Γράφει ο Ελευθέριος Σκιαδάς
Οι φόλες, είδος κάποιας τροφής που περιέχει δηλητήριο για τη θανάτωση ζώων, καταγράφονται ακόμη και στα λεξικά πως χρησιμοποιούνται για τα σκυλιά. Αλλά πριν από 140 χρόνια τις χρησιμοποιούσαν στην Αθήνα για να εξοντώνουν τα πρόβατα που κατέστρεφαν τα χωράφια βόσκοντας. Ιδιαίτερα τους χειμερινούς μήνες οι ποιμένες κατέβαζαν τα ζωντανά τους για να βρουν τροφή μέχρι τη Μονή Πετράκη, την περιοχή Μακρυγιάννη, στην άπλα του Βοτανικού και του Ελαιώνα, στην ευρύτερη περιοχή του Γουδή και στον λόφο του Λυκαβηττού. Παρά τις απαγορευτικές αστυνομικές διατάξεις και την παρουσία αγροτικής αστυνομίας στην Αθήνα, συχνά περνούσαν ανενόχλητα κοπάδια ολόκληρα από το κέντρο της πόλης και κατευθύνονταν όπου μπορούσαν εύκολα να βρουν τροφή.
Η Αθήνα διατηρούσε ακόμη τον αγροτο-κτηνοτροφικό χαρακτήρα της. Οι κτηματίες διαμαρτύρονταν. Ζητούσαν προστασία και ασφάλεια για τις περιουσίες τους, αλλά τα αποτελέσματα ήταν πενιχρά. Τον Ιανουάριο του 1873 το πράγμα έφτασε στο απροχώρητο. Οι κτηματίες οπλίστηκαν και βγήκαν στα χωράφια σκοτώνοντας αρκετά από τα δύστυχα ζωντανά. Ξεσηκώθηκε σάλος. Οι κτηματίες υποστήριζαν πως η αγροτική αστυνομία έφταιγε διότι άφηνε «τα κτήματα των πολιτών να γείνωσι βορά των κτηνών, και εις τους ποιμένας, οίτινες κατέστησαν μάστιγες της κτηματικής τάξεως». Από την άλλη οι ποιμένες αντιδρούσαν καλώντας σε βοήθεια τους… συναδέλφους τους από τη Βάρη, οι οποίοι θεωρούνταν εξαιρετικά τραχείς.
Αποφεύχθηκαν οι συγκρούσεις με παρέμβαση της Αστυνομίας. Εντός ολίγων ημερών όμως εμφανίστηκε άλλη μέθοδος. Οι κτηματίες έριχναν φόλες μέσα στα κτήματα. Οπότε εξοντώνονταν τα αθώα πρόβατα, τα οποία κατανάλωναν τις δηλητηριασμένες τροφές. Μόνον σε μία περίπτωση χάθηκε εκατοντάδα ολόκληρη προβάτων. Οι διαμάχες αυτές συνεχίσθηκαν μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα, όταν πλέον άρχισε να εξαφανίζεται η κτηνοτροφία από την Αττική.
No comments:
Post a Comment