Μας είπε , αγαπημένοι μας φίλοι , ο φίλος και χωριανός Γ.Φωτόπουλος , πως επισκέφτηκε πριν μέρες το Κόκκινο Χούμα , και μαύρισε η ψυχή του , ναι όπως το διαβάζετε , και με τη σειρά της..μαύρισε κι' η δική μας , αφού έχουν συγκεντρωθεί μηχανήματα , πάσης ..φύσεως , κι' αρχισε το ...ξεκοίλιασμα ...
Μπορεί προσωπικά ΄να ..άργησα να επισκεφτώ τα όμορφα αυτά μέρη της Γκιώνας , αλλά , απ' όσα βλεπω και μαθαίνω , το Κόκκινο χούμα , ήταν απ' τα πιό όμορφα κομμάτια της Γκιώνας , και δεν ισχύει αυτό , που κάποιοι κτηνοτρόφοι , για δικούς τους φυσικά λόγους , μας έλεγαν τελευταία , όταν μας ρωτούσαν : τι σχέση έχετε εσείς με το Κόκκινο χούμα ; τώρα το θυμηθήκατε ;
Τα ..ντοκουμέντα όμως , μας λένε ακριβώ το αντίθετο , και θυμάμαι πολύ καλά , πριν κάποια χρόνια , που είχα περάσει μια όμορφη μέρα εκεί , με παρέα τον Τρόχαλο , τον Αυγό και τον Αντρεούλα , είχε για 10-15 μέρες κατασκηνώσει εκεί με τα παιδιά του , ο Ηλίας Κωστοπαναγιώτου , ο γνωστός Λιδορικιώτης χειρουργός , άρα αυτά που μας λένε είναι απλά εκ του..πονηρού .
Στις 8-4-2010 , μαζί με τους φίλους Γ.Φωτόπουλο και Ευθ. Χούσο , με το γιό του Παναγιώτη , επισκεφτήκαμε , ίσως για να το..αποχαιρετήσουμε , το Κόκκινο Χούμα , δείτε το τότε δημοσίευμά μας...
ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΟ..” ΚΟΚΚΙΝΟ ΧΟΥΜΑ “….
Δύσκολη μέρα η προχθεσινή , παραμονή της Ζωοδόχου Πηγής , αποφασίσαμε , με το Γιώργο Φωτόπουλο , οδηγό και…ξεναγό , και το Μάκη ΄Χούσο , με το μικρό του γιό Παναγιώτη , ξεκινήσαμε το πρωί , να πάμε μέχρι το Κόκκινο Χούμα , για να δούμε που βρίσκεται η εκεί..΅κατάσταση ΅, καταγράφοντάς την ..φωτογραφικά , αφού , όπως όλοι γνωρίζουμε , βρισκόμαστε σε..πόλεμο , με την εταιρεία S & B , μετά την προσωρινή απόφαση παύσης των εργασιών , του ΣτΕ , μέχρις εκδίκασης της προσφυγής του Ορειβατικού της Άμφισσας και Πολιτών της Φωκίδας , και φυσικά έκδοσης οριστικής απόφασης .
Περνώντας τις Καρούτες , μπήκαμε , κυριολεκτικά , στην…Κόλαση , κι¨απο κεί και πέρα ..βαδίζαμε στο..Γολγοθά …
Όπου κι΄αν γυρίσεις τα μάτια σου , όπου ΄κι’ αν κοιτάξεις , σε πνίγει η ..πίκρα , η οργή , η αγανάκτηση κι’ η απογοήτευση , …ξεκοιλιασμένη η Γκιώνα μας , με τις πληγές να..χάσκουν , έτσι..αδικαιολόγητα ..
Θυμηθήκαμε , θέλαμε δεν ..θέλαμε , τα όσα ο κ. Σανούδος , μας έλεγε και..ματαξανάλεγε , γιά την ..¨..αποκατάσταση ¨ του..τοπίου , κι΄..ανατριχιάσαμε ..γιατί ; Μα γιατί αυτό που βλέπετε , ακριβώς πάνω , είναι ένα μέρος…¨πληρως..αποκαταστημένο ¨, μάλιστα ααδέρφια , βλέπετε δε και την προστατευτική ..περίφραξη ..
Και ..εδώ , έχει γίνει αποκατάσταση , δεν το ..βλέπετε ; Ο τόπος είναι…καταπράσινος !!!
…Και εδώ , αδέρφια , έχει γίνει..¨αποκατάσταση ¨, και υπάρχουν και τα..¨τεκμήρια ΅δυό ‘ τρία κομμάτια σωλήνες , γιά τα..τ΄λϋγουμε το…ντορό ¨, π΄λένι..κατά τα άλλα…ο τόπος ..¨πνίγεται ¨..στο ..πράσινο.., βέβαι χρειάζεται…μικροσκόπιο αλλά…
..Απολαύστε ..ομορφιά !!! Έτσι , αδέρφια , είναι ολόκληρη η ..Γκιώνα μας , σαν…” ..βλογιο..κομμένη “….ΚΡΑΝΙΟΥ…ΤΟΠΟΣ ..
Εδώ αδέρφια , θέλουμε να…δείτε ..προσεκτικά ‘ προσεκτικά , και να μας..πείτε τι ακριβώς …βλέπετε ..
Δυσκολεύεστε ; …Να σας βοηθήσουμε λοιπόν , αυτό το..κομμάτι αδέρφια , που είναι γεμάτο..στουρναρο..πετρο..λίθαρα , μετά..κοτρωνίων , βεβαίως..βεβαίως , είναι ένα..” ..κλασσικά..αποκατυσταθέν “ ..τεμάχιον της ..Γκιώνας μας , μάλιστα..ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΕΝΟ ..πως ; ΕΥΚΟΛΌΤΑΤΟΝ !!! Δείτε : μαζεύουν ..λ΄θάρια και..χαλίκια , κάνουν ένα…σωρό , μπήγουν κι΄ενα..ερμόπευκο , και…φεύγουν , για δείτε , υπάρχει κανένα που να ΄χει …πιάσει ; Φυσικά και όχι , αφού οι άνθρωπου δεν έχουν ρίξει ούτε “ μια..φκιαριά ΧΩΜΑ” , ΠΟΥ ΚΑΙ..ΠΩς ΝΑ ΦΥΤΡΩΣΕΙ ΔΕΜΤΡΟ ; Π Ω Σ ….Απλά , απλούστατα , ΜΑΣ……ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ..
Προχωρώντας , μάτωνε η..ψυχή μας , μ’ ό,τι βλέπαμε ολόγυρα…ΣΕΛΗΝΙΑΚΟ ΤΟΠΙΟ…ΘΛΙΨΗ…ΠΙΚΡΑ ..ΚΑΙ..ΟΡΓΗ..
΄ Απέναντι , το μικρό κτισματάκι που βλέπετε , στο μέσο περίπουβτης φωτογραφίας , είναι ο Αρδίνης , κι΄αριστερά είναι , ή..μάλλοη , ήταν οι…Αι Λιάδες , μικρός και μεγάλος ..
Kαι ..φτάσαμε , επί τέλους ! στο..Κόκκινο Χούμα ..εκεί μας περίμεναν δυό..σκελετοί από..βοΐδοκέφαλα , που τα κρατάνε , ο Γιώργος με το Μάκη , ενώ ο νικρός Παναγιώτης ανέβηκε στη ραχούλα , όπου κράταγε ακόμα λίγο…χιόνι…
Το τοπίο πανέμορφο , στρωμένο , λες , με καταπράσινο..χαλί , με τη..λούστρα του , για να ποτίζονται να ζωντανά..
Αναμνηστική φωτογραφία μας απ¨το Κόκκινο χούμα , ο Γιώργος , ο Παναγιώτης κι¨η αφεντιά μου..
