ΟΣΑ ΘΥΜΑΜΑΙ..
Σκληρό πράμα η ξενιτειά , αγαπημένοι μου φίλοι , κι' έχει ποτίσει φαρμάκια και φαρμάκια , γονείς , αδέρφια , συγγενείς , αλλά κυρίως τις έρμες τις μανάδες..
Στο χωριό μας , ζήσαμε τραγικές σκηνές΄στους αποχωρισμούς των νέων μας , που έφευγαν τελειώνοντας το σχολείο , για μια καλύτερη ζωή στον " Παράδεισο " , στην..Αμέρικα ..
Αυτά βέβαια τα 'χουμε πει πολλές φορές , απόψε όμως , θα σας αφηγηθούμε ένα περιστατικό που μας το διηγήθηκε μια αγαπημένη χωριανή και φίλη , που ζει κι' αυτή στην.." κακούργα " ξενιτειά και το οποίο το έμαθε από..πρώτο χέρι , που λένε , αξίζει να το μάθετε ..
Πάνε πολλά χρόνια τώρα , που η πρωτοξαδέρφη μου Κατίνα Καψάλη , έφυγε για τον ..Παράδεισο της Αμερικής , και η καημένη η θεια μου η Βιολέτα , η μάνα της , όλο και είχε την έννοια της , και αν πετύχαινε και κάποιον ή κάποια που ερχόταν από εκεί , ρωτούσε να μάθει νέα , πιστεύοντας πως στην Αμερική , όλοι θα γνωρίζονται μεταξύ τους , αφού μάλιστα είναι και χωριανοί ή κοντοπατριώτες .
Κάποτε λοιπόν , η θεια Βιολέτα , αντάμωσε στο Λιδορίκι μία κοπέλα Βελουχοβιώτισσα , γνωστή της , που έμενε στην Αμερική και είχε έρθει να δει τους δικούς της , καταχάρηκε που την είδε , σαν να έβλεπε την κόρη της , της ζήτησε μια χάρη , της είπε λοιπόν όταν θα φεύγει για να γυρίσει πάλι στην Αμερική , να της δώσει μια κοτούλα ζωντανή , να την πάει στην Κατίνα , για να τρώει κανένα φρέσκο αυγουλάκι...και το πίστευε η καημένη η θεια Βιολέτα , θεός σχωρέστην......Κ.-
No comments:
Post a Comment