Λιδωρίκι: EΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ...ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ....

4.8.16

EΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ...ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ....

Καλησπέρα Λιδορικιώτες
Καλησπέρα φίλοι του χωριού μας
ΠΕΜΠΤΗ ΣΗΜΕΡΑ 4 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2016
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

Το αργυρό της Μπακογιάννη

στην Ατλάντα

15
1
1
Οι ελπίδες της Ελλάδας για ένα μετάλλιο στο στίβο, την τελευταία ημέρα τωνΟλυμπιακών Αγώνων της Ατλάντα (3 Αυγούστου 1996), προέρχονταν από τον Κώστα Γκατσιούδη, λόγω της μεγάλης του βολής στον προκριματικό του ακοντισμού (87,12 μ.). Στον τελικό, όμως, λύγισε από την απειρία και περιορίστηκε στη δέκατη θέση.
Φαινόταν πλέον ξεκάθαρα ότι ο στίβος δεν θα χάριζε μετάλλιο στην Ελλάδα. Όλα αυτά, όμως, ίσχυσαν μέχρι να ξεκινήσει το ύψος γυναικών. Η 28χρονη Νίκη Μπακογιάννη, δεύτερη στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κλειστού στίβου την ίδια χρονιά με 1,96 μ. δεν είχε ελπίδες για μετάλλιο, αλλά για ένα καλό πλασάρισμα, έχοντας πετύχει πρόσφατα πανελλήνιο ρεκόρ με 1,97 μ.
Μεγάλο φαβορί ήταν η κυρίαρχη του αγωνίσματος Στέφκα Κονσταντίνοβα, που επιζητούσε το πρώτο της χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο. Η βουλγάρα αθλήτρια ήξερε ότι στα 31 της χρόνια δεν θα είχε άλλη ευκαιρία να ανέβει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου και σίγουρα δεν περίμενε ότι μία Ελληνίδα θα ήταν αυτή που θα της έκανε τη ζωή δύσκολη.

Ο τελικός ξεκίνησε με την Μπακογιάννη να περνά άνετα το 1,97, ακόμα και το 1,99, βελτιώνοντας το ρεκόρ της! Η Λαμιώτισσα πρωταθλήτριά μας πέρασε με τη δεύτερη προσπάθεια και το 2,01 και σιγούρεψε το μετάλλιο, μετά την αποτυχία της Ιταλίδας Αντονέλα Μπεβιλάκουα, που περιορίστηκε στην τέταρτη θέση και αργότερα ακυρώθηκε, λόγω ντόπινγκ.
Έμειναν πλέον στο παιχνίδι για το χρυσό μετάλλιο η Μπακογιάννη, η Ουκρανή Ίνχα Μπαμπάκοβα και η μεγάλη Κοσταντίνοβα. Στο 2,03 απέτυχε η Μπαμπάκοβα και το πέρασαν οι δύο Βαλκάνιες, η Νίκη με ένα εκπληκτικό άλμα στην τρίτη της προσπάθεια! Η Ίνγκα Μπαμπάκοβα έμεινε στο 2,01, επίδοση που θα της έδινε το ασημένιο μετάλλιο σε οποιουσδήποτε Ολυμπιακούς Αγώνες, όχι όμως στην Ατλάντα.
Το 2,05 φαινόταν ότι θα ήταν το καθοριστικό ύψος. Η Νίκη δεν είχε άλλες δυνάμεις, άλλωστε είχε ξεπεράσει ήδη τον εαυτό της κατά πολύ. Η Κοσταντίνοβα διψούσε για τον μοναδικό τίτλο που της έλειπε, πέρασε και το 2,05 με τη δεύτερη προσπάθεια και νίκησε στον μεγάλο αυτό αγώνα.
«Ένιωθα από μέρες ότι θα γινόταν κάτι σ’ αυτόν τον αγώνα. Μετά το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό κλειστού άλλαξε η ψυχολογία μου. Το 2,03 έπρεπε να το είχα περάσει τουλάχιστον δύο - τρία χρόνια πριν. Βρέθηκα σε καλή μέρα, πάλεψα με το σώμα και την ψυχή μου, με βοήθησαν και οι φίλαθλοι και ήρθε το μετάλλιο. Χαίρομαι που το χρυσό κατέληξε στη Στέφκα» είπε μετά τον αγώνα η Νίκη Μπακογιάννη και η Στέφκα Κοσταντίνοβα επιβράβευσε και αυτήν την προσπάθεια της μεγάλης της αντιπάλου: «Περίμενα ότι ο αγώνας θα ήταν σκληρός και ότι η νίκη θα κρινόταν στο 2,05. Χάρηκα πολύ που πήρε η Μπακογιάννη το μετάλλιο, με μία τόσο σπουδαία επίδοση».
Η Νίκη Μπακογιάννη έγινε η πρώτη Ελληνίδα που υπερέβη τα 2 μ. στο άλμα εις ύψος, ενώ πέρασε και στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες ως η αθλήτρια με τη μεγαλύτερη διαφορά (33 πόντοι) σωματικού ύψους (1,70 μ.) και ύψους που υπερέβη (2,02 μ.).