Και εδώ , όπως βλέπετε ολοκάθαρα , στο αριστερό μέρος , έχει αρχίσει ο..χορός του…ξεκοιλιάσματος , τα πρώτα σημάδια , απ΄την..ευεργετική παρέμβαση της S & B , είναι ..ΟΛΟΦΑΝΕΡΑ…
Ε Γ Κ Λ Η Μ Α Τ Α…ατιμώρητα , κέθρα , κέδροι..όπως λένε οι..Πρωτευουσιάνοι , ΑΙΩΝΩΝ , ΚΟΠΗΚΑΝ …ΘΥΣΙΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΣΤΟ…ΒΩΜΟ , του συμφέροντος ..κάποιων ..πόσα δεμάτια..τριφύλλι , άραγε , κόστισε , το..κόψιμο αυτών των..αιωνόβιων δέντρων ; Πόσα ;
Η ..βόλτα μας αυτή , που μάλλον έμοιαζε , με …θλιβερή επιθεώρηση σε πεδίο …μάχης , με χιλιάδες..θύματα , και βέβαια θύματα υπάρχουν , και μάλιστα πολλά , και δεν εναφερόμαστε μόνο στα ..πετσοκομμένα…δέντρα , όχι , γιατί , δυστυχώς , υπάρχουν και θα..υπάρχουν , αν επιτρέψουμε κι΄αυτό το κομμάτι της Γκιώνας να..οργωθεί , και αυτό θα γίνει , με ποιό αντίτιμο ; Ρωτήστε να…μάθετε , κάποιοι…ξέρουν !!!
Η Βόλτα μας θα..συνεχιστεί , θα σας πάρουμε απ΄το…χέρι , να δείτε και..ομορφιές απίθανες , αλλά και..εξ΄ίσου..απίθανες…ΑΘΛΙΟΤΗΤΕΣ …
Δείτε , και μιά φωτογραφία , παρα..λούστρια , απ΄τα παλιά καλά χρόνια , από μιά ΑΝΑΛΗΨΗ στο Κόκκινο ..Χούμα …
΄Ονειρεμένη δεκαετία του ΄50 , Μάιος 1956 , ο Μήτσος Βούλγαρης , με τη γυναίκα του , ο Κώστας Κωστοπαναγιώτου , πατέρας του Ηλία ,με τη σύζυγό του , οι Πετροπούλες … η ξαδέρφη μου η Καψαλοκατίνα .
Και μιά και ..ζήσαμε τα του. ¨ Κόκκινου ..χούματος ¨, θα σας έχουμε και μιά μικρή ..προσωπική ανάμνηση , σε ..ξεχωριστό όμως σχόλιο…
Το ..προσκύνημά μας , αδέρφια δεν τελειώνει εδώ..συνεχίζεται….
Καλό σας Σαββατόβραδο , να είστε όλοι καλά……Κ.’
Και ακολουθεί , η παλιότερη επίσκεψή μου που μου άφησε εξαιρετικές αναμνήσεις , δείτε την....
ΜΙΑ ΑΞΕΧΑΣΤΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟ..” KΟΚΚΙΝΟ ΧΟΥΜΑ “ …..
ΓΛΥΚΕΣ ..ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ..
Νάημουνα νειός να γίνομαν
στη Γκιώνα ..τσοπανούδι .
μικροβοηθός στο..άρμεμα..
και μπιστικός στο...σκάρο..
Λιδορικιώτικη , τσοπάνικη λεβεντοπαρέα , λεβεντιές..καμαρωτές...
Όμορφη τσοπάνικη ζωή , ψηλά στη Γκιώνα , η ώρα του..αρμέματος....
΄Θα 'χουν περάσει πάνω από δεκαπέντε χρόνια , ίσως και περισσότερα , κατακαλόκαιρο , τέλειωνε ο Ιούλιος , ζέστη μεγάλη , αλλά κι' η λαχτάρα να περάσω ένα πρωί σε μιά τσοπάνικη στάνη , ακόμα μεγαλύτερη , κι' είχα και τον αξέχαστο καλό φίλο το Μήτσο το Δρόσο , τον Τρόχαλο , όπως τον παραγκωμιάζαν στο χωριό , όποτε μ' εύρισκε στην αγορά , μούλεγε και ξανάλεγε : Άιντε και δεν ήρθες ένα πρωί στο κονάκι , να φάμε και να πιούμε , να το ξέρω όμως να ψήσουμε κιόλας ...θά 'μαστε παρεούλα , ο Αβγός κι' ο Αντρεούλας , κανόνιστο κι' έλα...
Τό 'πε , το ξανά 'πε ο σχωρεμένος ο Μήτσος , το 'δεσα κι' εγώ κόμπο , κι' ένα πρωί , χωρίς να του 'χω πει τίποτα , ξεκίνησα γιά το " Κόκκινο Χούμα ", πάνω ψηλά στη Γκιώνα , κοντά δυό χιλιάδες μέτρα ύψος . Αν ήξερα βέβαια το δρόμο και τι με..περίμενε , δεν νομίζω πως θα ξεκίναγα , αλλά τέλος καλό όλα καλά , που λένε , όσο κι' αν λαχτάρησα στο δρόμο , ακόμα περισσότερο φχαριστήθηκα εκεί που πήγα , ύστερα ήταν και η πρώρη..εκστρατεία μου σε..Λιδορικιώτικη στάνη , και μάλιστα τόσο ψηλά , κι' όσο νά 'ναι την ήθελα αυτή την εκδρομή πως και πως...
Έφυγα λίγο αργά , το πρωί , είχε βγει κατάκαλα ο ήλιος κι' έκανε πολλή ζέστη , πήρα κι' ένα μπουκαλάκι με νερό και με το κοντομάνικο μπλουζάκι , ξεκίνησα , γιά την κορφή της..Γκιώνας , χωρίς καν να ξέρω το δρόμο , ούτε ποιός ήταν αλλά το κυριότερο πως ήταν , βέβαια αυτό δεν έργησα να το ..μάθω , και βέβαια βλαστήμησα την ώρα και τη στιγμή που ξεκίνησα...αλλά το 'θελα και τελικά δεν το μετάνοιωσα...
Μέχρι τις Καρούτες , όλα καλά κι' ωραία , γνωστός ο δρόμος , άσφαλτος , πήγα μιά χαρά , σταμάτησα και στο μαγαζί , ρώτησα πως θα πάω γιά Κόκκινο Χούμα , ήπια και το καφεδάκι μου και ξεκίνησα , πέφτοντας απ' την πίσω μεριά του Καρουτινού κάμπου , προς το Σαλωνίτικο , έκανα και το πρώτο λάθος , αλλά ευτυχώς εκεί είχε ένα εργοτάξιο , μάλλον συνεργείο , της ετειρείας των μεταλλέιων , γ΄υρισα τους ρώρησα και με καθοδήγησαν και προχωρώντας μέσα στο ελατόδασο , σε κακό έως..άθλιο δρόμο , προχώρησα αρκετά , ανεβαίνοντας φυσικά προς τις κορφές της Γκιώνας .
Εδώ τα πράγματα δυσκολεύανε , ο δρόμος , ο Θεός να τον κάνει δρόμο , ήταν στενός , ίσα που χώραγε τ' αυτοκίνητο , και το χειρότερο ήταν πως ήταν γεμάτος πέτρες , όχι χαλίκια αλλά πέτρες , κοτρώνια , κυριολεκτικά είχα παγώσει , να γυρίσω πίσω δεν υπήρχε τρόπος , άρα έπρεπε να συνεχίσω , κι' όσο κοίταζα αριστερά μου κι έβλεπα το γκρεμό , μου κοβότανε το αίμα...μ' είχε πιάσει ..κρύος ιδρώτας ...Από κάποιο σημείο ο δρόμος , ευτυχώς , δεν είχε γκρεμό , αλλά είχε κι' απ' τις δυό μεριές στέρεο έδαφος και φαινόταν μαλακότερο το χώμα , δεν είχε εκείνα τα στουρναρολίθαρα , τελικά λίγο πιό πάνω άκουσα γαυγίσματα σκυλιών , ανάσανα , σκέφτηκα πως κάπου εδώ γύρω πρέπει νάναι στάνη , κι 'ετσι ήταν λίγο πιό πάνω , στρίβοντας είδα μιά λάκκα , και άκουσα και βελάσματα και κουδούνια προβατιών , επί τέλους , σκέφτηκα , έφτασα , κι έτσι ήταν , όπως μπήκα στην άπλα αυτή , είδα δεξιά ένα κονάκι , και κάνα δυό τσοπανόσκυλα να γυροφέρνουν , κόρναρα μιά , δυό φορές , και νάσου ο Μήτσος ο φίλος μου , ε...τότε έννοιωσα..βασιλιάς .
Χαρές ο φίλος που με είδε , γιατί κακά τα ψέματα , δεν το πολιπίστευε πως θα πάω , ύστερα τοχαμε πεί τόσες φορές , κι είχε παογοητευτεί , με καλωσόριεσε , και με μάλωσε γιατί δεν του τόχα πει από χθες ..προχθές νάχει κάνει κουμάντο γιά να ψήσουμε , τώρα φίλε , μου είπε θα τη..βγάλουμε με ξηρά τροφή , καμιά..κονσέρβα , ντοματοσαλάτα , τυρί , γιαούρτη και ψ'μοτύρι αλλά από κρασί...έχουμε πρώτο πράμα , τον καθησύχασα , λέγοντάς του πως το τελευταίο πράμα είναι το φαί , και μην ανησυχεί , θα βολευτούμε μιά χαρά .
Απ' τα κορναρίσματά μου όμως , πριν , πετάχτηκαν έξω απ' τα κονάκια τους και δυό ακόμα Λιδορικιώτες τσοπάνηδες , πού ήταν παραπανούλια , οπότε φώναξε ο Μήτσος : Αντρεούλαααα , πάρ' κι του Μήτσο , κι' λάτε , έχουμε κόσμοοοο , σε λίγο ήρθαν , ο ..Αντρεούλας , Αντρέας Γωργουσόπουλος , κι' ο Μήτσος ο Αβγός , Δημ. Στρούζας , που ήταν και κουμπάρος μου , ήρθαν , καλοχαιρετηθήκαμε , με καλωσόρισαν , με ρώτησαν γιά κάνα νέο απ' το χωριό , και προχωρήσαμε προς το καλύβι του Μήτσου , που ήταν δίπλα , ενώ εγώ με το κοντομάνικο το μπλουζάκι , άρχισα να τουρτουρίζω , έκανε κρυαδούλα , το κατάλαβαν οι φίλοι μου , κι' ο Μήτσος μου 'φερε μιά κοντόκαπα , τσοπάνικη , βάλτην , μου λέει , γιατ΄θα σι..γκιάξει...τον άκουσα και..ζεστάθηκε το κοκκαλάκι μου..
Έβαλα λοιπόν την τσοπανόκαπα , κι' άρχισε η ξενάγηση , με πήγαν να δω το ψ'μοτύρι , πως βράζει σαν ασβέτης , είδα κι' όλα τα τσοπάνικα ..σύνεργα , πήγα και στ' λούστρα , που ποτίζονται τα ζωντανά , πέρασε η ώρα , κάτσαμε πήραμε μιά μπουκιά , ήπιαμε και το κρασάκι μας , και πήρα το δρόμο της επιστροφής , φχαριστημένος , που έζησα έστω και γιά λίγο την τσοπάνικη ζωή , αλλά και την ομορφιά της καλής συντροφιάς και της φιλοξενίας ....
