ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ…ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ…

Τέλη δεκαετίας  του 1940 ο Γιώργος Μπήλιος μαθητής μικρών  τάξεων του  Δημοτικού , μπροστά  στο  σπίτι  του .
  Αρχείο  Γ.Μπήλιου
******
Καλησπέρα   Λιδορικιώτες ..
Καλησπέρα  φίλοι  του  Λιδορικιού  και  της  εφημερίδας  μας ..

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΗΜΕΡΑ  2  ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ  2015
Ανατολή Ήλιου: 07:20
Δύση Ήλιου: 19:08
Σελήνη 20 ημερών

• Διεθνής Ημέρα Μη Βίας
• NEO!Γιορτάζουν:  Ιουστίνος, Ιουστίνα, Κυπριανός, Κυπριανή, Κυπρούλα.

ΣΑΝ  ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ

μ. Χ.
1828

Το Γαλλικό Εκστρατευτικό Σώμα εκδιώκει τα τελευταία τουρκοαιγυπτιακά στρατεύματα τουΙμπραήμ από την Πελοπόννησο.
1836

Ο Κάρολος Δαρβίνος επιστρέφει στην Αγγλία, μετά από ένα πενταετές ταξίδι για την αναζήτηση στοιχείων, που τον βοήθησαν στη διατύπωση της θεωρίας της φυσικής επιλογής.
1941

Η ναζιστική Γερμανία ξεκινά επιθετική ενέργεια για να καταλάβει τη Μόσχα. (Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα)
1947

Η διεθνής ομοσπονδία αυτοκινήτου καθιερώνει αγώνες στην κατηγορία της Φόρμουλα 1.
1968

Η σφαγή του Τλατέλολκο. Δέκα ημέρες πριν από την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Μεξικού, 10.000 άτομα διαδηλώνουν ενάντια στους αγώνες. Κατά τη διάρκεια των επεισοδίων με την αστυνομία που ξεσπούν, σκοτώνονται 260 άτομα και τραυματίζονται 1200.
1990

Προφυλακίζεται ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας, κατηγορούμενος για το σκάνδαλο Κοσκωτά.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0210#ixzz3nQLfwXc2
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ 
μ. Χ.
1869

Μαχάτμα (Μοχαντάς Καραμτσάντ) Γκάντι, ινδός πολιτικός, που δολοφονήθηκε από ινδουιστές εξτρεμιστές. (Θαν. 30/1/1948)
Αποφθέγματα
1904

Γκράχαμ Γκριν, άγγλος συγγραφέας. (Θαν. 3/4/1991)
1940

Παντελής Βούλγαρης, έλληνας σκηνοθέτης του κινηματογράφου.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0210#ixzz3nQM1wgxr
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1804

Νικολά Ζοζέφ Κινιό, γάλλος στρατιωτικός μηχανικός, δημιουργός του πρώτου αυτοκινήτου στον κόσμο. (Γεν. 26/2/1725)
1906

Αναστάσιος Χρηστομάνος, έλληνας χημικός, από τους θεμελιωτές της Χημείας στη χώρα μας. (Γεν. 8/3/1841)
1909

Θεόδωρος Ράλλης, έλληνας ζωγράφος, από τους κυριότερους εκπροσώπους του οριενταλισμού. (Γεν. 16/2/1852)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0210#ixzz3nQMGIJcH

Μαχάτμα Γκάντι

1869 – 1948

1829
0

Ινδός πνευματικός ηγέτης και πολιτικός, η επιρροή του οποίου ξεπέρασε τα όρια της χώρας του. Θεωρείται ο πατέρας του Ινδικού εθνικισμού και ο κήρυκας της μη βίας στον 20ο αιώνα. Υπήρξε ο καταλύτης για την κατάρρευση της αποικιοκρατίας τις πρώτες δεκαετίες μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Μοχάντας Καραμτσάντ Γκάντι γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 1869 στο Πορμπαντάρ της υπό αγγλική κυριαρχία Ινδικής επαρχίας Γκουτζαράτ. Είναι γνωστός ως «Μαχάτμα» («Μεγάλη Ψυχή» στα σανσκριτικά), χαρακτηρισμό που φέρεται να του απέδωσε το 1915 ο συμπατριώτης του νομπελίστας ποιητής και στοχαστής Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ.
Ο Γκάντι ήταν το μικρότερο παιδί του Καραμτσάντ Γκάντι, κυβερνήτη σ’ ένα από τα πριγκιπάτα του Γκουτζαράτ και της τετάρτης συζύγου του Πουτλιμπάι. Η οικογένειά του λάτρευε τον θεό Βισνού και ήταν επηρεασμένη από το θρησκευτικό κίνημα των Ζαϊνιστών, οι οποίοι αρνούνταν να σκοτώσουν ακόμη και μυρμήγκι.
Οι οικογενειακές αρχές της χορτοφαγίας, του μη τραυματισμού οποιουδήποτε ζώντος οργανισμού, της νηστείας ως μεθόδου αυτοκάθαρσης και της ανοχής προς το διαφορετικό, επηρέασαν βαθιά τον Γκάντι. Δεν τον εμπόδισαν, όμως, να κηρύξει τη δική του επανάσταση όταν ήταν έφηβος. Πέρασε μία περίοδο κατά την οποία δήλωνε άθεος, επιδιδόταν σε μικροκλοπές, κάπνιζε κρυφά και - το χειρότερο - έτρωγε κρέας. Οι γονείς του τον πάντρεψαν 13 ετών με ένα ακόμη μικρότερο κορίτσι, την Καστουρμπάι.

