Καλησπέρα στους φίλους του χωριού μας και της εφημερίδας μας
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2017Ανατολή Ήλιου: 07:32 – Δύση Ήλιου: 17:42
- Γιορτάζουν: Γρηγόριος, Γρηγορία
XΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΆ ΣΕ ΟΣΕΣ ΚΑΙ ΣΟΥΣ ΓΙΟΡΤΆΖΟΥΝ Η ΕΧΟΥΝ ΓΕΝΕΘΛΙΑ
Ιδιαίτερα στον αγαπημένο μιυ ανιψιό ΓΡΗΓΌΡΗ Γ.ΚΑΨΑΛΗ , ΠΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΌΜΩΣ ΛΕΊΠΕΙ ΓΙΑΤΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΞΑΔΕΡΦΟ ΤΟΥ ΛΥΣΑΝΔΡΟ ΉΤΑΝ ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ ΣΤΗ ΟΡΚΩΜΟΣΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΡΑΜΠ ΣΤΙΣ ΗΠΑ ...
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ.Χ.- 1836
Θεμελιώνεται
το κτίριο των Ανακτόρων στο λόφο της Mπουμπουνίστρας, σε σχέδια του αρχιτέκτονα
Φρειδερίκου Γκέρτνερ. Πρόκειται για το σημερινό κτίριο της Βουλής. - 1919
Ιδρύεται
η Κοινωνία των Εθνών, πρόδρομος του ΟΗΕ. - 1935
Ο
ποιητής Ανδρέας Εμπειρίκος δίνει μία ιστορικά σημαντική διάλεξη «Περί
σουρεαλισμού» στη Λέσχη Καλλιτεχνών, εισάγοντας ουσιαστικά τον υπερρεαλισμό στον
ελληνικό χώρο. - 1962
Παραιτείται
ο νέος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιάκωβος Βαβανάτσος, σε βάρος του οποίου υπήρξαν
φήμες για διαβλητή ηθική συμπεριφορά. - 2006
Η
«Χαμάς», που αποτελεί «κόκκινο πανί» για τη Δύση, κερδίζει την πλειοψηφία των
εδρών στο νέο Παλαιστινιακό Κοινοβούλιο. - 2015
Μεγάλη
νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές στην
Ελλάδα. Συγκεντρώνει το 36,34% των ψήφων και 149 έδρες. Δεν καταφέρνει, όμως, να
κατακτήσει την πολυπόθητη αυτοδυναμία.
- μ.Χ.
- 1783
Γουίλιαμ
Κολγκέιτ, αγγλος επιχειρηματίας, ιδρυτής της γνωστής εταιρίας ειδών ατομικής
υγιεινής. (Θαν. 25/3/1857) - 1925
Γιώργος Ζαμπέτας, έλληνας
λαϊκός συνθέτης και βιρτουόζος του μπουζουκιού. (Θαν.
10/3/1992) - 1942
Εουσέμπιο (ντα Σίλβα
Φερέιρα), ποδοσφαιριστής από τη Μοζαμβίκη, που με τη φανέλα της Μπενφίκα και της Εθνικής
Πορτογαλίας έγραψε χρυσές σελίδες στην ιστορία του αθλήματος. (Θαν.
5/1/2014)
μ.Χ.- 1947
Αλ Καπόνε, ιταλόαμερικανός
γκάνγκστερ, που έδρασε στις ΗΠΑ την εποχή της ποτοαπαγόρευσης. (Γεν.
17/1/1899) - 1985
Ηλίας Ηλιού, ηγετική μορφή
της ελληνικής Αριστεράς. (Γεν. 1904)
Ιστορικά Ανέκδοτα - 2015
Ντέμης Ρούσσος, έλληνας
τραγουδιστής με διεθνή καριέρα, μέλος των Aphrodite’s Child. Το πραγματικό του
όνομα ήταν Αρτέμιος Βεντούρης - Ρούσος. (Γεν.
15/6/1946)
Ηλίας Ηλιού
1904 – 1985
Δικηγόρος, συγγραφέας και πολιτικός· ηγετική μορφή της ελληνικής Αριστεράς.
Ο Ηλίας Ηλιού γεννήθηκε στο Κάστρο της Λήμνου τον Μάιο του 1904. Ο πατέρας του Φίλιππος ήταν έμπορος και η μητέρα του Μαρία, δασκάλα. Το ζευγάρι είχε άλλους δύο γιους, τον Ιωάννη και τον Κωνσταντίνο.
Μετά τις βασικές του σπουδές στη Λήμνο και τη Χίο, φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και σταδιοδρόμησε ως δικηγόρος στα πρωτοδικεία Μυτιλήνης (1929-1935) και Αθήνας (1936-1966). Το 1930 νυμφεύτηκε την Ελευθερία Καλδή, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον ιστορικό Φίλιππο Ηλιού (1931-2004) και τη Μαρία Ηλιού (γ. 1934).
Η πολιτική σταδιοδρομία του Ηλία Ηλιού άρχισε το 1932, όταν εκτέθηκε ως υποψήφιος βουλευτής Λέσβου με το Αγροτικόν Εργατικόν Κόμμα του Αλέξανδρου Παπαναστασίου στις εκλογές της 25ης Σεπτεμβρίου, χωρίς όμως να εκλεγεί. Ένας από τους αντιπάλους του στην ίδια εκλογική περιφέρεια ήταν ο μετέπειτα πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου, που κατήλθε με τον κόμμα των Φιλελευθέρων. Στις εκλογές της 26ης Ιανουαρίου του 1936 ήταν υποψήφιος του «Δημοκρατικού Συνασπισμού» των Καφαντάρη - Παπαναστασίου - Παπανδρέου, χωρίς και πάλι να εκλεγεί.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ και με τη λήξη των «Δεκεμβριανών» συνελήφθη από τους Άγγλους, στις 3 Ιανουαρίου 1945, και κρατήθηκε επί ένα μήνα. Αμέσως μετά προσχώρησε στο ΚΚΕ και υπέστη διώξεις κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, λόγω της έντονης δράσης του ως συνήγορος υπεράσπισης κατηγορουμένων ενώπιον στρατοδικείων. Συγκεκριμένα, εκτοπίστηκε δύο φορές: στην Ικαρία από τον Μάρτιο έως τον Σεπτέμβριο του 1947 και στην Ικαρία, τη Μακρόνησο, τον Άγιο Ευστράτιο, από τον Μάρτιο του 1948 έως το φθινόπωρο του 1951.
