ΘΑ 'ΘΕΛΑ...

 

 

Θα ‘θελα , ένα κήπο , να’ναι , πάντοτε , πνιγμένος στα λουλούδια ,

κι’ ένα ουρανό γεμάτο αστέρια , τις καλοκαιριάτικες βραδιές ,

ν’ ακούγοντ’ από μακριά , στη σιγαλιά , νοσταλγικά τραγούδια ,

που να μιλάν μόνο γι’ αγάπη , στις ανθρώπινες καρδιές .

 

Θα ‘θελα , στους χειμώνες μου ν’ ανθίζουν , πάντα , πασχαλιές ,

η ευωδιά τους , να σκορπίζεται στο παγωμένο ,το παρθένο χιόνι ,

καθώς ο αγέρας θ’ ανεμίζει , των τριαντάφυλλων τις άλικες καρδιές ,

όταν  , στο τζάμι της ψυχής , του πόνου μου η αχνάδα θ’ αργολειώνει .

 

Χνώτα βαρειά , ζωγραφισμένα στα θαμπά , μισόκλειστα παράθυρα ,

στο καμαρίνι του θεάτρου μοναχός , κομπάρσος – πρωταγωνιστής ,

θλίψη παντού απλωμένη , τα τραγούδια ..θλιβερά , παράταιρα ,

κι’ εγώ στης καταχνιάς τους δρόμους , πάντα , μοναχός ταξειδευτής..

 

Θα ‘θελα , αυτές τις ώρες της απέραντης σιωπής , τις λατρεμένες ,

που υποκλίνεται η ζωή , στου κόσμου τον απέραντο τον πόνο ,

να πάψουν να ‘ναι οι Κυριακάτικες βραδιές , βουβές..θλιμμένες ,

και να χτυπούν χαρμόσυνα οι καμπάνες , στης καρδιάς τον τόνο…Κ.-

 

Λιδορίκι 13-10-08

Αθήνα 13-11-08