Ο Γκάντι στη Νότια Αφρική το 1895.
Όταν τελείωσε το σχολείο, η οικογένειά του αποφάσισε να τον στείλει στο Λονδίνο για να σπουδάσει νομικά. Στην Αγγλία, την οποία φανταζόταν ως «χώρα φιλοσόφων και ποιητών, το ίδιο το κέντρο του πολιτισμού», αγωνίστηκε σκληρά για να προσαρμοστεί στον δυτικό τρόπο ζωής. Η χορτοφαγία του γινόταν συχνά αντικείμενο χλευασμού από τους συμφοιτητές του, αλλά το ότι αναγκαζόταν να υπερασπίζεται τις αξίες του τον έκανε να βγει από το καβούκι του και να αποκτήσει μαχητικότητα. Έγινε μέλος της εκτελεστικής επιτροπής του Συλλόγου Χορτοφάγων του Λονδίνου, στην οποία ανήκε και ο θεατρικός συγγραφέας Τζορτζ Μπέρναρντ Σο, συμμετείχε στις συνεδριάσεις τους και αρθρογραφούσε στο περιοδικό τους. Γνώρισε δυναμικούς άνδρες και γυναίκες, που τον μύησαν στη Βίβλο και την Μπαγκαβατγκίτα (Bhagavadgita), την πιο εκλαϊκευμένη έκφραση του ινδουϊσμού.
Μετά την επιστροφή του στην Ινδία το 1891, ο Γκάντι δυσκολεύτηκε να βρει δουλειά, γι’ αυτό δέχθηκε με ανακούφιση μία πρόταση να εργαστεί σε ινδική εταιρεία στη Νότια Αφρική. Οι εμπειρίες του στην έντονα ρατσιστική νοτιοαφρικανική κοινωνία ήταν καθοριστικές για τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του. Αφού ξυλοκοπήθηκε από τον λευκό οδηγό μιας άμαξας, επειδή αρνήθηκε να παραχωρήσει τη θέση του σ’ έναν λευκό επιβάτη, αφού αποχώρησε από την αίθουσα ενός δικαστηρίου, επειδή ο λευκός δικαστής απαίτησε να βγάλει το τουρμπάνι του, αποφάσισε ότι από τότε και στο εξής δεν θα δεχόταν την αδικία.
Επί πολλά χρόνια, αγωνίστηκε υπέρ των δικαιωμάτων των Ινδών μεταναστών στη Νότια Αφρική και εμπνεύστηκε την πολιτική της μη βίας ως μέσο αντίστασης στους καταπιεστές. Όπως, όμως, αναφέρουν οι βιογράφοι του, «αυτά που έκανε εκείνος για τη Νότια Αφρική ήταν λιγότερο σημαντικά απ’ ό,τι έκανε η Νότια Αφρική για εκείνον». Εκεί μετατράπηκε από δικηγόρος σε πολιτικό ηγέτη.
Το 1915 επέστρεψε στην Ινδία και δεν έφυγε ξανά από τη χώρα του, εκτός από ένα σύντομο ταξίδι στην Ευρώπη το 1931. Στην αρχή κράτησε χαμηλό προφίλ, αλλά ως το 1920 είχε γίνει η κυριότερη πολιτική φυσιογνωμία της Ινδίας. Επί των ημερών του το Ινδικό Εθνικό Κόμμα του Κογκρέσου έγινε μια μαζική πολιτική οργάνωση, που άπλωνε τις ρίζες της σε κάθε πόλη και χωριό της Ινδίας. Το μήνυμα του Γκάντι ήταν απλό: δεν την κρατούσαν υπόδουλη τα βρετανικά όπλα, αλλά οι ατέλειες των ίδιων των Ινδών.

Ο Γκάντι το 1931
Ο Γκάντι έγινε κήρυκας του ινδικού εθνικισμού και της ειρηνικής άρνησης συνεργασίας με τους βρετανούς αποικιοκράτες. Η στάση των Βρετανών απέναντί του ήταν ένα κράμα θαυμασμού, θυμηδίας, αμηχανίας, καχυποψίας και μνησικακίας. Τα ίδια συναισθήματα έτρεφαν και αρκετοί από τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Όσο, όμως, οι Ινδοί συνειδητοποιούσαν ότι μπορούσαν να αντισταθούν στη Μεγάλη Βρετανία, τόσο αυξανόταν ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις δύο μεγάλες θρησκευτικές κοινότητες της αχανούς χώρας, τους ινδουιστές και τους μουσουλμάνους. Το φθινόπωρο του 1924 ο Γκάντι έκανε απεργία πείνας τριών εβδομάδων για να τους παροτρύνει να ακολουθήσουν τον δρόμο τής μη βίας. Αυτή ήταν μία από τις κυριότερες «δημόσιες νηστείες» του.
Το 1930 εφάρμοσε την πιο σημαντική από τις πολιτικές του: την αντίσταση κατά του φόρου στο αλάτι που επέβαλλαν οι Βρετανοί, οι οποίοι δεν δίσταζαν να τον φυλακίζουν με κάθε ευκαιρία. Στη φυλακή ο Γκάντι ξεκίνησε άλλη μία απεργία πείνας για να αποκτήσουν δικαιώματα οι «παρίες», που ήταν σε θέση χειρότερη και από εκείνη της χαμηλότερης κάστας. Συγχρόνως, δεν έπαυε να ζητεί την ανεξαρτησία της Ινδίας.
Μετά την νίκη του Εργατικού Κόμματος στις βρετανικές εκλογές του 1945 άρχισαν τριμερείς διαπραγματεύσεις ανάμεσα στη βρετανική κυβέρνηση, στους ινδουιστές του Κογκρέσου και του Συνδέσμου των Μουσουλμάνων υπό τον δικηγόρο Μοχάμετ Τζίνα, οι οποίες κατέληξαν στο σχέδιο Μαουντμπάτεν (3 Ιουνίου 1947) και στην ίδρυση δύο νέων κυρίαρχων κρατών, της Ινδίας και του Πακιστάν (15 Αυγούστου 1947), προς μεγάλη απογοήτευση του Γκάντι, ο οποίος προσπάθησε μάταια να συμβιβάσει τις δύο πλευρές.
Το αποτέλεσμα ήταν να τον μισήσουν και οι δύο. Στις 30 Ιανουαρίου 1948, ενώ ο Γκάντι κατευθυνόταν προς τον τόπο της βραδινής του προσευχής στο Δελχί, δολοφονήθηκε από τον 39χρονο φανατικό ινδουιστή Νατουράμ Γκότσε, αυτός ο υπέρμαχος της μη βίας.
Ο Γκάντι με πολιτική και πνευματική στάση του πυροδότησε τρεις από τις μεγαλύτερες επαναστάσεις του 20ου αιώνα: την επανάσταση κατά της αποικιοκρατίας, των φυλετικών διακρίσεων και της βίας. Μεταξύ των προσωπικοτήτων που επηρεάστηκαν από τη δράση του αξίζει να αναφέρουμε τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στις ΗΠΑ και τον Νέλσον Μαντέλα στη Νότιο Αφρική. Ανάμεσα στους θαυμαστές του συγκαταλέγονται ο Αλβέρτος Αϊνστάιν, ο οποίος έβλεπε στην πολιτική της μη βίας τού Γκάντι το πιθανό αντίδοτο στη μαζική βία που εξαπολύθηκε με τη διάσπαση του ατόμου, και o σουηδός νομπελίστας οικονομολόγος Γκούναρ Μίρνταλ, που χαρακτηρίζει τον Γκάντι «φωτισμένο φιλελεύθερο σε όλα σχεδόν τα πεδία».
Περί Πηγών...
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/996#ixzz3nQMRA5aI

Η ιστορία της Φόρμουλα 1

382
0

Οι αγώνες ράλι, που είχαν αρχίσει να αναπτύσσονται με γοργούς τη δεκαετία του '30, σαρώθηκαν από τη λαίλαπα του Β' Παγκοσμίου Πόλεμου, όπως και κάθε αθλητική δραστηριότητα στη γηραιά ήπειρο. Η Ευρώπη ήταν τότε η κυρίαρχη δύναμη στον μηχανοκίνητο αθλητισμό, όπως συμβαίνει εν πολλοίς και σήμερα.
Με γοργούς ρυθμούς μετά το τέλος του πολέμου άρχισε να συζητείται στους κόλπους της Διεθνούς Ομοσπονδίας Αυτοκινήτου (FIA) η διοργάνωση ενός ενιαίου πρωταθλήματος με κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Το νέο σχέδιο ονομάστηκε Formula A, όπου Φόρμουλα αναφέρεται σ' ένα σύνολο κανόνων, που πρέπει να τηρούνται από τις ομάδες, ενώ το Α (1 αργότερα) αναφέρεται στις προδιαγραφές των αυτοκινήτων που παίρνουν μέρος στο πρωτάθλημα.
Την 1η Σεπτεμβρίου 1946 έγινε ο πρώτος δοκιμαστικός αγώνας Φόρμουλα 1 (Formula 1) στο Τορίνο, υπό την επωνυμία Βαλεντίνο Γκραν Πρι, με νικητή τον ιταλό Ακίλε Βάρτσι, που οδηγούσε μια Αλφα-Ρομέο 158 Αλφέτα. Τα αυτοκίνητα που πήραν μέρος στον αγώνα δεν διέφεραν και πολύ από τα αντίστοιχα της προπολεμικής εποχής. Το αυτοκίνητο του Βάρτσι στην πραγματικότητα είχε κατασκευαστεί τη δεκαετία του '30.
Στις 2 Οκτωβρίου 1947 η FIA παίρνει την οριστική απόφαση να διοργανώσει ένα αγώνα Φόρμουλα 1, αρχής γενομένης από το 1950. Ο πρώτος αγώνας του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος διεξάγεται στις 13 Μαΐου 1950 στο Σίλβερστοουν, ένα εγκαταλελειμμένο αεροδρόμιο της RAF. Νικητής είναι ο Τζιουζέπε Φαρίνα με Αλφα Ρομέο. Τα αυτοκίνητα είναι μεταλλικά, με τον κινητήρα εμπρός και τους τροχούς ακάλυπτους και έχουν μέγιστο κυβισμό τα 4500 κ.ε. για ατμοσφαιρικούς κινητήρες και 1500 κ.ε. για τους υπερτροφοδοτούμενους. Οι περισσότεροι αγώνες διαρκούν 500 χιλιόμετρα ή 5 ώρες και επιτρέπεται η αλλαγή οδηγών.
Το 1954 θεσπίζονται νέοι κανονισμοί, οι οποίοι θα ισχύσουν μέχρι το 1960. Ο μέγιστος κυβισμός καθορίζεται στα 2500 κ.ε. για τους ατμοσφαιρικούς κινητήρες και τα 750 κ.ε. για του υπερσυμπιεζόμενους. Το 1958 καθιερώνεται η χρήση βενζίνης αντί των καυσίμων αλκοόλης και μειώνεται το μήκος των αγώνων από τα 500 χλμ. ή τρείς ώρες σε 300 χλμ. ή δύο ώρες. Τη δεκαετία του '50 κυριάρχησε ο αργεντίνος Χουάν Μανουέλ Φάνχιο, που κατέκτησε 5 πρωταθλήματα. Το 1958 καθιερώθηκε το πρωτάθλημα κατασκευαστών.

