Π Ο Ν Ο Σ …

 

Αυτός ο πόνος ο γλυκός που με παιδεύει ,

κι’αλλοτε με πετάει ψηλά στους ουρανούς

κι’αλλοτε στην απέραντη τη θλίψη με βυθίζει ,

η ανατριχίλα που συνέχεια τη σκέψη βασανίζει ,

ξυπνώντας στην καρδιά χίλιους καϋμους ,

πάει καιρός , που τη ζωή μου διαφεντεύει .

             *            *            *

Άνοιξη και χειμώνας , λες , συνταιριασμένοι ,

παράξενο ζευγάρι , σ’ ένα αταίριαστο χορό ,

χαρά και θλίψη , αντάμα , σε ατέλειωτο ταξείδι ,

βουνά τα κύματα , σ’ αυτό το..τραγικό παιχνίδι ,

της μοίρας το αγκάλιασμα , φιλί ..θανατερό

στον τελειωμό του ταξειδιού , θα με προσμένει…..Κ.-

Αθήνα 9-5-2009