Σε ονειρεύτηκα , Χριστέ μου , απόψε πάλι ,
ξυπόλυτο , με πληγιασμένα πόδια και χιτώνα..σκονισμένο..
με το αγκάθινο στεφάνι..ματωμένο στο..κεφάλι ,
και το θλιμένο βλέμα στην Ελλάδα…απλωμένο…
Σε είδα Χριστέ μου , εκεί , στου χαλασμού τον τόπο ,
σ’ ένα καμμένο δέντρο , ακουμπισμένο , δακρυσμένο…
Δυό κόκκινες πληγές , τα φλογισμένα μάτια , και με κόπο ,
κρατούσες , δύσκολα , όρθιο το κορμί το κουρασμένο…
Πεινούσες και διψούσες , μα με τρεμάμενο το χέρι ,
πότισες ένα..ένα τα παιδιά πούχαν χωθεί στην αγκαλιά σου ,
με το νερό , που για τη δίψα σου να σβήσεις σούχαν φέρει…
και μοίρασες σε όλους μας τριγύρω τη…μπουκιά σου…
Σε βλέπω πάντα στ’όνειρο Χριστέ μου , όταν πονάω ,
Σε βλέπω..έτσι.. απλά σαν..αδερφό , σαν…φίλο αγαπημένο ,
κι’ ένα μονάχα , τούτ’ τη δύσκολή την ώρα σου ζητάω…
μείνε κοντά μας , στον τόπο τούτο το…φτωχό…το..ρημαγμένο….
Λιδορίκι 30.08.07……..Κ.-
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment