ΜΟΝΙΜΗ ΠΛΗΓΗ ..ΠΙΑ

Ο λύκος ήρθε για να μείνει... στις ορεινές περιοχές της Φωκίδας και της Ναυπακτίας

 

Είτε νύχτα είτε μέρα οι επιθέσεις των λύκων στα κοπάδια συνεχίζονται και οι βοσκοί σε όλες τις ορεινές περιοχές της Φωκίδας και Ναυπακτίας είναι απελπισμένοι. Η συχνότητα των επιθέσεων, τα ίχνη και τα περιστατικά που καταγράφονται, δείχνουν πως αγέλες λύκων έχουν εγκατασταθεί για τα καλά στην περιοχή.

Εκτόπισαν τους πληθυσμούς της αλεπούς (καλό αυτό για τους πληθυσμούς του λαγού και της πέρδικας) και κυρίαρχοι πλέον οι λύκοι λυμαίνονται τα κοπάδια των ...
κτηνοτροφικών ζώων, ανά δεύτερη ή τρίτη μέρα...

Η μάνα του χάθηκε στα δόντια του λύκου και ο Γ. Κοκμοτός προσπαθεί να "αναστήσει" το νεογέννητο, ταΐζοντάς το ο ίδιος.

Ο Γιάννης Κοκμοτός συνεχίζει να μετρά απώλειες στο Λιδορίκι, ο Γιώργος Καραϊσμαίλης και ο Νίκος Γάτος στην Κυδωνιά μιλάνε για επιθέσεις που δεν έχουν προηγούμενο, ο Αυγερόπουλος Κώστας από το Κροκύλειο... βρήκε τον λύκο να «κόβει» ζώα μέσα στο μαντρί με τα πρόβατα! Αυτός ο τελευταίος μάλιστα μετρά απώλειες και σε μοσχάρια και γίδια, ενώ ο Νίκος Κασβίκης από την Καλλονή προσπαθεί απελπισμένος να σώσει ό,τι μπορεί.
Σε κατάσταση αγωνίας ζουν τις νύχτες οι βοσκοί και στη Γραμμένη Οξιά και στις Παλούκοβες (Μανδρινή και Λεύκα)...
Στην Αθήνα δεν μπορούν βέβαια να καταλάβουν τίποτα από όλα αυτά, αλλά η κατάσταση είναι απελπιστική. Μια νύχτα τα γίδια... εισέβαλαν στη Μανδρινή κυνηγημένα από τους λύκους, αναστατώνοντας τους... παραθεριστές που από λύκους ήξεραν μόνο ό,τι είχαν δει σε ντοκιμαντέρ!

          

Στην Ανω Χώρα, τα Κρυονέρια, τα Γρηγόρια, τη Βοϊτσά, στενάζουν οι τσοπάνηδες από την κούραση και το ξενύχτι... Ο Γιώργος Μπότσαρης από τον Ασπριά Ναυπακτίας προσπαθεί να διεκδικήσει από τον ΕΛΓΑ μια ελάχιστη αποζημίωση για τις απώλειές του, δείχνοντας στους «εκτιμητές» τις τρύπες από τις δαγκωματιές στον λαιμό των κατσικιών και μερικά κατακρεουργημένα κουφάρια που μπόρεσε να βρει μέσα στους λόγγους και στα ρέματα.
Η «Μακριά Ράχη» έγινε πλέον σπίτι του, προκειμένου να προστατέψει το βιος του. Σε όλες τις περιοχές οι συναντήσεις με τους λύκους είναι πλέον συχνές, αφού τα αγρίμια δεν δείχνουν να φοβούνται την ανθρώπινη παρουσία όπως άλλοτε...
Οι βοσκοί μάλιστα μιλάνε για διαφορετικές αγέλες ως προς την ηλικιακή σύνθεση, τόσο με νεαρούς όσο και με ηλικιωμένους λύκους.
Τα τσοπανόσκυλα...Σε ένα τόξο εκατοντάδων χιλιομέτρων ορεινού όγκου όλοι οι τσοπάνηδες βρίσκονται σε απόγνωση. Τα «κανόνια» που κάποτε τρόμαζαν τον λύκο, τώρα αδυνατούν να το κάνουν... Σε κάθε αλλαγή φιάλης υγραερίου, οι βοσκοί βλέπουν τους ντορούς όλο και πιο κοντά τους!
Τα τσοπανόσκυλα χάνονται μέρες ακολουθώντας το κοπάδι που «κόπηκε» και διασπάστηκε στις ερημιές... Αλλα εξαφανίζονται κυνηγώντας τον λύκο, ενώ μερικά κατεβαίνουν για φαγητό με τα ζώα και φεύγουν χορτασμένα να αναλάβουν και πάλι καθήκοντα φύλαξης.
Τα πιο έμπειρα μάλιστα κουβαλούν στο στόμα τους... μεγάλα κόκαλα, προετοιμασμένα για ενδεχόμενη παρατεταμένη παραμονή στο βουνό! Ο ελληνικός ποιμενικός σκύλος είναι ό,τι πολυτιμότερο έχει στη στάνη του ο τσοπάνης.
Οι παρέες των έμπειρων κυνηγών στις αντίστοιχες τοποθεσίες, παρατηρούν σημαντική μείωση του πληθυσμού των νεαρών αγριογούρουνων, καθώς ελέγχουν τους ντορούς μετά τις βροχές στο τέλος Ιουλίου. «Τα βράχια και τα γκρέμια της Φωκίδας είναι η σωτηρία των κοπαδιών των κατσικιών και των νεαρών αγριόχοιρων» λέει ο Τάκης Κατσούδας από την Ελευθέριανη Ναυπακτίας. «Μόλις καταλάβουν τον λύκο -μας λέει- τρέχουν να πιάσουν τα τσοκάρια»...
ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ;Η πίεση που δέχονται οι άνθρωποι της υπαίθρου να εγκαταλείψουν τα χωριά, τα βοσκοτόπια και τα κοπάδια είναι ασφυκτική, χωρίς να έχουν τρόπο να το παλέψουν.
Οι μεγαλύτερης ηλικίας δεν έχουν άλλες επιλογές και ακολουθούν μια φθίνουσα πορεία, αλλά οι νεότεροι πολύ πιθανόν να προστεθούν γρήγορα στους καταλόγους των ανέργων, με τρομερές επιπτώσεις στην τοπική κοινωνία, που έμαθε να ζει και να μεγαλώνει με το ντόπιο σφαχτό...

iteanet