εργασία με θέμα την Ιρένα Σέντλερ και θα σκηνοθετήσουν ένα σύντομο θεατρικό έργο με τίτλο
«Life in a Jar», που θα κάνει την ιστορία της γνωστή στο ευρύ κοινό.
Νέα «μόδα» εισάγεται στη πολιτική ζωή της Φωκίδας και ξεκινά από τη Δωρίδα. Γκαζάκια. Όποιος διαφωνεί με κάτι ζώνει την περιουσία του άλλου και την κάνει παρανάλωμα του πυρός. Ειλικρινά πάντως, αυτές οι επιθέσεις εκτός από καταδικαστέες είναι και ακατανόητες. Ο κ. Καπεντζώνης είναι αγαπητή προσωπικότητα στην περιοχή του και ευρύτερα, αλλά και από τους ανθρώπους που δεν έχουν εχθρούς και μεγάλες αντιπαλότητες.
Ωστόσο, δεν είναι τυχαία η επίθεση σε βάρος του, όπως δεν θεωρείται τυχαία και η ημερομηνία που επιλέχθηκε, ενώ φαίνεται να υπάρχει προσανατολισμός στην έρευνα που ήδη διεξάγεται για να βρεθούν οι ένοχοι. Μάλιστα ο Δήμαρχος κ. Καπεντζώνης έδωσε συγκεκριμένα ονόματα στην Αστυνομία, η οποία φαίνεται να είναι στα ίχνη τους και ελέγχουν ακόμη και τα κινητά τους τηλέφωνα.
Ο κ. Καπεντζώνης παρά το σοκ που υπέστη διατήρησε την ψυχραιμία του και παρείχε στην Αστυνομία αρκετά σημαντικές πληροφορίες, που μπορούν να βοηθήσουν αν αξιοποιηθούν σωστά.
“ ΛΙΔΩΡΙΚΙ “ Δυστυχώς , για άλλη μια φορά η Ω τ Φ ή μάλλον ο “ σμπίρος “ της , όπως συνηθίζει να γράφει , βιάστηκε να βγάλει τα .. “ τρομοκρατικά “ του πορίσματα , και μάλιστα σε σχετικό σχόλιό μας συστήσαμε , να μη βγάζει αυθαίρετα και..βιαστικά συμπεράσματα , γιατί μπορεί να έχουμε και..” εκπλήξεις “ , και μάλλον πέσαμε διάνα όπως διαφαίνεται στον ορίζοντα , στο παραπάνω δε δημοσίευμά της ..κάπως τα γυρίζει , και από εκεί που ο κ. Καπεντζώνης δεν είχε τίποτα σχετικό στο νου , τώρα είπε και ονόματα ..βουλωμένο γράμμα φαίνεται διαβάζει ο…” σμπίρος “.. Πάντως έχουμε μια απορία , πως και δεν κλήθηκε η “ ΑΝΤΙΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΕΙ ΤΟ..ΤΟΠΙΟ ;;; “ Δηλαδή και με τον..αστυφύλαξ αλλά και με τον …χωροφύλαξ !!! , έχει πεθάνει βλέπεις και η..σχωρεμένη η θεια μου η “ Μαλάμαινα “ να μας ρίξει και τα χαρτιά ή και τον..καφέ ..δυστυχώς ….ΟΛΙΓΗ ΥΠΟΜΟΝΗ ; ; όμως φίλοι μου .. ΣΗΜ: Μας τρώει φίλοι μου η περιέργεια να δούμε , αν μάθουμε φυσικά ποτέ , ποια είναι τα ονόματα που ανέφερε ο κ. Καπεντζώνης …που φυσικά δεν θα έχουν καμιά σχέση με “ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ “…. www.lidoriki.com
Αγαπημένοι μας φίλοι , μας ενημέρωσαν ΄κάποιοι φίλο της σελίδας μας , πως το βίντεο με την συνλεντευξη των ξένων στο χωριό μας στις 13-9-2015 , στο Αλωνάκι , δυστυχώς δεν εμφανίζεται στην οθόνη , παρότι το έχουμε αναρτήσει , επειδή η ώρα είναι περασμένη και δεν έχουμε την δυνατότητα μα το..” ψάξουμε “, σας ζητάμε συγγνώμη και υποσχόμαστε πως αύριο θα το τακτοποιήσουμε .
ΦΩΤΟ…ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ 2015 “ ΓΕΛΆΔΙΑ ..ΓΙΔΟΠΡΟΒΑΤΑ ..ΣΚΥΛΙΑ ΚΑΙ ΆΛΛΑ ΑΝΕΠΙΤΗΡΗΤΑ ( Η ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΑ ..” ΑΔΕΣΠΟΤΑ )..ΖΩΝΤΑΝΑ ΠΕΡΙΦΕΡΟΝΤΑΙ ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ .. “.. Στα προηγούμενα “ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΑ “ φίλοι μου σας είχαμε..” φωτο..ξεναγήσει “ στον χώρο μιας Λιδορικιώτικης μάστιγας , που χρόνια τώρα ταλαιπωρεί Λιδορίκι , Λιδορικιώτες και φυσικά τους λιγοστούς , όπως έχουν γίνει τώρα , επισκέπτες του χωριού μας ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΗ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗ ..Ελπίζουμε να σας..” ΑΡΕΣΕ ΤΟ ΘΕΑΜΑ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ , ΜΕ ΤΑ..ΔΙΠΛΟΤΡΙΠΛΟΠΑΡΚΑΡΊΣΜΑΤΑ , ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ , ΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΒΑΘΙΑ – ΑΛΩΝΑΚΙ , ΣΕ ΑΝΑΓΚΑΖΟΥΝ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΣΕ 20’ ΛΕΠΤΑ , ΙΣΩΣ ΔΕ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟ .. Οι φωτογραφίες που δημοσιεύσαμε ήταν ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΣΕ ΩΡΕΣ ΚΥΡΙΩΣ ..ΠΡΩΙΝΟ..ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΕΣ , ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΏΡΑ ΠΟΥ ΤΡΑΒΗΧΤΗΚΑΝ , ΓΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟ..ΑΛΗΘΕΣ … Σήμερα , θα ασχοληθούμε με την άλλη μεγάλη μάστιγα του χωριού μας , τα “ ΓΕΛΑΔΙΑ “, που όλοι τα γνωρίζετε γιατί τα βλέπετε να ..σουλατσάρουν ανενόχλητα μέρα νύχτα , στους δρόμους , τα σοκάκια , ακόμα και τις ..πλατείες μας , βρωμίζοντας κάθε σημείο του χωριού μας , απ’ τις Λάκκες μέχρι τον Αντώνη και επειδή στο χωριό μας οι αρμοδιοϋπεύθυνοι , δεν πολυ..νοιάζονται για την κααθαριότητα του χωριού , καταλαβαίνετε τι γίνεται με την..” σώρευση “των γελαδο..επισκεπτηρίων … Επειδή λοιπόν κάποιοι ισχυρίζονται , γιατί έτσι τους..βολεύει , πως το θέμα των γελαδιών , το μεγαλοποιούμε και όχι οι Λιδορικιώτες , ας δούμε ποιός έχει τελικά δίκιο ..και ποιος όχι… Όπως..βλέπετε , οι φωτογραφίες μας είναι..” ανφάς και..προφίλ “ για καλύτερη ενημέρωσή σας , είναι δε όλες βγαλμένες στις 20-6-2015 και ώρα 13.23’ μμ. , μπορείτε μάλιστα να το επιβεβαιώσετε χτυπώντας επάνω τους .. Χτυπήστε επάνω στις φωτογραφίες για λεπτομέρειες Οι παραπάνω φωτογραφίες είναι βγαλμένες στις 9-6-2015 και ώρα 10η πρωινή στο Αλωνάκι , στο ηρώο μας…!!!
Έχουμε πολλές φωτογραφίες ακόμα να αναρτήσουμε φίλοι μου , όμως για απόψε η ώρα..πέρασε , αύριο πάλι..βλέπουμε .. Καλό σας ξημέρωμα www.lidoriki.com
KATHXHΤΙΚΟ Μέσα δεκαετίας του '50 , αναμνηστική φωτογραφία απ' το κατηχητικό σχολείο , στην εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής , με την παρουσία του κατηχητή παπα Σπύρου Κοράκη . Αναγνωρίστηκαν : Νούλα Λατσούδη , Μιμίκα Καραμήτσου , Ανδρέας Κοράκης , Μπάμπης Σουρμελής , Κώστας Καψάλης , Γιάννης Υφαντής , Δημ. Παπακυριακόπουλος , γιος της καθηγήτριας Λιαπίκου , Μίμης Πίτσιος , Χρύσανθος Πάζας , Ηλίας Ανδρίτσος , Μιλτιάδης Κασίδης Αρχείο Κ.Καψάλη
Καλησπέρα Λιδορικιώτες .. Καλησπέρα φίλοι του Λιδορικιού και της εφημερίδας μας ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΗΜΕΡΑ 30 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2015 Ανατολή Ήλιου: 06:47 Δύση Ήλιου: 17:30 Σελήνη 18 ημερών
Ποιητής και πεζογράφος, ίσως η σημαντικότερη λογοτεχνική φωνή, που ανέδειξε η γενιά του '20 και από τους πρώτους, που εισήγαγαν στοιχεία του μοντερνισμού στην ελληνική ποίηση. Επηρέασε πολλούς από τους κατοπινούς ποιητές (Σεφέρης, Ρίτσος, Βρεττάκος) και με την αυτοκτονία του δημιούργησε φιλολογική μόδα, τον Καρυωτακισμό, που πλημμύρισε τη νεοελληνική ποίηση.
Γεννήθηκε στην Τρίπολη στις 30 Οκτωβρίου 1896 και ήταν γιoς του νομομηχανικού Γεωργίου Καρυωτάκη από τη Συκιά Κορινθίας και της Κατήγκως Σκάγιαννη από την Τρίπολη. Ήταν ο δευτερότοκος της οικογένειας. Είχε μία αδελφή ένα χρόνο μεγαλύτερή του, τη Νίτσα, και έναν αδελφό μικρότερο, το Θάνο, που γεννήθηκε το 1899 και σταδιοδρόμησε ως τραπεζικός υπάλληλος.
Λόγω της εργασίας τού πατέρα του, η οικογένειά του αναγκαζόταν να αλλάζει συχνά τόπο διαμονής. Έζησαν στη Λευκάδα, την Πάτρα, τη Λάρισα, την Καλαμάτα, το Αργοστόλι, την Αθήνα (1909-1911) και τα Χανιά, όπου έμειναν ως το 1913. Από τα εφηβικά του χρόνια δημοσίευε ποιήματά του σε παιδικά περιοδικά, ενώ το όνομά του αναφέρεται και σε διαγωνισμό διηγήματος του περιοδικού «Διάπλαση των Παίδων». Σε ηλικία 17 ετών ερωτεύεται την χανιώτισσα Άννα Σκορδύλη, μια σχέση που θα τον σημαδέψει.
Το 1917 αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με λίαν καλώς. Στην αρχή επιχείρησε να ασκήσει το επάγγελμα του δικηγόρου, ωστόσο η έλλειψη πελατείας τον ώθησε στην αναζήτηση θέσης δημοσίου υπαλλήλου. Διορίστηκε στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης, ενώ μετά την οριστική απαλλαγή του από τον Ελληνικό Στρατό για λόγους υγείας, τοποθετήθηκε σε διάφορες δημόσιες υπηρεσίες, μεταξύ των οποίων οι νομαρχίες Σύρου, Άρτας και Αθήνας. Απεχθανόταν τη δουλειά του και δεν ανεχόταν την κρατική γραφειοκρατία, εξού και οι πολλές μεταθέσεις του.
Η πρώτη ποιητική συλλογή του «Ο Πόνος των Ανθρώπων και των Πραγμάτων», δημοσιεύτηκε το Φεβρουάριο του 1919 και δεν έλαβε ιδιαίτερα θετικές κριτικές. Τον ίδιο χρόνο εξέδωσε το σατιρικό περιοδικό «Η Γάμπα», η κυκλοφορία του οποίου όμως απαγορεύτηκε έπειτα από έξι τεύχη κυκλοφορίας. Η δεύτερη συλλογή του, υπό τον τίτλο «Νηπενθή», εκδόθηκε το 1921.
Την ίδια περίοδο συνδέθηκε με την ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη, συνάδελφό του στη Νομαρχία Αττικής, παρόλο που δεν είχε ξεχάσει την πρώτη αγάπη, την Άννα Σκοδρύλη, η οποία στο μεταξύ είχε παντρευτεί. Η Πολυδούρη του προτείνει να παντρευτούν, παρότι γνώριζε ότι έπασχε από σύφιλη. Το 1924 ταξίδεψε στο εξωτερικό και επισκέφθηκε την Ιταλία και τη Γερμανία. Το Δεκέμβριο του 1927 εκδόθηκε η τελευταία ποιητική συλλογή του, με τίτλο «Ελεγεία και Σάτιρες». Το Φεβρουαρίου του 1928 αποσπάστηκε στην Πάτρα και λίγο αργότερα στην Πρέβεζα. Η αλληλογραφία του με συγγενείς του την περίοδο αυτή αναδεικνύει την απόγνωση του Καρυωτάκη για την επαρχιακή ζωή και τη μικρότητα της τοπικής κοινωνίας. Στις 20 Ιουλίου πήγε στο Μονολίθι και αποπειράθηκε επί δέκα ώρες να αυτοκτονήσει, προσπαθώντας μάταια να πνιγεί. Την επόμενη μέρα (21 Ιουλίου) αγόρασε ένα περίστροφο κι επισκέφτηκε ένα καφενείο της Πρέβεζας. Αφού πέρασε λίγες ώρες μόνος του καπνίζοντας, πήγε σε μια παρακείμενη παραλία, τον Άγιο Σπυρίδωνα και έθεσε τέλος στη ζωή του κάτω από έναν ευκάλυπτο. Στην τσέπη του η αστυνομία βρήκε ένα σημείωμα, που εξηγούσε τους λόγους της αυτοκτονίας του:
Είναι καιρός να φανερώσω την τραγωδία μου. Το μεγαλύτερό μου ελάττωμα στάθηκε η αχαλίνωτη περιέργειά μου, η νοσηρή φαντασία και η προσπάθειά μου να πληροφορηθώ για όλες τις συγκινήσεις, χωρίς τις περσότερες να μπορώ να τις αισθανθώ. Τη χυδαία, όμως, πράξη που μου αποδίδεται τη μισώ. Εζήτησα μόνο την ιδεατή ατμόσφαιρά της, την έσχατη πικρία. Ούτε είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για το επάγγελμα εκείνο. Ολόκληρο το παρελθόν μου πείθει γι' αυτό. Κάθε πραγματικότης μου ήταν αποκρουστική. Είχα τον ίλιγγο του κινδύνου. Και τον κίνδυνο που ήρθε τον δέχομαι με πρόθυμη καρδιά. Πληρώνω για όσους, καθώς εγώ, δεν έβλεπαν κανένα ιδανικό στη ζωή τους, έμειναν πάντα έρμαια των δισταγμών τους ή εθεώρησαν την ύπαρξή τους παιχνίδι χωρίς ουσία. Τους βλέπω να έρχονται ολοένα περισσότεροι μαζί με τους αιώνες. Σ' αυτούς απευθύνομαι. Αφού εδοκίμασα όλες τις χαρές !!! είμαι έτοιμος για έναν ατιμωτικό θάνατο. Λυπούμαι τους δυστυχισμένους γονείς μου, λυπούμαι τα αδέλφια μου. Αλλά φεύγω με το μέτωπο ψηλά. Ήμουν άρρωστος. Σας παρακαλώ να τηλεγραφήσετε, για να προδιαθέση την οικογένειά μου, στο θείο μου Δημοσθένη Καρυωτάκη, οδός Μονής Προδρόμου, πάροδος Αριστοτέλους, Αθήνας.
[Υ.Γ.] Και για ν' αλλάξουμε τόνο. Συμβουλεύω όσους ξέρουν κολύμπι να μην επιχειρήσουνε ποτέ να αυτοκτονήσουν δια θαλάσσης. Όλη νύχτα απόψε, επί δέκα ώρες, εδερνόμουν με τα κύματα. Ήπια άφθονο νερό, αλλά κάθε τόσο, χωρίς να καταλάβω πώς, το στόμα μου ανέβαινε στην επιφάνεια. Ορισμένως, κάποτε, όταν μου δοθεί η ευκαιρία, θα γράψω τις εντυπώσεις ενός πνιγμένου.
Εκτός από το ποιητικό του έργο, ο Καρυωτάκης έγραψε επίσης πεζά, ενώ μας άφησε και μεταφράσεις ξένων λογοτεχνών. Ποιήματά του έχουν μελοποιήσει συνθέτες και συγκροτήματα, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, τα «Υπόγεια Ρεύματα», η Λένα Πλάτωνος, ο Μίμης Πλέσσας, ο Γιάννης Σπανός, ο Γιάννης Γλέζος και ο Νίκος Ξυδάκης.
Η ποίηση του Καρυωτάκη δεν έχει ίχνος φιλολογίας, αισθηματισμού και φιλαρέσκειας, που υπάρχει σε αφθονία στους παλιότερους ποιητές. Αποπνέει την αίσθηση του μάταιου, του χαμένου, η στάση του είναι αντιηρωική και αντιδανική. Ο Καρυωτάκης γράφει ποιήματα για το άδοξο, το ασήμαντο, ακόμα και το γελοίο, ως διαμαρτυρία, που φθάνει στο σαρκασμό. Περί Πηγών...
Στις 30 Οκτωβρίου 1938 ο Όρσον Γουέλς δεν δυσκολεύεται να πείσει τους Αμερικανούς από ραδιοφώνου ότι η Γη δέχεται επίθεση από Αρειανούς. Βρισκόμαστε στη χρυσή εποχή του ραδιοφώνου, όταν το μέσο αυτό αποτελεί τη βασική πηγή πληροφόρησης και ψυχαγωγίας για εκατομμύρια Αμερικανούς.
Ο ιδιοφυής Αμερικανός σκηνοθέτης και ηθοποιός ήταν τότε 23 χρονών, όταν του ζητήθηκε να διασκευάσει για το ραδιόφωνο το μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του Άγγλου συγγραφέα Χέρμπερτ Τζορτζ Γουέλς «Ο πόλεμος των κόσμων», ένα από τα πρώτα λογοτεχνικά έργα, που περιγράφει με λεπτομέρειες μία σύγκρουση του ανθρώπου με τους εξωγήινους. Παρότι είχε σημαντική προϋπηρεσία στο μέσο, ούτε ο ίδιος δεν φαντάστηκε τον αντίκτυπο που θα είχε η παράστασή του εκείνο το κυριακάτικο βράδυ της 30ης Οκτωβρίου 1938, παραμονή της γιορτής του Χάλογουιν.
