ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ
Απ’ τα “ Γεωργικά της Ρούμελης “ του Δωριέα ( Αρτοτινού ) Δημ .Λουκόπουλου .
Ύστερα από το αλώνισμα .
- Έγινε το λειώμα τους ακούς . Δηλαδή δεν υπάρχει ανάγκη να αξακολουθήσει το αλώνισμα .
Ξεπιάνουν τα άλογα οι αλωνιαραίοι απ’ την αγκούτσα , λύνουν την τριχιά απ’ το στρίγερο και φεύγουν για το σπίτι ή άλλο μαλώνι .
- Και του χρόνου περισσότερο , ευκιόνται , και καλα ξελιχνίσματα !
- Να είστε καλά και πολύχρονοι ! απαντάει ο γεωργός κι η γυναίκα του . Να ζήσουν τα άλογά σα και καλά διαφορέματα φέτος .
Διαφορέματα εννοούν τα κέρδη των αλωνισταραίων από τα αλωνίσματα .
Χαρά και αγαλλίαση σκορπιέται ύστερα απ’ τ’ αλώνισμα . Γειτόνοι και φίλοι μαζεύονται να ιδούν πόσο θα κάμει ο γείτονάς τους . Είναι η περιέργεια .
- Πόσο θα βγει ; τους ακούς
- Τόσο !
- Εγώ ΄λέω τόσο . Δεν πήραν ψωμί τα σιτάρια φέτος ! ή είναι ψωμωμένο το σιτάρι ή εκείνο το σπυράκι που naliw είχε είναι βαρύ .
Ό,τι έδωσε ο Θεός , ό,τι έδωσε ο Θεός , λέει ο γεωργός για να διαλύσει κάθε αμφιβολία , κάθε αδιάκριτη ίσως περιέργεια .
Και πάει εκεί παραπέρα και κόβει σταυροχόρτι ( Verbena offizi-nalis ) ένα χορτάρι που τα κλαδιά του έρπουν στη γη κι ‘εχουν κλαδί από το ένα , κλαδί κι από το άλλο μέρος , έτσι να σχηματίζεται σταυρός , γι αυτό και σταυροχόρτι .
Κόβει λοιπόν σταυροχόρτι και το φέρνει και το δένει στην κορφή του τρίγερου . Τη στιγμή που το δένει ευκιέται :
- Του χρόνου πλειότερο να δώσει ο Θεός και χρόνια πολλά τ’ αλώνισμα !
Αρπάχνει έπειτα το δικριάνι κι ανοίγει από τη μια μεριά ως την άλλη άκρη στο λειώμα ένα αυλάκι . Πάει κι’ αντίθετα κι ανοίγει και δεύτερο αυλάκι έτσι που τα δυο να σχηματίσουν ένα σταυρό .
Όπου δε βρίσκουν σταυροχόρτι για να δέσουν στην κορφή στο στρίγερο , δένουν σταυράγκαθο , το ίδιο κάνει . Είναι χορτάρι αγκαθωτό που κι αυτουνού τα κλαδιά διευθύνονται σταυρωτά και παραδέχονται πως ο ίδιος ο Χριστός το έφτιασε το σταυράγκαθο , γι αυτό κι είναι ευλογημένο .
Τραγούδια τ’ αλωνιού δεν έχουν , ούτε και δίνεται καιρός στους αλωναραίους να τραγουδήσουν , γιατί όλο και σαλαγάνε τ’ άλογα , όλο και σκάζουν το καμουτσίκι στον αέρα για φόβο των αλόγων .
Ωστόσο υπάρχει ένα τραγούδι που κάνει λόγο για το αλώνισμα , να το :
Εδώ πέρα στ΄αντίπερα , στα χάλκινα τ’ αλώνια ,
Όπ’ αλωνίζουν δώδεκα και δεκατρείς λιχνάνε ,
Κι η Μάρω με τη βάβα της τριγύρω με το χόλι .
- Μάρω , της λέει η βάβα της …
Φεύγα , Μάρω ΄π’ τον κουρνιαχτό , φεύγα Μάρω απ’ τον ήλιο !
- Κι αν με ραχνιάσει ο κουρνιαχτός , κι ας με ραχνιάσει ο ήλιος
- Εγώ τον πρώτο λιχνιστή , άντρα θελά τον πάρω !
No comments:
Post a Comment