ΟΣΑ ΘΥΜΑΜΑΙ
Βλέποντας στο ημερολόγιο , πως σαν σήμερα το 2008 πέθανε ο γνωστός καραγκιοζοπαίχτης “ Βάγγος “ , αμέσως το μυαλό μου γύρισε 60 χρόνια πίσω ,΄μάλιστα εξήντα περίπου ολόκληρα χρόνια .
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά τους .
Πριν κάμποσα χρόνια ( πάνω από είκοσι ) είχαμε πάει με το μικρό μας γιο στην Πλάκα στο Λαογραφικό μουσείο , όπου είχε κάποια παιδική εκδήλωση . Βέβαια , ως συνήθως , κάτω απ’ την πίεση του Χάρη , ξεκινήσαμε νωρίτερα , καθίσαμε στην πλατεία όπου γνωριστήκαμε και με άλλους γονείς που ήταν εκεί με τα παιδιά τους και κάποια στιγμή μπήκαμε με το χάρη σε μια αίθουσα του μουσείου για να δούμε τα εκθέματα και να περάσει και η ώρα μας .
Μέσα , ήταν ένα μεσόκοπος άνδρας που ασχολιόνταν με κάτι φιγούρες θεάτρου σκιών , πλησιάσαμε ό Χάρης χάζευε με τους Καραγκιόζηδες και εγώ έπιασα κουβέντα με τον κύριο , ο οποίος ήταν καραγκιοζοπαίχτης και το όνομά του ήταν Βάγγος .
Κουβέντα στην κουβέντα , μου είπε από που κατάγεται και φυσικά του είπα κι εγώ , ότι είμαι Λιδορικιώτης . Άστραψαν τα μάτια του μόλις το άκουσε και αμέσως μας είπε πως εκεί στη δεκαετία του ‘50 και λίγο αργότερα , ερχόταν τακτικά στο χωριό μας με τον θείο του , που ήταν καραγκιοζοπαίχτης και λεγόταν Μαυρομάτης και τον βοηθούσε , ενώ παράλληλα μάθαινε και την ..τέχνη .
Το ωραίο είναι πως ο Μαυρομάτης , ήταν πολύ καλός , αλλά και άνθρωπος και έπαιζε πάντα στο δικό μας το μαγαζί στο Αλωνάκι . Ρώτησα το Βάγγο αν θυμάται τίποτα απ’ τις επισκέψεις του στο χωριό μας , αλλά δεν είχε εικόνες , το μόνο που θυμόταν ήταν πως το μαγαζί που έπαιζαν έφτιαχνε ωραία γλυκά και ήταν στην πλατεία με τα λεωφορεία .
Σιγά – σιγά , άρχισα κι’ εγώ να θυμάμαι το μικρό παιδί , λίγο μεγαλύτερο από μένα , που βοηθούσε τον Μαυρομάτη , και μάλιστα πολλές φορές έμπαινα κι’ εγώ πίσω απ΄το παραβάν και ..βοηθούσα κρατώντας ακίνητες τις φιγούρες .
Στα πολλά στα λίγα , κι’ αυτός τελικά θυμήθηκε τα χρόνια εκείνα και το μικρό παιδί που ήταν στο ζαχαροπλαστείο και βέβαια ήμουν εγώ .
Οι ο Μαυρομάτης ερχόταν τακτικά στο χωριό μας και καθόταν περίπου 10 μέρες , ποτέ όμως δεν μας έλεγε πότε θα φύγει και το μαθαίναμε την τελευταία μέρα , όταν τελειώνοντας την παράσταση , μου έλεγε , Κωσταντή , ετοίμασέ μου το δέμα μου , αύριο φεύγουμε..
Αυτό γινόταν κάθε φορά που ερχόταν , την παραμονή μου έλεγε να ετοιμάσω το δέμα του , που ήταν ένα μικρό χαρτοκιβώτιο με γλυκά , κυρίως κανταίφια , που τα πήγαινε στην κορούλα του που της άρεσαν πολύ .
Σαν σήμερα λοιπόν πριν πέντε χρόνια έφυγε απ’ τη ζωή ο φίλος μας ο Βάγγος , ας είναι αναπαυμένος ..K.K.-
No comments:
Post a Comment