Η εκπομπή ξεκίνησε κανονικά στις 8 το βράδυ από το δίκτυο του CBS, σε ώρα υψηλής ακρόασης, με τον εκφωνητή να αναγγέλλει τους τίτλους της παράστασης. Εκείνη, όμως, την ώρα οι πιο πολλοί ακροατές είχαν συντονιστεί με το αντίπαλο δίκτυο του NBC, όπου ο εγγαστρίμυθος Έντγκαρ Μπέργκεν παρουσίαζε ένα κωμικό πρόγραμμα.
Στις 8:12, όταν τελείωσε το σόου του Μπέργκεν και ακολούθησε ένας άγνωστος και αδιάφορος τραγουδιστής, οι ακροατές γύρισαν τη βελόνα του ραδιοφώνου τους στο CBS, όπου εξελισσόταν η παράσταση του Γουέλς με τη μορφή ενός δελτίου ειδήσεων. Εκείνη την ώρα, ο παρουσιαστής διάβαζε το δελτίο καιρού. Στη συνέχεια συνδέθηκε με το ξενοδοχείο Hotel Park Plaza της Νέας Υόρκης, όπου έπαιζε η ορχήστρα του Ραμόν Ρακέλο.
Ξαφνικά, ένας άλλος παρουσιαστής διέκοψε τη ροή του προγράμματος, για να ανακοινώσει, με τη δέουσα σοβαρότητα, ότι ακούστηκαν εκρήξεις στον πλανήτη Άρη. Το πρόγραμμα συνεχίστηκε με την ορχήστρα του Ρακέλο να διασκεδάζει το κοινό με χορευτική μουσική, ώσπου ο παρουσιαστής με νέα διακοπή του ανακοίνωσε ότι ένας μεγάλος μετεωρίτης κατέπεσε σ’ ένα αγρόκτημα του Νιου Τζέρσεϊ. Αμέσως μετά συνδέθηκε μ’ έναν ρεπόρτερ, ο οποίος έντρομος ανέφερε ότι είδε έναν Αρειανό να βγαίνει από ένα μεταλλικό κύλινδρο.
Στη συνέχεια, οι εξωγήινοι όλο και πλήθαιναν και με εξελιγμένα όπλα κατόρθωσαν να εξολοθρεύσουν 7.000 εθνοφρουρούς, ενώ εισέβαλαν στο Σικάγο και το Σεν Λούις. Η ραδιοφωνική παράσταση του Ουέλς ήταν αρκούντως ρεαλιστική, με πρωτοποριακά για την εποχή ηχητικά εφέ και ηθοποιούς που έπαιζαν πειστικά τους ρόλους των δημοσιογράφων. Ένας άλλος ρεπόρτερ ανακοίνωσε εκείνη τη στιγμή ότι η εισβολή των Αρειανών είχε προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση και χιλιάδες κάτοικοι των περιοχών αυτών έσπευδαν να τις εγκαταλείψουν πανικόβλητοι.
Στην πραγματικότητα δεν απείχε και πολύ από την αλήθεια. Αρκετοί ακροατές, από το ένα εκατομμύριο ακροατές που παρακολουθούσαν την παράσταση του Γουέλς, πίστεψαν ότι πράγματι η Αμερική δεχόταν επίθεση από Αρειανούς. Πανικός ξέσπασε σε πολλές περιοχές της χώρας. Στο Νιου Τζέρσεϊ σημειώθηκε μποτιλιάρισμα στους δρόμους από έντρομους κατοίκους, που έσπευδαν να εγκαταλείψουν την περιοχή για να μην πέσουν στα χέρια των εξωγήινων εισβολέων. Πολίτες ζητούσαν μάσκες οξυγόνου από την αστυνομία για να σωθούν από τα τοξικά αέρια που υποτίθεται ότι εκτόξευαν οι Αρειανοί, ενώ άλλοι ζητούσαν από την ηλεκτρική εταιρεία να τους διακόψει την παροχή ρεύματος για να μην εντοπιστούν από τους εισβολείς. Μία γυναίκα έντρομη μπήκε σε μια εκκλησία της Ινδιανάπολης, όπου γινόταν βραδινή λειτουργία και άρχισε να κραυγάζει: «Η Νέα Υόρκη καταστράφηκε. Είναι το τέλος του κόσμου. Πηγαίνετε στα σπίτια σας και ετοιμαστείτε να πεθάνετε!». Οι πληροφορίες ότι υπήρξαν αυτοκτονίες δεν επιβεβαιώθηκαν.
Μόλις τα νέα για τον αληθινό πανικό μαθεύτηκαν στα στούντιο του CBS, ο Γουέλς βγήκε στον «αέρα» και υπενθύμισε στους ακροατές ότι παρακολούθησαν ένα θεατρικό έργο. Η παράσταση του Γουέλς απασχόλησε και το FCC, το ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο των ΗΠΑ, το οποίο δεν διαπίστωσε κάτι το μεμπτό, αλλά συνέστησε στα μέσα να είναι πιο προσεκτικά στο μέλλον. Ο ίδιος ο Γουέλς φοβήθηκε ότι η καριέρα του θα καταστρεφόταν μετά τον θόρυβο που δημιουργήθηκε, αλλά στην πραγματικότητα συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Η δημοσιότητα τον βοήθησε να εξασφαλίσει δουλειά στο Χόλιγουντ και το 1941 να γυρίσει την περίφημη ταινία «Ο Πολίτης Καίην», που θεωρείται μία από τις κορυφαίες δημιουργίες στην ιστορία του κινηματογράφου.
Σύντροφος και ερωμένος του ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού.
Ο ελληνικής καταγωγής Αντίνοος γεννήθηκε στις 27 Νοεμβρίου του 110 στην Κλαυδιούπολη της Βιθυνίας (σημερινό Μπολού Τουρκίας) από ποιμενική οικογένεια. Το 128, κατά τη διάρκεια περιοδείας του στη βορειοδυτική Μικρά Ασία, ο αυτοκράτορας Αδριανός είχε ένα απροσδόκητο συναπάντημα στην Κλαυδιούπολη, με τον Αντίνοο. Απογοητευμένος από τον γάμο του με τη Σαβίνα και καταγοητευμένος από την ομορφιά του, τον ερωτεύτηκε σφόδρα.
Δύο χρόνια αργότερα, στις 30 Οκτωβρίου του 130, καθώς οι δύο εραστές ταξίδευαν κατά μήκος του Νείλου, ο Αντίνοος έπεσε στο ποτάμι και πνίγηκε. Λέγεται μάλιστα ότι σύμφωνα με προφητεία των μάγων της Αιγύπτου, ο αυτοκράτορας θα πέθαινε, εκτός αν κάποιος από τους αφοσιωμένους φίλους του πρόσφερε τη δική του ζωή στους χθόνιους θεούς. Ο Αντίνοος έδειξε την αφοσίωσή του, βρίσκοντας το θάνατο στα νερά του Νείλου. Ο Αδριανός αρνήθηκε την εκδοχή αυτή, την οποία όμως επιβεβαίωσε ο σοβαρός ιστορικός του 3ου αιώνα Δίων ο Κάσσιος.
Ο Αδριανός ένιωσε βαθιά απελπισμένος κι έκλαψε ασυγκράτητα το χαμό του συντρόφου του. Προς τιμήν του έχτισε πόλη στο σημείο που πνίγηκε και την ονόμασε Αντινόου πόλιν ή Αντινούπολιν, ίδρυσε ναούς και καθιέρωσε αγώνες, τα Αντινόεια. Ακόμη, διέταξε να δοθεί το όνομά του σε κάποιο αστέρι, για το όποιο πίστευαν ότι εμφανίστηκε τότε για πρώτη φορά στον ουρανό. O Αντίνοος λατρευόταν σαν θεός από την Αίγυπτο ως τη Γαλατία και μία ιδιαίτερη τάξη ιερέων φρόντιζε για τη λατρεία του, που διατηρήθηκε μέχρι τον 5ο μ.Χ. αιώνα.
Με την αναπαράσταση της μορφής του, που θεωρήθηκε πρότυπο νεανικού κάλλους, ασχολήθηκε επίμονα η γλυπτική. Η αντι-ηρωϊκή μορφή του εισήγαγε ένα καινούργιο και σημαντικό στοιχείο στη ρωμαϊκή τέχνη. Από τις καλύτερες καλλιτεχνικές παραστάσεις του Αντίνοου είναι το άγαλμά του στην αίθουσα του Ηρακλέους στο Καπιτώλιο, ο κολοσσιαίος ανδριάντας του στο Βατικανό, η παράσταση σε ανάγλυφο της Βίλα Αλμπάνι στη Ρώμη και ο λεγόμενος Αντίνοος του Φαρνέζε στη Νάπολη. Από τον ελληνικό χώρο, όπου είχε διαδοθεί αρκετά η λατρεία του, οι σημαντικότερες παραστάσεις του είναι μία μαρμάρινη προτομή από την Πάτρα, το γνωστό μαρμάρινο άγαλμά του στους Δελφούς κι ένα αιγυπτιόμορφο άγαλμά του στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1495#ixzz3q4OnaD1Z
Η απόπειρα δολοφονίας κατά
του Προέδρου της Δημοκρατίας
Παύλου Κουντουριώτη
Τα Προπύλαια του Δημαρχιακού Μεγάρου, λίγο μετά την επίθεση
141 0
Το πρωί της 30ης Οκτωβρίου ο απόστρατος ναύαρχος και ήρωας των Βαλκανικών Πολέμων, Παύλος Κουντουριώτης (1855-1935), που κατείχε το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας από το 1924, είχε μεταβεί στο Δημαρχείο της Αθήνας για να απευθύνει χαιρετισμό στο συνέδριο των Δημάρχων της χώρας. Μετά το πέρας της εναρκτήριας τελετής εξήλθε του Δημαρχιακού Μεγάλου και επιβιβάσθηκε στο προεδρικό αυτοκίνητο που τον ανέμενε μπροστά από τα Προπύλαια του Δημαρχιακού Μεγάρου επί της οδού Αθηνάς.
Τη στιγμή εκείνη ένας νεαρός άνδρας διέλαθε της προσοχής της φρουράς του Προέδρου, έφθασε κοντά στο αυτοκίνητό του από την πίσω δεξιά πλευρά και πυροβόλησε μία φορά με περίστροφο κατά του Κουντουριώτη, που καθόταν στην μπροστινή δεξιά θέση του οχήματος και ανταπέδιδε τον χαιρετισμό στο συγκεντρωμένο πλήθος. Η σφαίρα άνοιξε μία μεγάλη οπή στο τζάμι της πίσω πόρτας, λοξοδρόμησε λίγο και βρήκε ξυστά στη δεξιά κροταφική χώρα τον ανώτατο άρχοντα της χώρας και στη συνέχεια κατέπεσε μπροστά στα πόδια του.
Αμέσως, οι άνδρες της προσωπικής του φρουράς αφόπλισαν τον δράστη και τον συνέλαβαν, ενώ το αγανακτισμένο πλήθος επιζητούσε να τον λιντσάρει. Κάποιοι θερμόαιμοι, μάλιστα, κατόρθωσαν να τον αποσπάσουν για λίγο από τους αστυνομικούς και να τον χτυπήσουν με κλωτσιές και μπουνιές. Ο Κουντουριώτης, παρότι το αίμα έρρεε άφθονο από το κεφάλι του, διατήρησε την ψυχραιμία του και συνέχισε να συνδιαλέγεται με το πλήθος.
Ο Παύλος Κουντουριώτης, φέρων τους επιδέσμους του τραύματός του.
Τάχιστα, όμως, διακομίστηκε στην Πολυκλινική Αθηνών, όπου δέχθηκε τις περιποιήσεις του διευθυντού της και καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, Νικολάου Αλιβιζάτου. Το ιατρικό ανακοινωθέν που εκδόθηκε αργά το απόγευμα ανέφερε: «Ο κ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπέστη τραύμα κατά την δεξιάν κροταφικήν χώραν. Η σφαίρα προκάλεσε κάκωσιν των μαλακών μορίων, ελαφρώς θίξασα το οστούν. Ο κύριος πρόεδρος υπέστη την εγχείρισιν μετά μεγάλης ψυχραιμίας. Κατάστασις Αρίστη».
Αμέσως μόλις έγινε γνωστό το συμβάν έσπευσε στην κλινική σχεδόν ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο για να πληροφορηθεί από πρώτο χέρι για την υγεία του προέδρου. Ο ίδιος δεν μπορούσε να κατανοήσει το κίνητρο του δράστη: «Κάποιος ανισόρροπος με χτύπησε. Πρέπει να είναι ανισόρροπος, διότι εγώ γυρίζω όλη την ώρα έξω μόνος μου και μπορούσε να με χτυπήσει όπου αλλού ήθελε. Για μένα είναι ανεξήγητο» έλεγε σε κάποιους υπουργούς από το κρεβάτι της κλινικής.
Εν τω μεταξύ, ο δράστης είχε μεταφερθεί στο Γ' Τμήμα Ασφαλείας Αθηνών, όπου ανακρινόταν υπό την εποπτεία εισαγγελέα. Στους ανακριτές του δήλωσε αρχικά ότι ήταν κωφός κι επομένως η όλη διαδικασία θα γινόταν με γραπτές ερωτοαπαντήσεις. Στη συνέχεια δήλωσε τα στοιχεία του: ονομαζόταν Ζαφείριος Γκούσιος, ήταν 25 ετών, καταγόταν από τα Αμπελάκια Λάρισας και δούλευε ως σερβιτόρος στο εστιατόριο Αβέρωφ της Λάρισας. Στην Αθήνα είχε έλθει στις 18 Οκτωβρίου και κατέλυσε στο ξενοδοχείο Όλγα στην οδό Αγίου Κωνσταντίνου. Σ’ έρευνα που έγινε στο δωμάτιό του βρέθηκε μια βαλίτσα που περιείχε, μεταξύ άλλων, 10 φύλλα της εφημερίδας Ριζοσπάστης και βιβλία των Νίτσε, Σοπεγχάουερ και του ιστορικού Γιάννη Κορδάτου (γ.γ. του ΚΚΕ από το 1920 έως το 1924).
Ο δράστης της απόπειρας, Ζαφείριος Γκούσιος
Από τους μάρτυρες που παρέλασαν κατά την ανάκριση, ουσιώδης κρίθηκε η κατάθεση ενός εκ των συνταξιδιωτών του, ονόματι Γκόλαντα. Αυτός κατέθεσε ότι όταν ο Γκούσιος τον είδε να διαβάζει μία εφημερίδα στο τρένο, του άνοιξε συζήτηση: «Δεν ντρέπεσαι να διαβάζεις αστικές εφημερίδες; Αυτά που γράφουν είναι όλα ψέματα και υποβολιμιαία». Κατόπιν του ανέπτυξε την κομμουνιστική κοσμοθεωρία του και όταν ο Γκόλαντας τον ρώτησε για ποιο σκοπό έρχεται στην Αθήνα αυτός του απάντησε: «Πάω να βρω δουλειά, αλλά έχω να εκτελέσω σοβαράς αποφάσεις μου. Κάποιον θα σκοτώσω». Όπως εξακριβώθηκε από την ανάκριση, ο Γκούσιος, προτού προβεί στην απονενοημένη πράξη του, είχε ζητήσει ακρόαση από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να του εκθέσει τα προβλήματα που αντιμετώπιζε και να του ζητήσει βοήθεια. Το αίτημά του δεν έγινε δεκτό κι έτσι αποφάσισε να τον σκοτώσει.
Μετά την απολογία του προφυλακίστηκε, με σύμφωνη γνώμη ανακριτή και εισαγγελέα. Οι αστυνομικές και εισαγγελικές αρχές εξακολουθούσαν να τον θεωρούν κομουνιστή και μάλιστα η ασφάλεια Λάρισας πίστευε ότι ήταν μέλος του ΚΚΕ, που εκείνη την περίοδο άρχισε να κάνει αισθητή την παρουσία του στα πολιτικά πράγματα της χώρας, δημιουργώντας πονοκεφάλους στα συστημικά κόμματα. Ο ίδιος στις επίμονες ερωτήσεις των δημοσιογράφων που τον επισκέφθηκαν στη φυλακή αρνήθηκε ότι είναι κομμουνιστής ή αναρχικός και περιέγραψε τον εαυτό του ως εξής: «Είμαι ένα ονειροπόλος, ένας απλούς ανθρωπιστής, επιθυμών την ευτυχίαν παντός ανθρώπου». Ήταν ιδιαίτερα μορφωμένος για την εποχή του (απόφοιτος σχολαρχείου) και με πνευματικές ανησυχίες, όπως έγραψε ο τύπος της εποχής, αλλά αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα, εξαιτίας της κωφότητάς του, η οποία προερχόταν από μία παιδική μηνιγγίτιδα κι ενός προβλήματος στη μύτη.
Η δίκη του Γκούσιου άρχισε και τελείωσε μέσα σε μία ημέρα, στις 20 Νοεμβρίου 1928, στο Κακουργιοδικείο Αθηνών. Στην απολογία του, αφού ζήτησε συγγνώμη για την πράξη του, τόνισε ότι «για όλα φταίει η κατηραμένη κώφωσίς μου. Είναι σαν μου τρύπησαν το μυαλό και να μου έχυσαν στο μυαλό λιωμένο μολύβι». Στην αγόρευσή του ο εισαγγελέας Μαλούχος έπαιξε το κομουνιστικό χαρτί: «Ο Γκούσιος υπήρξε το θύμα των νέων ιδεών και της αναγνώσεως των βιβλίων του κομμουνισμού. Εάν δεν τεθεί φραγμός εις τον κομουνισμόν, μετά μίαν πενταετίαν, δύναμαι να σας το βεβαιώσω από της θέσεως ταύτης, ότι δεν θα υπάρχει αστικόν καθεστώς». Τελικά, το δικαστήριο καταδίκασε τον Γκούσιο σε πρόσκαιρα δεσμά 14 ετών για απόπειρα ανθρωποκτονίας, αναγνωρίζοντάς του το ελαφρυντικό της μετρίας συγχύσεως. Ακόμη, του επέβαλε ποινές φυλάκισης 3 μηνών για οπλοχρησία και 45 ημερών για παράνομη οπλοφορία.