Εκτοπισμένος ακόμη, εξελέγη βουλευτής Λέσβου με την ΕΔΑ στις βουλευτικές εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου 1951 και αφέθηκε ελεύθερος μαζί με τους άλλους εκλεγέντες συνεξορίστους του (Σαράφη, Πρωιμάκη, Γαβριηλίδη, Αυγερόπουλο κ.ά.), με τους οποίους πήρε μέρος στις εργασίες της Βουλής ως την ακύρωση της εκλογής του, όπως και των λοιπών εξόριστων και φυλακισμένων βουλευτών της ΕΔΑ στις 8 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου. Στις εκλογές της 16ης Νοεμβρίου 1952 η ΕΔΑ δεν εξέλεξε βουλευτή, λόγω του εκλογικού συστήματος. Ο Ηλιού είχε προτείνει μάταια την εκλογική συμπόρευση με το Κέντρο και είχε ταχθεί κατά του συνθήματος «Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος», που εκπορευόταν από την ηγεσία του ΚΚΕ και συγκεκριμένα από τον γραμματέα του Νίκο Ζαχαριάδη.
Στις εκλογές της 19ης Φεβρουαρίου 1956 εξελέγη βουλευτής Λέσβου με τον αντικαραμανλικό συνασπισμό της «Δημοκρατικής Ένωσης», στον οποίο συμμετείχε η ΕΔΑ, κατόπιν δικής του προτροπής, με τα κόμματα της Κέντρου και της Δεξιάς. Ο Ηλιού επανεξελέγη βουλευτής Λέσβου με την ΕΔΑ στις εκλογές του 1958, του 1961, του 1963 και Αθήνας στις εκλογές του 1964. Σε όλη αυτή την περίοδο ήταν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος κι ένας από τους κορυφαίου ρήτορες του κοινοβουλίου. Παράλληλα, υπήρξε μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΔΑ και ως δικηγόρος αναλάμβανε την υπεράσπιση αριστερών κατηγορουμένων.
Με την κήρυξη της δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967 συνελήφθη και αρχικά μεταφέρθηκε στον Ιππόδρομο του Φαλήρου, όπου βασανίστηκε. Στη συνέχεια, εκτοπίστηκε στη Γυάρο, απ’ όπου μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο των φυλακών Αβέρωφ και σε άλλα νοσοκομεία, κρατούμενος πάντα σε πλήρη απομόνωση. Αφέθηκε ελεύθερος το 1970 για ανήκεστο βλάβη της υγείας του.
Μετά την κατάρρευση της δικτατορίας (24 Ιουλίου 1974) συνέχισε την πολιτική του δράση, ως πρόεδρος της ΕΔΑ, που όμως εμφανίστηκε αρκετά αποδυναμωμένη σε σχέση με την προδικτατορικό πολιτικό σχηματισμό. Στις εκλογές της 17 Νοεμβρίου 1974 εξελέγη βουλευτής Αθήνας με το συνασπισμό της «Ενωμένης Αριστεράς», στον οποίο μετείχε ως εκπρόσωπος της ΕΔΑ. Επανεξελέγη στις εκλογές της 20ης Νοεμβρίου 1977 βουλευτής της Α' Αθήνας με το σχήμα της «Συμμαχίας των Προοδευτικών και Αριστερών Δυνάμεων», στο οποίο εκτός από την ΕΔΑ συμμετείχαν το ΚΚΕ (εσ.) και διάφορα μικρότερα κόμματα σοσιαλδημοκρατικής κατεύθυνσης. Με την ολοκλήρωση της κοινοβουλευτικής του θητείας στις 19 Σεπτεμβρίου 1981 αποσύρθηκε από την πολιτική.
Ως νομικός και πολιτικός, ο Ηλίας Ηλιού κέρδισε την εκτίμηση ευρύτερων κύκλων έξω από την Αριστερά. Πήρε μέρος σε συνέδρια της Διεθνούς Εταιρείας Δημοκρατικών Νομικών (1956, 1960) και της Οργάνωσης για την Αμνηστία στην Ελλάδα (Παρίσι 1960, 1962), ενώ διετέλεσε μέλος της εταιρείας μελέτης και επιστημονικού σχεδιασμού «Επιστήμη-Ανοικοδόμηση» (ΕΠ-ΑΝ) και του Δημοκρατικού Συλλόγου Ελλήνων Επιστημόνων.
Ως συγγραφέας άφησε αξιόλογο γραπτό έργο, κυρίως νομικοπολιτικού περιεχομένου, ενώ διακρίθηκε και ως μεταφραστής αρχαίων ελλήνων συγγραφέων στη σειρά των εκδόσεων Ζαχαρόπουλου. Στα νεανικά του χρόνια συνεργάστηκε με τα λογοτεχνικά περιοδικά «Νουμάς», του οποίου υπήρξε και μέλος της Συντακτικής Επιτροπής, «Φιλική Εταιρεία» και «Ελληνικά Γράμματα». Σε βιβλία έχουν εκδοθεί οι μελέτες του: «Η αναθεώρηση τιμών των εργολαβιών δημοσίων έργων (1940), «Η ελληνική Δημοσία και Ιδιωτική Οικονομία (1960), «Η αλήθεια για την Κοινή Αγορά» (1962), «Οικονομικοκοινωνική υποδομή και προσδιορισμός πολιτικών στόχων» (1965), «Η κρίση εξουσίας» (1966), «Το Σύνταγμα και οι παραβιάσεις του» (1975), «Πολιτικά κείμενα» (1977), «Οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» (1978), «Το μήνυμα του Θουκυδίδη» (1980) και «Η ρητορική του Αριστοτέλη» (1984). Διάσπαρτα σε επιστημονικά και πολιτικά περιοδικά βρίσκονται πολλά άλλα γραπτά του.
Ο Ηλίας Ηλιού πέθανε στην Αθήνα στις 25 Ιανουαρίου 1985, σε ηλικία 80 ετών. Έπασχε από διαβήτη και η ασθένεια τον κατέβαλε σιγά - σιγά.
Τα Μουσουρικά
Κωστάκης Μουσούρος Μπέης
Με τον όρο Μουσουρικά αναφερόμαστε στις δύσκολες ελληνοτουρκικές σχέσεις της διετίας 1847 - 1848, που είχαν ως πρωταγωνιστή τους τον πρεσβευτή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Αθήνα Κωστάκη Μουσούρο Μπέη.
Στις αρχές του 1847 την Ελλάδα κυβερνούσε ο βασιλιάς Όθων με πρωθυπουργό μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα της νεοελληνικής πολιτικής ζωής, τον ηπειρώτη Ιωάννη Κωλέττη, φίλα προσκείμενο στη Γαλλία και εμπνευστή της Μεγάλης Ιδέας. Πρεσβευτής της Υψηλής Πύλης στην ελληνική πρωτεύουσα ήταν ο φαναριώτης Κωνσταντίνος (Κωστάκης) Μουσούρος Μπέης, με ελληνική καταγωγή και παιδεία.
Στις 23 Ιανουαρίου 1847 ο υπασπιστής του Όθωνα, Τσάμης Καρατάσσος, ζήτησε από την οθωμανική πρεσβεία στην Αθήνα να του επικυρώσει το διαβατήριό του, προκειμένου να επισκεφτεί την Κωνσταντινούπολη. Ο Μουσούρος, που εκτελούσε με υπερβάλλοντα ζήλο τα καθήκοντά του (για να μην κατηγορηθεί από την κυβέρνησή του για φιλελληνική στάση, εξαιτίας της καταγωγής του), απέρριψε το αίτημα του Καρατάσου, με το αιτιολογικό ότι στο παρελθόν είχε επιχειρήσει να ξεσηκώσει τους Μακεδόνες κατά του Σουλτάνου.
Δύο μέρες αργότερα (25 Ιανουαρίου), ο Όθων και ο Μουσούρος ήλθαν πρόσωπο με πρόσωπο κατά τη διάρκεια του ανακτορικού χορού. Ο βασιλιάς με οργίλο ύφος του είπε στα γαλλικά: «J' esperais, monsieur le minister, que vous auriez eu plus d' egards pour moi» (ελληνιστί, «Ήλπιζον κύριε, ότι ο Βασιλεύς της Ελλάδος ήξιζε περισσοτέρου σεβασμού, εκείνου τον οποίον εδείξατε») και του έστρεψε τα νώτα.
Ιωάννης Κωλέττης
Ο Μουσούρος θεώρησε προσβλητική τη συμπεριφορά του βασιλιά και αποχώρησε από τη δεξίωση. Την επομένη, αφού διαβουλεύθηκε με τον πρεσβευτή της Μ. Βρετανίας Λάιονς, απηύθυνε διακοίνωση προς την ελληνική κυβέρνηση, επιρρίπτοντας την ευθύνη για το επεισόδιο στον πρωθυπουργό Κωλέττη. Τις επόμενες μέρες η κατάσταση οξύνθηκε ακόμη περισσότερο, όταν ο έλληνας επιτετραμμένος στην Κωνσταντινούπολη με εντολή του Κωλέττη επέρριψε τις ευθύνες για το επεισόδιο στον Μουσούρο. Η τουρκική κυβέρνηση με τελεσίγραφο αξίωσε ικανοποίηση, το οποίο απέρριψε η ελληνική κυβέρνηση. Τότε, ο Σουλτάνος διέταξε τον πρεσβευτή του να εγκαταλείψει την Ελλάδα, με αποτέλεσμα να επέλθει διακοπή στις διπλωματικές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών.
Η διευθέτηση του επεισοδίου και η αποκατάσταση των ελληνοτουρκικών σχέσεων θα βραδυπορήσουν για ένα χρόνο, εξαιτίας της ανάμειξης των μεγάλων Δυνάμεων, οι οποίες βρήκαν πρόσφορο έδαφος για να εκδηλώσουν τον ανταγωνισμό τους. Η Αγγλία υποκινούσε σε αδιαλλαξία την Τουρκία και εμπόδιζε κάθε συμβιβαστική προσπάθεια, θέλοντας να ανατρέψει τον γαλλόφιλο Κωλέττη, υποβοηθούμενη και από τους «Τάιμς του Λονδίνου», που χαρακτήριζαν τον έλληνα πρωθυπουργό «δόλιο, απατεώνα και χαμερπή». Για τους υποκινητές των «Μουσουρικών» δεν είχε καμία αμφιβολία και ο πολύς Μέτερνιχ: «Η υπόθεσις Μουσούρου είναι πολιτικόν παίγνιον της Αγγλίας. Αυτουργός της υποθέσεως είναι ο Λάιονς και εργολάβος του θεάματος ο Πάλμερστον (Υπουργός Εξωτερικών)».
Η σθεναρά στάση του Κωλέττη τον είχε καταστήσει ιδιαίτερα δημοφιλή στο λαό. Παρότι η κυβέρνησή του ήταν βουτηγμένη στα σκάνδαλα (Υπόθεση Πονηρόπουλου) προκήρυξε εκλογές για τον Ιούνιο του 1847, τις οποίες κέρδισε πανηγυρικά. Συν τοις άλλοις, η Ελλάδα αντιμετώπιζε και το κίνδυνο οικονομικού εμπάργκο από τους Οθωμανούς, που θα έπληττε κυρίως τη ναυτιλία και το εμπόριο. Όταν ο άγγλος πρεσβευτής Λάιονς το επεσήμανε στον Κωλέττη, ο πείσμων ηπειρώτης του απάντησε: «Οι ναύται θα γίνουν πειραταί και οι τεχνίται λησταί».
