Ο ΚΟΥΡΟΣ…

Ο κούρος, δηλ. το κούρεμα, έπρεπε να γίνεται απαραίτητα σ' όλα τα ζώα, πρόβατα και γίδια, μικρά και μεγάλα.
Όταν έρχεται η Άνοιξη, Μάρτη και Απρίλη, και ανάλογα με τον καιρό, κούρευαν τα ζώα στο κεφάλι, στην κοιλιά και πίσω στους μαστούς.
Γίνεται για να διευκολύνει τον τσοπάνη στο άρμεγμα και να μην ζεσταίνονται τα ζώα. Για να κουρέψουν τα πρόβατα, τα ρίχνουν κάτω στη γη, τα ξάπλωναν, γιατί δεν είναι εύκολο το κούρεμα όταν στέκονται όρθια.
Ο κούρος για τα γίδια ήταν διαφορετικός, από των προβάτων. Τα κούρευαν όρθια. Έκοβαν φούρκες, για να φτιάξουν τις κουρεύτρες, άλλες μικρές κι άλλες μεγάλες. Στις μικρές κούρευαν τα μικρά και στις μεγάλες τα μεγάλα γίδια. Στερέωναν τις φούρκες καλά στο χώμα και από πάνω έδεναν ένα σιτζίμι (σχοινί που δενόταν από πάνω από το κεφάλι του ζώου). Έτσι το γίδι δεν μπορούσε να κουνηθεί εύκολα και ο τσοπάνης το κούρευε εύκολα και γρήγορα, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να τραυματίσει το ζώο.
Ο κούρος έμοιαζε με πανηγύρι, ήταν ημέρα χαράς στη στάνη για τους τσοπάνηδες. Έσφαζαν αρνιά ή κατσίκια και τα έψηναν στη σούβλα, έτρωγαν και χαίρονταν.

Δίπλα σ’ ένα ίσιωμα, κάτω απ’ τα σκιερά πλατάνια, όπου γίνονταν ο κούρος, ήταν στρωμένο το τραπέζι με σούβλες κοκορέτσια, χλωρόπιτες, γιαούρτες και ψητά αρνιά ή συνήθως κριάρι ολόκληρο και μπόλικο κρασί.

Τα μικρά παιδιά, που γύριζαν τις σούβλες και οι γυναίκες, οι οποίες ποτέ δεν κούρευαν, τα είχαν όλα έτοιμα γι’ αυτή τη γιορτινή ώρα.

Εκεί, καθισμένοι γύρω-γύρω σταυροπόδι, έτρωγαν, έπιναν και τραγουδούσαν ως αργά το απόγευμα.

«Σε τούτη ντάβλα πούμαστε, σε τούτο το τραπέζι…»,
«Φίλοι μ’, καλωσορίσατε να φάμε και να πιούμε…

Κι άλλα δημοτικά, συνήθως κλέφτικα τραγούδια αντηχούσαν ως εκδήλωση χαράς, για το χειμώνα που άφηναν πίσω, και ευχής για καλό ξεκαλοκαίριασμα στα βουνά που θα ανέβαιναν σε λίγες μέρες.

Είχε το δικό της νόημα και τον ξεχωριστό της συμβολισμό αυτή η αυθόρμητη, φυσική και πατροπαράδοτη γιορτή στον κούρο.

Σ’ όλα τα τσοπανοχώρια , σ’ όλη την Ελλάδα , μέρες γιορτής , πραγματικής , είναι οι μέρες που κουρεύουν τα ζωντανά , βέβαια οι παλιές οι..δόξες , δεν υπάρχουν πιά , ακόμα όμως την αναγκαιότητα του “ κούρου “ , τη ..συνοδεύει το ..παλιό τσοπάνικο μεράκι , που , πως να το κάνουμε , είναι ..ριζωμένο στις τσοπάνικες ψυχές , και ύστερα είναι και μιά καλή ευκαιρία , ν’ ανταμώνουν φίλοι και συγγενείς , και κουρεύοντας τα γιδοπρόβατα , ψήνουν , τρώνε , πίνουν και..γλεντάνε ..