Ο πρώτος δοκιμαστικός αγώνας της F1 το 1946
Η δεκαετία του '60 ανήκει στους αγγλοσάξονες οδηγούς και στις εταιρείες Μπράμπαμ, Λότους και Φεράρι. Αναμφισβήτητα, όμως, αυτοί που άλλαξαν την πορεία της Φόρμουλα 1 στη συγκεκριμένη δεκαετία ήταν η Λότους του Κόλιν Τσάπμαν και οι οδηγικές ικανότητες του Τζιμ Κλαρκ. Ο πρώτος παρουσιάζει το αυτοφερόμενο πλαίσιο, χαρίζοντας στον οδηγό του δύο παγκόσμια πρωταθλήματα. Τα αεροδυναμικά βοηθήματα και οι σπόνσορες συμπληρώνουν την προσφορά της Λότους στο άθλημα.
Στις 4 Ιουνίου 1967 παρουσιάζεται στο ολλανδικό Γκραν Πρι ο κινητήρας V8 Cosworth, ο οποίος για τα επόμενα 16 χρόνια θα είναι ο κυρίαρχος. Ο μέγιστος κυβισμός καθορίζεται στο 1,5 λίτρο, που θα ισχύσει ως το 1965. Ένα χρόνο αργότερα ανεβαίνει στα 3,5 λίτρα και με μικρές εναλλαγές διαρκεί μέχρι και σήμερα.
Τη δεκαετία του '70, Λότους και Φεράρι μοιράζονται τα πρωταθλήματα κατασκευαστών, ενώ οι αγγλοσάξονες εξακολουθούν να κυριαρχούν στο πρωτάθλημα οδηγών. Ο αυστριακός Νίκι Λάουντα και ο βραζιλιάνος Φιτιπάλντι σπάνε τη μονοτονία με δύο και ένα τίτλο αντίστοιχα. Η Ρενό εισάγει το 1977 τον υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα και δύο χρόνια αργότερα θα κερδίσει τον πρώτο της αγώνα στη Γαλλία. Ferrari και BMW την αντιγράφουν και οι ημέρες του ατμοσφαιρικού κινητήρα είναι μετρημένες. Η σφηνοειδής Lotus 72, με τα ψυγεία στο πλάι, κάνει την πρώτη της εμφάνιση.
Τη δεκαετία του '80 κυριαρχούν οι ΜακΛάρεν και Γουίλιαμς, ενώ στους οδηγούς γάλλοι και βραζιλιάνοι κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Η Μπράμπαμ-BMW είναι το πρώτο τούρμπο αυτοκίνητο που κερδίζει το παγκόσμιο πρωτάθλημα (1983).
Το 1980 ξεσπά διαμάχη για τον έλεγχο των αγώνων Φόρμουλα 1, μεταξύ της FOCA (Ένωση των Κατασκευαστών Αυτοκινήτων της Φόρμουλα 1) και της Διεθνούς Ομοσπονδίας. Οι κατασκευαστές με επικεφαλής τον πανούργο Μπέρνι Έκλεστον θα κερδίσουν τη μάχη και την εμπορική εκμετάλλευση της Φόρμουλα 1. Τo 1981 o Ρον Ντένις αναλαμβάνει τη ΜακΛάρεν και η ομάδα παρουσιάζει το πρώτο μονοθέσιο από ανθρακονήματα, σχεδιασμένο από τον Τζον Μπάρναρντ.

Το δυστύχημα του Άιρτον Σένα στην Ίμολα
Τη δεκαετία του '90 ο θάνατος τουΆιρτον Σέναστην Ίμολα (1994) σημάδεψε για πάντα τον κόσμο της Φόρμουλα 1. Είχε προλάβει να κατακτήσει τρία παγκόσμια πρωταθλήματα και δυστυχώς κανένας δεν θα μάθει ποτέ πού μπορούσε να φτάσει. Τόσο ο θάνατος του βραζιλιάνου, άσου όσο και μια σειρά από μοιραία δυστυχήματα, ανάγκασαν τη FIA να πάρει αυστηρά μέτρα για την ασφάλεια των αγώνων.
Η Γουίλιαμς κυριάρχησε στο πρωτάθλημα κατασκευαστών, ενώ από την Μπενετόν ανέτειλε το άστρο του γερμανού Μίκαελ Σουμάχερ, που κέρδισε το πρώτο του πρωτάθλημα το 1994 και το 2000 έδωσε στη Φεράρι τον πρώτο της τίτλο στο πρωτάθλημα οδηγών, έπειτα από 21 χρόνια.
Η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα ανήκει στον Μίκαελ Σουμάχερ και τη Φεράρι. Ο γερμανός έσπασε το ρεκόρ του Χουάν Μανουέλ Φάνχιο (5 πρωταθλήματα), κατακτώντας 7 και βαδίζει φέτος για το 8ο. Ακόμη, κατέρριψε το ρεκόρ νικών που είχε ο Αλέν Προστ (51), έχοντας ξεπεράσει τις 90.
Από το 2010 ξεκίνησε η δυναστεία ενός άλλου Γερμανού, του Ζεμπάστιαν Φέτελ, ο οποίος κέρδισε τέσσερις συνεχόμενους τίτλους έως το 2013 και σε ηλικία μόλις 26 ετών απειλεί πολλά ρεκόρ στη Φόρμουλα 1. Τον βοήθησε σ’ αυτή του την προσπάθεια η αξιόπιστη ομάδα της Red Bull του πάμπλουτου αυστριακού ποτοποιού Ντίτριχ Μάτεσιτς, η οποία με τη σειρά της κατέκτησε ισάριθμους τίτλους στο πρωτάθλημα κατασκευαστών.
Η Φόρμουλα 1 είναι σήμερα μια ιδιαίτερα επικερδής επιχείρηση θεάματος, η οποία προσελκύει χιλιάδες θεατές στις πίστες και δισεκατομμύρια τηλεθεατές. Μα πάνω απ' όλα, παραμένει ένα πεδίο δοκιμών για την εξέλιξη και την ασφάλεια της αυτοκίνησης.

Πρωτάθλημα Οδηγών

Έτος
Οδηγός
Ομάδα
1950
Τζουζέπε Φαρίνα
Άλφα Ρομέο
1951
Χουάν Μανουέλ Φάνχιο
Άλφα Ρομέο
1952
Αλμπέρτο Ασκάρι
Φεράρι
1953
Αλμπέρτο Ασκάρι
Φεράρι
1954
Χουάν Μανουέλ Φάνχιο
Μερτσέντες - Μαζεράτι
1955
Χουάν Μανουέλ Φάνχιο
Μερτσέντες
1956
Χουάν Μανουέλ Φάνχιο
Λάντσια - Μαζεράτι
1957
Χουάν Μανουέλ Φάνχιο
Μαζεράτι
1958
Μάικ Χόθορν
Φεράρι
1959
Τζακ Μπράμπαμ
Κούπερ - Κλάιμαξ
1960
Τζακ Μπράμπαμ
Κούπερ - Κλάιμαξ
1961
Φιλ Χιλ
Φεράρι
1962
Γκράχαμ Χιλ
BRM
1963
Τζίμι Κλαρκ
Λότους - Κλάιμαξ
1964
Τζον Σέρτις
Λότους - Κλάιμαξ
1965
Τζίμι Κλαρκ
Λότους - Κλάιμαξ
1966
Τζακ Μπράμπαμ
Μπράμπαμ - Ρέπκο
1967
Ντένις Χολμ
Μπράμπαμ - Ρέπκο
1968
Γκράχαμ Χιλ
Λότους - Φορντ
1969
Τζάκι Στιούαρτ
Ματρά - Φορντ
1970
Γιόχεν Ριντ
Λότους - Φορντ
1971
Τζάκι Στιούαρτ
Τάιρελ - Φορντ
1972
Εμερσον Φιτιπάλντι
Λότους - Φορντ
1973
Τζάκι Στιούαρτ
Τάιρελ - Φορντ
1974
Εμερσον Φιτιπάλντι
Μακλάρεν - Φορντ
1975
Νίκι Λάουντα
Φεράρι
1976
Τζέιμς Χαντ
Μακλάρεν - Φορντ
1977
Νίκι Λάουντα
Φεράρι
1978
Μάριο Αντρέτι
Λότους - Φορντ
1979
Τζόντι Σέκτερ
Φεράρι
1980
Αλαν Τζόουνς
Γουΐλιαμς - Φορντ
1981
Νέλσον Πικέ
Μπράμπαμ - Φορντ
1982
Κέκε Ρόσμπεργκ
Γουΐλιαμς - Φορντ
1983
Νέλσον Πικέ
Μπράμπαμ - BMW
1984
Νίκι Λάουντα
Μακλάρεν - TAG
1985
Αλέν Προστ
Μακλάρεν - TAG
1986
Αλέν Προστ
Μακλάρεν - TAG
1987
Νέλσον Πικέ
Γουίλιαμς - Χόντα
1988
Αϊρτον Σένα
Μακλάρεν - Χόντα
1989
Αλέν Προστ
Μακλάρεν - Χόντα
1990
Αϊρτον Σένα
Μακλάρεν - Χόντα
1991
Αϊρτον Σένα
Μακλάρεν - Χόντα
1992
Νάιτζελ Μάνσελ
Γουΐλιαμς - Ρενό
1993
Αλέν Προστ
Γουΐλιαμς - Ρενό
1994
Μίκαελ Σουμάχερ
Μπένετον - Φορντ
1995
Μίκαελ Σουμάχερ
Μπένετον - Ρενό
1996
Ντέιμον Χιλ
Γουΐλιαμς - Ρενό
1997
Ζακ Βιλνέβ
Γουΐλιαμς - Ρενό
1998
Μίκα Χάκινεν
Μακλάρεν - Μερτσέντες
1999
Μίκα Χάκινεν
Μακλάρεν - Μερτσέντες
2000
Μίκαελ Σουμάχερ
Φεράρι
2001
Μίκαελ Σουμάχερ
Φεράρι
2002
Μίκαελ Σουμάχερ
Φεράρι
2003
Μίκαελ Σουμάχερ
Φεράρι
2004
Μίκαελ Σουμάχερ
Φεράρι
2005
Φερνάντο Αλόνσο
Ρενό
2006
Φερνάντο Αλόνσο
Ρενό
2007
Κίμι Ραϊκόνεν
Φεράρι
2008
Λιούις Χάμιλτον
Μακ Λάρεν - Μερτσέντες
2009
Τζένσον Μπάτον
Μπρον - Μερτσέντες
2010
Ζεμπάστιαν Φέτελ
Ρεντ Μπουλ - Ρενό
2011
Ζεμπάστιαν Φέτελ
Ρεντ Μπουλ - Ρενό
2012
Ζεμπάστιαν Φέτελ
Ρεντ Μπουλ - Ρενό
2013
Ζεμπάστιαν Φέτελ
Ρεντ Μπουλ - Ρενό
2014
Λιούις Χάμιλτον
Μερτσέντες

Πρωτάθλημα Κατασκευαστών

Έτος
Ομάδα
1958
Βάνγουολ
1959
Κούπερ
1960
Κούπερ
1961
Φεράρι
1962
BRM
1963
Λότους
1964
Φεράρι
1965
Λότους
1966
Μπράμπαμ
1967
Μπράμπαμ
1968
Λότους
1969
Ματρά
1970
Λότους
1971
Τάιρελ
1972
Λότους
1973
Λότους
1974
ΜακΛάρεν
1975
Φεράρι
1976
Φεράρι
1977
Φεράρι
1978
Λότους
1979
Φεράρι
1980
Γουίλιαμς
1981
Γουίλιαμς
1982
Φεράρι
1983
Φεράρι
1984
ΜακΛάρεν
1985
ΜακΛάρεν
1986
Γουίλιαμς
1987
Γουίλιαμς
1988
ΜακΛάρεν
1989
ΜακΛάρεν
1990
ΜακΛάρεν
1991
ΜακΛάρεν
1992
Γουίλιαμς
1993
Γουίλιαμς
1994
Γουίλιαμς
1995
Μπένετον
1996
Γουίλιαμς
1997
Γουίλιαμς
1998
ΜακΛάρεν
1999
Φεράρι
2000
Φεράρι
2001
Φεράρι
2002
Φεράρι
2003
Φεράρι
2004
Φεράρι
2005
Ρενό
2006
Ρενό
2007
Φεράρι
2008
Φεράρι
2009
Μπρον
2010
Ρεντ Μπουλ
2011
Ρεντ Μπουλ
2012
Ρεντ Μπουλ
2013
Ρεντ Μπουλ
2014
Μερτσέντες
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/176#ixzz3nQMlosZS

Αλέξανδρος Ισιγώνης

1906 – 1988

1212
0

Βρετανός σχεδιαστής αυτοκινήτων, ελληνικής καταγωγής, γνωστός με την αγγλική εκδοχή του ονόματός του, Alec Issigonis. Έμεινε στην ιστορία, επειδή σχεδίασε και ανέπτυξε το θρυλικό Μίνι Κούπερ.
Ο Αλέξανδρος Άρνολντ Ισιγώνης γεννήθηκε στη Σμύρνη της Μικράς Ασίας στις 18 Νοεμβρίου 1906. Ο πατέρα του Κωνσταντίνος ήταν μηχανικός με καταγωγή από την Πάρο και η μητέρα του Χίλντα Πρόκοπ ήταν Γερμανίδα, κόρη πλούσιου ζυθοποιού της Σμύρνης.
Το 1922 αποτέλεσε καμπή για τη ζωή του νεαρού Αλέξανδρου. Ο πατέρας του έφυγε από τη ζωή και στη συνέχεια ήλθε η Μικρασιατική Καταστροφή. Για καλή του τύχη, τον παρέλαβε ένα αγγλικό πολεμικό και δια μέσω Μάλτας βρέθηκε το 1923 με τη μητέρα του στο Λονδίνο, εκμεταλλευόμενος τη βρετανική υπηκοότητα του πατέρα του.
Με προτροπή της μητέρας του ξεκίνησε σπουδές μηχανικού στο Πολυτεχνείο του Μπάτερσι, αν και επιθυμούσε να σπουδάσει Καλές Τέχνες. Αντιμετώπισε πρόβλημα με τα μαθηματικά, καθώς απέτυχε τρεις φορές στις εξετάσεις, αλλά αρίστευσε στο σχέδιο. Αργότερα, συνήθιζε να λέει ότι «τα μαθηματικά είναι εχθρός κάθε δημιουργικού μυαλού». Συνέχισε και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου.
Μετά την αποφοίτησή του κι έπειτα από μια περίοδο ξενοιασιάς αρχίζει την επαγγελματική του διαδρομή στην ακμαία εκείνη την περίοδο αυτοκινητοβιομηχανία της Μεγάλης Βρετανίας. Δουλεύει αρχικά για τη Humber και στη συνέχεια για τη Morris Motor Company στο τμήμα των αναρτήσεων. Στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η εταιρεία του αναλαμβάνει διάφορα συμβόλαια για τον Βρετανικό Στρατό και ο Ισσιγόνης παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην κατασκευή ενός ελαφρού αναγνωριστικού οχήματος, αποφεύγοντας τη στράτευση και τον πόλεμο.

Μετά τον πόλεμο επανέρχεται στη σχεδίαση αυτοκινήτων και το 1948 παρουσιάζει το «Μοσκίτο», που ως Morris Minor θα κάνει μεγάλη καριέρα, καθώς θα παράγεται έως το 1971. Ήταν ένα αυτοκίνητο κομμένο και ραμμένο για την ανερχόμενη τότε εργατική τάξη, που συνδύαζε τη χαμηλή τιμή με τις ανέσεις ενός ακριβού αυτοκινήτου.
Το 1952, η Morris Motor Company θα συγχωνευθεί με την Austin Motor Company και θα δημιουργηθεί ο κολοσσός της British Motor Corpotation (BMC). Ο Ισιγώνης θα αποχωρήσει από την εταιρεία και θα μετακομίσει στην Alvis Car, που παράγει αυτοκίνητα πολυτελείας.
Το 1955 επιστρέφει στην ΒMC για τη μεγάλη στιγμή στην καριέρα του. Η κρίση στο Σουέζ το 1956 προκαλεί άνοδο των τιμών του πετρελαίου και η ανάγκη για ένα μικρό και φθηνό τετραθέσιο αυτοκίνητο είναι απαραίτητη όσο ποτέ. Στρώνεται στη δουλειά και τον Αύγουστο του 1959 παρουσιάζει το Morris Mini Minor ή Mini Cooper, όπως είναι γνωστό στην Ελλάδα, ένα αυτοκίνητο σπαρτιάτικης λογικής, χωρίς ραδιόφωνο και αξεσουάρ, καθότι o δημιουργός του πίστευε ότι αποσπούν την προσοχή του οδηγού.
Πολύ γρήγορα το «Μίνι» θα γίνει παγκόσμιο μπεστ σέλερ, με πωλήσεις 5,3 εκατομμυρίων τεμαχίων, χαρίζοντας στον Ισιγώνης μια θέση στο Πάνθεον των σχεδιαστών του 20ου αιώνα. Το «Μίνι», σύμβολο της νεανικής ανεξαρτησίας, κυκλοφορεί ως το 2000 με βελτιώσεις και παραλλαγές και έκτοτε ως «New Mini» από την BMW. To 1961, o Ισιγώνης από τη θέση του τεχνικού διευθυντή της BMC παρουσιάζει το νέο του δημιούργημα, το Morris 1100 ή Austin 1100, που σημείωσε και αυτό εμπορική επιτυχία.
Ο «Έλληνας Θεός», όπως ήταν το παρατσούκλι του, χρίστηκε σερ από τη βασίλισσα Ελισάβετ το 1969 και δύο χρόνια αργότερα συνταξιοδοτήθηκε. Έφυγε από τη ζωή στις 2 Οκτωβρίου 1988.
Περί Πηγών...
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/290#ixzz3nQNlHruw

9-6-1950 , σε  εκδρομή του  Δημοτικού Σχολείου Λιδορικίου  στους  Δελφούς , βγαλμένη  στο  θέατρο , Γιώργος  Μπήλιος και  Γιάννης  Πίτσιος , τάξη Ε'
Αρχείο  Γ.Μπήλιου 
Ο  ΑΥΡΙΑΝΟΣ  ΚΑΙΡΟΣ  ΣΤΟ  ΛΙΔΟΡΙΚΙ

Σάββατο
3/10
03:00

10°C
86%

1 Μπφ BA
3 Km/h


ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ

09:00

10°C
84%

2 Μπφ B
9 Km/h


ΑΡΚΕΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

15:00

20°C
52%

2 Μπφ NA
9 Km/h


ΚΑΘΑΡΟΣ



21:00

16°C
71%

2 Μπφ Δ
9 Km/h


ΚΑΘΑΡΟΣ



ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ  ΤΗΝ  ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ …
“ H  EΠΙΣΤΡΟΦΗ  ΤΩΝ..ΑΝΕΠΙΤΗΡΗΤΩΝ  ΖΩΝΤΑΝΩΝ …”



Η Βαθιά και  τα..πέριξ  της ,  σε  ώρα “ τουριστικής..συμφόρησης …” ΚΑΜΑΡΩΣΤΕ  ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ  ΤΑ  ΕΡΓΑ  ΣΑΣ ..."

  Κι’ άλλο  ένα  καλοκαίρι με  τη  συντροφιά  των  γελαδιών  πέρασε  φίλοι  μου  αγαπημένοι , και  φυσικά  πήγε  κι' αυτό ..χαμένο , ενώ οι..γνωστοί ..tour operators , απασχολημένοι  με  ψηφοσυλλεκτικές  εργασίες , είχαν  εγκαταλείψει  τα  προβλήματα των  Δωριέων , και  αναφερόμαστε  πάντα  στους ..ορεινούς  Δωριείς , στην  τύχη  τους , αφού “ έβγαλαν “ την ..υποχρέωσή  τους , πετώντας  μια  μήνυση  κατά  του  Κώστα  Κλώσσα , που  ναι  μεν  είναι  παραβάτης , ΠΙΣΩ  ΤΟΥ  ΟΜΩΣ  ΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ  ΚΑΙ  ΑΛΛΟΙ  ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΕΣ  ΠΑΡΑΒΑΤΕΣ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΟΙ , ΤΟΥΣ ΟΠΟΊΟΥΣ  ΕΠΙΜΕΛΩΣ  .." ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ "  ΔΙΑΤΗΡΩΝΤΑΣ  ΤΟΥΣ  στο..” απυρόβλητο “ , γιατί  όμως ;
  Μπορεί φίλοι  μου , να  είχαμε  κάποιον  περιορισμό  στην  γελαδοκυκλοφορία , για  λίγο  καιρό , αλλά όπως γράψαμε  και  ματα…ξαναγράψαμε , τα  ΓΕΛΑΔΙΑ  ΔΕΝ  ΕΦΥΓΑΝ  ΑΛΛΑ  ΣΟΥΛΑΤΣΆΡΙΖΑΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ  ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΎΝ ΝΑ  ΣΟΥΛΑΤΣΑΡΟΥΝ  ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ  ΣΤΑ  ΠΑΛΙΆ  ΤΟΥΣ ..ΠΕΤΑΛΑ ΤΗ  Δ.Α ΠΟΥ  ΑΠΛΆ  ..ΔΗΜΑΡΧΕΥΕΙ ...!!!
  Σήμερα  το  πρωί , μας  τηλεφώνησαν  χωριανοί  μας , πως  όλη  τη  νύχτα το  ΛΙΔΟΡΙΚΙ  ΗΤΑΝ…ΓΕΛΑΔΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ , ΜΑΛΙΣΤΑ , ΌΠΩΣ  ΑΚΡΙΒΩΣ  ΤΟ  ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ …
   Μήπως η  Δ.Α ΘΑ  ΠΡΈΠΕΙ  ΝΑ..ΔΙΑΚΌΨΕΙ  ΓΙΑ ΛΊΓΟ  ΤΙΣ ..ΠΕΡΙΗΓΗΣΕΙΣ  ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ..ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ  ΝΑ  ΦΡΟΝΤΊΣΕΙ  ΚΑΙ  ΓΙΑ  ΤΑ  ΠΡΟΒΛΉΜΑΤΑ  ΜΑΣ ;;;;ΔΕΝ  ΦΤΑΝΕΙ  ΠΟΥ  ΕΒΑΛΑΝ “ ΤΑΦΟΠΕΤΡΑ “ ΣΤΙΣ  ΜΙΚΡΕΣ  ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ  ΕΣΤΙΕΣ  ΠΟΥ  ΥΠΗΡΧΑΝ , ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ , ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ  ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΛΠ ; ΧΑΝΤΑΚΩΣΑΝ ΚΑΙ  “ ΕΘΑΨΑΝ “ ΚΑΙ  ΤΟ  ΙΔΙΟ  ΤΟ  ΧΩΡΙΌ  ΜΑΣ , ΤΩΡΑ  ΤΙ  ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΝΑ  ΤΟΥ  ΒΑΛΟΥΝ  ΚΑΙ ΤΗΝ..." ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ .." , ΠΟΛΥ  ΔΕΝ  ΤΟΥΣ  ΠΑΕΙ ....
  Μάθαμε ΦΊΛΟΙ ΜΟΥ ,  πως ΟΙ  ΛΕΒΕΝΤΕΣ  ΜΑΣ , αφού  ΕΛΥΣΑΝ  ΟΛΑ  ΤΑ  ΠΡΟΒΛΉΜΑΤΑ  ΜΑΣ , ΑΡΧΙΣΑΝ  ΤΙΣ..ΕΠΙΣΚΈΨΕΙΣ ΣΤΗΝ  ΑΘΗΝΑ , ΓΙΑ  ΝΑ  ΛΥΘΟΥΝ  ΦΑΊΝΕΤΑΙ , ΚΑΙ  ΤΑ  ΠΡΟΒΛΉΜΑΤΑ  ΤΩΝ  ΔΩΡΙΕΩΝ  ΤΗΣ  ΑΘΗΝΑΣ..
   ΓΙΑ  ΝΑ  ΔΟΎΜΕ  ΤΙ  ΆΛΛΟ  ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ  ΝΑ  ΔΟΎΜΕ ….
  ΕΔΩ Η  ΔΩΡΙΔΑ ..ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΚΙ’ ΑΥΤΟΙ....ΧΤΕΝΙΖΟΝΤΑΙ ....
   Καλό  σας  απόγευμα και  καλό  Σαββατοκύριακο
     Απ’ το  “ Λιδωρίκι “ με  αγάπη …Κ.Κ.-
  www.lidoriki.com