Ο βασιλιάς Όθων
Ο Κωλέττης δεν πρόλαβε να χαρεί τον εκλογικό του θρίαμβο και πέθανε τον Αύγουστο του 1847. Τον διαδέχθηκε ο αγωνιστής του '21 Κίτσος Τζαβέλας, που ακολούθησε στην αρχή την ίδια σθεναρή στάση με τον προκάτοχό του. Τον Οκτώβριο του 1847 η ελληνική πλευρά έδειξε διάθεση συμβιβασμού με υπόμνημα που κατέθεσε στις μεγάλες Δυνάμεις ο Υπουργός Εξωτερικών Γλαράκης, έπειτα από τις επαφές του Όθωνα με τον τσάρο της Ρωσίας Νικόλαο, ο οποίος ανέλαβε διαμεσολαβητής για την εξομάλυνση της διαφοράς και την αποκατάσταση των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Η Ρωσία διαμήνυσε στην Ελλάδα ότι θα έπρεπε να ικανοποιήσει ηθικά την Τουρκία, αλλά και να αναθερμάνει τις σχέσεις της με την Αγγλία, αναθέτοντας ένα ή δύο υπουργεία σε στελέχη του Αγγλικού Κόμματος. Η ρωσική πρόταση, που δικαίωνε τις τουρκικές θέσεις, υποστηρίχθηκε από την Αυστρία, την Πρωσία και τη Βαυαρία, ενώ η Γαλλία παρέμεινε ουδέτερη. Ο Όθων την αποδέχθηκε και η ελληνική κυβέρνηση με επιστολή προς τον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών Ααλή Εφέντη εξέφραζε τη λύπη της «διά μιάν παρεξήγησιν, ήτις έσχεν ως αποτέλεσμα την αναχώρησιν του Απεσταλμένου της Α.Μ. του Σουλτάνου».
Η επιστολή θεωρήθηκε ικανοποιητική από την Οθωμανική Κυβέρνηση και ο Μουσούρος επανήλθε στην Αθήνα στις 8 Φεβρουαρίου 1848, με τη δήλωση της Υψηλής Πύλης ότι «χαίρει, διότι δύναται να αποκαταστήση τας σχέσεις μετά της Ελλάδος, εις ο σημείον ευρίσκοντο προ της προσωρινής διακοπής». Ο βασιλιάς κάλεσε στα Ανάκτορα τον Μουσούρο και του εξέφρασε και προφορικώς τη λύπη του για το επεισόδιο. Η Ρωσία είχε προνοήσει, ώστε ο Μουσούρος να παραμείνει λίγες μέρες στην Αθήνα και στη συνέχεια να μετατεθεί στο Λονδίνο.
Γιώργος Ζαμπέτας
1925 – 1992
Συνθέτης, βάρδος του λαϊκού τραγουδιού και δεξιοτέχνης στο μπουζούκι. Γεννήθηκε στις 25 Ιανουαρίου του 1925 στην Αθήνα. Τα πρώτα μαθήματα στο μπουζούκι τα πήρε από τον κουρέα πατέρα του και από το 1950 άρχισε να εργάζεται επαγγελματικά σε λαϊκά κέντρα. Στη δισκογραφία μπήκε το 1953.
Το 1959 ο Μάνος Χατζιδάκις τον έκανε «σολίστ» στις συνθέσεις του. Τα επόμενα χρόνια, ο Γιώργος Ζαμπέτας «κέντησε» με τις ξεχωριστές πενιές του τις εισαγωγές και τα τραγούδια των Θεοδωράκη, Ξαρχάκου, Πλέσσα, Μαρκόπουλου, Μαρκέα, Καπνίση και πολλών άλλων συνθετών. Έγραψε ακόμα τραγούδια με τους Πυθαγόρα, Καγιάντα, Πρετεντέρη, Παπαδόπουλο, Τζεφρώνη, Μπακογιάννη και Παπαγιαννοπούλου, ενώ συνεργάστηκε στενά με τον κορυφαίο στιχουργό Χαράλαμπο Βασιλειάδη - Τσάντα, τον ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου και τον Αλέκο Σακελλάριο.
Στο ενεργητικό του περιλαμβάνονται πάνω από 250 τραγούδια, τα περισσότερα από τα οποία έγιναν επιτυχίες, όπως Πατέρα κάτσε φρόνιμα, Ρωμιός αγάπησε Ρωμιά, Σταλιά-σταλιά, Τι σου ’κανα και μ’ εγκατέλειψες, Τι γλυκό να σ’ αγαπούν, Ο πενηντάρης, Μάλιστα κύριε, Ο πιο καλός ο μαθητής κ.ά. Με τα τραγούδια του ανέδειξε μια ολόκληρη γενιά τραγουδιστών: Τόλης Βοσκόπουλος, Μαρινέλλα, Δημήτρης Μητροπάνος, Βίκυ Μοσχολιού, Σταμάτης Κόκοτας, Δούκισσα κ.α.
Πήρε μέρος σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις και κινηματογραφικές ταινίες (Κόκκινα Φανάρια, Λόλα, Οδός Ονείρων κ.ά.).
Πηγαίος, αθυρόστομος, χιουμορίστας, αλλά και μάγκας, αποκριθείς σε ερώτηση δημοσιογράφου για τη σχέση του με το χασίσι, απάντησε: «Αν έχω φουμάρει χασίσι; Λιβααααάδια. "Μάλιστα κύριε" (τίτλος τραγουδιού του Γ. Ζαμπέτα, με ερμηνεία δική του και στίχους του Αλέξανδρου Καγιάντα)».
Πέθανε στις 10 Μαρτίου του 1992.