Η ιστορία της Αϊντχόφεν

Αθλητικός σύλλογος που εδρεύει στην ομώνυμη πόλη της Νότιας Ολλανδίας. Το πλήρες όνομά του είναι Αθλητική Ένωση Φίλιπς (Philips Sport Vereniging NV). Μαζί με τον Άγιαξ και τη Φέγενορντ συγκροτούν την «Αγία Τριάδα» του Ολλανδικού ποδοσφαίρου.
Η Αϊντχόφεν ιδρύθηκε στις 31 Αυγούστου 1913 από τον πολυεθνικό βιομηχανικό κολοσσό της Φίλιπς, που εδρεύει στην περιοχή, για την ψυχαγωγία των εργαζομένων της εταιρείας. Η ίδρυση του συλλόγου συνδυάστηκε με τις εορταστικές εκδηλώσεις για την εκατονταετηρίδα από την ήττα των Γάλλων στους Ναπολεόντειους Πολέμους, που είχαν απειλήσει την ανεξαρτησία της Ολλανδίας.
Η ομάδα από την αρχή της ίδρυσής της αγωνίζεται στο ίδιο γήπεδο, το Στάδιο Φίλιπς (Philips Stadion), χωρητικότητας 35.000 θεατών. Είναι γνωστή τους ολλανδούς φιλάθλους με τους χαρακτηρισμούς «ερυθρόλευκοι» (rood-witten) από τα χρώματα της φανέλας της, «χωριάτες» («boeren») από την αρχική αγροτική δραστηριότητα των κατοίκων της περιοχής και για να αντιδιαστέλλονται από τους αστούς του Άγιαξ, και «γλόμποι» (lempkes) από την παρουσία της Φίλιπς στην πόλη, αλλά και από την παρουσία ενός ηλεκτρικού λαμπτήρα στο πρώτο έμβλημα της ομάδας.
Η Αϊντχόφεν έκανε αισθητή την παρουσία της στο ολλανδικό ποδόσφαιρο το 1929, όταν κατέκτησε το πρώτο της πρωτάθλημα. Μεταπολεμικά και από τη δεκαετία του ‘70 έγινε γνωστή και στον ευρωπαϊκό χώρο, αν και βρισκόταν στη σκιά του Άγιαξ. Το 1978 κατέκτησε τον πρώτο ευρωπαϊκό της τίτλο, νικώντας με 3-0 τη γαλλική Μπαστιά στον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ (πρώτο παιγνίδι 0-0).
Οι μεγάλες επιτυχίες για τον σύλλογο της Φίλιπς ήλθαν στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ‘80. Με προπονητή τον πρώην ποδοσφαιριστή της Γκους Χίντινκ, κατέκτησε 4 πρωταθλήματα και 3 Κύπελλα Ολλανδίας, καθώς και το επίζηλο Κύπελλο Πρωταθλητριών (νυν Τσάμπιονς Λιγκ) το 1988, με αντίπαλο την Μπενφίκα.
Την πρώτη δεκαετία του 2000 κυριάρχησε στις εσωτερικές διοργανώσεις με επτά πρωταθλήματα, αλλά από το 2008 έχει κατακτήσει μόνο ένα κύπελλο Ολλανδίας, το 2012. Σπουδαιότερη διεθνής εμφάνισή της, η παρουσία της στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ την περίοδο 2004-2005 (αποκλείστηκε από τη Μίλαν).
Την ερυθρόλευκη φανέλα της Αϊντχόφεν έχουν φορέσει γνωστοί και σπουδαίοι ποδοσφαιριστές, όπως οι Βίλι βαν ντερ Κούιλεν (η σημαία της ομάδας), Γιαν βαν Μπέβερεν, Γιαν Πόρτβλιτ, Γκους Χίντινκ, Έρικ Γκέρετς, Σόρεν Λέρμπι, Ρόναλντ Κούμαν, αδελφοί βαν ντε Κέρκοφ, Χουμπ Στέφενς (πρώην προπονητής του ΠΑΟΚ), Ρουντ Γκούλιτ, Ματέγια Κέζμαν Ρομάριο, Ρονάλντο, Φρανκ Άρνεζεν, Λουκ Νίλις, Ντένις Ρόμενταλ (πρώην παίκτης τουΟλυμπιακού), Φιλίπ Κοκού, Γιαν Χάιντσε, Χανς βαν Μπρόικελεν, Βιμ Κιφτ, Γιαπ Σταμ, Γιόνας Κόλκα (πρώην παίκτης του Παναθηναϊκού), Ρούντ βαν Νίστελροϊ, Μαρκ Βαν Μπόμελ, Άριεν Ρόμπεν, Τζέφερσον Φαρφάν και Μάρκους Μπεργκ (νυν παίκτης του Παναθηναϊκού).

