Μπροστά μας το Βελούχοβο , στο βάθος αριστερά ο Πύρνος , το βουναλάκι που φαίνεται , και δεξιά η Στόχοβα , ανάμεσα στις δυό κορφές , Πύρνου –Στόχοβας , περνάει ο Μόρνος , και δημιουργείται το στενό πέρασμα , το Στενό .
* *
Πηγαίνοντας , τον παλιό καιρό , προς Ναύπακτο , και πριν τη γέφυρα του στενού , που πέρασε από πολλές..φάσεις , απ’ το παραδοσιακό , πέτρινο..θολωτό , γεφυράκι , που αναφέρεται και σαν “ γέφυρα Μακρυγιάννη “ , μέχρι την τελευταία λυόμενη Εγγλέζικη , τύπου Beley , που χρησιμοποιούνταν , μέχρι και τη δημιουργία του φράγματος , συναντούσες τα ΄Χάνια του Στενού , ένα μικρό οικισμό με λίγα σπίτια , λίγο πριν την γέφυρα σε μικρή απόσταση .
Στα απομνημονεύματά του , ο Μακρυγιάννης αναφέρεται στο γεφύρι αυτό , με ένα συγκινητικό περιστατικό . Η οικογένεια του ήρωά μας , έμενε σε ένα οικισμό του Κροκυλείου το Αβορίτι , αλλά οι δυσκολίες και η φτώχεια , τους ανάγκασε να φύγουν , μαζί με άλλους Κροκυλειώτες , και να πάνε για καλύτερη ..τύχη , προς τη Λειβαδιά . Το μόνο όμως πέρασμα , ήταν του Στενού , με το παλιό γεφύρι , που το φύλαγαν όμως Τούρκοι . Ο Μακρυγιάννης τότε ήταν μωρό , με τις φασκιές , και όσες φορές επιχείρησαν να περάσουν νύχτα , έκλαιγε , με αποτέλεσμα να ξαναγυρνάνε και να κρύβονται . Οι συγχωριανοί αποφάσισαν πως το παιδί , που δυσκόλευε τη διάβαση , έπρεπε να το αφήσουν πίσω , ώστε να περάσουν όλοι τη νύχτα που οι σκοποί κοιμούνταν , έτσι και έγινε , άφησαν το μωρό λοιπόν σε ένα κοντινό δάσος και προχώρησαν περνώντας το γεφύρι , η μάνα όμως δεν άντεξε την εγκατάλειψη του μωρού , επέστρεψε , το πήρε και κατάφερε να περάσει μαζί με το παιδί , κι’ έτσι σώθηκε ο μετέπειτα ήρωάς μας .
Το πέτρινο γεφύρι του Στενού .
Στα 1930 , κατασκευάστηκε η πρώτη γέφυρα του Στενού , τσιμέντινη , που εξυπηρετούσε την κυκλοφορία αυτοκινήτων , και τη συγκοινωνιακή σύνδεση του Λιδορικίου με τη Ναύπακτο , αλλά και Πελοπόννησο και Δυτ.Ελλάδα . Η φωτογραφία είναι απ’ τα εγκαίνια της γέφυρας αυτής το 1930 .
Η τελική μορφή της τσιμέντινης γέφυρας , όπως ήταν για πολλά χρόνια , μέχρι που ανατινάχθηκε την 1-7-1943 , απ’ τις δυνάμεις της Εθνικής Αντίστασης , κατά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο . Και αντικαταστάθηκε απ’ τους Άγγλους ..
…με τη..λυόμενη τ.Beley , που όπως αναφέραμε , ήταν και η τελευταία γέφυρα του Στενού , και βυθίστηκε στη λίμνη , μαζί με το πέτρινο γεφυράκι..
Λίγα μέτρα μετά τη γέφυρα , στο δεξί μέρος του δρόμου , υπήρχε ένα απ’ τα.. ..Motel , της..γούρνας μας , το χάνι του Κωσταντελάκη η Κωνσταντέλου .
Για μας , που μεγαλώσαμε στο Λιδορίκι , είναι γνωστή η ύπαρξή του και από μια άλλη ιστορία , που θα πούμε κάποια άλλη στιγμή , αλλά απόψε θα σας δώσω κάποιες …πολύ σημαντικές πληροφορίες που έμαθα ψάχνοντας να μάθω περισσότερα στοιχεία για το Χάνι του Κωσταντελάκη .
Προ ημερών λοιπόν συνάντησα ένα παλιό Βελουχοβιώτη , που μου έδωσε κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το χάνι αυτό , που μάλλον δεν θα υπάρχουν επίσημα καταγραμμένες ..
“ Κάποια στιγμή ο μπάρμπα Κωσταντελάκης κουράστηκε , γέρασε , και το χάνι το νοίκιασε σε κάποιον Πασαγγέλη , απ' την Πενταγιού , ο οποίος εγκαταστάθηκε εκεί και το δούλευε . Σιγά-σιγά όμως η δουλειά άρχισε να κόβει , έγινε βλέπεις κι' ο δρόμος , άρχισε η συγκοινωνία , κι αυτό το χάνι δεν είχε πια δουλειά .
Ο Πασαγγέλης λοιπόν , αφού είδε κι' από..είδε , χωρίς να ειδοποιήσει τον Κωσταντέλο , έκατσε κι' έγραψε το παρακάτω..γράμμα :
Να στε μάρτυρες πλατάνια ..
ο Πασαγγέλης φεύγει νύχτα απ' τα Χάνια ,
κι' εσύ μ'κρούτσ'κο εικονισματάκι ,
χαιρέτα μ' τον Κωσταντελάκη ,
και ..πεστ' , άμα..ανταμωθούμε
.....τότες θα..λογαριαστούμε....
Άφησε το σημείωμα πάνω στον πάγκο και μην τον...είδατε , έφυγε για την Πενταγιού , το εικονισματάκι , που αναφέρει , ήταν μια μικρούλα εικονίτσα , που υπήρχε , στην πέρα πλευρά του παλιού πέτρινου γεφυριού , προς τα Χάνια , βαλμένη μέσα σε ένα ..φυσικό εικονοστάσι , στο βράχο .
Αυτά όμως για την μετά τη γέφυρα περιοχή , ας ρίξουμε όμως πρώτα μια ματιά στον οικισμό που υπήρχε λίγο πριν από τη γέφυρα , τα Χάνια του Στενού .
Λίγο πριν τη γέφυρα , λοιπόν , υπήρχε ένας μικρός οικισμός , τα Χάνια Στενού , με σπίτια στο δεξιό μέρος και κάτω απ’ το δρόμο , Λιδορικίου – Ναυπάκτου , ενώ υπήρχαν και μερικά στο αριστερό μέρος , αλλά λίγο πιο πριν , και αν θυμάμαι καλά ήταν τα Παπαϊωαναίϊκα . Στην απέναντι πλευρά του ποταμιού , της Μπελεσίτσας , υπήρχαν οι Ανδριτσαίϊκοι νερόμυλοι , που εξυπηρετούσαν τους κατοίκους των γύρω χωριών .
Στα χάνια του Στενού υπήρχε η δυνατότητα , να βολευτούν από φαγητό , ζαϊρέ για τα ζώα , νερό , κρασί και ύπνο , αν χρειαζόταν , οι περαστικοί απ’ τα ορεινά χωριά της Βορειοδυτικής Δωρίδας , αλλά κι’ από χωριά της Ναυπακτίας , της Κράβαρης , τα Κραβαριτοχώρια , όπως τα λέγανε . Κάτοικοι Πενταγιούς , Αρτοτίνας , Βοστινίτσας ( Δάφνου ) , Κωστάρ’τσας ( Διχωρίου ) , Δρεστενών ( Τριστένου ) , Αλποχωρίου , Ζοριάνου , Κουπακιού , Ψηλού χωριού , Κριατσίου , Κροκυλείου , Γραμμένης Οξυάς , Λούτσοβου , Αγλαβίστας , και άλλων χωριών , πέρναγαν καθημερινά απ’ τα χάνια , πηγαίνοντας στο Λιδορίκι , η και στην Άμφισσα , για διάφορες δουλειές και ψώνια .
TO XANI TOY NAKOY H..K’TΣΑΚΟΥ..
Πολλά σπίτια στα χάνια , πρόσφεραν εξυπηρετήσεις ..χανιού , στους περαστικούς , αλλά το πιο οργανωμένο ήταν το Χάνι του Γιώργου Νάκου η ..Κ’τσάκου , Κουτσάκου δηλαδή , παρατσούκλι που έμεινε από κάποιο πρόγονο , που προφανώς , είχε κάποιο πρόβλημα στο πόδι .
Ο γέρο Κ’τσάκος με τη γυναίκα του ,την κυρά..Αναστασιά , που ..κουμαντάριζε το χάνι..
Ο Νάκος , εκτός από..χανιτζής , και ..γεωργός , φυσικά , ήταν και ζωέμπορος , γύρναγε όλα τα γύρω χωριά , αλλά τράβαγε και..μακριά , στα Κραβαρτοχώρια , αγόραζε τα ζωντανά , και τα ‘φερνε στα Χάνια , κι’ από κει στα Λιδορικιώτικα , και όχι μόνο , μαγαζιά . Πολλές , πολλές και πολύ όμορφες ιστορίες κυκλοφορούσαν , γύρω απ’ τα χάνια και τους ..χανιτζήδες , που έδιναν και ένα..στίγμα της τότε ζωής , ας θυμηθούμε δυο , που δημοσιεύσαμε παλιότερα ..
ΤΟΥ….ΚΟΥΝΙΣΜΑΤΑΚ’…..