Γυρνώντας , ήμουνα πιό...καλμαρισμένος , τώρα ήξερα το δρόμο και που θα βρεθώ , βέβαια καθυστέρησα πολύ , έφτασα αργά στο Λιδορίκι , η γυναίκα μου είχε ανησυχήσει , και με το δίκιο της , αλλά είπε και το..απίθανο όταν έφτασα , καλά δεν μπορούσες να πάρεις ένα τηλέφωνο πως θ' αργήσεις ;
...Βέβαια όταν της εξήγησα περί...." Κόκκινου..Χούμα "...κατάλαβε και...ανακάλεσε....
Οι λίγες ώρες αδέρφια που πέρασα με τους αγαπημένους χωριανούς και φίλους , η ζεστασιά που έννοιωσα και η απέραντη χαρά κι' ευχαρίστηση , με δεδομένη τη λαχτάρα που είχα πάντα να γνωρίσω και να ζήσω , έστω και γιά λίγο , την τσοπάνικη ζωή , μαζί με όλη την ομορφιά και τη γαλήνη που έννοιωσα εκεί πάνω , καθ' οδόν , μετουσιώθηκαν , με την αναμενόμενη , ποιητική..αδεία , υπερβολή και την απαραίτητη ωραιοποίηση , σε μιά σειρά εικόνων , ήχων , λόγων , ένα τραγούδι , λες , στην ομορφιά της ανθρώπινης επικοινωνίας , της άδολης και αφκιασίδωτης , της αγνής , σ' αυτή που όλοι προσφέρουν χωρις να περιμένουν κάτι , η απέραντη χαρά της προσφοράς , στο μεγαλείο της...όσο υπάρχουν άνθρωποι , υπάρχει πάντα και..ελπίδα..
Όλα λοιπόν όσα έννοιωσα εκεί ψηλά στη Γκιώνα , με την υπέροχη παρέα απλών ανθρώπων , συμπυκνώθηκαν σε λίγα λόγια , ασήμαντα ίσως , αλλά γιά μένα..πολύτιμα...
Η λούστρα στο " Κόκκινο Χούμα " και μιά Λιδορικιώτικη παρέα , Κωστοπαναγιωταίοι , Βουλγαραίοι , Πετραίοι , Σουρμελαίοι , μιά Ανάληψη στη στρούγκα του μπάρμπα Χαράλαμπου του Μαργέλλου - Αρπάλη .
Βέβαια , όπως καταλαβαίνετε , η κατάσταση από δω και πέρα , δεν θα έχει καμιά σχέση με τις πρόσφατες φωτογραφίες του Απριλίου , πάντως ελπίζουμε μέσα στις επόμενες μέρες να έχουμε σχετικό φωτογραφικό υλικό , που θα μπορούμε να το ..συγκρίνουμε με το παλιότερο .
Το θέμα όμως , όπως καταλαβαίνουμε όλοι , έχει πλέον ξεφύγει απ΄την απλή διεκδίκηση , με κινητοποιήσεις κλπ , τώρα μόνον ο Δήμος με την συμπαράσταση όλων μας μπορεί να παρέμβει , ζητώντας την ΠΛΗΡΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΠΡΟΚΛΗΘΕΙΣΩΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΒΛΑΒΩΝ , ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΤΩΝ ΕΞΟΡΥΞΕΩΝ ΠΟΥ ΓΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΓΙΝΟΝΤΑΝ .
Είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ Η ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ , και νομίζουμε πως προς τα εκεί πρέπει πλέον να στραφούμε , ο Δήμος μαζί με όλους τους φορείς αλλά και τους Δωριείς .
Σεις όμως , για καλό και για..κακό , δείτε για τελευταία φορά το όμορφο " Κόκκινο χούμα " , γιατί , απ' ό,τι μαθαίνουμε ..αλλάζει όψη ο τόπος ....
Καλό σας βράδυ , να περνάτε καλά ...Κ.-
No comments:
Post a Comment