Ντέμης Ρούσσος
1946 – 2015
Διεθνούς φήμης έλληνας τραγουδιστής, που γνώρισε παγκόσμια επιτυχία, κυρίως τη δεκαετία του ‘70. Οι πωλήσεις των δίσκων του ξεπερνούν τα 60 εκατομμύρια.
Ο Αρτέμιος Βεντούρης - Ρούσσος, όπως είναι το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου 1946 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ήταν ο πρωτότοκος γιος του μηχανικού και κλασσικού κιθαρίστα Γιώργου Ρούσσου και της συζύγου του Όλγας. Από μικρός σπούδασε μουσική και εντάχθηκε στην εκκλησιαστική χορωδία της ενορίας του. Μετά την Κρίση στο Σουέζ το 1956, η οικογένειά του έχασε τα πάντα και αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Ελλάδα.
Μετά
την εγκατάστασή του στην Αθήνα, συμμετείχε σε διάφορα μουσικά συγκροτήματα,
ξεκινώντας από τους «The Idols» σε ηλικία 17 χρόνων. Αργότερα εντάχθηκε στους
«We Five», αλλά έγινε γνωστός μέσα από τους «Aphrodite's Child», το ελληνικό
συγκρότημα, που βρέθηκε στην πρωτοπορία του προοδευτικού ροκ (progressive rock).
Σχηματίστηκε το Φεβρουάριο του 1968 από τους Βαγγέλη Παπαθανασίου (κίμπορντς),
Ντέμη Ρούσσο (φωνητικά, μπάσο), Αργύρη Κουλούρη (κιθάρες) και Λουκά Σιδερά
(ντραμς).
Με έδρα το Παρίσι κυκλοφόρησαν την ίδια χρονιά το άλμπουμ «The End of the World», από το οποίο ξεχώρισε το «Rain and Tears», διασκευή του κλασσικού «Κανόνα» του Πάχελμπελ, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία στη Γαλλία και ταυτίστηκε με τη νεανική εξέγερση του Μάη του ‘68. Ακολούθησε το «It's Five O' Clock» με την ομώνυμη μεγάλη επιτυχία, ενώ η κορυφαία στιγμή του συγκροτήματος ήταν το άλμπουμ «666», με πηγή έμπνευσης την «Αποκάλυψη» του Ιωάννη. Κυκλοφόρησε το 1972, πούλησε πάνω από 20 εκατομμύρια δίσκους και θεωρείται ένα από τα πρώτα κόνσεπτ άλμπουμ (concept album, δίσκος με ενιαία θεματολογία).
Παράλληλα με τους «Aphrodite's Child» και μετά τη διάλυσή τους ακολούθησε σόλο καριέρα, με διαβατήριο τη σπουδαία τενόρο φωνή του, με τη χαρακτηριστική βραχνάδα και το εκκεντρικό του ντύσιμο (ενδυματολογικό σήμα - κατετεθέν η κελεμπία), που προανήγγειλε το κιτς του γκλαμ-ροκ (glam-rock). Πρώτη του μεγάλη επιτυχία, το τραγούδι «We Shall Dance». Ακολούθησαν τα «White Sails» (αγγλική διασκευή του τραγουδιού «Άσπρα, Κόκκινα, Κίτρινα, Μπλε» του Δήμου Μούτση), «Forever And Ever», «My Friend the Wind», «My Reason», «Velvet Mornings», «Goodbye My Love, Goodbye», «Someday Somewhere» και «Lovely Lady of Arcadia», όλα τη δεκαετία του ‘70.
Τα επόμενα χρόνια παρέμεινε μουσικά ενεργός. Πραγματοποίησε μεγάλες περιοδείες και ηχογράφησε τις μεγάλες του επιτυχίες σε διάφορες γλώσσες, που εξάπλωσαν τη φήμη του σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Υδρογείου. Το 2010 έδωσε μία μεγάλη συναυλία στο Ηρώδειο, μετά από 37 χρόνια απουσίας από τα συναυλιακά δρώμενα της Ελλάδας.
Για
πολλά χρόνια ο Ντέμης Ρούσσος έδινε μάχες με την παχυσαρκία που τον
ταλαιπωρούσε. Τον Ιούνιο του 1980, όταν ζύγιζε 147 κιλά, ξεκίνησε ένα αυστηρό
πρόγραμμα δίαιτας, με αποτέλεσμα μέσα σε δέκα μήνες να χάσει 50 κιλά. Το 1982
εξέδωσε το βιβλίο «A Question of Weight» («Είναι θέμα βάρους»), μαζί με τη φίλη
του φωτογράφο Βερονίκ Σκαβίνσκα, στο οποίο με πάσα ειλικρίνεια περιέγραψε το
πρόβλημά του με την παχυσαρκία και πώς την καταπολέμησε.
Στις 14 Ιουνίου 1985 βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, όταν έπεσε θύμα αεροπειρατείας, κατά τη διάρκεια της πτήσης 847 της TWA από την Αθήνα στη Ρώμη. Οι λιβανέζοι αεροπειρατές της «Χεζμπολάχ» και της «Ισλαμικής Τζιχάντ», μόλις τον αναγνώρισαν, γιόρτασαν τα γενέθλιά του την επομένη και τον απελευθέρωσαν μαζί με άλλους τέσσερις επιβάτες πέντε ημέρες αργότερα.
Στην προσωπική του ζωή νυμφεύθηκε τρεις φορές και απέκτησε δύο παιδιά. Τον Σεπτέμβριο του 2013, παρασημοφορήθηκε από τη Γαλλική Δημοκρατία με τον τίτλο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής, σε τελετή που έγινε στην πρεσβεία της Γαλλίας στην Αθήνα. Μετά τη βράβευση δήλωσε: «Αυτό το μετάλλιο αντιπροσωπεύει την πρώτη χώρα μου, την Ελλάδα και τη δεύτερη, τη Γαλλία. Ευχαριστώ και τις δυο χώρες στις οποίες ανήκω».
Ο Ντέμης Ρούσσος πέθανε στις 25 Ιανουαρίου 2015 στην Αθήνα, ύστερα από μακρά νοσηλεία στο νοσοκομείο «Υγεία».
Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες
Σύντομο Ιστορικό
Οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες είναι το κορυφαίο αθλητικό ραντεβού των χειμερινών σπορ, που διεξάγεται κάθε τέσσερα χρόνια από το 1924 υπό την αιγίδα της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ).
Η ιδέα για τη διοργάνωσή τους ανήκε στον σουηδό στρατηγό και σπόρτσμαν Βίκτορ Γκούσταβ Μπαλκ (1844-1928), εμπνευστή των Βορείων ή Σκανδιναβικών Αγώνων (Nordic Games), που διεξήχθησαν από το 1901 έως το 1926, με έμφαση στα χειμερινά σπορ. Ο Μπαλκ έπεισε τον φίλο του ιδρυτή της ΔΟΕ βαρώνο Πιερ Ντε Κουμπερτέν να συμπεριλάβει χειμερινά αγωνίσματα στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Έτσι, στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου το 1908 έκανε την εμφάνισή του το άθλημα των παγοδρομιών.
Τρία χρόνια αργότερα, η ΔΟΕ πρότεινε στους διοργανωτές των Ολυμπιακών της Στοκχόλμης να οργανώσουν εβδομάδα χειμερινών σπορ, ως παράλληλη εκδήλωση. Αυτοί αρνήθηκαν, για να μην υποβαθμιστούν οι Βόρειοι Αγώνες. Στους Ολυμπιακούς της Αμβέρσας του 1920, τους πρώτους μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, τα χειμερινά σπορ επανήλθαν στο πρόγραμμα, με τη διεξαγωγή αγωνισμάτων στις παγοδρομίες και το χόκεϊ επί πάγου.
Την επόμενη χρονιά, στη σύνοδο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής στη Λοζάνη, αποφασίστηκε να ανατεθεί στη Γαλλία, που θα αναλάμβανε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924, να διοργανώσει τη Διεθνή Εβδομάδα Χειμερινών Αγωνισμάτων. Η εκδήλωση αυτή, που είχε τελικά διάρκεια δέκα ημερών, σημείωσε μεγάλη επιτυχία και αργότερα της δόθηκε αναδρομικά ο τίτλος των Πρώτων Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων.
Η Ελλάδα έλαβε μέρος για πρώτη φορά σε Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες το 1936 και η Κύπρος το 1980. Και οι δύο κρατικές οντότητες του Ελληνισμού, όχι μόνο δεν έχουν κατακτήσει ποτέ κάποιο μετάλλιο, αλλά ούτε κατά διάνοια το έχουν πλησιάσει. Επιτυχία θεωρείται αν κάποιος έλληνας αθλητής συμπεριληφθεί στους 30 πρώτους του αγωνίσματός του. Αυτό οφείλεται στο θερμό κλίμα των δύο χωρών, τις ελλειπείς εγκαταστάσεις και στην ερασιτεχνική ιδιότητα των αθλητών.
Λέων Δ’ ο Χάζαρος
750 – 780
Ο Λέων Δ΄ μαζί με τον Κωνσταντίνο ΣΤ΄ σε νόμισμα της εποχής.
Αυτοκράτορας του Βυζαντίου (775 - 780). Ανήκε στη δυναστεία των Ισαύρων.
Ο Λέων γεννήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 750 στην Κωνσταντινούπολη και ήταν γιος του βυζαντινού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ε' του Κοπρώνυμου και της πριγκίπισσας των Χαζάρων Τζιτζάκ (Ανθή στα ελληνικά), η οποία είχε βαφτιστεί χριστιανή με το όνομα Ειρήνη. Εξ ου και το προσωνύμιο Χάζαρος για τον νεαρό Λέοντα. Οι Χάζαροι ήταν ένας νομαδικός λαός τουρκομογγολοουνικής καταγωγής, που ζούσε στα δυτικά και βόρεια της Κασπίας θάλασσας.
Σε ηλικία ενός έτους, ο Λέων στέφθηκε από τον πατέρα του συμβασιλέας. Ανατράφηκε σε εικονομαχικό περιβάλλον, αλλά το 770 παντρεύτηκε την εικονόφιλη Ειρήνη Σαρανταπήχαινα, που καταγόταν από την πλούσια οικογένεια των Σαραντάπηχων της Αθήνας. Μαζί της απέκτησε τον διάδοχό του θρόνου Κωνσταντίνο ΣΤ'.
Μετά τον θάνατο του πατέρα του στέφθηκε αυτοκράτορας (14 Σεπτεμβρίου 775) και τον επόμενο χρόνο (24 Απριλίου 776) έχρισε τον γιο του Κωνσταντίνο συμβασιλέα, ώστε να εξασφαλιστεί από τις βλέψεις των ετεροθαλών αδελφών του. Οι πέντε ετεροθαλείς αδελφοί του Λέοντος (γιοι της τρίτης συζύγου του πατέρα του Ευδοκίας) με επικεφαλής τον πρεσβύτερο Καίσαρα Νικηφόρο εξεγέρθηκαν και απαίτησαν τον θρόνο. Ο Λέων Δ' γρήγορα κατέστειλε την εξέγερση και αφού βασάνισε σκληρά τους πέντε συνωμότες, τους εξόρισε στη Χερσώνα της Κριμαίας.
Το μείζον εσωτερικό πρόβλημα της βασιλείας ήταν οι εικονομαχικές έριδες, που απειλούσαν τη συνοχή της αυτοκρατορίας. Ο Λέων συμπεριφέρθηκε με μετριοπάθεια στους εικονολάτρες και μάλιστα δέχτηκε τη χειροτονία του εικονολάτρη Παύλου του Κύπριου ως Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Ασφαλώς έπαιξε το ρόλο της και η δυναμική σύζυγός του Ειρήνη, που ήταν εικονόφιλη.
