Στα Πατήσια συνοικία Κυπριάδου μια διαφορετική εικόνα εκείνα τα χρόνια...
Ωραίες μονοκατοικίες πέτρινες με κεραμιδοσκεπές...κήπους...υπέροχες πλατείες...
Θύμιζαν Ευρώπη όλα αυτά...
Ο μηχανικός και γεωπόνος Κυπριάδης εκμεταλλεύτηκε την περιοχή που είχε αγοράσει ο πατέρας του το ΄20...Αιγυπτιώτης επιχειρηματίας.
Οι πρώτες πολυκατοικίες του αρπακόλα είχαν αρχίσει να ξεφυτρώνουν για να στεγάσουν όλους αυτούς που άφησαν τα χωριά τους αλλά και τους άλλους που ζούσαν στο νοίκι.
Τα στεγαστικά δάνεια έκαναν το θαύμα τους....
Στην παλιά Κυπριάδου συγκεντρώθηκαν αρκετοί άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών...Πικιώνης....Μελάς...
Θα μείνω στις Πλατείες ....
Παπαδιαμάντη....Καρκαβίτσα....Παπαλουκά...
Η πρώτη είχε σινεμά...δίπλα σουβλατζίδικο....ζαχαροπλαστείο...
Προσιτή για πολλά βαλάντια και συνδύαζε τα πάντα ακόμα και παγωτό ξυλάκι να το απολαύσεις στο παγκάκι.
Μια βόλτα στην Κυπριάδου τότε για τους Πατησιώτες το απόγευμα θύμιζε βόλτα στην εξοχή. Σύνορα με την Κυπριάδου άρχιζε και το ορεινό Γαλάτσι με την μεγάλη καπνοδόχο του παλιού εργοστασίου και τα διάσπαρτα σπιτάκια χτισμένα εν μια νυκτί από τους Ναξιώτες.
Στην Αγίας Λαύρας ήταν και το ταβερνάκι ΟΙ ΦΙΛΟΙ γνωστοί της οικογένειας οι συνεταίροι.
Με την αυλή με το αγιόκλημα και τα τραπεζάκια έξω με ένα παλιό κανταδόρο που έβγαζε το νυχτοκάματο με το ...πιατάκι...τον Χρήστο.
Και φυσικά να μην ξεχάσω τον ποιητή μας Γιάννη Ρίτσο να κάθεται με την παρέα του σε μια γωνιά και να πίνει το κρασάκι του δεχόμενος με την γνωστή συστολή του τις φιλοφρονήσεις των θαμώνων.
No comments:
Post a Comment