MEΤΩΠΙΚΗ..ΠΕΠΡΩΜΕΝΟΥ..

 

 

 

Σκόρπια κομμάτια η ζωή μου , στη χρονόσκονη θαμμένα ,

όνειρα , ξεχασμένα , χρόνια , στου μυαλού κάποια γωνιά ,

κεριά μισόσβυστα , οι ελπίδες , σαν παράθυρα κλεισμένα ,

σ’ έρημο , από χρόνια , σπίτι , που το πνίγει.. η ..παγωνιά …

                 *                *              *

Έρημη της ψυχής η αυλή , ολόγυρα πουλιά δεν κελαϊδούνε ,

μάταια αναζητώ , παντού , κάποιο , ζωής , σημάδι για να δω ,

προσμένω , λες , οι αναμνήσεις να ‘ρθουν να με ..βρούνε ,

αλλοίμονο ..κάτι μου λέει μυστικά , πως είμαι ξένος πιά εδώ..

                *               *                *

Σιγά-σιγά , τα λιγοστά κομμάτια μου , καρτερικά μαζεύω..

δεν μου έχει απομείνει , πιά , για.. άλλα όνειρα καιρός …

της μοίρας το μοναχικό ταξείδι , αυτό , που τώρα ταξειδεύω ,

είναι γραφτό μου , ως φαίνεται , να το τελειώσω μοναχός..

                 *                  *              *

Μετωπική..θανατηφόρα , σύγκρουση , αυτή του πεπρωμένου ,

φάροι.. ασθενοφόρων κι’ εκκωφαντικές σειρήνες περιπολικών ,

απροσδιόριστες μορφές , του πλήθους του συγκεντρωμένου ,

αλαλαγμοί , ζητωκραυγές , γέλια ..τραγούδια , τα σημεία των καιρών…..Κ.-

 

Αθήνα 3-4 / 5 / 2009