Και στα δικά μας τα μέρη , στο Λιδορίκι αλλά και σ’ όλα τα γύρω χωριά το έθιμο , ..ξανοστισμένο λιγάκι βέβαια , υπάρχει και τέτοια περίπου επόχή κάθε χρόνο , παρέες – παρέες , οι τσοπάνηδες , μαζεύονται και αλληλοβοηθιούνται..στον κούρο ..

Σήμερα , όλοι , πάνε στηστρούγκα του ..Στάθη , αύριο στ’ Γιάννη , όσο να τελειώσει ο κούρος , κι’ εκεί βέβαια , λένε και τα δικά τους , ψήνουνε , λένε και κάνα τραγούδι , και βέβαια το ..κρασάκι ..τρέχει..μπόλικο , άσε που καμπόσοι το ‘χουν γυρίσει στην μπίρα..χωρίς να λείπουν και τα αναψυκτικά ..

Πέρσι , από..αναποδιά , δεν καταφέραμε να πάμε στον κούρο , και ήμασταν καλεσμένοι στη στρούγκα του Θανάση του Σιδηρόπουλου , παλιόφιλος και ..παλιοσειρά ο Θανάσης , αλλά …ας όψεται η …αφηρημάδα..

Πρόπερσι , όμως , πρωί-πρωί , κινήσαμε γιά τη στρούγκα ενός παλιόυ φίλου , Σερνικακιώτης , ο Στάθης ο Λαγγουράνης , αλλά ξεκαλοκαιριάζει στην “ Ταράτσα “ στο Σαλωνίτικο , και είχε πάντα νταραβέρια με το Λιδορίκι , ΄κι’ έκανε και γαμπρό Λιδορικιώτη , τον Κώστα τον Κουτσούμπα , του Θεοχάρη , κι’ ετσι δέθηκε περισσότερο ο φίλος ο Στάθης , αφού η θυγατέρα του η Αργυρούλα , έγινε πιά Λιδορικιώτισσα ..

Κοντά είκοσι χρόνια κρατάει η γνωριμία με το Στάθη , κάποτε , από λάθος βρέθηκα στην Ταράτσα , έκατσα , με περιποίθηκαν σαν φίλο , και γίναμε φίλοι , πήγα λοιπόν , με τα χίλια ..ζόρια , γιατί ο δρόμος είναι σαν τις κακές..απόκριες , ειδικά το κομμάτι που κατεβαίνει στη λάκκα , στην Ταράτσα , είναι..μαρτύριο , αλλά ο σκοπός ..βλέπεις , εκεί βέβαια υπήρχε κόσμος , μπολικοι φίλοι τσοπάνηδες , πήγαν γιά βοήθεια , κατά το έθιμο , και είχαν πιάσει κιόλας δουλειά , έχει βλέπεις πολλά ζωντανά ο φίλος μας , μεγάλο το κοπάδι , κι’ όση ώρα κάθισα εκεί , όλο κι’ έρχονταν κι’ άλλοι , και πρώτοι και καλύτεροι οι συμπεθέροι , οι Κουτσουμπαίοι , απ’ το Λιδορίκι , με ..αρχηγό το..γαμπρό του τον Κώστα ..

Όλα καλά κι’ ωραία , αλλά όσο πέρναγε η ώρα , φούντωνε η ..ζέστη , και το πράμα..δυσκόλευε , δύσκολα αθλήματα αυτά βλέπεις ..βέβαια υπήρχαν και τα αναψυκτικά , και τα..μπιρώνια , που λένε , γιά τους..θεριακλήδες , απ’ όλα τα καλά , καιφυσικά , είχε γίνει και το κουμάντο γιά ..ψήσιμο , γιά αργοτερα ..

Δυστυχώς , δεν ήταν μπορετό να μείνουμε ,΄και ξέροντας πως ..χάνουμε το καλύτερο , τα μαζέψαμε γιά ..Λιδορίκι , παρά την επιμονή του Στάθη , βρε..κάτσε , θα ..ψήσουμε και θα πιούμε..δεν πειράζει όμως , θα ξανα..τύχει , νά μαστε μόνο καλά……Κ,-

Nα περάσετε ένα 'ομορφο Σαββατοκύριακο ..........Κ.-