Προχθές λοιπόν , ξανασυνάντησα , στο Λιδορίκι , τον παλιό Βελουχοβιώτη , που μου'χε διηγηθεί εκείνη την ιστορία με τον Κωσταντελάκη , με το ..καλημέρα , με κοίταξε..καχύποπτα , ρωτώντας με :..μη μ' πεις ν' αρχίσουμι πάλι τ'ς..ιστουρίις ....τα..σ'χουριμένα !!! Τον ..καλμάρισα ..καθησυχάζοντάς τον , κι' αφού τον έφερα στα..ίσια του , έκανα ΄την..επίθεσή μου , και γιατί άλλο ; φυσικά για τα..Χάνια , τ' Στινού , όπως τα 'λεγε ο φίλος μου ..
Άϊντι...πάλ' τα..ίδια....ψευτο..δυσαρεστημένος ..αλλά και..ψευτοχαμογελώντας , αφού ως..διά μαγείας λύθηκε η..γλώσσα του , μου διηγήθηκε τα παρακάτω...αξίζει να τα διαβάσετε..
" Στα..Χάνια του Στενού λοιπόν , στην αντίπερα ..όχθη του Μόρνου , απέναντι δηλαδή απ' το Χάνι του Κωσταντελάκη , υπήρχε κι' άλλο ένα Χάνι , του Γιώργου Χαραλ. Νάκου , τ'..Κ'τσάκ' , όπως τον παραγκώμιαζαν , Κουτσάκο δηλαδή , γιατί ο ίδιος η ίσως ο πατέρας του κούτσαινε , ο Κ'τσάκος , ήταν και ζωέμπορας , αλλά είχε και το Χάνι , κι η γυναίκα του , η κυρά Αναστασιά , η ..Κ'τσάκαινα , κουμαντάριζε εκτός απ' το νοικοκυριό του σπιτιού και το ..χάνι . Λένε μάλιστα , πως όταν έβλεπαν κόσμο να 'ρχεται προς το γεφύρι , για να περάσουν δώθε , έριχνε κι' από ένα...γουβά νερό στο βαρέλι με το κρασί για ν' αυγατίσει...
Παραδίπλα , απ' τ'Κ'τσακ , λοιπόν το χάνι , ο Παν. Σίδερης , η...Λιαμοπαναϊώτ'ς , είχε και το..καλλιτεχνικό του ..βλέπετε , είχε καφενείο μιτά...χαρτουπιξίας , π' λένι , και φυσικά όσοι..πιστοί του..τζόγου , προσέρχονταν...
Απ' τους ταχτικούς ..προσκυνητές , ο Νίκος Σπυρόπουλος , Βελουχοβιώτης κι' αυτός ,...επιχειρηματίας μυλωνάς , είχε , απέναντι , τους διπλούς Αντριτσαίικους μύλους , ε..ήταν και κοντά ο άνθρωπος , κι' όλο στ' Λιαμουπαναϊώτ' άραζε , έλα όμως που συνέχεια ..έχανε ;
Ένα βράδυ λοιπόν , περνώντας το πέτρινο γεφύρι , κι' αφού τα..λεφτά του ήταν στον..πάτο , σταμάτησε στο προσκυνητάρι , εκεί στο βράχο , στο ..κουνισματάκ' , σταυροκοπήθηκε , στην Παναγία , κι έκανε και το...ταματάκι του : "..Παναίτσα μ' , κάνι να κιρδέψω απόψι , γιατ' είνι κι τα ..τιλιυταία μ' λιφτά , κι' έτσ' κι..κιρδίσου θα σ' αφήσου κι σένα του ..κάτ' τις ' ς...."
Έλα όμως που η..προσευχή τ' Σπυροπλουνίκ' δεν ..έπιασε , και πάλι , ως συνήθως , έχασε ...τελατίνη λοιπόν , ο κυρ-Νίκος , απ' τη χασούρα και το ξενύχτι , πήρε το δρόμο του γυρισμού , για το Βελούχοβο , και αναγκαστικά πέρασε απ' το..κουνουστάσι κι του..κουνισματάκ' , θυμήθηκε το τάμα του , όπως , βέβαια , θυμόταν ότι τον..ξεπουπούλιασαν , σταμάτησε όμως στο εικόνισμα , έκανε το σταυρό του , σεμνά-σεμνά , και είπε το..παράπονό του :..." Παναίτσα μ' σι παρακάλισα να αβουηθίις, να κιρδίσου , κι σο 'ταξα κι σένα , δεν έκανες όμως τίπουτα , κι ξέμ'να πανί μι..πανί " , και κάνοντας τη..συνήθη , αλλά..ακατάλληλη , ΄..αντρική , συνήθως , χειρονομία , είπε και το..απίθανο , " τώρα ..πάρε......", συμπληρώστε εσείς το κενό.....
Όλα αυτά , τον καιρό εκείνο , τον ..παλιό , που όλοι τον νοσταλγούμε...
Με τα ...Χάνια , βέβαια , δεν τελειώνουμε εύκολα , έχουμε πολλά...πάρα..πολλά να πούμε , η ..μάλλον να..λέμε , έχουμε όμως καιρό μπροστά μας……
Καλό σας Κυριακόβραδο , να περνάτε καλά
Απ’ το πανέμορφο και..βροχερό “ Λιδωρίκι “ με αγάπη ….Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment