ΜΙΑ ΓΛΥΚΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΑΠ’ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΟΥ “ ΣΩΤΗΡΟΣ “ ΣΤΟ ΛΟΥΤΣΟΒΙΩΤΙΚΟ
ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ , ΚΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΑ ..ΔΕΝΤΡΑ..
ΟΣΑ ΘΥΜΑΜΑΙ
ΕΚΚΛΗΣΑΚΙΑ ΠΟΥ ΠΝΙΓΗΚΑΝ ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ΤΟΥ ΜΟΡΝΟΥ
Το πανέμορφο ταπεινό , πέτρινο εκκλησάκι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος , της Αγιά Σωτήρας που λέγαμε , κάτω στο ποτάμι στο Λουτσοβιώτικο , όπου γινόταν ένα υπέροχο πανηγύρι , αυθεντικό παραδοσιακό , και μαζεύονταν πάρα πολλοί προσκυνητές και πανηγυριώτες , από όλα τα γύρω χωριά , στις 6 Αυγούστου στην αντίπερα δε όχθη ήταν και το χάνι του μπάρμπα Μήτσου του ΄Καραπιστόλκη , του Ντακουίνου , όπως τον παραγκώμιαζαν . Στο χάνι αυτό αποδίδεται και η ονομασία “ του Σκορδά το χάνι “ κατά την Τουρκοκρατία , και έγιναν σ’ αυτό σημαντικές μάχες ..
Η φωτογραφία είναι βγαλμένη το 1975 ,΄λίγο πριν η περιοχή “ βυθιστεί “ στια νερά της λίμνης του Μόρνου
Oι " πανηγυριώτες πιστοί , απ' όλα τα γύρω χωριά γλεντάνε κατακαλόκαιρο μές' στον καυτερό Αυγουστιάτικο ήλιο , στον πανέμορφο τόπο της εκκλησούλας ..Τυχεροί κι' ευλογημένοι όσοι είχαμε την τύχη να ζήσουμε τις όμορφες εκείνες στιγμές παρέα με αγαπημένους χωριανούς και φίλους με τα μοχθο..σαρακωμένα πρόσωπα και τα σκληροδουλεμένα χέρια , δείτε τους πως χορεύυουν αγέρωχα καο λεβέντικα , αυτή είναι φίλοι μου η " ΓΝΗΣΙΑ ΔΩΡΙΚΗ ΡΑΤΣΑ " ΠΟΥ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ ,ΤΗ ΧΑΡΑ ΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΘΆΝΑΤΟ , ΖΩΝΤΑΝΕΥΕ ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΕς ΤΟΥ ΜΕ ΤΟ ΧΟΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
https://loutsovos.blogspot.gr/
Ο αγαπημένος φίλος Κώστας Μπερτσιάς , πάντα τα καταφέρνει και νας " ξαφνιάζει " με τις υπέροχες " συλλεκτικές " φωτογραφίες του , όπως η παραπάνω , απ' το αξέχαστο για μένα , πανηγύρι στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος ή " στ' Σουτήρος " όπως τότε το λέγαμε .
Μεθαύριο , στη γιορτή τ' Σωτήρος , θα προσπαθήσουμε να σας δώσουμε μια περιγραφή του περίφημου εκείνου σεμνού και ταπεινού πανηγυριού , έτσι για να νιώσετε και σείς για λίγο , εκείνο το απίθανο συναίσθημα που ζούσαμε εμείς , μικρά παιδιά τότε .... ...
Η δελίδα μας ευχαριστεί θερμά για όλα τα υπέροχα στοιχεία που κατά καιρούς μας δίνει ο αγαπητός Κώστας ...
Κώστα , απ' το Λιδορίκι σου εύχομαι ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
Τον παλιό καλό καιρό , κάτω εκεί στο Λουτσοβιώτικο , στην όχθη του ποταμιού , υπήρχε ένα μκικρό εκκλησάκι χωμένο μέσα στα δέντρα , τ' Σουτήρους το λέγαμε , δίπλα απ' το ποτάμι και κάτω απ' τα δέντρα , για να δανειστούμε και ποιητικότερο τίτλο , απ' το ομώνυμο μυθιστόρημα του...Στάινμπεγκ (; ).....το εκκλησάκι αυτό λοιπόν , το ταπεινό , το ξεχασμένο μες στο χρόνο , γιόρταζε στις 6 Αυγούστου , της μεταμόρφωσης του Σωτήρος δηλαδή , της Αγιά Σωτήρας το λέγαμε όλοι τότε , και ανήμερα γέμιζε από πιστούς απλούς ανθρώπους απ’ τα γύρω χωριά , Βελούχι , Λούτσοβο , Λιδορίκι , Γρανίτσα , Αγλαβίστα κλπ και μετά την ταπεινή λειτουργία , ακολουθούσε ένα ονειρεμένο παραδοσιακό οικογενειακό πανηγύρι .
Πρωί – πρωί λοιπόν , κινάγαμε απ' όλα τα γύρω χωριά μας , ποδαράτο ή με τα..γαϊδουράκια μας και πηγαίναμε , ανάβαμε το κεράκι μας , παρακολουθούσαμε , ευλαβικά , τη θεία λειτουργία ,σεμνά και ταπεινά , χωρίς μικρομεγαφωνικές ...εγκαταστάσεις ...φρου-φρου ..κι' αρώματα , και μεις , παιδιά τότε , νοιώθαμε πως κάτι όμορφο συνέβαινε στη ...φτωχική αυτή εκκλησούλα , δεν σας κρύβω πως , πολλές φορές , συνεπαρμένος απ' την όλη ατμόσφαιρα , το λιγοστό φως , τα αναμμένα κεράκια και την έντονη ευωδιά του θυμιάματος , πίστευα πως όπου να ναι θα βγει απ' την ωραία πύλη ο ίδιος ο Χριστός για να μας ..ευλογήσει , έτσι όπως τον είχα πλάσει με την αθώα παιδική μου φαντασία , αδύνατος , με τα παλιά τριμμένα ...ρούχα του , ξυπόλυτος , θα μας αγκάλιαζε όλους με το γλυκό του βλέμμα και θα μας...ευλογούσε .....
Φωτογραφία αρχείου
Δεν αποκλείεται να τον είχα δει και κάποια φορά , ποιός ...ξέρει , γιατί δεν μπορεί , κάποια φορά ο Χριστός θα σταμάτησε και..στο...Λουτσοβιώτικο αυτό φτωχό και ταπεινό εκκλησάκι , είμαι σίγουρος πως κάνει τέτοιες ...επισκέψεις όπου υπάρχει αγάπη , πίστη στον άνθρωπο και κυρίως..ταπεινότητα και σεμνότητα ....
Θα σας εξομολογηθώ , μεταξύ μας...βέβαια , πως το ίδιο ακριβώς συναίσθημα ένοιωσα όσες φορές πήγα στην Αρσαλή , στη Σκιά , και πήγα αρκετές φορές , μετά από χρόνια βέβαια ,, πάντα..μόνος στα μισοσκότεινα , άναψα το κεράκι μου , ταξίδεψε ο νους μου στη γαλήνη και.. στην ηρεμία , αισθάνθηκα την...έντονη..Θεϊκή ...παρουσία , του δικού μου Θεού που’χω μέσα στην ψυχή μου ....και ένοιωσα...ξαλαφρωμένος , ανάλαφρος γεμάτος χαρά κι' αγάπη για όλους και για...όλα , για πόσο...όμως.....;;;
Κακά τα ψέματα , αγαπημένοι μου φίλοι , όλοι , ναι όλοι , έχουμε μέσα μας ένα δικό μας , καταδικό μας Θεό , μόνο που..σπάνια απευθυνόμαστε σ' αυτόν...συνήθως τον..αγνοούμε και κάνουμε του...κεφαλιού μας...
Ας γυρίσουμε όμως στο ...παγκύρ τ' Σουτήρους.....
