Μεγάλη γιορτή τ' Αη Νικολάου , πολλοί οι Νικολάδες , και στο μαγαζί είχαμε πολλή δουλειά , πολλές παραγγελίες , γιατί τα χρόνια εκείνα , πάντα μιλάμε για τις δεκαετίες 50 και 60 , εκτός απ' την ..ντόπια ζήτηση , είχαμε να καλύψουμε και τις παραγγελίες των γύρω χωριών , κυρίως τους Παγωναίους στο Κροκύλειο , το Σιώκη στην Αρτοτίνα κ.α, ύστερα είχε αρχίσει και η προετοιμασία γιά τα Χριστούγεννα , απ' τη γιορτή όμως τ' Αη Νικολάου , θυμάμαι ένα χαρακτηριστικό γεγονός που..επαναλαμβανόταν γιά χρόνια .
Στ' Αλωνάκι , λοξά -απέναντι , ήταν το Φαρμακείο , της θειάς μου της Ειρήνης Παπανικολάου , της ..Φαρμακοποιίνας , που είχε τρία παιδιά , η..μάλλον δυό παιδιά κι' ένα..κορίτσι , τον Νίκο , τη Σόνια και το Γιάννη , ο Νίκος , ο..Ταραμπούρας όπως τον..λέγανε , είχε πάει ΄μετά το σχολείο στην Αμερική , όπου και έζησε , κάθε χρόνο η θειά η Ειρήνη , στη γιορτή του , τουφτιαχνε ένα μπακλαβά , έτσι γιά να τον γιορτάσει , παρότι ο Νίκος δεν ήταν εδώ , την παραμονή λοιπόν της γιορτής , κάθε χρόνο , ερχόταν στο μαγαζί η θειά η Ειρήνη , και της έδινα τη συνταγή του σιροπιού , γιά το μπακλαβά , της έγραφα λοιπόν τις αναλογίες νερού , ζάχαρης και γλυκόζης , της έδινα και τη γλυκόζη που χρειαζόταν , και η θειά έφτιαχνε μόνη της τον μπακλαβά κάθε χρόνο .
Το αξιοπερίεργο όμως είναι , πως κάθε χρόνο την επόμενη μέρα της γιορτής , ερχόταν στο μαγαζί η θειά η Ειρήνη , και μέβαζε πόστα , λέγοντάς μου ότι της έδωσα..λάθος συνταγή κι' ο μπακλαβάς..λάσπωσε , κι' ήταν αηδία , εγώ βέβαια τόχα δει..πολλές φορές το..έργο , και την..περίμενα , ξέροντας και τι θα μου ..πει και ,,βέβαια τι θα της ..απαντήσω . Έμπαινε λοιπόν ..φουριόζα λέγοντάς μου : παλιόπαιδο , σ' έχω κι' ανηψιό και μούδωσες λάθος συνταγή κι' ο μπακλαβάς έγινε..λαπάς ....εγώ..προετοιμασμένος , καλά..διαβασμένος , τη ρωτούσα : έβαλες θειά Ειρήνη όσο νερό σου είπα ; έβαλες οση γλυκόζη σούδωσα ; κι' αυτή μου απαντούσε ..αβίαστα ναι , όταν όμως τη ρωτούσα αν έβαλε όση ζάχαρη της είχα πεί , μου απαντούσε με μιά..περίεργη κατάφαση , ένα..ναι..πολύ περίεργο , που ούτε ναι ήταν αλλά ούτε και όχι , κάτι ανάμεσα στα..δυό , την ξαναρωτούσα λοιπόν , έβαλες θειά Ειρήνη μιά οκά και διακόσια πενήντα δράμια ζάχαρη ; ναι..έβαλα..μούλεγε , μασώντας τα λόγια της , αλλά ξερεις..κράτησα λίγη..ζάχαρη , επειδή..ξέρεις είναι και..χειμώνας , μη μ' ζαχαρώσει το..γλυκό και παν χαμένα τόσα..έξοδα ....και κόπος...
Αυτό , αγαπημένοι μου φίλοι , γινόταν κάθε χρόνο , απ΄το 1955 και μέχρι το 1962-63 , είναι αυτό που λέμε..επαναλαμβανόμενη...σύμπτωση , θα μου πείτε πως θυμήθηκα μετά από τόσα χρόνια αυτή την ιστορία , να..θες που προχθές ήταν τ' Αη Νικολάου , θες που σήμερα το πρωί συνάντησα στη Φιλολάου την κόρη του Φαρμακοποιού που είχε η θειά Ειρήνη ένα φεγγάρι στο Φαρμακείο , που το όνομά του ήταν Μίλτων Γκαρμπολάς , Αιγυπτιώτης , πολυμορφωμένος , όπως όλοι οι Αιγυπτιώτες , εμείς το λέγαμε , σκόπιμα , Μίλτο , κι' αυτός μας διόρθωνε..πάντα : όοχι Μίλτος , ...Μίλτων...ίσως κάποια άλλη φορά θυμηθούμε τον αείμνηστο ..Μίλτωνα.........Κ.-
No comments:
Post a Comment