Μη με φιλάς στα μάτια μούχες πει , θυμάσαι;
κι’ ήταν , ακόμα στα μισά το καλοκαίρι ,
την άλλη άνοιξη , ποιός άραγε το ξέρει ,
που τάχα θάμαι εγώ , κι’εσύ που θάσαι.
*
Πεθαίνει η αγάπη το χειμώνα , μούπες , χάνεται,
και κάποια άλλη , με την άνοιξη γεννιέται ,
κάθε παλιός καυμός , περνάει…ξεχνιέται ,
σαν η καρδιά , σε άλλα δίχτυα πιάνεται…
*
Και ‘κείνο το καυτό τ΄Αυγούστου απόγευμα ,
που όλα τα πύρωνε η ανάσα σου , τριγύρω ,
απ’του κορμιού σου , μεθυσμένος,τ΄άγιο μύρο ,
έγειρα και σε φίλησα , στο πορφυρένιο λιόγερμα…..
*
Ένα σου δάκρυ , τότε , καστανό , ακριβό πετραδι ,
κύλισε , στα βουβά , τα βουρκωμένα σου τα μάτια,
κι’ όλα τα νεκρωμένα , του κορμιού μου , τα κομάτια ,
πήραν ζωή, με μιάς,απ΄τής ανάσας σου το χάδι…..
. *
Πέρασαν χρόνια , κύλισε η ζωή,μα μένει ακόμα ,
μες στην ψυχή , ολοζώντανο , τ’απόγευμα εκείνο…
κι’ενώ , της περασμένης μου ζωής , τα πάντα σβύνω ,
η φλόγα εκείνου του φιλιού , μου καίει , πάντα , το στόμα……..K.-
Νοσταλγικά..λυρική η σημερινή διάθεση , αδέρφια , κάποια τυχαία ..γεγονότα , απρόσμενα , σε ..βυθίζουν , άθελά σου , στην απέραντη ..αποθήκη της ψυχής..και τότε….αρκούμαστε στην…ανάσυρση γλυκών..αναμνήσεων , κάνοντας και μιά..ευχή..
…’Υστερα , ας μη το ..ξεχνάμε , αποχαιρετάμε σήμερα την άνοιξη , και ποιός το ξέρει αν θα την ξαναζήσουμε …
Απ’ το αγαπημένο μας χωριό με ..αγάπη……Κ.-
No comments:
Post a Comment