Τίτλοι

Πρωταθλήματα Ολλανδίας: 22
1929, 1935, 1951, 1963, 1975, 1976, 1978, 1986, 1987, 1988, 1989, 1991, 1992, 1997, 2000, 2001, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2015.
Κύπελλα Ολλανδίας: 9
1950, 1974, 1976, 1988, 1989, 1990, 1996, 2005, 2012
Σούπερ Καπ Ολλανδίας: 10
1992, 1996, 1997, 1998, 2000, 2001, 2003, 2008, 2012, 2015
Κύπελλο Πρωταθλητριών, νυν Τσάμπιονς Λιγκ: 1
1988
Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, νυν Γιουρόπα Λιγκ: 1
1978

Αϊντχόφεν εναντίον ελληνικών ομάδων

Αγωνιστική Περίοδος
Διοργάνωση
Αντίπαλος
Αποτέλεσμα
1992-1993
Τσάμπιονς Λιγκ (2ος γύρος)
ΑΕΚ
0-1
3-0
2000-2001
Κύπελλο ΟΥΕΦΑ (3ος Γύρος)
ΠΑΟΚ
3-0
1-0
2001-2002
Κύπελλο ΟΥΕΦΑ (3ος Γύρος)
ΠΑΟΚ
2-3
4-1
2003-2004
Τσάμπιονς Λιγκ (3ος Όμιλος)
ΑΕΚ
1-0
2-0
2004-2005
Τσάμπιονς Λιγκ (5ος Όμιλος)
Παναθηναϊκός
1-0
1-4
2014-2015
Γιουρόπα Λιγκ (Φάση Ομίλων)
Παναθηναϊκός
1-1
3-2

