Ποιές τελικά είναι οι προτιμήσεις των γυναικών όταν βλέπουν πορνό; Το πρώτο
παγκοσμίως σε επισκεψιμότητα Porhub,
έδωσε στη δημοσιότητα στοιχεία για τις αναζητήσεις και τις προτιμήσεις των
γυναικών.
Σύμφωνα με αυτά, το ποσοστό των γυναικών που βλέπουν πορνό είναι καθόλου
ευκαταφρόνητα. Από τις 60 εκατομμύρια επισκέψεις την ημέρα, το 24% των χρηστών
είναι γυναίκες.
Σύμφωνα με τον παγκόσμιο χάρτη που δημοσιεύει, το λεσβιακό σεξ είναι πρώτο
στην κατάταξη. Ειδικότερα τα λεσβιακά βίντεο σαρώνουν στην Αμερική, στο
μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, την Αυστραλία, αλλά και στην Ελλάδα.
Αναλυτικά στην Ευρώπη.
Όσο για τον χρόνο παραμονής, οι Ελληνίδες είναι 15ες και ξοδεύουν περίπου 9
λεπτά και 50 δευτερόλεπτα στο Pornhub.
«Για τον κ. Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ, η διαφάνεια αφορά μόνο στους άλλους και
ποτέ στους ίδιους»
Ακόμη μια αιχμηρή ανακοίνωση για την κυβέρνηση εξέδωσε η Νέα Δημοκρατία με
αφορμή την αθώωση του κ. Σταθάκη αναφορικά με το πόθεν έσχες του 2011, στο οποίο
είχε ξεχάσει να δηλώσει εισόδημα 1,8 εκατομμυρίου καθώς και 39 ακίνητα.
Αναλυτικά η ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας αναφέρει:
«Για μια ακόμη φορά, για ένα ακόμη θέμα, ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ
αποδεικνύονται “δήθεν”. Τη μια μέρα κραδαίνουν την “πύρινη ρομφαία” της
διαφάνειας και την άλλη τη σβήνουν.
Το έπραξαν δύο φορές χθες, για τον κ. Σταθάκη.
Την πρώτη, αρνήθηκαν να άρουν την ασυλία του για κατηγορία που αφορά στη
διαχείριση κονδυλίων του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Τη δεύτερη, έβαλαν στο αρχείο την υπόθεση του Πόθεν Έσχες του με τις
“ξεχασμένες” καταθέσεις 1,8 δις ευρώ και τις αδήλωτες συμμετοχές σε 36 ακίνητα.
Για τον κ. Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ, η διαφάνεια αφορά μόνο στους άλλους και ποτέ
στους ίδιους.
Είναι έκθετοι» καταλήγει η ανακοίνωση.
Πηγή:
thepaper.gr
Ο απίθανος λόγος που ξεκίνησε
απεργία πείνας [photo]
Θέμα συζήτησης στο facebook και όχι μόνο η Ελένη Παναγοπούλου που ξεκίνησε
απεργία πείνας, για ένα λόγο που προκαλεί ποικίλες αντιδράσεις... Απεργία πείνας πραγματοποιεί από προχθές το μεσημέρι, η Ελένη
Παναγοπούλου, στην αρχή της ευθείας της Ανθειας, στη στάση της Ασπροπουλιάς,
διαμαρτυρόμενη για τις συνεχείς διαρρήξεις στο σπίτι της, ένα χιλιόμετρο έξω από
το Κατσαρού προς το Πεύκο.
«Είναι μια κίνηση απόγνωσης. Δεν πάει άλλο. Λίγο έλεος, λίγη προστασία που
δεν υπάρχει», σημείωσε με αγανάκτηση. Επεσήμανε ότι «πήρα την απόφαση να κάνω
αυτή την ενέργεια, όταν πήγα χθες στο Αστυνομικό Τμήμα Μελιγαλά για να ζητήσω
τις 7 καταγγελίες που έχω κάνει για όλες αυτές τις διαρρήξεις και κλοπές και μου
είπαν πως έχουν μόνο τις 3. Αποφάσισα να μείνω εδώ και να ξεκινήσω απεργία
πείνας».
Σε ερώτηση για το αν θα μείνει στο σημείο αυτό και τη
νύχτα, καθώς τα πράγματα είναι επικίνδυνα, απάντησε κατηγορηματικά: «Εχω
αποφασίσει να μείνω. Και αν μου συμβεί και τίποτα και χαθεί κάποιος άνθρωπος,
μπορεί να συγκινηθούν και να ευαισθητοποιηθούν, να ασχοληθούν σοβαρά με το
πρόβλημα των διαρρήξεων και των κλοπών». Η Ελένη Παναγοπούλου σημείωσε ότι
από τις 7 κλοπές, έχουν “σηκώσει” πόρτες και παράθυρα, ενώ και μέσα δεν έχουν
αφήσει τίποτα. «Είναι γιαπί και δεν έχει βρεθεί τίποτα από τα κλοπιμαία και το
κακό συνεχίζεται. Σα δικαιολογία μου λένε ότι το σπίτι βρίσκεται σε
απομακρυσμένο σημείο. Γιατί δεν “χτυπούν” και τα σπίτια των Γερμανών στο Τσαπί;
Οι αρμόδιες αρχές του κράτους δεν μπορούν να προστατεύσουν την περιουσία των
πολιτών. Δεν πάει άλλο».
tro=ma-ktiko.blogspot.gr
Πετάξτε αυτό το προϊόν από τα ντουλάπια σας [photo]
Ο ΕΦΕΤ, μέσω του Συστήματος Έγκαιρης Προειδοποίησης για τα Τρόφιμα... και τις Ζωοτροφές (RASFF) ενημερώθηκε για τη διακίνηση σταφίδων
στις οποίες διαπιστώθηκε η παρουσία ωχρατοξίνης Α σε ποσότητα που υπερβαίνει τα
νομοθετημένα όρια. Πρόκειται για το προϊόν με εμπορική ονομασία “Belbake
Sultans Σταφίδα Σουλτανίνα” σε συσκευασία των 250g, με ημερομηνία λήξης
07/11/2016 και αριθμό παρτίδας Lot 450020329-14-1182. Το προϊόν είναι Τουρκικής
προέλευσης, παρασκευάστηκε από την εταιρεία Heinrich Brüning GmbH και
διακινήθηκε στην Ελλάδα από την επιχείρηση LIDL HELLAS & Σια Ο.Ε.. Η
επιχείρηση έχει ήδη ξεκινήσει την ανάκληση / απόσυρση της ανωτέρω παρτίδας του
εν λόγω προϊόντος, ενώ από πλευράς ΕΦΕΤ βρίσκονται σε εξέλιξη οι σχετικοί
έλεγχοι. Ο ΕΦΕΤ καλεί τους καταναλωτές, που έχουν στην κατοχή τους την
ανωτέρω παρτίδα του εν λόγω προϊόντος (κάτωθι φωτογραφία), να μην το
καταναλώσουν.
tro-ma-ktiko.blogspot.gr
Έρευνα για την Ένωση Περιφερειών Ελλάδας, καταγράφει το επίπεδο μόρφωσής τους, την ηλικία και την απασχόλησή τους. Οι πρόσφυγες απαντούν για τις αιτίες που τους οδήγησαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους
Ενδιαφέροντα στοιχεία για τους πρόσφυγες που βρίσκονται σε Κέντρα Φιλοξενίας της Αττικής και στο λιμάνι του Πειραιά καταγράφει η έρευνα που πραγματοποίησε η Κάπα Research για την Ένωση Περιφερειών Ελλάδας (ΕΝΠΕ).
Τα αποτελέσματα της έρευνας που διενεργήθηκε στη γλώσσα των προσφύγων, πραγματοποιήθηκε στις 15 και 16 Μαρτίου, πριν κλείσουν τα σύνορα και απάντησαν 637 άτομα, παρουσίασε σήμερα σε συνέντευξη τύπου, ο πρόεδρος της ΕΝΠΕ και περιφερειάρχης Θεσσαλίας Κώστας Αγοραστός.
Ειδικότερα διεξήχθη στους χώρους Φιλοξενίας στο Ελληνικό, στο λιμάνι του Πειραιά, στο Σχιστό και στον Ελαιώνα. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, στην πλειοψηφία τους είναι Σύροι (74%), άνδρες (73,8%), νέοι (72,2% έως 35 ετών) και με περιορισμένη μόρφωση (61,3% με καθόλου ή έως 9ετή εκπαίδευση).
Επίσης, το 83% είναι Σουνίτες ενώ το 58,1% προσεύχεται καθημερινά. Στη χώρα τους το 19,6% απασχολούνταν στη βιοτεχνία, το 12,5% στον δημόσιο τομέα, το 11% στο εμπόριο, το 7,5% σε τράπεζα ή άλλη ιδιωτική επιχείρηση και σε γεωργικά/κτηνοτροφικά επαγγέλματα το 10% περίπου.
Κύρια αίτια για τη μετανάστευσή τους είναι κίνδυνος που διέτρεχε η ζωή τους είτε από βομβαρδισμούς (65,4%), είτε από εμφύλιο πόλεμο (33,5%), Επίσης το κλίμα τρομοκρατίας (32,7%) και οι συχνές εχθροπραξίες (28,8%) στην περιοχή τους.
Άλλα δευτερεύοντα αίτια ήταν η αποφυγή της στράτευσης, η φτώχεια και οι ελλείψεις βασικών αγαθών και υποδομών, αλλά και η περιστολή των ατομικών/ πολιτικών δικαιωμάτων ή η ανάγκη οικογενειακής συνένωσης.
9 στους 10 θα ήθελαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους
Η συντριπτική πλειοψηφία των προσφύγων δηλώνει ότι θα ήθελε κάποια στιγμή να επιστρέψει στην πατρίδα τους όταν τελειώσει ο πόλεμος, σύμφωνα με την έρευνα της Κάπα Research για την ΕΝΠΕ, καθώς οι 9 στους 10 έχουν αφήσει πίσω κάποιο συγγενικό τους πρόσωπο και οι μισοί έχουν εκεί περιουσιακά στοιχεία. Ενδιαφέρον, επίσης, είναι το στοιχείο ότι μόνο το 36,3% αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις εστίες του λόγω του ISIS. Αντίθετα το 56,6% έφυγε λόγω του καθεστώτος / κυβέρνησης (56,6%), το 22,4% εξαιτίας του Συριακού Απελευθερωτικού Στρατού, κ.α .
Ακόμη, οι 7 στους 10 ταξιδεύουν μαζί με κάποιον συγγενή ή ένα οικείο σε αυτούς πρόσωπο. Για τους περισσότερους (62,8%), το ταξίδι έχει διαρκέσει λιγότερο από 30 ημέρες, ενώ οι 6 από τους 10 έχουν μείνει για πάνω από δέκα μέρες σε κάποιο κατάλυμα ενδιάμεσης χώρας - πιθανότατα στην Τουρκία. Πριν ξεκινήσει από τις χώρες του, το 56,8%, πήρε σημαντικές πληροφορίες για το ταξίδι και τον τόπο προορισμό του, από γνωστούς ή συγγενείς που έχουν ήδη εγκατασταθεί σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή από το internet και τα social media (20,2%).
'Το διαδίκτυο φαίνεται να παίζει σημαντικό ρόλο και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού καθώς η πλειοψηφία (53,5%) κάνει χρήση έξυπνων συσκευών τηλεφώνου (smartphone).
Σύμφωνα με τις απαντήσεις του, το 53,1 πλήρωσε για να φτάσει στην Ελλάδα ενώ ένα 20,9% έδωσε αμοιβή για την μετακίνησή του (και) εντός Ελλάδος. Οι 7 στους 10 (68%) πρόσφυγες που διαμένουν σήμερα στα κέντρα υποδοχής/φιλοξενίας του Λεκανοπεδίου θέλουν να φτάσουν στη Γερμανία και δηλώνουν πολύ ή αρκετά αισιόδοξοι ότι θα τα καταφέρουν (59,6%). Η Ελλάδα (77,6%) και η Γερμανία (74%) συγκεντρώνουν τις περισσότερες θετικές γνώμες ανάμεσα στις χώρες που διαδραματίζουν ρόλο στο προσφυγικό ζήτημα, σε αντίθεση με την Τουρκία και τη Ρωσία που έχουν μόλις 15,1% και 8,4% θετικές γνώμες αντίστοιχα. Ωστόσο, παρά τις θετικές γνώμες, η Ελλάδα δεν αποτελεί χώρα-προορισμό. Ακόμη και αν - στην πρώτη προσπάθεια – δεν καταφέρουν να περάσουν τα σύνορα προς την κεντρική Ευρώπη, μόλις ένα 12,5% των προσφύγων δηλώνει ότι θα επέλεγε να εγκατασταθεί μόνιμα στη χώρα μας [είτε σε κάποια οργανωμένη δομή (8,6%), είτε σε συγγενείς/φίλους που κατοικούν ήδη στην Ελλάδα (3,9%)].
7 στους 10 κρίνουν προβληματική την κατάσταση του χώρου διαμονής τους
Οι περισσότεροι δηλώνουν ότι θα έμεναν προσωρινά σε χώρο υποδοχής ελπίζοντας να ανοίξουν τα σύνορα (54,4%) ενώ υπάρχει και ένα 13,5% που αναφέρει ότι θα αναζητήσει άλλο πέρασμα και ένα 16,8% ότι θα επέστρεφαν στην πατρίδα τους.
Για τους πρόσφυγες, η Ελλάδα είναι χώρα-transit κυρίως εξαιτίας της ευκολίας να περάσει κάποιος τα σύνορα (76,3%) και του χαμηλού κόστους (είναι πιο φθηνά (19,1%). Επίσης ότι οι Έλληνες είναι φιλόξενοι και τους βοηθάνε, οι ελληνικές αρχές δεν είναι τόσο αυστηρές και, ότι , υπάρχει μια φιλική προς τους πρόσφυγες κυβέρνηση. Δεδομένων των συνθηκών, το 40,6% νιώθει καλά από τη μέχρι τώρα παραμονή του στη χώρα μας, μέτρια το 24,5%, ενώ άσχημα αισθάνεται το 26,5%. Σχεδόν, όμως, 7 στους 10 κρίνουν προβληματική την κατάσταση του χώρου που διαμένουν προσωρινά (Πειραιάς, Ελληνικό, Σχιστό, Ελαιώνας). Όλοι ανεξαιρέτως οι θεσμοί/φορείς που εμπλέκονται στη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης στην Ελλάδα κρίνονται θετικά: Το λιμενικό σώμα, η αστυνομία, η κυβέρνηση, οι ΜΚΟ, το σύστημα υγείας και η τοπική αυτοδιοίκηση λαμβάνουν θετικές κρίσεις σε ποσοστά άνω του 60%.
Το βασικό πρόβλημα που συναντούν οι πρόσφυγες στην επαφή τους με τις υπηρεσίες του κράτους είναι η γλώσσα (53,5%). Παρά το γεγονός ότι στο σύνολό τους οι πρόσφυγες δεν επιθυμούν να εγκατασταθούν στην Ελλάδα, υπό ορισμένες συνθήκες, σχεδόν οι 3 στους 10 θα επέλεγαν να μείνουν, αν έβρισκαν δουλειά, γιατί υπάρχει ήδη κοινότητα από τη χώρα τους εδώ ή έχει συγγενείς και επειδή κρίνουν ι καλό το σύστημα κοινωνικής προστασίας της χώρας μας. Το 24,1% - εάν έμενε τελικά στην Ελλάδα - θα επεδίωκε και την επανένωση της οικογένειάς του προσκαλώντας την εδώ. Ο τόπος που θα ήθελαν να εγκατασταθούν είναι η Αθήνα και γύρω απ΄αυτήν ( ποσοστό 49,7 % ), ενώ το 22,4% θα έμενε οπουδήποτε αρκεί να μπορούσε να διασφαλίσει δουλειά, τροφή και στέγη.
"Οι τράπεζες 'τάιζαν' με δάνεια ΜΜΕ και κόμματα, τα κόμματα υποστήριζαν τις τράπεζες και τα ΜΜΕ φροντίζουν για το σύστημα εξουσίας που τα τρέφει", καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ζητεί να ερευνηθούν όλες οι σχετικές δανειακές συμβάσεις ιδίως με τα κανάλια
Την προαναγγελία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής της Βουλής που θα διερευνήσει το τρίγωνο τραπεζών-κομμάτων-ΜΜΕ και τη ροή του χρήματος μεταξύ τους, υλοποίησαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ καταθέτοντας στο κοινοβούλιο σχετική πρόταση η οποία μιλά και για ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες «σε βάρος όσων δανειοδοτήθηκαν και δανειοδότησαν».
Στο κείμενο της πλειοψηφίας που συνυπογράφεται από τους ΑΝΕΛ επισημαίνεται ότι ο άκριτος δανεισμός και συνολικά η ανορθολογική λειτουργία και η συνολική διαχείριση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος αποτελεί έναν από τους λόγους που η ελληνική οικονομία βρέθηκε στη δίνη της κρίσης και της λιτότητας. «Την ώρα που η οικονομία κατέρρεε και το τραπεζικό σύστημα κλονιζόταν, πολιτικά κόμματα συνέχιζαν να δανειοδοτούνται με ανύπαρκτες ή εικοτολογικές εξασφαλίσεις των μελλοντικών κρατικών τους επιχορηγήσεων, που, ως γνωστόν, εξαρτώνται από τα μελλοντικά εκλογικά ποσοστά τους» τονίζουν και επανέλαβαν την αναφορά του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα ότι «τα χρέη της ΝΔ φαίνεται να φτάνουν σήμερα το ποσό των 210 εκ ευρώ, από τα οποία τα 197 εκ αφορούν δάνεια με εξασφάλιση την μελλοντική κρατική χρηματοδότηση, ενώ το ΠΑΣΟΚ υπολογίζεται ότι το 2013 είχε τραπεζικά χρέη ύψους 111 εκ ευρώ.
«Οι τράπεζες ‘’τάιζαν’’ με δάνεια ΜΜΕ και κόμματα, τα κόμματα υποστήριζαν τις τράπεζες με λογής εξυπηρετήσεις και τα ΜΜΕ φρόντιζαν και φροντίζουν για την υποστήριξη του συστήματος εξουσίας που τα τρέφει» αναφέρουν οι βουλευτές της συμπολίτευσης επαναλαμβάνοντας τη σχετική αναφορά του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Χαρακτηρίζουν μάλιστα επιτακτική την ανάγκη να διερευνηθούν εξαντλητικά οι δανειακές συμβάσεις που συνήψαν οι Τράπεζες με τα πολιτικά κόμματα, αλλά και με τα ΜΜΕ και ειδικά τους τηλεοπτικούς σταθμούς. «Ο λαός περιμένει συγκεκριμένες απαντήσεις. Περιμένει να μάθει ποιοι ευθύνονται για τον φαύλο κύκλο» τονίζουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Επισημαίνουν, μάλιστα, ότι πρέπει να διερευνηθεί: α) το περιεχόμενο των δανειακών συμβάσεων, το ύψος, οι όροι και το σκοπό δανειοδότησης ή αναχρηματοδότησης παλαιοτέρων δανείων, β) η εκτίμηση της πιστοληπτικής ικανότητας των δανειοληπτών σε σχέση με τους κανονισμούς πιστοδοτήσεων των πιστωτικών ιδρυμάτων, γ) οι εμπράγματες εξασφαλίσεις και άλλες εγγυήσεις για τις εν λόγω δανειοδοτήσεις, δ) το σημερινό ύψος των δανείων αυτών, καθώς και τη σημερινή πορεία εξυπηρέτησής τους.
Υπενθυμίζεται ότι για την έγκριση της πρότασης σύστασης εξεταστικής επιτροπής απαιτείται απλή πλειοψηφία (τουλάχιστον 120 βουλευτών) στο πλαίσιο ονομαστικής ψηφοφορίας που θα διεξαχθεί στην Ολομέλεια της Βουλής.
Στο κουζινάκι της τσατσάς: Δύο ηλικιωμένες κυρίες «υπάλληλοι ιερόδουλων»
εξομολογούνται
Ραντεβού στα σπίτια με τα «κόκκινα φανάρια». Δυο ηλικιωμένες κυρίες
«υπάλληλοι ιερόδουλων» στο Μεταξουργείο και στη Φυλής, εξομολογούνται στο μικρό
κουζινάκι του οίκου ανοχής. Αλεξάνδρα
Τζαβέλλα
Από το κουζινάκι, ακούγεται το τρίξιμο, δύο φορές. Άλλος ένας πελάτης
μπήκε στο παλιό «σπίτι» στο Μεταξουργείο. Στις 17:30 άνοιξε τη λευκή πόρτα
αλουμινίου στην είσοδο και στο κλείσιμο στρίμωξε το σφουγγαράκι για τα πιάτα που
είναι δεμένο με κορδόνι στο πόμολο. Πατέντα, για να μένει μισάνοιχτη η πόρτα
χωρίς να χτυπάει από τον αέρα. Η κυρία Ελένη δεν ταράχτηκε. «Έτσι που λες κούκλα μου. Τόσες περικοπές
που κάνανε στη σύνταξη, συμφέρει να δουλεύω. Και να βγω, τί θα κάνω; Θα κάθομαι
να κλαίω όλη μέρα τους λογαριασμούς; Έρχομαι εδώ και ξεχνιέμαι» λέει και βάζει
μια φωνή στο διπλανό δωμάτιο. «Για έλα λίγο». Σε δευτερόλεπτα, διασχίζει το
στενό διάδρομο, το αντικείμενο του πόθου. «Για δες την κοπέλα. Αυτή είναι. Τη
θέλεις;» ακούγεται η κυρία Ελένη. Δεν επιμένει. Σαν τις πωλήτριες, που είναι
τόσο σίγουρες ότι θα αγοράσεις το προϊόν τους, χωρίς να κάνουν καμία προσπάθεια.
Αυτή τη φορά έπεσε έξω. Η νεαρή -γύρω στα 25- καλλίγραμμη κοπέλα, βουλγαρικής
καταγωγής, επέστρεψε στο δωμάτιο της, κάπως εκνευρισμένη αν κρίνω από το χτύπημα
στα τακούνια της. Από πίσω της, σέρνονταν οι παντόφλες της κ. Ελένης. Ο καφές
μου, πάνω στο γκαζάκι, είχε αρχίσει να ξεχειλίζει. «Απαπα! Στο τσακ τον πρόλαβα» λέει μπαίνοντας στην κουζίνα. «Τι έγινε δεν
την ήθελε;» ρωτάω. "Δεν του άρεσε" λέει ισιώνοντας το φλοράλ κάλυμμα στο
ντιβάνι. «Ωχού!» αναφωνεί καθώς κάθεται και τρίβει τα μπούτια της πάνω από τη
μαύρη φούστα. Η κυρία Ελένη, είναι γιαγιά, 75 ετών. «Από ανήλικη στη δουλειά»
μου είπε. «Ξεκίνησα με γόβα. Τώρα πέρασα στην παντόφλα» διευκρινίζει. «Ξεκίνησα
στα 17. Όχι από δω. Από αλλού. Εδώ ήρθα πριν από 15 χρόνια.». Στα 30 της άλλαξε
πόστο. «Όποια θέλει να σταματήσει να το κάνει, σταματάει. Μιλάμε για δω, για τα
νόμιμα μπουρδέλα. Τι λες να τις υποχρεώνουμε; Ξέρεις πόσες περιμένουν; Λίστα
αναμονής έχω, να σου βγάλω από το συρτάρι.». Στα 20 της, ήταν όπως λέει «φιρμάτη. Είχα αυτό που λένε σήμερα φαν κλαμπ.
Είχαν μάθει από στόμα σε στόμα ότι με την Ελένη βλέπεις αστράκια». «Τί τους
κάνατε;» τη ρωτάω. Παύση. Χαμογελάει με νόημα. Φοράει μασέλα, μόνο στη «βιτρίνα»
της οδοντοστοιχίας της. Έχει γαλάζια μάτια, μεγάλα σαν αμύγδαλα. Γύρω τους σαν
μαχαιριές, οι βαθιές ρυτίδες της. Στα νιάτα της πρέπει να ήταν κούκλα. «Όχι τί.
Πώς τους τα έκανα να ρωτάς» μου λέει. «Με αγάπη» συμπληρώνει ψιθυριστά.
Ισχυρίζεται ότι δεκαετία του 50 και του 60, «είχαμε πολλούς πρωτοκλασάτους, όχι
σαν και τώρα. Τώρα έχουμε την πλέμπα -και τότε βεβαίως είχαμε τον ατημέλητο, τον
φτωχό, τον παρατρεχάμενο, δεν ήταν αυτοί όμως ο κανόνας. Τί να θυμηθώ... Είχαμε
ουρές τους ναυταίους. Κάτι παλικάρια δίμετρα. Εμείς ήμασταν. Δεν υπήρχαν άλλες.
Εμείς στα "σπίτια" εννοώ. Ήταν και δύσκολες οι γυναίκες της εποχής και καιγόταν
ο άντρας κι ερχόταν ξεφουντωμένος. Τώρα, όποια θέλουν την έχουν από το πρώτο,
άντε από το δεύτερο βράδυ. Παίζει κι αυτό το ρόλο του...». Της ζητάω να μου πει ιστορίες από την εποχή των κόκκινων φαναριών. «Τότε
σου αναγνώριζαν ότι κάνεις λειτούργημα» λέει. «Ερχόταν ο πατέρας, σου έφερνε το
γιο του, σου κλεινε το μάτι, του βαζε δέκα δραχμές στην κωλότσεπη, σου δινε και
σένα πέντε χαρτζιλίκι και ήξερες πως έχεις ευθύνη. Ήταν σαν την πρώτη μέρα στο
σχολείο. Εκλεινε η πόρτα κι αρχίζαμε την άλφα βήτα. Κι ερχόταν ο γονιός να το
πάρει, μετά από μια ώρα. Υπήρχε μια σχέση εμπιστοσύνης, χωρίς πολλά λόγια.»
Σήμερα, συνεχίζει η ίδια, «σχολιαρόπαιδα δεν έρχονται πια. Ποιος θα αφήσει το
παιδί του εδώ; Μόνα τους, τα βλέπω καμιά φορά, κοιτάζουν με περιέργεια.
Δεκαπεντάρικα και δεκαεφτάρικα, γυρίζουν από το σχολείο, σταματάνε και
κοιτάζουν. Μια φορά, έβαλε ένα το κεφάλι μέσα από την πόρτα, φυσικά εγώ τον είδα
από την κάμερα που έχω εκεί, "τί κοιτάς βρε μούργο;" του λέω. Μέχρι που να
σηκωθώ, είχε φύγει τρέχοντας. Λες και θα του τα κοβα. Αχ και να ξερες, είπα μέσα
μου, πόσους έχω στείλει στον παράδεισο.» Οι πελάτες έχουν μαζευτεί στο σαλονάκι. Είναι νέοι, μάλλον Έλληνες. Εδώ
δέχονται και ξένους. «Παλικάρια δεν είναι κι αυτά; Αν δω πως δεν είναι καθαρά,
τα στέλνω να μπανιαριστούν. Δε το δίνω το κορίτσι έτσι». Ο ένας από τους πέντε
είναι γραβατωμένος. Τους βλέπω από την οθόνη που υπάρχει στην κουζίνα, ενώ
περιμένουν στον προθάλαμο. Αυτή η οθόνη και η μικρή τηλεόραση, μάταια προσπαθούν
να εκσυγχρονίσουν το κουζινάκι. Ένα μαγνητάκι με τη μορφή της Παναγίας στο
ψυγείο, μια πλαστική πιατοθήκη, με ένα ταλαιπωρημένο πυρέξ στον νεροχύτη κι ένας
παμπάλαιος φούρνος από κάτω, πλέον vintage κομμάτι που θα τον αγόραζαν με χαρά
χιπστερς για το σπίτι τους. «Περάστε καλά. Πάρε το χρόνο σου αγόρι μου» λέει σε έναν εύσωμο κύριο,
γύρω στα 50 κι εκείνος μπαίνει στο δωμάτιο. Από πίσω ακολουθεί το ημίγυμνο
κορίτσι, κρατώντας 10 ευρώ. «Θες κάτι άλλο κοριτσάκι;» μου λέει η κ. Ελένη. «Από
τι ώρα είστε εδώ;» ρωτάω. «Από τις 7.30 το πρωί. Έρχομαι να καθαρίσω, να στρώσω,
για τους πρωινούς. Το κλείνουμε για δυο ωρίτσες. Στις 9, τ' ανοίγω. Θα βάλω να
φτιάξω τον καφέ, θα δω τον Παπαδάκη, θα βάλω στο ραδιόφωνο τον Χατζηνικολάου, να
ακούσω τί γράφετε εσείς οι δημοσιογράφοι. Στο μεταξύ έρχεται και κανάς πελάτης.
Θα κάνω φαγητό, θα χουν ξεκινήσει και οι ειδήσεις για να αρχίσω τα βρισίδια. Τί
άλλο να σου πω; Ενδιάμεσα θα πατήσω και κανά σφουγγάρισμα». Στο σπίτι την
περιμένει κάθε απόγευμα ο 8χρονος εγγονός της. «Ξέρει αυτό που πρέπει να ξέρει:
ότι η γιαγιά δουλεύει υπάλληλος σε σπίτια. Καθαρίστρια.». Νωρίτερα στην Φυλής, η κ. Αννα, μου διηγείται πως αποκάλυψε στην κόρη
της, όταν έγινε 14 ετών, ότι εργάζεται σε οίκο ανοχής. «Αφού χάσαμε τον μπαμπά
σου, της είπα, κάτι έπρεπε να κάνω να σε μεγαλώσω. Μπήκα με ξανθά και βγήκα με
άσπρα» λέει τραβώντας μια τούφα από τα μαλλιά της. «Μεγάλωσα όμως μια κοπέλα.
Μια κόρη που τη σπούδασα, την πάντρεψα και έχω και δύο εγγονάκια». Όταν σπρώξαμε τη γαλάζια πόρτα με την καρδιά, η κ. Άννα, έκανε επίδειξη σε
πέντε πελάτες, την ψιλόλιγνη, ξανθιά κοπέλα που φορούσε όλα κι όλα, λίγα στρας
στα επίμαχα σημεία και ένα ασημένιο στέμμα στο κεφάλι. Στο γυμνό της σώμα
γυρόφερναν φωτορυθμικά. «Greek only» είπε με ύφος αυστηρό η κ. Άννα σε έναν
νεαρό μετανάστη μόλις εκείνος εμφανίστηκε στην είσοδο. Δεν βάζω ξένους. «Δε
γουστάρω» συνέχισε, απαντώντας στο βλέμμα απορίας μου. «Αν είχαν γούστο θα κάναν μπουρδελότσαρκα μωρέ;» γύρισε και μου είπε καθώς
έφευγαν οι πελάτες. Το ενδεχόμενο να την ακούσουν δε φαινόταν να την απασχολεί.
Φωνή τραχιά, σαν να έχει καπνίσει τρία πακέτα άφιλτρα, βλέμμα αποφασιστικό,
φαινεται «μπαρουτοκαπνισμένη». «Ηρθα κοριτσάκι 16 χρονών από την πατρίδα μου, τη
Λαμία» λέει. Σήμερα είναι 79 ετών. «Ολες νόμιμες τις έχω. Κι όλες με τις
εξετάσεις τους ανά 15ήμερο» τονίζει. «Είχε επηρεάσει τον τζίρο σας η ιστορία με
το AIDS;». «Αυτός ο χώρος δεν επηρεάζεται από αυτά. Η κρίση είναι που μας
ξέσκισε.». «Το σπίτι είναι δικό σας;» ρωτάω. «Ναι απ' την πόρτα κι όξω» απαντάει
γελώντας. "Εγώ είμαι υπηρετικόν προσωπικόν κοριτσάκι μου. Εγώ δεν εχω σπίτι,
μάνα μου, να μείνω. Θα χω μπουρδέλο;». Μια ηλεκτρική σόμπα είχε μετατρέψει την
κουζίνα σε φούρνο. Στο τραπέζι, ένα ταψί με μπιφτέκια και πατάτες. Δίπλα της το
ημίγυμνο κορίτσι. «Η απόσταση από εκεί ως εδώ είναι μεγάλη. Αλλά και μικρή
ταυτόχρονα» είπε κοιτάζοντάς την κοπέλα που διαπληκτιζόταν με κάποιον στο
τηλέφωνο, σε μια γλώσσα του ανατολικού μπλοκ. Τη ρωτάω αν της αρέσει η δουλειά της. «Όχι. Κι όποιον και να ρωτήσεις και
σου πει ναι, ψέμματα θα σου πει». «Πόσα βγάζετε;» συνεχίζω. «Τόσα όσα. Λίγα. Από
το πρωί ως το βράδυ όμως, ακούω στις τηλεοράσεις εκατομμύρια και εκατομμύρια.
Κρίση σου λέει κι ακούς την άλλη κι έχει σαλέ, μαλέ, χαλέ. Κοριτσάκι μου άκου να
δεις. Δεν έχει λεφτά ο κόσμος. Ρώτα κι εμάς. Φεύγοντας το βράδυ, βλέπω κόσμο να
τρώει από τα σκουπίδια. Περισσεύουν λεφτά για μας νομίζεις; Αυτά κοριτσάκι μου.
Ώρα να φύγετε τώρα.». Λίγο πριν φύγω, ρώτησα την κυρία Άννα: «Με τις κοπέλες
δένεστε;». «Όχι βέβαια» ήταν η απάντηση. "Γιατί δένονται αυτές με εμάς;» http://www.queen.gr
Της Ρικέτας Ταρφών – Ζακάρ http://www.jct.gr η Στέλλα Χασκίλ και η Ρόζα Εσκενάζη. Οι πιο ελεύθερες γυναίκες που γνώρισε
η σύγχρονη Ελλάδα, τα τραγούδια των οποίων, έγιναν θεμέλιο της ελεύθερης λαϊκής
έκφρασης. Σε κάθε τραγούδι κι ένα κομμάτι από την ψυχή τους μοιρασμένο όσο πιο
δίκαια μπορούσε να γίνει, μίλησε στην καρδιά των ανδρών και των γυναικών από τις
καπνεργατικές εξεγέρσεις του 1914 ή του 1936 ως τις φυλακές και τις εξορίες του
εμφυλίου. Μαζί με τις άλλες ρεμπέτισσες στάθηκαν όρθιες και σταδιοδρόμησαν σ’
ένα εύθραυστο και καθόλου «καθώς πρέπει» επάγγελμα, υπηρέτησαν με έμπνευση και
πίστη, με ερωτισμό και συγκίνηση το «κέντρο πρώτων βοηθειών» της ψυχής που
υπήρξε πάντα το λαϊκό τραγούδι. Και μέσα από τη δύναμη της ερμηνείας και τη
λάμψη της παρουσίας τους επηρέασαν με πλάγιο αλλά καθοριστικό τρόπο τις
αντιλήψεις ενός ολόκληρου πολιτισμού, για τη συναισθηματική και ηθική θέση της
γυναίκας στην κοινωνία, για τη βαθύτερη φύση, τον ψυχισμό της, για τις ανάγκες
έκφρασης και εκπροσώπησης της, για τη μητρότητα και τον ερωτικό της
σπαραγμό. Το Χαρικλάκι, η Λιλή η σκανδαλιάρα, η Δημητρούλα, η γκαρσόνα δείχνουν
κορίτσια ιδιαίτερα ελεύθερα για τα ήθη της εποχής του 1930. Η Στέλλα Χασκίλ,
εβραϊκής καταγωγής, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1918. Ήταν γνωστή ως
«Σαλονικιά». Πατέρας της ο Χαΐμ Γαέγο και μητέρα της η Πέρλα Καμχή, σύζυγος του
Ιάκωβου Γιεχασκέλ. Η Στέλλα άδικα παραγνωρισμένη και σχεδόν ξεχασμένη σήμερα,
υπήρξε αναμφίβολα από τις πιο χαρακτηριστικές φωνές του ρεμπέτικου και λαϊκού
τραγουδιού. Η φωνή της είχε πράγματι κάτι το ιδιαίτερο που την έκανε να
ξεχωρίζει από τις άλλες σύγχρονες ρεμπέτισσες. Ο τρόπος ερμηνείας της απλός και
απέριττος χωρίς περίσσιες καλκάντζες αλλά ταυτόχρονα ειλικρινής και ζεστός κατά
ομολογία αρκετών μουσικών ερευνητών και συναδέλφων της, χωρίς να επιδιώξει
ιδιαίτερα την αυτοπροβολή της υπήρξε πάντα σεμνή και προσγειωμένη σαν άνθρωπος
και σαν καλλιτέχνης. Η βελούδινη φωνή της αποτυπώθηκε σε 135 τραγούδια. Δεν
είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι ηχογράφησε σε πρώτη εκτέλεση τραγούδια της
εμφυλιακής και μετεμφυλιακής περιόδου με αλληγορική στιχουργική και
παραπλανητικούς στίχους και η φωνή της τα επέβαλε παρά την αυστηρή λογοκρισία.
Το «Κάποια μάνα στενάζει» και το «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι» έγιναν ύμνοι των
εξόριστων και των κυνηγημένων. Η σημαντική αυτή γυναίκα έφυγε πολύ νωρίς από τη
ζωή χτυπημένη από τον καρκίνο στις 28 Φεβρουαρίου 1954 σε ηλικία μόλις 36
ετών. Η Ρόζα Εσκενάζι, η φημισμένη Ελληνίδα ντίβα ήταν σεφαραδίτισα Εβραία.
Λεγόταν Σάρα και ήρθε από την Κωνσταντινούπολη με τον πατέρα της Αβραάμ, τη
μητέρα, την αδερφή και τους αδερφούς της Σάμη και Νισίμ. Το απεριόριστο,
τεράστιο ταλέντο της, της έδωσε μια πολύχρονη καριέρα από τις σημαντικότερες.
Τραγουδούσε Ελληνικά, Τουρκικά, Αραβικά, Ιταλικά, Εβραϊκά, Αρμένικα και
Ισπανοεβραϊκά. Ερμήνευσε όλη τη γκάμα του ελληνικού τραγουδιού από το δημοτικό
μέχρι το ελαφρό. Η καριέρα της σηματοδοτείται από την ακμή του ρεμπέτικου, του
οποίου υπήρξε η βασική γυναικεία φωνή. ’ψογη ερμηνεύτρια, με ύφος, τεχνική και
πάθος υπήρξε σημείο αναφοράς και πρότυπο όλων των μετέπειτα
τραγουδιστριών. Τραγική σύμπτωση, το ρεμπέτικο του τεκέ, που τόσο ιδανικά
υπηρέτησε, έμελλε να σβήσει με αφορμή ένα δικό της τραγούδι. Το «πρέζα όταν
πιείς» στάθηκε αφορμή για την επιβολή της Λογοκρισίας του Μεταξά που άνοιξε το
δρόμο στη σχολή Τσιτσάνη, θέτοντας στο περιθώριο τους ρεμπέτες του Μεσοπολέμου.
Η Ρόζα είχε ένα εστιατόριο στην οδό Σατοβριάνδου στην Αθήνα. Κατά τη Γερμανική
Κατοχή ήταν φημισμένη γιατη γενναιόδωρη βοήθεια που έδινε στους ανθρώπους αυτά
τα δύσκολα χρόνια. Ρίσκαρε τη ζωή της καθώς βοηθούσε τους άλλους. Η ίδια
εκπροσωπούσε οτιδήποτε κατεδίωκε το ναζιστικό καθεστώς: ήταν μια επιτυχημένη
Εβραία καλλιτέχνιδα και επιχειρηματίας. Η υψηλότερα αμοιβόμενη καλλιτέχνιδα της
εποχής της, ηχογράφησε πάνω από 500 τραγούδια στη δεκαετία του 1930. Μετά την αναβίωση της ρεμπέτικης μουσικής στη δεκαετία του 70 η νέα γενιά
ασχολήθηκε πάλι με τη Ρόζα. Παρόλο που ήταν πια 75 ή 85 χρονών, τραγουδούσε
ζωντανά και χόρευε, εμφανιζόταν και στην τηλεόραση. Σε συνέντευξη το 1972 είπε
ότι είχε τρία εγγόνια από το μοναδικό της γιο, άρα υπάρχουν συγγενείς της και
σήμερα. Πέθανε στις 2 Δεκεμβρίου 1980, θάφτηκε κοντά στον Ισθμό της Κορίνθου. Η
Ρόζα είχε μια γλυκιά σοπράνο φωνή με εξαιρετική έκταση, δύναμη και έλεγχο. Η
δηκτική της φωνή είχε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ποιότητα. Η τρωτότητα στη φωνή
της επικοινωνεί άμεσα με τον ακροατή μέσω της ερμηνείας των στίχων,
χαρακτηριστικό που είχαν επίσης οι Edith Piaf και Billie Holiday. Μέσα από τις
ηχογραφήσεις της, το μοναδικό ξεχωριστό κληροδότημα της Ρόζας εκτιμάται από τις
επόμενες γενιές και εξακολουθεί να ζει. Οι Ρεμπέτισσες είναι φαινόμενο κοινωνικό και μουσικό ανυπολόγιστης αξίας.
Το έργο τους αποδεικνύεται κλασσικό. Γι’αυτές ενδιαφέρονται και ασχολούνται με
κέφι νέοι άνθρωποι, σημαντικό παράδειγμα οι μαθητές του Μουσικού Σχολείου
Καλαμάτας με το βιβλίο τους «Εμείςοι ρεμπέτισσες». Αυτή η εκδήλωση της επιτροπής
μας είχε για το κοινό μια έκπληξη. Η δεκαεφτάχρονη Στελίνα Ζακάρ, μέλος της
Εβραϊκής Νεολαίας Θεσσαλονίκης, βρήκε ανέκδοτα στοιχεία, φωτογραφίες και βίντεο
για τις μεγάλες Εβραίες ρεμπέτισσες και τα παρουσίασε η ίδια. Η συμμετοχή αυτή
είναι επιτυχία και ευχόμαστε να φέρει και άλλους κοντά μας. http://www.24grammata.com/ Πίσω στα
παλιά
" Στην Κυψέλη, ημιυπόγεια γκαρσονιέρα 20 τ.μ. με αυλή έχει αρχική τιμή 3.000 ευρώ, δηλαδή προσφέρεται αντί 150 ευρώ/τ.μ." Αγγελία επί των ημερών μας.....δεν νομίζω ότι χρειάζεται σχολιασμός... Στις πολυκατοικίες της Κυψέλης υπάρχουν πολλά υπόγεια ή καλύτερα ημιϋπόγεια διαμερίσματα. Είναι πολλών δεκαετιών αυτές οι πολυκατοικίες.... τότε έτσι χτιζόντουσαν λόγω της περίφημης αστυφιλίας. Πουλούσαν το χωράφι στο χωριό και ερχόντουσαν στην Αθήνα και αγοράζανε ένα διαμερισματάκι ανάλογα με το βαλάντιό τους. Πάντα περιποιημένα αυτά τα ημιϋπόγεια με κεντητές κουρτίνες και κανένα γλαστράκι στο παράθυρο και έβλεπες τον διαβάτη μέχρι το γόνατο. Έμεναν και θυρωροί σε αυτά.... Αργότερα κάποια από αυτά τα ημιϋπόγεια που είχαν δική τους ανεξάρτητη είσοδο από τον δρόμο έβαλαν κόκκινο φωτάκι.....περισσότερα λεφτά αλλά αν ήθελαν να τα νοικιάσουν και πάλι για κατοικίες έπρεπε να περάσουν κάποια χρόνια και να είναι κλειστά. Με την οικονομική κρίση γνωστοί καλλιτέχνες ηθοποιοί...τραγουδιστές μεγάλοι σε ηλικία και χωρίς να έχουν φροντίσει να κάνουν το κουμάντο τους για τα στερνά βρέθηκαν σε παλιά υπόγεια της Κυψέλης και όχι μόνον. Φτηνό ενοίκιο.... Είδα κάποτε από ένα πολύ παλιό σπίτι στην Πλάκα από το υπόγειο να βγαίνει ένας γνωστός καλλιτέχνης με χρόνια στην πλάτη και φανερά ταλαιπωρημένος. Το υπόγειο αυτό κάποτε πρέπει να ήταν η αποθήκη του σπιτιού... Πλησίασα κοντά και διάβασα στο κουδούνι το όνομα του καλλιτέχνη. Στενοχωρήθηκα και συνέχισα την βόλτα μου....δεν τον σταμάτησα να τον χαιρετήσω γιατί ήμουν σίγουρος ότι δεν θα του άρεσε. Κάποτε η μοναξιά είναι και φάρμακο. Πίσω στα παλιά
Το αίσχος έχει ονοματεπώνυμο και είναι διορισμένο στο Ελληνικό Δημόσιο. Ονομάζεται Γιαν Φαμπρ και... προτιμήθηκε από τον εχθρό της αριστείας και υπουργό Πολιτισμού Αριστείδη Μπαλτά για να διευθύνει τον ιστορικό θεσμό του «Ελληνικού Φεστιβάλ», που διαχειρίζεται, μεταξύ άλλων, το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου και το Ηρώδειο.
Ο Φαμπρ μετονόμασε το «Ελληνικό Φεστιβάλ» σε Διεθνές Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, αφαιρώντας τη λέξη «Ελληνικό» από τον τίτλο - για προφανείς λόγους... Οπως έχει αποκαλύψει η «κυριακάτικη δημοκρατία» (21/02/2016), ο Φαμπρ έχει εγγράψει στο μητρώο του μια σαδιστική ενέργεια απερίγραπτης βαρβαρότητας: Το 2012 συνεργάτες του, ως «ατραξιόν» ενός θεατρικού που ανέβαζε ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, πετούσαν γάτες ψηλά στον αέρα, ώστε οι θεατές του έργου να ακούν τις φωνές των βασανισμένων τετραπόδων!* Αυτό είχε προκαλέσει σάλο στο Βέλγιο και ο Φαμπρ, που είχε τρομάξει από τις αντιδράσεις των φυσιολογικών συμπολιτών του, ετέθη υπό αστυνομική προστασία.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Φαμπρ, προκαλώντας ξεδιάντροπα το δημόσιο αίσθημα, αφενός δήλωσε ότι δεν γνωρίζει τα της χώρας μας, γελοιοποιώντας τον υπουργό που τον «έχρισε» επικεφαλής του σημαντικότερου ελληνικού καλλιτεχνικού θεσμού, και αφετέρου υποσχέθηκε να κάνει το φεστιβάλ μας κάτι σαν τους «Κόκκινους Διαβόλους», την ποδοσφαιρική Εθνική ομάδα του Βελγίου, η οποία είναι «πολυπολιτισμική», λέγοντας ότι την πρώτη χρονιά το φεστιβάλ μας θα αφιερωθεί στο... Βέλγιο, προβάλλοντας έργα Βέλγων καλλιτεχνών αλλά και δικά του!
Η πραγματικότητα, που αρέσκεται στο να διασύρει απόψεις τύπου Φαμπρ, απέδειξε πόσο «λειτουργικές» και «βιώσιμες» είναι οι ιδεοληψίες περί πολυπολιτισμού με το τελευταίο αιματηρό τρομοκρατικό χτύπημα των ισλαμιστών στις Βρυξέλλες.
Και, από την άλλη, κάποιος πρέπει να πει σε αυτόν τον κύριο ότι ο ελληνικός πολιτισμός δεν θα... αναδειχθεί υποβιβαζόμενος σε απομίμηση της ποδοσφαιρικής εθνικής ομάδας μιας μικρής χώρας. Και δεν βρέθηκε μια πολιτική δύναμη να καυτηριάσει τούτες τις αθλιότητες!
Tρεις αγαπημένοι φίλοι , σε μια αναμνηστική φωτογραφία στη δεκαετία του '60 , από αριστερά η ταπεινοτητά μου , ο αείμνηστος πρωτοξάδελφός μου Κώστας Γ.Κάρλος που έφυγε πάρα πολύ ..νωρίς απ' τη ζωή και ο παλιόφιλος Ανδρεας Τημπέλης ...
Καλημέρα αδέρφια Λιδορικιώτες .. Καλημέρα σστους φίλους του χωριού μας και της εφημερίδας μας ΠΕΜΠΤΗ ΣΗΜΕΡΑ 31 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016
Οι βασιλείς της Ισπανίας Φερδινάνδος και Ισαβέλλα εκδίδουν το διάταγμα της Αλάμπρας, με το οποίο διατάσσονται οι 150.000 Εβραίοι που ζουν στη χώρα, είτε να μεταστραφούν στο Χριστιανισμό, είτε να εγκαταλείψουν την Ισπανία.
1821
Ο Αθανάσιος Διάκος υψώνει τη σημαία της Επανάστασης στη Λιβαδειά.
1833
Ο τούρκος φρούραρχος των Αθηνών Οσμάν Εφέντης παραδίδει την Ακρόπολη στον Βαυαρό ταγματάρχη Πάλιγκαν και στον υπολοχαγό Χριστόφορο Νέζερ. Οι Οθωμανοί αποχωρούν οριστικά από την Αθήνα.
1946
Στην Ελλάδα διεξάγονται οι πρώτες μεταπολεμικές εκλογές, από τις οποίες απέχει το ΚΚΕ. Το Λαϊκό Κόμμα κερδίζει 250 έδρες, ενώ η χώρα μπαίνει σε τροχιά εμφυλίου πολέμου.
1970
Οκτώ μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης «Γιαπωνέζικος Κόκκινος Στρατός» καταλαμβάνουν αεροπλάνο των Ιαπωνικών Αερογραμμών με 129 επιβάτες, κραδαίνοντας σπαθιά σαμουράι και μία χειροβομβίδα. Θα τους ελευθερώσουν λίγες ώρες αργότερα.
1982
Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου βραβεύεται με Όσκαργια τη μουσική της αγγλικής ταινίας «Δρόμοι της Φωτιάς».
Ρενέ Ντεκάρτ, γνωστότερος στην Ελλάδα ως Καρτέσιος, γάλλος φιλόσοφος και μαθηματικός. Έμεινε στην ιστορία και για τη ρήση του «σκέφτομαι, άρα υπάρχω». (Θαν. 11/2/1650)
Γιόζεφ Χάιντν, αυστριακός συνθέτης, που συνόψισε στο έργο του την Κλασσική Περίοδο της Δυτικής Μουσικής και ανέδειξε τη μουσική φόρμα της σονάτας. («Η Δημιουργία», «Συμφωνία αρ. 94») (Θαν. 31/5/1809)
1914
Οκτάβιο Παζ, μεξικανός διπλωμάτης και συγγραφέας, βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1990. («Ο λαβύρινθος της μοναξιάς») (Θαν. 19/4/1998)
Εμίλ Άντολφ φον Μπέρινγκ, γερμανός γιατρός, ο πρώτος επιστήμονας που βραβεύτηκε με το Νόμπελ Ιατρικής και Φυσιολογίας, το 1901, για το έργο του που αφορούσε τη χρήση του ορού ως θεραπευτικού μέσου και ειδικότερα για τη χρήση του στη θεραπεία της διφθερίτιδας. (Γεν. 15/3/1854)
1980
Τζέσε Όουενς, αμερικανός μαύρος αθλητής του στίβου, που κέρδισε 4 χρυσά μετάλλια στουςΟλυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου και ανέτρεψε στην πράξη τις θεωρίες του Αδόλφου Χίτλερ περί άρειας φυλής. (Γεν. 12/9/1913)
Οι εθνικές εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946 ήταν οι πρώτες εκλογές στη χώρα μας, μετά το 1936. Είχαν μεσολαβήσει η δικτατορία Μεταξά, το έπος του '40, η Κατοχή, η Αντίσταση, η Απελευθέρωση, τα Δεκεμβριανά και η Συμφωνία της Βάρκιζας. Αποδείχτηκαν μοιραίες, επειδή η έλλειψη συνεννόησης των πολιτικών δυνάμεων σηματοδότησε την έναρξη του εμφυλίου πολέμου, οι επιπτώσεις του οποίου ταλαιπώρησαν τη χώρα για τα επόμενα τριάντα χρόνια.
Στις αρχές του 1946 την Ελλάδα κυβερνά ο κεντρώος Θεμιστοκλής Σοφούλης. Με την προτροπή των Άγγλων προκηρύσσει εκλογές για τις 31 Μαρτίου. Τα ΕΑΜικά κόμματα, με επικεφαλής το ΚΚΕ και οι αριστεροί φιλελεύθεροι υπό τον Γεώργιο Καφαντάρη αντιδρούν. Ζητούν δίμηνη αναβολή και εγγυήσεις, επειδή θεωρούν τις εκλογές σημαδεμένες υπέρ της δεξιάς, η οποία είχε εξαπολύσει ένα κύμα «λευκής τρομοκρατίας» στη χώρα, μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας και τον αφοπλισμό του ΕΑΜ. Στο στόχαστρο των ακροδεξιών ομάδων ήταν όχι μόνο οι αριστεροί πολίτες, αλλά και οι κεντρώοι αντιμοναρχικοί.
Δεν εισακούονται και τελικά το ΚΚΕ, που φλερτάρει με την ένοπλη κατάληψη της εξουσίας, και η κεντροαριστερά θα ανακοινώσουν αποχή από τις εκλογές. Στις εκλογές θα λάβουν μέρος μόνο δεξιοί και κεντρώοι πολιτικοί σχηματισμοί. Οι παλιοί αντίπαλοι της προπολεμικής περιόδου είναι παρόντες, αλλά κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Το φιλομοναρχικό Λαϊκό Κόμμα, συμπαγές και ενωμένο, αποτελεί τον άξονα της δεξιάς συμμαχίας «Ηνωμένη Παράταξις Εθνικοφρόνων», ενώ το Κόμμα των Φιλελευθέρων, που ίδρυσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, είναι διασπασμένο σε έξι τμήματα (Κόμμα Εθνικών Φιλελευθέρων, Μεταρρυθμιστικόν Κόμμα, Κόμμα Βενιζελικών Φιλευθέρων, Δημοκρατικόν Σοσιαλιστικόν Κόμμα, Κόμμα των Φιλελευθέρων και οι Φιλελεύθεροι του Καφαντάρη που απέχουν).
Το πρωί της 31ης Μαρτίου οι ψηφοφόροι πηγαίνουν στις κάλπες με το άγγελμα ότι τα ξημερώματα κομμουνιστές αντάρτες υπό τον Καπετάν Μπαρούτα επιτέθηκαν στο Σταθμό Χωροφυλακής Λιτοχώρου, με διαταγή του ηγέτη του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη. Κατά τη συμπλοκή σκοτώθηκαν 9 χωροφύλακες και 2 στρατιώτες, που συμμετείχαν στη φρουρά των εκλογικών τμημάτων. Η επίθεση αυτή θεωρείται από πολλούς ως το προοίμιο του Εμφυλίου Πολέμου.
Οι εκλογές θα γίνουν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, με αναλογικό εκλογικό σύστημα και θα τις κερδίσει η δεξιά και βασιλόφρων «Ηνωμένη Παράταξις Εθνικοφρόνων» με το 55,12% των ψήφων. Οι δύο κεντρώοι σχηματισμού, «Εθνική Πολιτική Ένωσις» και «Κόμμα των Φιλελευθέρων», θα συγκεντρώσουν το 34,67% των ψήφων. Όσον αφορά στο ποσοστό της αποχής, που πρέπει να θεωρείται «πολιτική», οι απόψεις διίστανται, επειδή δεν ανακοινώθηκε ο αριθμός των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων: Το ΚΚΕ την ανεβάζει στο 50%, οι διεθνείς παρατηρητές την κατεβάζουν στο 9,3%. Η αλήθεια πρέπει να βρίσκεται κάπου στη μέση. Νεώτερες έρευνες την υπολογίζουν γύρω στο 20-25%. Πολύ αργότερα, το ΚΚΕ θα κάνει την αυτοκριτική του και θα θεωρήσει μεγάλο πολιτικό λάθος την αποχή (Καθαίρεση Ζαχαριάδη το 1956, 8ο Συνέδριο του 1961).
Η Βουλή που προέκυψε από τις εκλογές είχε 354 μέλη. Στήριξε δέκα κεντροδεξιές κυβερνήσεις και πέντε πρωθυπουργούς (Παναγιώτης Πουλίτσας, Κωνσταντίνος Τσαλδάρης, Δημήτριος Μάξιμος, Θεμιστοκλής Σοφούλης και Αλέξανδρος Διομήδης) μέχρι το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου. Τον Ιανουάριο του 1950 θα διαλυθεί και θα προκηρυχθούν εκλογές για τις 5 Μαρτίου.