Αφού , λοιπόν , σχόλαγε η εκκλησία , όλοι οι προσκυνητές-επισκέπτες , αλληλοασπάζονταν , έδιναν κι' έπαιρναν ευχές , με γαληνεμένα μάτια και καρδιά , γίνονταν όλοι μια ..υπέροχη παρέα και πέρναγαν στο....καθιστικό...
Θα πρέπει εδώ να σας πω , πως , παρέες – παρέες , είχαν πιάσει , από πριν , το...προσωπικό τους...δέντρο όπου και είχαν αφήσει τα κοφίνια με τα...πολυτελή και πανάκριβα..φαγητά , όλα νηστίσιμα όπως το...καλούσε η...μέρα , κολοκυθόπιτα , ελιές , ντομάτες , τότε είχαν αρχίσει να..βγαίνουν , ψωμάκι του Θεού..ζυμωτό , και αργότερα το ..μενού συμπληρωνόταν με..φρεσκοψαρεμένα...ποταμίσια ...ψάρια , χαμοσύρτια και δρομίτσες , όοοχι ..καπνιστό σολωμό δεν είχαμε γιατί μας έπεφτε λίγο...βαρύς , ούτε βέβαια και...χαβιάρι....γιατί είχε πλέον καταντήσει πολύ...λαϊκό...έδεσμα.... προσωπικά όμως , διέσχιζα κατά πλάτος το ποτάμι και πήγαινα στην απέναντι όχθη , εκεί ήταν το παλιό χάνι του μπάρμπα Μήτσου του Καραπιστόλη , του ...Ντακουίνου , το αναφερόμενο σε πολλές περιπτώσεις , ως “ του Σκορδά το χάνι , ήταν συγγενής μας και μου δινε ωραίες κόκκινες , λαχταριστές ντομάτες , που μέχρι να γυρίσω στο πανηγύρι τις είχα...σχεδόν ...φάει , ντοματάς...ων.....
Το παλιό ονειρεμένο χάνι του μπάρμπα Μήτσου του Καραπιστόλη , του Ντακουίνου όπως τον λέγανε..
Τα παιδιά με ένα...κόθρο φρεσκοζυμωμένου ψωμιού και μια...Βελουχοβιώτικη κατακόκκινη ντομάτα στο χέρι...έπαιρναν το...μπρέκφαστ , όπως το..διαβάζετε...ακριβώς , μέσα στα πλατάνια και τα δέντρα παίζοντας , εξαπανέκαθεν στην περιοχή μας ακολουθούσαμε το...Μοντεσοριανό...εκπαιδευτικό...σύστημα...τρώγοντας και...παίζοντας... , ενώ απ' το΄...βάθος της...αίθουσας , δυο-τρία ...πλατάνια...παραπέρα , έφταναν οι πρώτες...νότες απ' τα όργανα της..μεγάλης μεικτής Δωρικής..συμφωνικής..ορχήστρας ( πνευστών , κρουστών τε και...εγχόρδων ) που έκανε τις...πρόβες της και...συντονιζόταν....μαγεία....πραγματική....
Οι...σολίστες ήταν...διεθνώς....γνωστοί και...συγκεκριμένοι , Φαλιαμπάρας ( Αθ.Πίτσιος ) εκ..Καλλίου ..κλαρινέτο...συγγνώμη...κλαρίνο , Κατσόγιαννος , εκ Πενταγιών , ...βιολονίστας (...βιολιτζής...) , Καρμαίοι , εκ Σεβεδίκου , κλαρίνο-λαούτο , και...ενίοτε , σε ...εκτελέσεις...ειδικών...συμφωνικών...έργων η ορχήστρα ...εμπλουτιζόταν και με σαντούρι και κιθάρα , σολίστες οι Κακοπουλαίοι εκ...Σκαλούλης...βεβαίως -βεβαίως ....σε ..εξαιρετικές περιπτώσεις μετεκαλούντο και...διακεκριμένοι...σολίστες από διεθνούς φήμης ορχήστρες π.χ..της Σκάλας ...Πεντεορίων...Κολοβάτας και....Τριβιδίου....
Αφού τελείωναν οι...δοκιμές και η ορχήστρα ήταν πανέτοιμη..εμφανιζόταν ο...Δ/της ..της ..ορχήστρας με τη..μπαγκέτα ανά...χείρας (από...γνήσια...πουρναρόκλαρα...) ανέβαινε αργά..αργά και..επιβλητικά στο...πόντιουμ (...ηπισήμους...ηνδυδιμένους...) και ..άρχιζε η...μουσική...πανδαισία....
Η ορχήστρα άρχιζε , κατά τα...ειωθότα , με ένα...μαρσάκι , όπως έλεγε ο μπάρμπας μου ο Φαλιαμπάρας , και συνέχιζε με...δημώδη..τοπικά..άσματα , ξέχασα να αναφέρω πως σε..παρακείμενο...πλάτανο , προετοιμαζόταν το...μπαλέτο , οι...πρίμες ...μπαλαρίνες και οι ...πρωτοχορευτές κάνοντας τα...σπαγγάτα και τις...πιρουέτες τους , και αμέσως χαμήλωναν τα...φώτα και..άρχιζε το...γλέντι.....τ' αϊκούς...μαυριδερούλα μου , κόψτην Ελένημ΄την ελιά...Πρωτομαγιά μου τα ριξες και άλλες...άριες από ...γνωστές...όπερες.....και...οπερέτες..
Σιγά-σιγά έβγαιναν και τα παγούρια με το κρασί , άρχιζαν τα...κεράσματα και η...περιρρέουσα...ατμόσφαιρα πέρναγε πια στον...ονειρικό...χώρο...κάπως έτσι πρέπει να είναι ο...παράδεισος.....αν βέβαια...υπάρχει....
Γνήσιο Ελληνικό γλέντι , γνήσιο λαϊκό πανηγύρι , ακριβώς σαν κι' αυτό που γίνεται τώρα στη...Βαθειά στα...πολιτιστικά...εννιάμερα ...συγγνώμη και πάλι , τριήμερα...ήθελα να..πω... με “ λουλουδούδες “ , μαλλί της γριάς και..σουβλάκια ..
'Ετσι πέρναγαν οι ώρες , με γλέντι , κέφι , πλούσιο...φαγητό , πιοτό και κυρίως...χορό μέχρι τελικής πτώσεως , δυστυχώς όμως , όλα τα ωραία πράγματα στη ζωή τελειώνουν...γρήγορα , έτσι μόλις ο ήλιος..παραέγερνε , άρχιζε η διαδικασία της..επιστροφής , άλλος μπελάς αυτός , οι ...παρκαδόροι έλυναν τα...πολυτελή...πούλμαν , γμάρια...μπλάρια κ.λ.π , τα....σαμάρωναν και άρχιζε το φόρτωμα , κοφίνια , ταγάρια ,όοοχι σακ-βουαγάζια και τα ...παρόμοια δεν είχαν ακόμα...εφευρεθεί , και παρέες-παρέες , κατά χωριό , παίρναν το δρόμο της επιστροφής , με τραγούδια, γέλια και πειράγματα μέχρι το χωριό , σουρούπωμα φτάναμε , κατάκοποι αλλά και...τρισευτυχισμένοι , άλλη μια ονειρεμένη μέρα , μια μέρα..αξέχαστη , είχαμε..ζήσει , εξ' ου και .......
“ Ανοίγω το παράθυρο...χαράματα...
με..βαλαντώνει τ' αηδονιού η λαλιά..
Θεέ μου σου κάνω...χίλια..τάματα ,
γύρνα με πάλι ..πίσω στα...παλιά.... “
Καλή σας μέρα , ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και βοήθειά σας , όσοι πήγατε στο πανηγύρι να περάσετε αξέχαστα
Καλό σας απόγευμα
Απ' το " Λιδωρίκι " με ΠΟΛΛΗ..ΠΟΛΛΗ...ΑΓΑΠΗ
www.lidoriki.com
No comments:
Post a Comment