Η....ΚΟΥΒΕΝΤΟΥΛΑ ΜΑΣ....

Ιερή η...αγανάκτησή σου , αγαπητέ μου Ηλία Π....., και απέραντη η χαρά μου που πήρα το σχόλιό σου , δυστυχώς Ηλία μου στο χωριό μας έχει... εγκαθιδρυθεί ένα ...ιδιότυπο...καθεστώς..Άγριας...Δυσης , άνθρωποι απ' το...πουθενά διαχειρίζονται τις...τύχες μας και , γιατί όχι , τα...λεφτά μας .....ο αυτοκράτωρ...νωματάρχης..που λένε....φταίμε όμως και μεις , αν όχι μόνο εμείς , που δεχτήκαμε και...ανεχόμαστε μιά τέτοια...κατάσταση .
Όλοι , μέρα νύχτα , στον πλάτανο διαμαρτύρονται και...δυσανασχετούν με όλες αυτές τις...αθλιότητες , αλλά δυστυχώς μέχρι εκεί , διότι μετά μπαίνουν στη μέση τα ...κομματικά και τα...προσωπικά και δεν γίνεται τίποτα , η σιωπή των..αμνών , για να μην πω των...βοών....
Δεν σε είδαμε καθόλου στο χωριό , γιά ...έλα προς τα πάνω....χαιρετισμούς..πολλούς...

Επί...τέλους η ζωή μπήκε στον...κανονικό της..ρυθμό , Κώστα και Κατερίνα , δεν ξέρετε τι χαρά πήρα παίρνοντας το μήνυμά σας , αλλά η μεγάλη-μεγάλη χαρά ήταν όταν διαπίστωσα την...αποκατάσταση της ...επικοινωνίας με τα άγαπημένα παιδιά του....Oklahoma..City...πως είναι έτσι αυτή η...ζωή μας , μετά τη...χαρά της ...γνωριμίας η...ομορφιά της...απουσίας και η προσμονή της...συνάντησης...( του...χρόνου..πιά...)πάντως το φετεινό καλοκαίρι , γιά πρώτη φορά μετά απο πολλά...χρόνια , στο...τεφτεράκι της ψυχής μου πρόσθεσα δυό νέους , ωραίους φίλους , γιατί δεν σας το κρύβω , γιά πολλά χρόνια τώρα συνέχεια...έσβηνα..ονόματα....