Στο εξωτερικό μέτωπο, οι Άραβες φάνηκαν προς στιγμήν απειλητικοί και με επικεφαλής τον Αβασίδη χαλίφη Μουχάμαντ Αλ Μαχντί κατέλαβαν περιοχές της Συρίας και της Μικράς Ασίας, που ανήκαν στο Βυζάντιο. Γρήγορα, όμως, απωθήθηκαν από τον βυζαντινό στρατό, του οποίου ηγείτο ο φανατικός εικονομάχος στρατηγός Μιχαήλ Λαχανοδράκων. Οι σχέσεις με του Βουλγάρους υπήρξαν ειρηνικές μετά τους μακροχρόνιους πολέμους του Κωνσταντίνου Ε'. Ο ηγεμόνας των Βουλγάρων Τελέριχος ασπάστηκε το Χριστιανισμό και παντρεύτηκε μια ξαδέλφη της Ειρήνης, η κίνησή του όμως αυτή δεν είχε ως συνέχεια τον εκχριστιανισμό του λαού του.
Ο Λέων Δ' ο Χάζαρος πέθανε στις 8 Σεπτεμβρίου 780, σε ηλικία 30 ετών, μάλλον από φυματίωση, κατά τη διάρκεια εκστρατείας κατά των Βουλγάρων. Ο αιφνίδιος και πρόωρος θάνατός του αποδόθηκε από τους μεν Εικονομάχους σε εγκληματική ενέργεια της συζύγου του Ειρήνης, από δε τους Εικονολάτρες στη θεία πρόνοια. Μετά τον θάνατο του Λέοντος Δ' η εξουσία περιήλθε στην Ειρήνη, ως επίτροπο του ανήλικου διαδόχου και μετέπειτα αυτοκράτορα Κωνσταντίνου ΣΤ'.
Η ιστορία του γαμήλιου εμβατηρίου
Ο γάμος της πριγκίπισσας Βικτόρια
Το γαμήλιο εμβατήριο αποτελεί παράδοση στον δυτικό κόσμο από το 1858.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για δύο διαφορετικές συνθέσεις. Η πρώτη, με τον τίτλο Γαμήλιο Χορωδιακό, ακούγεται κατά τη διάρκεια της τελετής και γράφτηκε από τον Ρίχαρντ Βάγκνερ το 1848 για την όπερα Λόενγκιν. Η δεύτερη αποτελεί δημιουργία του Φέλιξ Μέντελσον και είθισται ν' ακούγεται καθώς το ζευγάρι βγαίνει από την εκκλησία. Συνετέθη το 1842 για το έργο του Σαίξπηρ Όνειρο θερινής νυκτός.
Και τα δύο μουσικά θέματα προσέλκυσαν το ενδιαφέρον του κόσμου, όταν η πριγκίπισσα Βικτόρια της Αγγλίας τα επέλεξε για τον γάμο της με τον πρίγκιπα της Πρωσίας, στις 25 Ιανουαρίου του 1858. Καθώς οι περισσότεροι κοινοί θνητοί ήθελαν να δώσουν μία αριστοκρατική νότα σ' αυτή την ξεχωριστή στιγμή της ζωής τους, τα επόμενα χρόνια υιοθέτησαν ως παράδοση το γαμήλιο εμβατήριο.
Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος
329 –
390
Σπουδαία εκκλησιαστική προσωπικότητα και ένας από τους Τρεις Ιεράρχες. Η μνήμη του γιορτάζεται σε Ανατολή και Δύση στις 25 Ιανουαρίου. Την ημέρα αυτή γιορτάζουν όσες και όσοι φέρουν το όνομα Γρηγόριος και Γρηγορία.
Ο Γρηγόριος γεννήθηκε το 329 στην Αριανζό, κοντά στη Ναζιανζό της Καππαδοκίας, γι’ αυτό λέγεται και Ναζιανζηνός. Έλαβε χριστιανική αγωγή από τον πατέρα του Γρηγόριο, που ήταν επίσκοπος στη Ναζιανζό, αν και αρχικά ανήκε στην ιουδαΐζουσα αίρεση των Υψισταρίων, και τη μητέρα του Νόννα. Σπούδασε στα πιο ονομαστά πνευματικά κέντρα της εποχής του, στην Καισάρεια, την Αλεξάνδρεια και την Αθήνα, όπου είχε συμμαθητή τον Μέγα Βασίλειο.
Μετά τις σπουδές του γύρισε στη Ναζιανζό, σε ηλικία 30 ετών. Αφού βαπτίστηκε, έφυγε για την έρημο, όπου έγινε μοναχός. Από την έρημο το κάλεσε ο γέρος πατέρας του για να τον βοηθήσει στο ποιμαντικό του έργο και κατ’ απαίτηση των χριστιανών και παρά τη θέλησή του χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Αργότερα, ο Μέγας Βασίλειος, που ήταν αρχιεπίσκοπος στην Καισάρεια, τον χειροτόνησε επίσκοπο, παρά τη θέλησή του και πάλι.
Ο Γρηγόριος δεν έμεινε για πολύ στη θέση αυτή. Μετά τον θάνατο του πατέρα του προτίμησε να φύγει και πάλι στην έρημο. Ήταν, όμως, γνωστός για την αρετή, τη σοφία και την ορθή πίστη του, ώστε οι χριστιανοί της Κωνσταντινούπολης τον κάλεσαν να αναλάβει τον αγώνα εναντίον των Αρειανών, οι οποίοι με τις αιρετικές διδασκαλίες τους είχαν διχάσει το ποίμνιο της Εκκλησίας.
Ο Γρηγόριος δέχτηκε, μετέβη στην πρωτεύουσα κι έστησε το πνευματικό στρατηγείο του στο μικρό ναό της Αγίας Αναστασίας. Εκεί εκφώνησε τους περίφημους πέντε θεολογικούς λόγους του ενάντια στους αρειανόφρονες, για τους οποίους ονομάστηκε Θεολόγος. Το 381 συνήλθε στην Κωνσταντινούπολη Β' Οικουμενική Σύνοδος για να καταδικάσει τους οπαδούς του Μακεδονίου, οι οποίοι αμφισβητούσαν τη θεότητα του Αγίου Πνεύματος, για ακόμη μία φορά τον Άρειο και να συμπληρώσει το Σύμβολο της Πίστεως. Τα μέλη της συνόδου τον ανακήρυξαν πρόεδρό της και ταυτόχρονα τον εξέλεξαν αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως. Όμως, ορισμένα μέλη της Συνόδου, που εμφανίστηκαν καθυστερημένα στις εργασίες της, αμφισβήτησαν την εκλογή του και ο Γρηγόριος δεν δίστασε να παραιτηθεί και να επιστρέψει στην έρημο, αφού προηγουμένως εκφώνησε τον περίφημο «Συντακτήριο Λόγο» του. Εκεί πέρασε τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής του, με προσευχή, μελέτη και συγγραφή.
Το πλούσιο συγγραφικό του έργο χωρίζεται σε:
- Λόγους (αντιαιρετικούς, εόρτιους, εγκωμιαστικούς κλπ)
- Επιστολές (διασώζονται 246)
- Ποιήματα (θεολογικά και ιστορικά)
Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος κοιμήθηκε στις 25 Ιανουαρίου του 390, σε ηλικία 61 ετών.
Απολυτίκιον
Ο ποιμενικός αυλός της θεολογίας σου, τας των ρητόρων ενίκησε σάλπιγγας· ως γαρ τα βάθη του Πνεύματος εκζητήσαντι, και τα κάλλη του φθέγματος προσετέθη σοι. Αλλά πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, Πάτερ Γρηγόριε, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
ΕΙΠΕ...
Είναι τόσο ωραίο το δάκρυ στα μάτια μιας όμορφης, ώστε κι ο έρωτας μόλις τολμάει να το σφουγγίσει μ' ένα φιλί.
Λόρδος Βύρων
Φιλέλληνας άγγλος ποιητής.ΗΞΕΡΕΣ ΟΤΙ...
Aν και ο
πληθυσμός της Kίνας ξεπερνά το 1 δισεκατομμύριο, τα επίθετα είναι κάτι
περισσότερο από 200.
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
" ΕΡΧΟΝΤΑΙ ..ΕΚΛΟΓΕΣ ; " ΤΙ ΛΕΕΙ ΣΤΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ..ΠΛΑΤΑΝΟ O KOΣΜΟΣ ;
Περνώντας φίλοι μου το καλοκαίρι , και άρχισαν να ..λείπουν τα στρογγυλά τραπέζια , κατω απ' της μουριές στο Αλωνάκι , κι τις ακακίες και τον πλάτανο , της Βαθιας , και ΟΙ "ΕΓΚΡΙΤΟΙ " πολιτικοί..πλατανο..αναλυτές - κριτικοί , έπιασαν δουλειά , βγάζοντας τα δικά τους ΕΞΙΤ ΠΟΛΣ , για τα αποτελέσματα των εκογών , ΑΝ , ΚΑΙ ΟΠΟΤΕ ΑΥΤΕΣ ...ΓΙΝΟΥΝ ..
Τώρα το τι γίνεται στις συζητήσεις , καταλαβαίνετε , χαμός στο..ίσιωμα .κανένας φίλοι , δεν ξέρει που..αμηκει και τι θα ψηφισει .αφού μάλιστα μας είπαν φιλοι μας πως γίνονται ακομα και σε εφημεριδες , ντόπιες , δημοσκοπήσεις που μάλλον προκάλεσαν και προκαλούν ..πολύ γέλιο , τώρα τι σκοπό και...που αποβλέπουν αυτά τα..ποσοστά που βλέπουν το φως της δημοσιότητας , μόνον οι..." ΔΗΜΟΣΚΟΠΟΙ " γνωρίζουν ,πάντως με όλα αυτά κατορθώνεται να διατηρείται " ζωντανό ¨" το κομματικο..παραταξιακό φρόνημα , 'ετσι ..χαβαλές να γίνεται ..
Βέβαια , ο τζερτζελές που γίνεται , κάνει πολύ καλό και όπως πάμε θα επιστρέψουμε στους πλιούς καλούς καιρούς που οι..προεκλογικές περίοδοι , είχαν εξελιχθει σε..αξαιρετικές ..ατραξιόν , δίνοντας στον τόπο ένα ξεχωριστο τόνο και ενδιαφέρον ..που βέβαια πολλές φορές πέρναγε στο χώρο του ..γραφικού με τις υοερβολές που γίνονταν ..
Πολύ φοβάμαι όμως , πως και το κατέβασμα στις εκκλογές υποψηφίων , απ' το " πουθενα " που λέμε , ή ανθρώπων , ανύπαρκτες ..ιδιότητες , σε μια μικρή κλειστή κοινωνία , ΠΟΥ ΕΥΤΥΧΩΣ Ή ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΌΜΑΣΤΕ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ , ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ ΑΠΛΑ ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΟΥΝ ΤΟΥΣ ..ΑΦΕΛΕΙΣ Ή..ΠΟΛΥ ΠΟΝΗΡΟΥΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ...
Τώρα αν προσπαθήσει κάποιος να..κάμει ασφαλείς προβλέψεις , μαλλον αυτές , θα είναι ..επισφαλείς και παρακινδυνευμένες και θα τους ..εκθέσουν ...
Πάντως , είναι πολύ νωρίς για προβλέψεις και καλά θα κάνουμε όλοι ΝΑ ΜΕΤΡΑΜΕ ΜΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΙΓΟΝ...ΣΥΤΗΡΗΤΙΚΟΊ ΣΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΑΣ ..
Τώρα , όσον αφορα στη Δωριδα εδώ χάνει η μλανα το παιδί και το παιδί τη..μάνα ,
Ένα ΄'αλλο βράδυ ίσως ασχοληθούμε περισσότερο ...
ΚΑΛΌ ΣΑΣ ΒΡΑΔΥ ΝΑ ΠΕΡΝΑΤΕ ΚΑΛΑ
www.lidoriki.com
No comments:
Post a Comment