Η ιστορία του Άρη

Αθλητικός σύλλογος της Θεσσαλονίκης, από τους κορυφαίους και πιο ιστορικούς της χώρας. Καλλιεργεί 15 αθλήματα, αλλά είναι γνωστός περισσότερο για τα τμήματα του ποδοσφαίρου και της καλαθοσφαίρισης.
Ιδρύθηκε ανήμερα της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου το 1914 από μια παρέα 22 φίλων σε ένα καφενείο της περιοχής του Βότση, ενάμισυ χρόνο μετά την ενσωμάτωση της πόλης στον εθνικό κορμό. Από την αρχή προβλήθηκε ως το αντίπαλο δέος του Ηρακλή, που ήταν το σημείο αναφοράς εκείνα τα χρόνια στα αθλητικά δρώμενα της Θεσσαλονίκης. Γι' αυτό και υιοθέτησε το όνομα του θεού του πολέμου Άρη, που ήταν ο μεγάλος αντίπαλος του μυθικού Ηρακλή. Ως σήμα του νεοσύστατου συλλόγου, οι ιδρυτές του επέλεξαν τον αναπαυόμενο Άρη του Λουντοβίζι, ένα άγαλμα που αποδίδεται στον Σκόπα και βρίσκεται σε Μουσείο της Ρώμης, και ως χρώματα το κίτρινο και το μαύρο, δηλαδή τα χρώματα της σημαίας του Βυζαντίου, του οποίου η Θεσσαλονίκη υπήρξε η πιο σημαντική πόλη μετά την Κωνσταντινούπολη.
Ουσιαστικά, η αγωνιστική δράση του Άρη αρχίζει μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και κυρίως από τη δεκαετία του '20. Η πρώτη έδρα του συλλόγου ήταν στην περιοχή της Αψίδας του Γαλερίου, στη συνέχεια στο Πάρκο της Λεωφόρου Στρατού και αργότερα στην περιοχή του Χαριλάου, όπου βρίσκεται το γήπεδο Κλεάνθης Βικελίδης. Ο Άρης ήταν η πρώτη ελληνική ομάδα που έδωσε διεθνές φιλικό παιγνίδι στις 20 Ιανουαρίου 1923, με αντίπαλο τη Σπόρτινγκ Κλουμπ Σερβίας, την οποία νίκησε με 3-1. Από την περίοδο 1925-1926 άρχισαν και οι μάχες του με τον νεοσύστατο ΠΑΟΚ, που εκπροσωπούσε το μικρασιατικό προσφυγικό στοιχείο της πόλης. Οι μεταξύ τους αγώνες ξεπέρασαν σύντομα τα στενά όρια της πόλης και σήμερα θεωρούνται ως ένα από τα κλασσικά ντέρμπι του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.
Η χρυσή περίοδος για τον ποδοσφαιρικό Άρη εντοπίζεται προπολεμικά, όταν κατέκτησε και τα τρία πρωταθλήματά του. Την κιτρινόμαυρη φανέλα φόρεσαν σπουδαίοι ποδοσφαιριστές, όπως οι αδελφοί Βικελίδη, Κατράντζος, Γιακουμής, Οπλοποιός, Αγγελάκης, και Αμπραχαμιάν. Μεταπολεμικά, η μεγαλύτερη διάκριση για τον Άρη ήρθε το 1970, με την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας και με ποδοσφαιριστές, όπως οι Χρηστίδης, Πάλλας, Συρόπουλος, Κεραμιδάς, Αλεξιάδης και Σπυρίδων. Στο πρόσφατο παρελθόν, η ομάδα υποβιβάστηκε δύο φορές, λόγω μεγάλων διοικητικών προβλημάτων, αλλά σήμερα προσπαθεί να βρει τον βηματισμό της και να βαδίσει στα χνάρια του ένδοξου παρελθόντος.
Τη δόξα του ποδοσφαιρικού Άρη έκλεψε τη δεκαετία του '80 η ομάδα μπάσκετ του συλλόγου, που κυριάρχησε στις εγχώριες διοργανώσεις και έκανε αισθητή την παρουσία της στην Ευρώπη. Ο Γκάλης, ο Γιαννάκης και τ' άλλα παιδιά δημιούργησαν μια αχτύπητη ομάδα, που έκλεψε τις καρδιές όλων των Ελλήνων φιλάθλων.

Τίτλοι

Ποδόσφαιρο

Πρωταθλήματα Ελλάδας (3): 1928, 1931, 1946.
Κύπελλα Ελλάδος (1): 1970.

Καλαθοσφαίριση

Πρωταθλήματα Ελλάδας (10): 1930, 1979, 1983, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991.
Κύπελλα Ελλάδας (8): 1985, 1987, 1988, 1989, 1990, 1992, 1998, 2004.
Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης (1): 1993.
Κύπελλο Κόρατς (1): 1997.
FIBA Champions Cup (1): 2003.

Πετοσφαίριση

Πρωτάθλημα Ελλάδας (1): 1997.
Σούπερ Καπ Ελλάδας (1): 1998.

Η ιστορία του Ολυμπιακού

Αθλητικός σύλλογος του Πειραιά, από τους δημοφιλέστερους της χώρας. Καλλιεργεί 16 αθλήματα, στα περισσότερα από τα οποία έχει πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ο Ολυμπιακός ιδρύθηκε στις 10 Μαρτίου 1925 και προέρχεται από τη συγχώνευση του «Πειραϊκού Ποδοσφαιρικού Ομίλου» και του Ομίλου Φιλάθλων Πειραιά. Η απόφαση ελήφθη από επιφανείς Πειραιώτες στην ταβέρνα τού Μοίρα στην καρδιά του Πειραιά. Ανάδοχος ήταν ο αξιωματικός του Ναυτικού και αεροπόρος Νότης Καμπέρος, που θέλησε ο τίτλος του νέου συλλόγου να υποδηλώνει τη δύναμη, την αθλητική ισχύ, την ευγενή άμιλλα, την επικράτηση και εν τέλει το ολυμπιακό ιδεώδες. Ο βιομήχανος και μετέπειτα Δήμαρχος Πειραιά Μιχάλης Μανούσκος πρόσθεσε στο επίθετοΟλυμπιακός τις λέξεις Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς κι έτσι ο πλήρης τίτλος του Πειραϊκού συλλόγου ήταν και παραμένει Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς (ΟΣΦΠ).
Ως έμβλημα του νέου συλλόγου επελέγη η κεφαλή ενός δαφνοστεφανωμένου εφήβου και χρώματα το κόκκινο και το άσπρο, κατόπιν προτάσεως του Γιάννη Ανδριανόπουλου, θαυμαστή της ερυθρόλευκηςΆρσεναλ, από την εποχή που σπούδαζε νομικά στο Λονδίνο. Το πρώτο Δ.Σ. του Ολυμπιακού αποτέλεσαν οι: Μιχάλης Μανούσκος (πρόεδρος), Νότης Καμπέρος (αντιπρόεδρος), Τριαντάφυλλος Κρέμος (αντιπρόεδρος), Σταύρος Μαραγκουδάκης (γεν. γραμματέας), Θανάσης Κόκκινος (ταμίας), Παναγιώτης Λαγουρατζής (έφορος), Κώστας Κυρίμης, Νίκος Ζαχαρίας, Γιάννης Λουλουδάκης και Ε. Κασιμάτης.

Οι αδελφοί Ανδριανόπουλοι
Ο Ολυμπιακός ιδρύθηκε ως ποδοσφαιρικό σωματείο και γρήγορα επισκίασε τους ανταγωνιστές του στο λιμάνι, για να γίνει ο κυρίαρχος του Πειραιά, με επικεφαλής τη θρυλική πεντάδα των Ανδριανοπουλαίων, που αποτέλεσαν την ψυχή της ομάδας στα πρώτα της βήματα. Παιδιά γνωστής οικογένειας στον Πειραιά, με αθλητική παράδοση, έκαναν γνωστό το όνομα του Ολυμπιακού σ' όλη την Ελλάδα. Στην αρχή έπαιξαν οι τέσσερις Ανδριανόπουλοι, ο Γιάννης, ο Ντίνος, ο Γιώργος και ο Βασίλης. Αργότερα, εμφανίστηκε και ο Λεωνίδας και για ένα μικρό χρονικό διάστημα αγωνίστηκε και ο Στέλιος. Η πεντάδα της επίθεσης με τους πέντε αδελφούς έγινε θρύλος.
Οι χρυσές περίοδοι της ποδοσφαιρικής ομάδας του Ολυμπιακού είναι η δεκαετία του '30, κατά την οποία ξεκίνησε η αντιπαράθεση με τον αιώνιο αντίπαλο Παναθηναϊκό, η δεκαετία του '50 με τα συνεχόμενα πρωταθλήματα, εποχή που η ομάδα απέκτησε το προσωνύμιό της Θρύλος και τη μεγάλη μάζα των οπαδών της, η περίοδος της προεδρίας Γουλανδρή στις αρχές της δεκαετίας του '70 και η τρέχουσα, που ξεκίνησε το 1993 με την ανάληψη της προεδρίας από τον επιχειρηματία Σωκράτη Κόκκαλη, ο οποίος παρέλαβε έναν διαλυμένο Ολυμπιακό και τον έκανε απόλυτο κυρίαρχο εντός των συνόρων.
Το μεγάλο πρόβλημα του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού είναι η διεθνής του παρουσία, που είναι πληθωρική αλλά ισχνή σε διακρίσεις και συχνά αντιμετωπίζεται με σκωπτική διάθεση από τους αντίπαλους οπαδούς. Δεν είναι τυχαίο που οι οπαδοί του θυμούνται ακόμα τη φιλική νίκη με 2-1 επί της μεγάλης Σάντος του Πελέ, που όμως σημειώθηκε το μακρινό 1961. Το 1999 ήταν μια χρονιά ορόσημο, καθώς η ομάδα έφθασε στους οκτώ τουΤσάμπιονς Λιγκ και από καθαρή ατυχία δεν πέρασε στη φάση των ημιτελικών.
Πάντως η κατάσταση αυτή τείνει να αντιστραφεί από την ημέρα που ανέλαβε την δοίκηση της ομάδας ο εφοπλιστής Βαγγέλης Μαρινάκης (καλοκαίρι του 2010). Με αποτελεσματικό μάνατζμεντ, σημαντική επιρροή στα κέντρα λήψης των αποφάσεων του ελληνικού ποδοσφαίρου και αξιοπρόσεκτες διεθνείς δημόσιες σχέσεις, έχει κατορθώσει να κάνει τον Ολυμπιακό πρεσβευτή του ελληνικού ποδοσφαίρου στο εξωτερικό.
Πιο εξωστρεφείς είναι οι ομάδες του Ολυμπιακού στο μπάσκετ, το βόλεϋ και το πόλο, που έχουν στη συλλογή τους ευρωπαϊκούς τίτλους.

