ΟΙ ΠΑΛΙΕΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ

 

H όλη ιστορία με τις παρέες, έφερε στο νου μνήμες από κείνα τα χρόνια, που όχι μόνο οι παρέες , αλλά και οι γειτονιές ήταν αλλιώς.

.Η βροχη  μου θυμιζει το παλιο σπιτι που σε καθε βροχη το ταβανι ετρεχε και καμια δεκαρια κατασαρολακια καναν τον αποδεκτη αυτης της βροχης .Τοτε νερο δεν ειχε . Νερο περναμε με τα παγουρια απο μια βρυση καπου 600 μετρα μακρια η απο τον νερουλα που ερχοταν τα απογευματα και πουλουσε το νερο.Το νερο που μαζευαν τα κατσαρολακια ομως δεν εκανε για τιποτα ωστοσο η μανα μου ελεγε να το κραταμε .

ΣΤη Θεσσαλονικη σε συνοικια εμενα ,αλλα ηταν σαν χωριο. Πεντε δεκα απιτια μαζεμενα καναν την γειτονια, μια γειτονια που ο ενας ηξερε τον αλλον, τον καλημεριζε, ενδιαφεροταν, σε ηξερε και τον ηξερες .Ετρεχε οταν ειχες αναγκη αλλα και οταν δεν ειχες αναγκη. Και πιο κατω αλλη μια γειτονια και ενδιαμεσα αλανες και δρομοι απο χωμα Τι λασπουρια ειχε με την βροχη αλλο πραμα! Η χαρα των νοικοκυρων .

.Εμεις παιδια τοτε τα απογευματα κυριως τα καλοκαιρια με το κομματι ψωμι στο χερι και με λιγο σαλαμι η ζαχαρη, (τι μυρωδια κι αυτη του ψωμιου ακομα τη θυμαμαι, εντονες γευσεις και κεινο το κακαο ,που εφερνε ο γαλατας ολο γλυκα ηταν και με γευση που δεν την ξαναβρηκα)

Παιδια τοτε λοιπον, αλωνιζαμε τις αλανες αγορια, κοριτσια ,τρεχαμε παιζαμε πολεμο, το ενα δυο τρια κοκκινο φως , κρυφτο ,και πολλα αλλα ξεχασμενα πια , αλλα και ξυλο .Επεφτε ξυλο μεταξυ μας για οποια διαφωνια μεγαλη προεκυπτε, η ανταγωνισμο ,η γιατι σε κοροιδευαν η τους κοροιδευες. Και την αλλη μερα παλι μαζι μακρινα γελια και τρεξιματα στο κοσμο που ηταν αλλιως γεματος ονειρα και ηταν ολος δικος μας.Και δεν ειχαμε ψυχολογικα προβληματα ,παρα το οτι ο κοσμος μας ηταν απλος και χωρις πολλα.παιχνιδια τυπου Μπαρμπι η Σπαιντερμαν.

Οι γονεις μας δεν φοβοντουσαν τα αυτοκινητα ουτε τους αγνωστους αυτα δεν υπηρχαν εκει, ηταν πιο κατω μεσα στην πολη. Ο καθε γονιος προσεχε το παιδι του αλλου. Μαζεμενοι σε παρεες, οι μεγαλοι κατω απο την κληματαρια και το γιασεμι με ενα απλο μεζε οι αντρες και το ουζακι η το κρασι απο το χωριο ( η πολυτελεια ηταν η μπυρα τοτε,) και με τις γυναικες μαζεμενες εκει κοντα να ετοιμαζουν τον μεζε ,να μιλουν ,να γελουν, να κοτσομπολευουν ,να λενε τα καθημερινα τους.η και να κλαιν ακομα γιατι εβγαινε και το παραπονο η η στεναχωρια.Και καμια φορα να μαλωνουν αλλα μετα απο λιγο να ναι παλι μαζι ενωμενες στο κοινο μετεριζι τους.

Και καπου εκει κοντα το τραγουδι. Απο ενα παλιο ραδιοφωνο , η πικαπ, να βγαινει η φωνη του Καζαντζιδη, η του Τσιτσανη και να τραγουδαει τους καημους της ξενιτιας η της αγαπης.Απο τοτε μου μεινε εκεινο το τραγουδι του Μ. Θεοδωρακη και που το τραγουδουσε ο Καζαντζιδης και εχει δωσει ομορφια στα σαββατα μου.

"" Σαββατο βραδυ εμορφο η κι ο χριστος ανεστη/

Οι αντρες γυρνα απο την δουλεια με το βαρυ καημο τους

/ κι ενα τραγουδι του Τσιτσανη παιζει καπου μακρια/

Παει και αποψε το ομορφο το ομορφο το αποβραδο /

απο Δευτερα παλι πικρα και σκοταδι αχ! να ταν η ζωη μας Σαββατοβραδο!

Καθε σπιτι ειχε και απο εναν ξενιτεμενο, αλλα και πολλοι, μολις ειχαν γυρισει απο τηνΓερμανια. Ετσι και οι δικοι μου .Γυρισαν λιγο πριν την δικτατορια το 1967 με τα ονειρα ανεκπληρωτα ακομα και με ενα κουτι που το ελεγαν τηλεοραση. Τοτε δεν υπηρχε σταθμος στην Ελλαδα .Το κουτι που το ελεγαν τηλεοραση ,εκανε χρεη επιπλου. και οι γειτονισες ψαχναν να δουν πως μεσα απο αυτο το κουτι θα μπορουσαν να δουν αυτα που ακουγαν για την τηλεοραση. Οταν εγινε ο πρωτος σταθμος, (εδω ξεκινησε απο θεσσαλονικη ),ολη η γειτονια ειχε μαζευτει στο σπιτι μας, Η Τηλεοραση βγηκε απο το σαλονι και εκατσε καπου αναμεσα στην πορτα της κουζινας και προς την αυλη.Και εμενε εκει ολο το καλοκαιρι.

Καρεκλες στημενες ,και η γειτονια μαζεμενοι ολοι βλεπαν καθε βραδυ την ΥΕΝΕΔ και αργοτερα την ΕΙΡΤ.Και θαυμαζαν !Το σπιτι μας ηταν το επικεντρο γενικως χειμωνα καλοκαιρι, μεχρι που και καποιος ακομα γειτονας αγορασε τηλεοραση και μετα, καποιος ακομα και μετα κλειστηκαμε ολοι ο καθενας στο σπιτι του και η παλια γειτονια ξεχαστηκε . Την θεση της πηραν ψηλα κλουβια

Τωρα που το σκεφτομαι αν και φτωχα αν και στερημενα ηταν ομορφα χρονια. Χρονια που τα προσωπα και οι οσμες,οι φωνες τα τραγουδια αγγιζαν τον νου και μεναν ..Χρονια που ηξερες οτι δε θα σαι μονος οτι εκει διπλα ειναι καποιος παντα.Και δεν μπορουσες να κρυψεις και τιποτα βεβαια .

Η γειτονια και οι ανθρωποι της γειτονιας .Και μεγαλωσαμε μεσα σε αυτες τις οσμες και τις κρυφες απο μας κουβεντες των γυναικων, και μεσα στο βασιλικο ,το γερανι και το ανθισμενο γιασεμι. Και τα βραδια τα αστρα ηταν πολλα και λαμπαν δυνατα και ο ουρανος γεματος με φως και φεγγαρια.

Μακαρι και τα παιδια μου να ζουσαν αυτη την γειτονια και μακαρι να μεναμε σ αυτην την γειτονια καθε φορα που οι τοιχοι ερχονται πανω μας.

Και καπου εκει μακρια να κλαιει ενα τραγουδι του Τσιτσανη.......

Αντε και να πιουμε τον πρωτο καφε της ημερας στον καφενε μας

Μια οσμη απο παλια γειτονια και καλης παρεας πλαναται στον αερα και θαρω πως βγαινει

απο την δικια μας γειτονια εδω αλλα και απο αλλες γειτονιες  που δεν τις γνωρισαμε ακομα.

Αναρτήθηκε από pisostapalia.blogspot.gr