Τα τελευταία προπολεμικά χρόνια δύο θαυμάσιοι κινηματογράφοι εξυπηρετούσαν πλήρως τους κατοίκους των Αμπελοκήπων. Το «Σαβόϊα» (μετέπειτα «Φλερύ») επί της λεωφόρου Κηφισιάς (σήμερα Βασ. Σοφίας), πολύ κοντά στο τέρμα, και η «Νιρβάνα» επί της λεωφόρου Αλεξάνδρας, κοντά στο γήπεδο του Παναθηναϊκού. Είχαν και οι δύο νεότατα μηχανήματα εκείνη την εποχή, διάλεγαν με προσοχή τις ταινίες που προμηθεύονταν και έτσι εξασφάλιζαν ικανοποιητικές εισπράξεις. Κέντρα δεν είχε πολλά η συνοικία, ενώ της έλειπε και το πράσινο. Ως μοναδικό πάρκο εκείνα τα χρόνια φάνταζε εκείνο της «Στέγης Πατρίδος», όπου μαζεύονταν πιτσιρικάδες και παραμάνες με τα καροτσάκια. Εκεί, ήταν το καφενείο «Λουκόπουλου», ενώ παραπάνω, επί της λεωφόρου Κηφισιάς (σήμερα Βασ. Σοφίας) ήταν το καφέ-μπαρ «Μπαξές». Στο τέρμα του τραμ και επί της λεωφόρου Αλεξάνδρας υπήρχαν θαυμάσια κοσμικά κέντρα με ραδιόφωνα και μεγάφωνα, τα οποία συγκέντρωναν τον καλύτερο κόσμο της συνοικίας. Μεταξύ τους το ζαχαροπλαστείο «Κεντρικόν» των αδελφών Αγγελόπουλου, το καφενείο «Ελλάς», το γαλακτοπωλείο «Ρεξ», το καφέ–μπαρ «Πουπέ» του Μπογδάνου, το εστιατόριο του Νικολόπουλου, το ζαχαροπλαστείο «Κοσμικόν» του Βάμβουρα και διάφορα εστιατόρια, όπου του Γλυνού-Λινάρδου κ.ά. Επίσης, στην οδό Φειδιπίδου, δεξιά από το τέρμα το καφεζαχαροπλαστείο-μπαρ και αναψυκτήριο «Ελβετία» του Σταμ. Παναγιώτου, το οποίο διέθετε θαυμάσιο και δροσερό κήπο, καθώς και ένα ραδιόφωνο, συγκεντρώνοντας πολύ κόσμο της γειτονιάς. Δεν έλειπαν όμως και τα στέκια για τους ανθρώπους της κρασοκατάνυξης. Οι ταβέρνες στους Αμπελόκηπους βρίσκονταν στην οδό Μεσογείων, παραπέμποντας ευθέως στα φημισμένα για τη θαυμάσια ρετσίνα τους Μεσόγεια. Υπήρχε όμως και ένας ακόμη καραγκιοζοπαίκτης ―εκτός από τον Μόλλα, στη λεωφόρο Αλεξάνδρας― που είχε στήσει τον μπερντέ του δίπλα από το «Κοσμικόν». Ήταν ο Κουτσούρης, ο οποίος συγκέντρωνε πολύ κόσμο που προτιμούσε να περνά δύο ευχάριστες ώρες μεταξύ μιας παγωμένης γκαζόζας και μιας δραχμής πασατέμπου!
No comments:
Post a Comment