Ο Γκούσιος θεώρησε την ποινή υπέρμετρα αυστηρή και την επομένη προσπάθησε να αυτοκτονήσει, καταπίνοντας μεγάλη ποσότητα κινίνου. Οι γιατροί κατόρθωσαν να του σώσουν τη ζωή, αλλά από εκείνη την ημέρα τα ίχνη του χάθηκαν.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/687#ixzz3q4PQYnxl
Θρυλική μορφή του ελληνικού αθλητισμού, τέσσερις φορές Ολυμπιονίκης στα αγωνίσματα άνευ φοράς.
Γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1888 στην Πύλο της Μεσσηνίας από εύπορη οικογένεια της περιοχής. Ο πατέρας του τον έστειλε στην Αθήνα για να σπουδάσει Οικονομικά, αλλά ο νεαρός Κωστής έδειξε μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τον αθλητισμό. Γράφτηκε στον Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο και το 1906 είχε την πρώτη επιτυχία, καθώς κατέκτησε την τρίτη θέση στο μήκος άνευ φοράς στους Πανελληνίους Αγώνες με επίδοση 2.83 μ. Αμέσως, όμως, έρχεται και η πρώτη απογοήτευση, όταν στους Μεσολυμπιακούς της Αθήνας, τον ίδιο χρόνο, κατετάγη 6ος στο ύψος άνευ φοράς με 1.30 μ, ενώ στο μήκος άνευ φοράς αποκλείστηκε στον προκριματικό.
Σφίγγει τα δόντια, δουλεύει σκληρά και το 1907 κατακτά τρία χρυσά μετάλλια στους Πανιώνιους Αγώνες της Σμύρνης: στο άλμα εις ύψος με 1.65 μ., στο ύψος άνευ φοράς με 1.40 μ. και στο μήκος άνευ φοράς με 3.14 μ. Την επόμενη χρονιά έρχεται η μεγάλη διάκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, όταν κερδίζει δύο αργυρά μετάλλια: στο ύψος άνευ φοράς με 1.55 μ. και στο μήκος άνευ φοράς με 3.25 μ.
Ο Τσικλητήρας ήταν ψηλός (1.92 μ.) με θαυμάσια αλτικότητα, που οφειλόταν στα δυνατά του πόδια και στο εκπληκτικό «σπάσιμο» της μέσης του. Ιδού, πως τον περιγράφει ο ανταποκριτής της εφημερίδας Χρόνος στο Λονδίνο και γνωστός λογοτέχνης Ζαχαρίας Παπαντωνίου:
...Είνε σώμα υψηλόν, λεπτόν, καλογραμμένον. Εις το σχέδιον του μελαχροινού προσώπου του, των μήλων, των ματιών, των χειλέων, του πώγωνος νομίζεις ότι επέρασεν, ελαφρώς, ολίγον κοντύλι Γκύζη. Από πάνω ως κάτω ο νέος αυτός έχει ευγενεστάτην γραμμήν. Μελαχροινός, πολύ υψηλός σχετικώς με τη νεότητά του, πόδια μεγάλα και λαστιχένια, ως σκύλου πόιντερ, σύμμετρον και χαριτωμένον σύνολον. Το μόνον μειονέκτημά του είνε ότι δεν έχει, ακόμη, την αθλητικήν ανάπτυξιν που του χρειάζεται. Πολύ ολίγον έχει γυμνασθή και είνε μάλλον αδύνατος. Αλλά η νίκη του εις το αγγλικόν στάδιον του έδειξε τον δρόμον και είνε αρκετά έξυπνος ώστε να μη τον χάση. Από τώρα και εις το εξής πρέπει να ζη διαρκώς μέσα εις τα γυμναστήρια.
Ο Τσικλητήρας επανέλαβε το κατόρθωμα του Λονδίνου τέσσερα χρόνια αργότερα. Στους Ολυμπιακούς της Στοκχόλμης το 1912 κέρδισε χρυσό μετάλλιο στο μήκος άνευ φοράς με 3.37 μ. (παγκόσμιο ρεκόρ του ιδίου με 3.47 μ. από την 1η Απριλίου) και χάλκινο στο ύψος άνευ φοράς με 1.55 μ., αφού χρειάστηκε να δώσει σκληρή μάχη και στα δύο αγωνίσματα με τους αδελφούς Άνταμς από τις ΗΠΑ. Ο Τσικλητήρας επέστρεψε τροπαιούχος στην Αθήνα, όπου του επιφυλάχθηκε αποθεωτική υποδοχή, ενώ διθυραμβικά ήταν και τα σχόλια του Τύπου.
Δύο μήνες μετά τον θρίαμβο της Στοκχόλμης ξεσπά ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος (4 Οκτωβρίου 1912) και ο Τσικλητήρας στρατεύεται. Του προτείνουν να παραμείνει στο Φρουραρχείο Αθηνών, αλλά αυτός αρνείται. Θέλει να πάει στο μέτωπο για να μην κατηγορηθεί για ευνοϊκή μεταχείριση. Εκεί στην πρώτη γραμμή προσβλήθηκε από μηνιγγίτιδα και άφησε την τελευταία του πνοή στις 10 Φεβρουαρίου 1913. Ήταν μόλις 25 ετών. Προς τιμήν του, ο Πανελλήνιος διοργανώνει από το 1963 συνάντηση στίβου με την επωνυμία Τα Τσικλητήρεια.
Ο Τσικλητήρας, εκτός από τη μεγάλη του αγάπη για τον στίβο, γοητεύτηκε από το ποδόσφαιρο, ένα νέο άθλημα, που συνέπαιρνε τους νεαρούς της εποχής του. Έπαιξε τερματοφύλακας στον Ποδοσφαιρικό Όμιλο Αθηνών (ΠΟΑ), που ίδρυσε ο συναθλητής του στον Πανελλήνιο Γεώργιος Καλαφάτης και το 1924 μετονομάσθηκε σε Παναθηναϊκό Αθλητικό Όμιλο (ΠΑΟ)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/301#ixzz3q4PuAT3a
Καλλονή του μεσοπολέμου και η πρώτη Ελληνίδα που αναδείχθηκε «Μις Ευρώπη». Με καταγωγή από τη Μάνη, γεννήθηκε στις 28 Αυγούστου 1912 στην Αθήνα. Ήταν μία από τις τρεις κόρες του δικηγόρου Γεωργίου Διπλαράκου και της Έλενας Νικολέση. Το πραγματικό επίθετο του πατέρα της ήταν Βαβούλης, αλλά για οικογενειακούς λόγους υιοθέτησε το επίθετο της μητέρας του.
Η Αλίκη Διπλαράκου μάλλον κατά τύχη βρέθηκε υποψήφια στα καλλιστεία του 1930, που εκείνα τα δύσκολα χρόνια για την Ελλάδα τύγχαναν μεγάλης επισημότητας και τα διοργάνωνε η Ένωση Συντακτών. Ένα χειμωνιάτικο κυριακάτικο απόγευμα του Γενάρη κι ενώ παρακολουθούσε με την οικογένειά της τον διαγωνισμό στο θέατρο «Ολύμπια», άκουσε ξαφνικά το όνομά της από ένα μέλος της κριτικής επιτροπής, που την κάλεσε στη σκηνή για να διαγωνισθεί. Κάποιος γνωστός της την είχε δηλώσει χωρίς η ίδια να το γνωρίζει.
Όπως δήλωσε αργότερα στους Τάιμς του Λονδίνου, όταν προσπάθησε να αρνηθεί, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Αλέξανδρος Ζαΐμης, που παρευρισκόταν στην εκδήλωση, της είπε ότι η συμμετοχή της στον διαγωνισμό ήταν εθνική υπόθεση. Η δεκαοκτάχρονη Αλίκη κέρδισε τον τίτλο της «Μις Ελλάς», αν και είχε ισχυρό ανταγωνισμό από τη θεσσαλονικιά Ρωξάνη Στεργίου, που κατέλαβε τη δεύτερη θέση. Η βασίλισσα της ομορφιάς ήταν καστανή, μεγαλομάτα, με χείλη λεπτά και καλογραμμένα, ύψος 1,68 και αδύνατη για τα μέτρα της εποχής.
Να πως περιγράφει την εμφάνισή της η «Βραδυνή» της 14ης Ιανουαρίου 1930: «...φοράει ένα γαλάζιο πενουάρ με μια γουνίτσα λευκή στο λαιμό που κυματίζει αρμονικά, σύμφωνα με τις κινήσεις του φειδίσιου κορμού, που όλο μαζί είναι ένα ποίημα. Ηγεμονικό παράστημα, χάρις και αρμονία κινήσεων, βάδισμα μεγαλοπρεπές, ελαφρότης νεράιδας. Τα δυο υπογάλανα μάτια της σπινθηροβολούν ασυνήθιστα, δείχνουν ένα πάθος ακαθόριστο, μια μελαγχολική διάθεση, που είναι αποτέλεσμα υπερβολικής αισθηματικότητας.(...) Κι έπειτα τα λεπτότατα χείλη που υπομειδιούν διαρκώς, με μια ανείπωτη γλυκύτητα.(...) Λαιμός χυτός, χέρια λεπτά, μπράτσα τορνευτά, που λεπταίνουν όσο ανεβαίνουν και απολήγουν σε λεπτότατα δάκτυλα, όπως μια μελωδία που σβήνει. Και το φινάλε, τα μακριά υπόξανθα μαλλιά, που κυματίζουν πάνω στους ώμους». Στις 6 Φεβρουαρίου 1930 η Αλίκη Διπλαράκου εκπροσώπησε τη χώρα μας στον διαγωνισμό ομορφιάς «Μις Ευρώπη», που έγινε στο Παρίσι. Επιβεβαιώνοντας τα προγνωστικά, αναδείχθηκε η ομορφότερη γυναίκα της Ευρώπης για το 1930.
Η «Καθημερινή» της επομένης ανάγει τη νίκη της σε εθνικό θρίαμβο: «…Ολόκληρος η ελληνική παροικία των Παρισίων πανηγυρίζει από της χθες τον ωραίον θρίαμβον της ελληνικής καλλονής. Η εκλογή της ελληνίδος υποψηφίας ως «Μις Ευρώπη» αποτελεί το θέμα όλων των συζητήσεων, ιδίως μεταξύ των καλλιτεχνικών κύκλων, οι οποίοι αποδίδουν εις την θριαμβευτικήν νίκην της «Μις Ευρώπη» την σημασίαν αισθητικού γεγονότος, συμβολίζοντος την επάνοδον της συγχρόνου τέχνης εις τα αιώνια και άφθαστα πρότυπα της αρχαίας ελληνικής παραδόσεως. Γενικώς τονίζεται ότι η χθεσινή νίκη της ωραίας Ελληνίδας αποτελεί δια την Ελλάδα, την ωραιοτέραν διαφήμισιν και πανηγυρικήν αναγνώρισιν της ελληνικής ευγενίας και συγχρόνως την λαπροτέραν εισαγωγήν εις τας προσεχείς εορτάς της Εθνικής εκατονταερτηρίδος...»
Και συνεχίζει το άρθρο, που δεν φείδεται υπερθετικών χαρακτηρισμών για την ωραία Αλίκη: «…Η Αλίκη είναι ο τέλειος τύπος μιας θρυλικής θεάς. Η κορμοστασιά της είναι συγχρόνως αθλητική και χαρίεσσα. Είναι υψηλή με μακράν καστανήν κόμη, με καθαρόν μελαχροινόν χρώμα, με μάτια καστανόμαυρα… Αναμφισβήτως η εκλεγείσα «Μις Ευρώπη» είνε ο κλασικός Ελληνικός τύπος, και η νίκη της, της οποίας ήτο αξία, της επιδαψίλευσε τα ομόθυμα χειροκροτήματα και της ελλανοδίκου επιτροπής και όλων των παρισταμένων… Η νικήσασα εις τα Ευρωπαϊκά καλλιστεία Ελληνίς συνενώνει τας λαμπράς και σοβαράς εκείνας ωραιότητας αι οποίαι την κάμνουν ένα ζωντανόν άγαλμα ελθόν θα έλεγέ τις εις τον κόσμον δια να αναστήση τον αιώνα του Φειδίου… Η δις Διπλαράκου συνδυάζει μόρφωσιν, ευφυϊαν και ωραιότητα, προ πάντων θεσπεσίαν ωραιότητα».
Η επιτυχία της πανηγυρίστηκε δεόντως και στην Αθήνα. Χιλιάδες κόσμου συνωστίσθηκαν στην οδό Ερμού στις 9 Ιουνίου για να την επευφημήσουν και να τη θαυμάσουν από κοντά. Επόμενος σταθμός για την ωραία Αλίκη το Ρίο Ντε Ζανέιρο, όπου έλαβε μέρος στις 13 Οκτωβρίου 1930 στον διαγωνισμό για την ανάδειξη της «Μις Υφήλιος». Τα πήγε πολύ καλά και αναδείχθηκε δεύτερη μετά τη «Μις Βραζιλία» Γιολάντα Περέιρα, που κατέκτησε τον τίτλο της ομορφότερης γυναίκας του κόσμου. Στη συνέχεια, αφού δοκίμασε την τύχη της για λίγο στο θέατρο, περιόδευσε στις ΗΠΑ, όπου έδωσε διαλέξεις για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, καταρρίπτοντας τον μύθο ότι οι όμορφες δεν είναι έξυπνες. Μιλούσε, άλλωστε, με ευφράδεια Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά. Τη δεκαετία του '30 έγινε και πάλι πρωτοσέλιδο, όταν ντυμένη άνδρας παραβίασε το άβατο του Αγίου Όρους για να γνωρίσει την απαγορευμένη για τις γυναίκες Αθωνική Πολιτεία.
Η Αλίκη Διπλαράκου καλοπαντρεύτηκε δύο φορές. Την πρώτη φορά στις 31 Οκτωβρίου 1932 με τον γάλλο αεροπόρο και επιχειρηματία Πολ - Λουίς Βεγιέρ, με τον οποίο απέκτησε ένα παιδί, τον Πολ Ανίκ (1933-1998). Ο δεύτερος γάμος της έγινε στις 15 Δεκεμβρίου 1945 με τον άγγλο σερ Τζον Ράσελ, απόγονο του 6ου Δούκα του Μπέντφορντ. Η ελληνίδα καλλονή, που έλαβε τον τίτλο της Λαίδης, απέκτησε μαζί του δύο παιδιά, την Τζορτζιάνα - Αλεξάνδρα (1947) και τον Αλεξάντερ Τσαρλς Τόμας (1950).
Η Αλίκη Διπλαράκου έφυγε από τη ζωή στις 30 Οκτωβρίου 2002.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/263#ixzz3q4QI4Av9
Ελβετός επιχειρηματίας και κοινωνικός ακτιβιστής. Υπήρξε ο ιδρυτής του Ερυθρού Σταυρού και τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης το 1901.
Ο Ερρίκος Ντυνάν (Jean Henri Dunant) γεννήθηκε στις 8 Μαΐου 1828 στη Γενεύη της Ελβετίας. Ήταν ο πρωτότοκος γιος του επιχειρηματία Ζαν Ζακ Ντινάν και της Αντουανέτ Κολαντόν. Οι Ντινάν ήταν πιστοί Χριστιανοί του Καλβινιστικού δόγματος, με σημαντική επιρροή στην κοινωνία της Γενεύης και αξιοσημείωτο φιλανθρωπικό έργο. Από νωρίς εμφύσησαν στο γιο τους την αξία της κοινωνικής προσφοράς και της φιλανθρωπίας.
Στα 19 του ο Ερρίκος Ντινάν ίδρυσε με μία παρέα φίλων του ένα σύλλογο μελέτης της Βίβλου και συνέδραμαν οικονομικά φτωχούς και αποφυλακισμένους. Εξαιτίας των μέτριων επιδόσεών του παράτησε το Κολέγιο και άρχισε να εργάζεται σε μία τράπεζα. Το 1852 ίδρυσε το ελβετικό παράρτημα της Χριστιανικής Αδελφότητος Νέων (ΧΑΝ, UMCA) και τρία χρόνια αργότερα έλαβε μέρος στην ίδρυση της Διεθνούς ΧΑΝ στο Παρίσι.
Το 1856 εγκατέλειψε την τράπεζα και δραστηριοποιήθηκε επιχειρηματικά στην Αλγερία, που βρισκόταν τότε υπό γαλλική κατοχή. Οι αποικιακές αρχές τού έβαζαν πολλά εμπόδια κι έτσι αποφάσισε να απευθυνθεί προσωπικά στον αυτοκράτορα Ναπολέοντα Γ’. Η συνάντησή τους επρόκειτο να γίνει στην Ιταλία, όπου ο γαλλικός στρατός μαχόταν στο πλευρό των Ιταλών εναντίον των Αυστριακών, που κατείχαν μεγάλο μέρος της Βόρειας Ιταλίας.
Έτσι, ο Ντυνάν έγινε αυτόπτης μάρτυρας της μάχης του Σολφερίνο στις 24 Ιουνίου 1859, που στοίχισε τη ζωή σε περίπου 40.000 στρατιώτες και των δύο πλευρών. Ο Ντυνάν θυμήθηκε το ανθρωπιστικό του παρελθόν και οργάνωσε υπηρεσίες πρώτων βοηθειών, τόσο για τους Γάλλους και Ιταλούς, όσο και για τους Αυστριακούς τραυματίες. Με το έργο του «Ανάμνηση από το Σολφερίνο» («Un Souvenir de Solferino», 1862) πρότεινε να δημιουργηθούν σε όλες τις χώρες εθελοντικές οργανώσεις περίθαλψης, με σκοπό την πρόληψη και ανακούφιση του πόνου στον πόλεμο και την ειρήνη, χωρίς φυλετικές ή θρησκευτικές διακρίσεις. Πρότεινε, επίσης, μία διεθνή συμφωνία, που θα κάλυπτε τους τραυματίες πολέμου, η οποία υπογράφτηκε στη Γενεύη το 1864, τη χρονιά που ίδρυσε τον Ερυθρό Σταυρό και σχηματίστηκαν οι πρώτες εθνικές οργανώσεις.
Αφού χρεοκόπησε, επειδή είχε παραμελήσει τις επαγγελματικές του υποθέσεις, ο Ντυνάν έφυγε το 1867 από τη Γενεύη κι έζησε το μεγαλύτερο μέρος της υπόλοιπης ζωής του στη φτώχεια και την αφάνεια. Συνέχισε να προωθεί το ενδιαφέρον για τη μεταχείριση των αιχμαλώτων πολέμου, την κατάργηση της δουλείας, τη διεθνή διαιτησία, τον αφοπλισμό και τη δημιουργία μιας πατρίδας για τους Εβραίους. Το 1901 τιμήθηκε με το πρώτο Νόμπελ Ειρήνης, για τη συνεισφορά του στην ίδρυση του Ερυθρού Σταυρού.
Ο Ερρίκος Ντυνάν πέθανε στο Χάιντεν της Ελβετίας στις 30 Οκτωβρίου 1910, σε ηλικία 82 ετών.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1347#ixzz3q4QbBAyh
Ανώτατος δικαστικός, ο οποίος διατέλεσε υπηρεσιακός πρωθυπουργός από τις 28 Σεπτεμβρίου έως τις 8 Νοεμβρίου 1963 και οδήγησε την Ελλάδα στις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου 1963, που έφεραν στην εξουσία την Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου.
Ο Στυλιανός Μαυρομιχάλης γεννήθηκε το 1900 στην Αρεόπολη Λακωνίας και καταγόταν από την ιστορική μανιάτικη οικογένεια των Μαυρομιχαλαίων. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συμπλήρωσε τις σπουδές στη Γερμανία και την Ελβετία. Το 1924 εισήλθε στον δικαστικό κλάδο. Το 1936 προήχθη σε πρόεδρο πρωτοδικών, το 1939 σε εφέτη και το 1946 σε αρεοπαγίτη. Το 1959 έγινε αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου και τον Ιανουάριο του 1963 ανέλαβε την προεδρία του ανωτάτου ακυρωτικού δικαστηρίου.
Στις 27 Σεπτεμβρίου 1963 ο βασιλιάς Παύλος του ανέθεσε την εντολή σχηματισμού υπηρεσιακής κυβέρνησης για τη διενέργεια των εκλογών της 3ης Νοεμβρίου 1963. Είχε προηγηθεί η παραίτηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή στις 11 Ιουνίου 1963, λόγω της σύγκρουσής του με τη βασίλισσα Φρειδερίκη για το ταξίδι της στο Λονδίνο και ο σχηματισμός κυβέρνησης υπό τον Παναγιώτη Πιπινέλη (26 Ιουνίου 1963), η οποία δεν έχαιρε της εμπιστοσύνης της αντιπολίτευσης (Ε.Κ. και ΕΔΑ) κι έτσι δεν επελέγη από τον βασιλιά για να οδηγήσει τη χώρα στις εκλογές.
Στις πρώτες δηλώσεις του, ο εντολοδόχος πρωθυπουργός Στυλιανός Μαυρομιχάλης τόνισε: «Αποδεχθείς την εκ μέρους της Αυτού Μεγαλειότητος του Βασιλέως εντολήν σχηματισμού υπηρεσιακής Κυβερνήσεως, εν επιγνώσει των βαρειών ευθυνών, είμαι αποφασισμένος να διενεργήσω αψόγους από πάσης πλευράς εκλογάς, με την ελπίδα ότι θα προσφέρω καλάς υπηρεσίας εις την χώραν».
Τα δύο μεγάλα κόμματα (ΕΡΕ και ΕΚ) υποδέχθηκαν θετικά την ανάθεση της πρωθυπουργίας στον Στυλιανό Μαυρομιχάλη. «Η ανάθεσις της υπηρεσιακής Κυβερνήσεως εις πρόσωπον τοιούτου ηθικού κύρους και κατέχον αξίωμα τοιαύτης περιωπής είναι αυτονόητον να ικανοποιή» αναφέρεται σε ανακοίνωση της ΕΡΕ. «Ικανοποίησις διά την αποδοχήν του αιτήματός της περί αντικαταστάσεως του κ. Πιπινέλη. Θέμα αποχής της από τας εκλογάς παύει κατ' αρχήν υφιστάμενον» ήταν η τηλεγραφική δήλωση της Ενώσεως Κέντρου.
Στις 6 μ.μ. της 28ης Οκτωβρίου 1963 η υπηρεσιακή κυβέρνηση του Στυλιανού Μαυρομιχάλη, αποτελούμενη από εξωκοινοβουλευτικά πρόσωπα, ορκίζεται στα ανάκτορα ενώπιον του βασιλιά Παύλου. Ο νέος πρωθυπουργός, γνωστός για την ακεραιότητα και τα δημοκρατικά του φρονήματα, θα κάνει πράξη την προγραμματική του δήλωση. Θα προχωρήσει στην εφαρμογή μέτρων, ώστε να εξασφαλιστεί η ελευθερία στην έκφραση του λαϊκού φρονήματος και το αδιάβλητο των εκλογών. Διατάσσει τον αφοπλισμό των Ταγμάτων Εθνοφυλακής (ΤΕΑ) και προχωρεί στην προσωρινή αντικατάσταση των νομαρχών (διορισμένων από την εκάστοτε κυβέρνηση τότε) από εισαγγελείς, καθώς και των αρχηγών των Σωμάτων Ασφαλείας. Καλεί, ακόμη, την ηγεσία του στρατού να δώσει εντολές και οδηγίες, ώστε να εξασφαλιστεί η αποχή των στρατιωτικών από κάθε ανάμιξη στον εκλογικό αγώνα. Τα μέτρα αυτά συμβάλλουν στο να σπάσει η φοβία που πάντα έφερνε εκλογικά οφέλη στη Δεξιά της εποχής εκείνης, ιδιαίτερα στην ύπαιθρο και να ευνοηθεί η Ένωση Κέντρου.
Οι εκλογές της 3ης Νοεμβρίου 1963 διεξήχθησαν με άψογο και αδιάβλητο τρόπο κι έφεραν στην εξουσία την Ένωση Κέντρου, με σχετική όμως πλειοψηφία. Στις 8 Νοεμβρίου ο Στυλιανός Μαυρομιχάλης υποβάλλει την παραίτησή του στον βασιλιά Παύλο και την ίδια ημέρα τον διαδέχεται στην πρωθυπουργία ο νικητής των εκλογών Γεώργιος Παπανδρέου. Αμέσως μετά θα επιστρέψει στα δικαστικά του καθήκοντα έως το 1968, οπότε θα συνταξιοδοτηθεί.
Ο Στυλιανός Μαυρομιχάλης συνέγραψε τα κάτωθι νομικά βιβλία:
Η σύμβασις της ρυμουλκήσεως
Η υπό αίρεσιν καταγγελία της συμβάσεως
Το δικαίωμα επισχέσεως
Αποζημίωσις λόγω καταγγελίας της συμβάσεως
Η ρήτρα πληρωμής εις είδος
Επίσχεσις εργασίας
Το άρθρον 63 του Αστικού Κώδικος
Ρήτρες τινές περί παρανόμου υπερωριακής εργασίας
Νομισματικά ζητήματα
Παρατηρήσεις τινές επί του Πτωχευτικού Κώδικος
Ο Στυλιανός Μαυρομιχάλης πέθανε στην Αθήνα στις 30 Οκτωβρίου 1981. Περί Πηγών...
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/556#ixzz3q4R2lRSK ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΕΣ Αρχή δεκαετίας του '50 , οι Λιδορικιώτες μετά τα όσα υπέφεραν την προηγούμενη δεκαετία , προσπαθούν να...ζήσουν , τις πρωτομαγιές λοιπόν , αν εξαιρέσουμε μία που την πέρασαν στη Ρέρεση , τις υπόλοιπες τις περνούσαν , παρέες - παρέες στην άχτιστη ακόμα Πεντάπολη , που ήταν μια απέραντη..αλάνα . Υπήρχε τότε εκεί ένα μικρό σπιτάκι του Δημ. Παπανικολάου , του Γιατρομήτσου όπως τον λέγαν , και μπροστά στο σπιτάκι , που φαίνεται αριστερά στη φωτογραφία , γινόταν το γλέντι , ενώ όλες οι παρέες , αγκαζάριζαν μια..αγκορτσιά και κάθονταν από κάτω , στρώνοντας κουρελούδες . Στη φωτογραφία εικονίζονται από αριστερά Γιώργος Καψάλης , Γιάννης Σουβλερός , Ταμιακός υπάλληλος που έμεινε για πολλά χρόνια στο Λιδορίκι και είχε ..ενταχθεί άριστα στην Λιδορικιώτικη κοινωνία και ζωή , ο πρωτοξάδελφός μου Γιώργος Ζέκιος και η..αφεντιά μου που ψάχνει στο κοφίνι για φαγητό . Αρχείο Κ.Καψάλη Οι φωτογραφίες μας είναι παρμένες απ’ την “ Τράπεζα Λιδορικιώτικης Φωτογραφίας , photolidoriki.blogspot.com . “ Καταθέστε “ και σεις τις παλιές φωτογραφίες που έχετε , για να μείνουν παρακαταθήκη στους νεότερους
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Σάββατο
31/10
02:00
11°C
80%
4 Μπφ BA
24 Km/h
ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ
Μικρή πιθανότητα βροχής
08:00
9°C 6°C
82%
4 Μπφ BA
24 Km/h
ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ
Μικρή πιθανότητα βροχής
14:00
11°C
69%
5 Μπφ BA
35 Km/h 55 Km/h
ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ
Μικρή πιθανότητα βροχής
20:00
9°C 6°C
81%
4 Μπφ BA
24 Km/h
ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ “ Η ΧΕΙΜΕΡΙΑ ΝΑΡΚΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ ..”
Περνώντας και η 28η Οκτωβρίου φίλοι μου , αν και όσο πάει κι’ αυτή η “ γιορτή “ όλο και γίνεται και πιο..” αναιμική “ , το χωριό μας μπαίνει πια στην..” χειμερία “ του νάρκη , αναμένοντας τις “ γιορτάδες “ Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς , για να δει λίγο κόσμο , που τώρα με την κρίση όλο και λιγοστεύει , και φυσικά και κάποια..μικροκίνηση .. Πάνε τα παλιότερα χρόνια με τις ..” βεγγέρες “και τα όργανα στα καφενεία , όλα αυτά αποτελούν πια ..μελαγχολικές αναμνήσεις ή …” παλιές..αστικές συνήθειες “ όπως θα έλεγε και κάποιος..προοδευτικός .. Τώρα , το πώς τα καταφέραμε και φτάσαμε το χωριό μας στο σημείο αυτό , χρειάζεται μεγάλη συζήτηση και είναι αμφίβολο αν θα βρούμε και..άκρη ..Πολλές και διάφορες είναι οι αιτίες , αλλά φοβούμαστε πως κυρίως φταίει η έλλειψη ενδιαφέροντος από μέρους μας , των Λιδορικιωτών δηλαδή , που δεν φροντίσαμε να ..” σπρώξουμε “ έστω και ένα βήμα μπροστά , έτσι ώστε να κάνουμε το Λιδορίκι , το πανελληνίως γνωστό , λιγάκι πιο..ελκυστικό ..να δώσουμε δηλαδή κάποια κίνητρα στους ξένους για να μας επισκεφτούν , και δεν το λέμε μόνο εμείς αλλά και οι ξένοι , που έρχονται στο χωριό μας ,με άριστες πληροφορίες , οι οποίες στο τέλος είναι..” φούσκες “..γιατί απλούστατα , εν λέμε στον κόσμο την αλήθεια .. Ξεχνάτε , πως από κάποιους “ διαφημίζονται “ τα ..κοκορέτσια , τα σπληνάντερα , τα αρνιά σούβλας , τα κοντοσούβλια και οι διάφορες υπέροχες Λιδορικιώτικες πίτες , φαγητά δηλαδή που έχουν χαθεί εδώ και δεκαετίες απ’ το Λιδορικιώτικο επαγγελματικό τραπέζι , μάλιστα , είδατε εσείς να ψήνεται στα μετρημένα στα..” μισά “ δάχτυλα του ενός χεριού μας , κανένας απ’ τους προαναφερθέντες μεζέδες ; είδατε κανένα μαγαζί στο χωριό μας να σερβίρει “ ΠΙΤΕΑ “; φυσικά και όχι , τότε λοιπόν γιατί να έρθουν σε εμάς επισκέπτες ; και να ψάχνουν ΤΟ ΚΑΤΑΜΕΣΉΜΕΡΟ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΚΑΤΙ ΝΑ ΦΆΝΕ ; Αδιάψευτη μαρτυρία , ξένων επισκεπτών του χωριού μας φίλοι μου ,είναι η παρακάτω πρόσφατη μίνι-συνέντευξη μιας επισκέπτριας του χωριού μας , της κ. Ντάλιας , που με τον σύντροφό της ΉΡΘΑΝ , ΚΑΤΟΠΙΝ ΣΥΣΣΤΑΣΕΩΝ ΌΠΩΣ ΠΑΡΑΔΈΧΟΝΤΑΙ , ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΛΑΎΣΟΥΝ ΟΜΟΡΦΗ ΘΕΑ ΚΑΙ..ΓΑΡΓΑΛΙΣΤΙΚΟΎΣ ΜΕΖΈΔΕΣ , ΠΕΦΤΟΝΤΑΣ ΘΥΜΑΤΑ ΑΝΕΥΘΥΝΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ …ΔΕΙΤΕ
Βίντεο και φωτογραφία , βγαλμένα στο Αλωνάκι στις 13-9-2015 Αν δεν καταφέρουμε φίλοι μου να " δημιουργήσουμε " ρεύμα επισκέψεων προς το χωριό μας , αν δεν έχουμε κάτι το ξεχωριστό να προσφέρουμε , τότε δεν έχουμε καμιά ελπίδα να “ προχωρήσουμε “ , όσο για την ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΠΟΥ ..ΕΞΑΓΓΕΛΛΕΙ ΚΑΙ..ΞΑΝΑ..ΜΑΤΑΕΞΑΓΓΕΛΛΕΙ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΜΑΣ , ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΤΗΝ ΓΟΎΡΝΑ ΜΑΣ , ΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΔΗΛΑΔΉ ΔΩΡΙΔΑ , ΛΙΔΟΡΊΚΙ ΚΑΙ..ΠΕΡΙΞ , ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΚΑΝ..ΟΡΑΤΗ , ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΙΑ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΤΑ “ ΨΗΦΟ..ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΑ “ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΠΟΥ ΧΡΌΝΙΑ ΤΏΡΑ ΑΚΟΎΜΕ .. ΤΕΛΙΚΟΝ..” ΔΙΔΑΓΜΑ “ , ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΎΕΤΕ ΣΤΑ..΄” ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ “ , ΜΟΝΟ EMEIΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΜΠΟΡΟΎΜΕ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΓΎΡΩ ΧΩΡΙΆ , ΑΛΛΆ..ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ “ ΕΡΓΑ “ΚΑΙ ΟΧΙ..ΜΠΑΡΟΎΦΕΣ , ΓΙΑΤΙ ΏΣ ΓΝΩΣΤΟΝ , ΤΑ ΑΥΓΑ ΔΕΝ ΒΑΦΟΝΤΑΙ ΜΕ..ΠΟΡΔΕΣ , ΌΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Ο ΠΑΝΣΟΦΟΣ ΛΑΟΣ ΜΑΣ , ΌΠΩΣ ΛΕΕΙ ΕΠΊΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΊΦΗΜΟ “ ΤΩΝ ΦΡΟΝΙΜΩΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΠΡΙΝ..ΠΕΙΝΑΣΟΥΝ ΜΑΓΕΙΡΕΥΟΎΝ … “…ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ.." ΣΥΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑ..ΚΙΝΕΙ ..." ..ΔΙΑΛΕΞΤΕ ΛΟΙΠΌΝ ΚΑΙ..ΠΆΡΕΤΕ .. Καλό σας βράδυ φίλοι μου και καλό Σαββατοκύριακο … Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με μπόλικη..αγάπη …Κ.Κ.- www.lidoriki.com
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Λιδορίκι,εκεί τέλειωσα και το Γυμνάσιο.Σπούδασα Πολιτική Επιστήμη στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και εργάσθηκα στην Α.Τ.Ε , από το 1965 μέχρι το 1997 , οπότε και συνταξιοδοτήθηκα.
Η Ιρένα εργαζόταν ως κοινωνική λειτουργός και όταν το 1939 οι ναζί κατέλαβαν την Πολωνία ήταν Ανώτερη Διαχειρίστρια στον Τομέα Κοινωνικής Πρόνοιας της Βαρσοβίας, που οργάνωνε συσσίτια σε κάθε γειτονιά της πόλης. Εκτός όμως από τα γεύματα που παρέχονταν, ο φορέας αυτός βοηθούσε και χρηματικά τους οικονομικά αδύναμους, αλλά παρείχε και άλλες υπηρεσίες σε ορφανά, ηλικιωμένους, φτωχούς και όλους όσους είχαν ανάγκη.
εμπιστευτεί, με σκοπό την επανένωσή τους με τις οικογένειές τους, όταν ο εφιάλτης θα έχει περάσει. Είχε τοποθετήσει τα ονόματα σε βάζα που τα είχε θάψει κάτω από μια μηλιά στην αυλή φιλικού της προσώπου. Όταν απελευθερώθηκε η Βαρσοβία, τον Ιανουάριο του 1945, ξεκίνησε μαζί με άλλα μέλη της Zegota, έρευνες σχετικά με τους γονείς των παιδιών. Σχεδόν όλοι είχαν εξοντωθεί στα διάφορα στρατόπεδα συγκεντρώσεως της Ευρώπης. Ελάχιστοι επέζησαν και βρήκαν ξανά τα παιδιά τους. Όσο για την Ιρένα, που θα έχει προβλήματα με τη βάδισή της για όλη την υπόλοιπη ζωή της, θα παντρευτεί, θα αποκτήσει δύο παιδιά και θα συνεχίσει να εργάζεται ως κοινωνική λειτουργός στη Βαρσοβία.
Το Φεβρουαρίου του 1928 αποσπάστηκε στην Πάτρα και λίγο αργότερα στην Πρέβεζα. Η αλληλογραφία του με συγγενείς του την περίοδο αυτή αναδεικνύει την απόγνωση του Καρυωτάκη για την επαρχιακή ζωή και τη μικρότητα της τοπικής κοινωνίας. Στις 
Ο Τσικλητήρας επανέλαβε το κατόρθωμα του Λονδίνου τέσσερα χρόνια αργότερα. Στους 
Στις 