Τίτλοι

Ποδόσφαιρο

Πρωταθλήματα Ελλάδος (42): 1931, 1933, 1934, 1936, 1937, 1938, 1947, 1948, 1951, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1966, 1967, 1973, 1974, 1975, 1980, 1981, 1982, 1983, 1987, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015.
Κύπελλα Ελλάδος (27): 1947, 1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1965, 1968, 1971, 1973, 1975, 1981, 1990, 1992, 1999, 2005, 2006, 2008, 2009, 2012, 2013, 2015.
Σούπερ Καπ (4): 1980, 1987, 1992, 2007, 2012.
Βαλκανικό Κύπελλο (1): 1963.

Καλαθοσφαίριση

Πρωταθλήματα Ελλάδος (11): 1949, 1960, 1976, 1978, 1993, 1994, 1995, 1996, 1997, 2012, 2015.
Κύπελλα Ελλάδας (9): 1976, 1977, 1978, 1980, 1994, 1997, 2002, 2010, 2011.
Ευρωλίγκα (3): 1997, 2012, 2013.

Πετοσφαίριση

Πρωταθλήματα Ελλάδας (27): 1968, 1969, 1974, 1976, 1978, 1979, 1980, 1981, 1983, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991, 1992, 1993, 1994, 1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2009, 2010, 2011, 2013, 2014.
Κύπελλα Ελλάδας (14): 1981, 1983, 1989, 1990, 1992, 1993,1997, 1998, 1999, 2001, 2009, 2011, 2013, 2014.
Σούπερ Καπ Ελλάδας (2): 2000, 2010
Λιγκ Καπ (2): 2013, 2015.
Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης (1): 1996.
Top Teams Cup (1): 2005.
Πρωτάθλημα Ελλάδας Γυναικών (3): 2013, 2014, 2015
Κύπελλο Ελλάδος Γυναικών (6): 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016.

Υδατοσφαίριση

Πρωταθλήματα Ελλάδας (28): 1933, 1934, 1936, 1947, 1949, 1951, 1952, 1969, 1971, 1992, 1993, 1995, 1996, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2013, 2014, 2015.
Κύπελλα Ελλάδας (17): 1992, 1993, 1997, 1998, 2001, 2002, 2003, 2004, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2013, 2014, 2015.
Σούπερ Καπ Ελλάδας (2): 1997, 1998.
Πρωτάθλημα Ευρώπης (1): 2002.
Σούπερ Καπ Ευρώπης (1): 2002.
Πρωτάθλημα Ελλάδας Γυναικών (6): 1995, 1998, 2009, 2011, 2014, 2015.
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