Στις εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946 εξελέγησαν ως βουλευτές πολιτικοί που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στις κατοπινές εξελίξεις κι έφθασαν μέχρι το αξίωμα του πρωθυπουργού από τα μέσα της δεκαετίας του '50 έως τις μέρες μας. Πρόκειται για τον Γεώργιο Παπανδρέου(Δημοκρατικόν Σοσιαλιστικόν Κόμμα), τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο (Εθνικόν Ενωτικόν Κόμμα), τον Κωνσταντίνο Γ. Καραμανλή (Λαϊκόν Κόμμα) και τον νεότερο όλων, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη (Κόμμα Βενιζελικών Φιλελευθέρων).
Το κτίριο - σύμβολο των Παρισίων κι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα κτίρια του κόσμου. Αποτελεί πόλο έλξης για εκατομμύρια τουρίστες που το επισκέπτονται κάθε χρόνο (7 εκατομμύρια το 2011) και πηγή σημαντικών εσόδων για την πρωτεύουσα της Γαλλίας. Πρόκειται για ένα μεταλλικό πύργο που βρίσκεται στο Πεδίο του Άρεως και κατασκευάστηκε το 1889 από τον γάλλο μηχανικό Γκιστάβ Άιφελ (1823 - 1923), από τον οποίο πήρε και το όνομά του: Πύργος του Άιφελ (La Tour Eiffel στα γαλλικά).
Οι αλματώδεις εξελίξεις της τεχνολογίας κατά τον 19ο αιώνα είχαν εξάψει τη φαντασία των μηχανικών. Η ιδέα για την κατασκευή ενός πύργου ύψους 300 μέτρων πρωτοεμφανίστηκε το 1833 στην Αγγλία, επανεξετάστηκε γύρω στα 1874 στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και στις δύο περιπτώσεις τα σχέδια ήταν εντελώς αόριστα και δεν προχώρησαν.
Ο γάλλος μηχανικός Γκιστάβ Άιφελ, που εκείνη την εποχή κατασκεύαζε σιδηροδρομικές γέφυρες με τόξα πάνω από βαθιά φαράγγια, είχε αφιερωθεί στη μελέτη των μεταλλικών πύργων μεγάλου ύψους για τη στήριξη των γεφυροζευγμάτων. Όταν ολοκλήρωσε τη μελέτη των βάθρων της γέφυρας του Γκαραμπί, δύο από τους πιο στενούς συνεργάτες του, οι μηχανικοί Εμίλ Νουγκιέ και Μορίς Κεσλέν, έριξαν την ιδέα της κατασκευής ενός πύργου ύψους 300 μέτρων.
Το πρώτο σχέδιο συντάχθηκε από τον Κεσλέν στις 6 Ιουνίου 1884 και παρ’ όλο που διέφερε αρκετά από τον μεταγενέστερο δημιούργημα του Άιφελ περιλάμβανε αρκετά από τα βασικά χαρακτηριστικά του. Το 1886 ο Άιφελ επανήλθε στην ιδέα για τον πύργο των 300 μέτρων. Παρουσίασε στον υπουργό Βιομηχανίας και Εμπορίου Εντουάρ Λοκρουά ένα σχέδιο, που εγκρίθηκε στις 12 Ιουνίου 1886.
Η σύμβαση για την κατασκευή του μνημείου υπογράφτηκε στις 8 Ιανουαρίου 1887 και οι εργασίες ξεκίνησαν χωρίς χρονοτριβή, για να προλάβει να είναι έτοιμο την άνοιξη του 1889, όταν θα άνοιγε τις πύλες της η Διεθνής Έκθεση και η Γαλλία θα γιόρταζε την εκατονταετηρίδα της Γαλλικής Επανάστασης. Στις 26 Ιανουαρίου άρχισαν οι εκσκαφές των θεμελίων που ολοκληρώθηκαν τον Ιούνιο του 1887 και αμέσως ξεκίνησε η κατασκευή του μεταλλικού σκελετού που τελείωσε τον Μάρτιο του 1889. Η εγκατάσταση του πύργου άρχισε την 1η Ιουλίου 1887. Ο πρώτος όροφος ολοκληρώθηκε την 1η Απριλίου 1888, ο δεύτερος στις 14 Αυγούστου 1888 και ο τρίτος στις 24 Φεβρουάριου 1889. Κατά τη διάρκεια μιας επίσημης τελετής την 31η Μαρτίου 1889 ο Άιφελ ύψωσε για πρώτη φορά τη γαλλική σημαία στην κορυφή του μνημείου.
Το επιβλητικό μνημείο θα ξάφνιαζε τους επισκέπτες της Διεθνούς Έκθεσης, καθώς ήταν το υψηλότερο κτίριο στο κόσμο και θα κρατούσε τον τίτλο αυτό έως τις 30 Απριλίου 1931, οπότε θα του το αφαιρέσει ο ουρανοξύστης της Κράισλερ στη Νέα Υόρκη (319 μέτρα). Εξακολουθεί, πάντως, να παραμένει το υψηλότερο κτίριο στο Παρίσι.
Ο Πύργος του Άιφελ έχει κατασκευαστεί από σίδηρο και ζυγίζει 7.175 τόννους. Η μελέτη κατασκευής του περιλάμβανε τη σύνταξη περισσότερων από 5.300 σχεδίων που δείχνουν τις λεπτομέρειες των 18.038 διαφορετικών εξαρτημάτων του. Για τη συναρμολόγησή του χρησιμοποιήθηκαν 1.050.846 καρφιά. Έχει σχήμα τετραγωνικής πυραμίδας με κοίλες έδρες και διαθέτει τρεις ορόφους: ο πρώτος βρίσκεται σε ύψος 57,63 μέτρων από την επιφάνεια του εδάφους, ο δεύτερος σε ύψος 115,73 μέτρων και ο τρίτος στα 276,13 μέτρα.
Ο τελευταίος αυτός όροφος φέρει τον τρούλο που αποτελεί το επιστέγασμά του, καθώς κι ένα φάρο εγκατεστημένο το 1889 σε ύψος 300,51 μέτρων. Το ύψος αυτό αυξήθηκε στα 320,755 μέτρα από την εποχή της εγκατάστασης ραδιοτηλεοπτικής κεραίας (1959) και σήμερα φθάνει τα 324 μέτρα. Οι υδραυλικοί ανελκυστήρες που υπάρχουν στον πύργο επιτρέπουν την άνοδο των επισκεπτών στους διαφόρους ορόφους
Κορίνθιος προεστός και πολιτικός, που ανέλαβε διάφορα αξιώματα κατά τη διάρκεια της Επανάστασης και διετέλεσε πρώτος πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κατά την Οθωνική περίοδο (19 Νοεμβρίου 1843 – 18 Μαρτίου 1844).
Ο Πανούτσος (Παναγιώτης) Νοταράς γεννήθηκε στα Τρίκαλα Κορινθίας στις 31 Μαρτίου 1740. Ανήκε στη γνωστή οικογένεια δημογερόντων της Κορινθίας, οι οποίοι υπήρξαν σημαντικοί οικονομικοί και διοικητικοί παράγοντες της Πελοποννήσου πριν και κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του '21. Ήταν γιος του Σπυρίδωνος Νοταρά, ενός από τους πιο καλλιεργημένους προεστούς της εποχής του. Λόγοι υγείας δεν του επέτρεψαν να σπουδάσει στην Ιταλία. Διέθετε, ωστόσο, πλουσιότατη βιβλιοθήκη και αξιόλογη κλασική παιδεία.
Νέος ακόμη, πρωταγωνίστησε στα Ορλοφικά, ενώ αργότερα μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία (5 Νοεμβρίου 1818) από τον Γεώργιο Καλαρά. Λόγω, όμως, του χαρακτήρα του και της κοινωνικής του θέσης, έδειξε επιφυλακτικότητα για την έναρξη του Αγώνα και δήλωσε ότι τότε μόνον θα συναινούσε, αν η Ρωσία συντασσόταν επίσημα με την Επανάσταση. Ωστόσο, μετά τις πρώτες θεαματικές επιτυχίες των Ελλήνων και την άφιξη του Δημητρίου Υψηλάντη στην Πελοπόννησο, οι αντιρρήσεις του κάμφθηκαν τον Ιούλιο του 1821. Στο μεταξύ, τον Απρίλιο του 1821, οι Οθωμανοί είχαν εκτελέσει τον αδελφό του Ανδρίκο.
Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης προσέφερε τις υπηρεσίες του κυρίως σε διάφορα πολιτικά αξιώματα, λόγω και του προχωρημένου της ηλικίας του. Υπήρξε μέλος της επιτροπής για την επεξεργασία του Πολιτεύματος της Επιδαύρου και στη συνέχεια διορίστηκε υπουργός των Οικονομικών (Ιανουάριος 1822 - Απρίλιος 1823). Κατά τη θητεία του στο αξίωμα αυτό υπέγραψε έντοκα γραμμάτια, που αποτέλεσαν ένα πρώτο είδος ελληνικού χαρτονομίσματος.
Πολιτικά, ακολουθούσε την παράταξη των Κουντουριώτη - Μαυροκορδάτου, αλλά κατά τις εμφύλιες συγκρούσεις έδειξε μετριοπάθεια και διαλλακτικότητα. Αργότερα έγινε μόνιμος πρόεδρος του Βουλευτικού, ενώ κατά την Γ' Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας εξελέγη ομόφωνα πρόεδρος κατά την πρώτη φάση (Απρίλιος 1826). Λίγους μήνες αργότερα παύθηκε από το αξίωμα, επειδή είχε υποστηρίξει τον ανιψιό του Ιωάννη σε τοπικές ταραχές. Ωστόσο, η καθαίρεση αυτή δεν τον εμπόδισε να προσφέρει ένα σεβαστό ποσό (10.0000 γρόσια) από την προσωπική του περιουσία για να ενισχύσει την Επανάσταση, που βρισκόταν σε κρίσιμη φάση.
Επί Καποδίστρια διορίστηκε μέλος του Πανελληνίου (συμβουλευτικού οργάνου του Κυβερνήτη) και στις 29 Νοεμβρίου 1829 πρώτος πρόεδρος του Ανέκκλητου Κριτηρίου (Εφετείου) Ναυπλίου. Παρά την επιθυμία του να αποτραβηχτεί και λόγω ηλικίας από τα δημόσια πράγματα, ο Κωλέττης τον έπεισε να προεδρεύσει στη «Συνέλευση» που είχε οργανώσει στην Περαχώρα τον Δεκέμβριο 1831, ενώ διετέλεσε επίσης πρόεδρος στην Ε' Εθνοσυνέλευση του 1832.
Η Βαυαρική αντιβασιλεία τον διόρισε μέλος τής επιτροπής για το Εκκλησιαστικό ζήτημα (1833). Κατά την Α' εν Αθήναις Εθνοσυνέλευση (8 Νοεμβρίου 1843 - 18 Μαρτίου 1844), που συγκλήθηκε μετά την εξέγερση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 και την αλλαγή του πολιτεύματος που ακολούθησε, ο Νοταράς εξελέγη πρόεδρος, προσωρινός στις 8 Νοεμβρίου 1843 και οριστικός λίγες μέρες αργότερα, στις 19 Νοεμβρίου.
Στην εκλογή του συνέβαλε καθοριστικά ο σεβασμός που ενέπνεε η ηλικία του, αφού όλοι τον θεωρούσαν «Νέστορα των Ελλήνων πολιτικών». Στην πραγματικότητα, έπαιξε το ρόλο ενός κατά κάποιο τρόπο «επιτίμου προέδρου», καθόσον τα προεδρικά του καθήκοντα τα άσκησαν οι κατά πολύ νεότεροί του αντιπρόεδροι Ανδρέας Μεταξάς, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, Ιωάννης Κωλέττης και Ανδρέας Λόντος.
Στις 18 Μαρτίου 1844, ο Πανούτσος Νοταράς ολοκλήρωσε τη διαδρομή του στα κοινά. Αποσύρθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου πέθανε στις 18 Ιανουαρίου 1849, σε ηλικία 108 ετών.
Ο αυστριακός συνθέτης Φραντς Γιόζεφ Χάιντν (Franz Joseph Haydn, στην Ελλάδα τον γνωρίζουμε και ως Χάυδν) είναι ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους της Δυτικής Μουσικής, με καθοριστική παρουσία και συμβολή στην κλασσική της περίοδο. Ευτύχησε να ζήσει πολλά χρόνια για την εποχή του και να παραστεί μάρτυς πολλών σημαντικών αλλαγών στη μουσική και την κοινωνία (Διαφωτισμός, Γαλλική και Αμερικανική Επανάσταση).
Με το έργο του επηρέασε την εξέλιξη της συμφωνίας, της σονάτας και του κουαρτέτου εγχόρδων κι έγινε κύρια πηγή έμπνευσης για συνθέτες όπως ο Μότσαρτ και ο Μπετόβεν, που με την πληθωρική παρουσία τους επισκίασαν την προσφορά του δασκάλου τους.
Ο Χάυδν άφησε πίσω του ένα μεγάλο σε έκταση και ποιότητα έργο, αποτελούμενο από σχεδόν 1.200 συνθέσεις. Μεταξύ αυτών: 104 Συμφωνίες, 80 κουαρτέτα εγχόρδων, 50 σονάτες για πιάνο, 24 κοντσέρτα, 20 όπερες, 90 χορωδιακά έργα, 100 τραγούδια.
Αμερικανός σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου, σύζυγος της Μελίνας Μερκούρη. Οι ταινίες του εκτείνονται από το αστυνομικό γκανγκστερικό φιλμ νουάρ ως τον κοινωνικό ρεαλισμό και τον λυρικό εξπρεσιονισμό.
Ο Ζιλ Ντασέν (Jules Dassin) γεννήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου του 1911 στο Κονέκτικατ των ΗΠΑ και ήταν το 8ο παιδί ενός ρωσοεβραίου κουρέα. Ξεκίνησε την κινηματογραφική του πορεία ως μαθητευόμενος στο πλευρό του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Αργότερα, συνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη Μαρκ Χέλνγκερ, με τον οποίο έκανε δύο ταινίες. Η συνεργασία τους διακόπηκε, όταν αναγκάστηκε να αυτοεξοριστεί τη σκοτεινή εποχή του Μακαρθισμού, λόγω των διώξεων και των παρεμβάσεων που δεχόταν στη δουλειά του. Όταν κλήθηκε να απολογηθεί στο Κογκρέσο, κατηγορούμενος για αντιαμερικανική δράση, γύριζε την ταινία «Night and the City».
Εγκαταλείποντας τις ΗΠΑ, εγκαταστάθηκε στη Γαλλία. Εκεί γύρισε την ταινία «Ριφιφί», ένα από τα σημαντικότερα κινηματογραφικά φιλμ νουάρ της παγκόσμιας κινηματογραφίας, με το οποίο κέρδισε το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ των Κανών το 1955.
Στη Γαλλία, επίσης, παντρεύτηκε την Μπεατρίς Λονέρ, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον διάσημο γάλλο τραγουδιστή Τζο Ντασέν (1938-1980) και την ηθοποιό Ζουλί Ντασέν. Ωστόσο, τη ζωή του χάραξε βαθιά ο έρωτάς του με τη Μελίνα Μερκούρη, την οποία γνώρισε δύο χρόνια μετά το «Ριφιφί».
Από τη στιγμή εκείνη άρχισε η δεύτερη καριέρα του, καθώς οι περισσότερες ταινίες που σκηνοθέτησε είχαν πρωταγωνίστρια τη Μελίνα. Μαζί γύρισαν εννέα ταινίες, μεταξύ των οποίων το «Τοπκαπί», η «Φαίδρα» και το «Ποτέ την Κυριακή», που τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ Κανών το 1960. Η ίδια ταινία ήταν υποψήφια για Όσκαρσκηνοθεσίας και σεναρίου, όμως τελικά απέσπασε το Όσκαρ καλύτερης μουσικής και τραγουδιού για «Τα Παιδιά του Πειραιά» του Μάνου Χατζιδάκι.
Με τη Μελίνα, παντρεύτηκε το 1966 και υιοθέτησε τόσο την υπηκοότητα του Έλληνα, όσο και το όραμα της συντρόφου του για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα. Μαζί ανέπτυξαν έντονη αντιδικτατορική δράση την περίοδο της χούντας των συνταγματαρχών και με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974 εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Ελλάδα.
Σε μία συνέντευξή του είχε πει: «Ζούσα μια διαφορετική εξορία από το ' 67 έως το '74. Σκηνοθέτησα μία μόνο ταινία, γιατί η καρδιά μου είχε μόνο απογοήτευση για τη δικτατορία στην Ελλάδα. Αφοσιώθηκα στη Μελίνα, μένοντας πλάι της όσο το δυνατόν περισσότερο. Οι ταινίες δεν βρίσκονταν καν στο μυαλό μας, γυρίσαμε μία, την "Υπόσχεση την αυγή", απλώς και μόνο επειδή είχαμε υπογράψει τα συμβόλαια».
Στην Αθήνα ο Ζιλ Ντασέν σκηνοθέτησε και τρία θεατρικά έργα, την «Όπερα της Πεντάρας», τον «Γλάρο», και τον «Θάνατο του εμποράκου». Σε συνέντευξή του είχε δηλώσει: «Ξεκίνησα από το θέατρο και λόγω του θεάτρου είχα αρχίσει από νωρίς να σέβομαι και να αγαπώ την Ελλάδα».
Μετά το θάνατο της διάσημης ηθοποιού και πολιτικού, ο Ντασέν δημιούργησε στη μνήμη της το Ίδρυμα «Μελίνα Μερκούρη», με στόχο την προώθηση της δημιουργίας του νέου Μουσείου της Ακρόπολης και την προβολή του ελληνικού πολιτισμού. Κατέχοντας τη θέση του προέδρου, παραχώρησε στο ίδρυμα τα έσοδα από τις ταινίες του, προκειμένου να ενισχυθεί ο αγώνας για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο.
Πέθανε πλήρης ημερών, σε ηλικία 97 ετών, στις 31 Μαρτίου 2008.
Τέλος της δεκαετίας του '50 , κάποιο χειμωνιάτικο βράδυ , με αγκαλιά την..ξυλόσομπα , στο Ζχαριπλαστείο " Καψάλη " στο Αλωνάκι . Από αριστερά ...Παπαδόπουλος , αστυνομικός , Γιάννης Πίτσιος , ο μικρός Γιάννης , γιος του Πανοβασίλη , που δούλευε στο μαγαζί μας , η αφεντιά μου , ο Γιάννης Ανέστος και ο Κώστας Παναγιώτου αστυνομικός .. Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Παρασκευή
1/4
03:00
11°C
92%
1 Μπφ ΒΔ 3 Km/h
ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗ ΟΡΑΤΟΤΗΤΑ
09:00
13°C
77%
ΑΠΝΟΙΑ
ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ
15:00
19°C
56%
1 Μπφ N 3 Km/h
ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ
21:00
13°C
98%
ΑΠΝΟΙΑ
ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ
ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ " TO ΠΑΣΧΑ ...ΕΦΤΑΣΕ ... ΕΜΕΙΣ ΤΙ...ΚΑΝΟΥΜΕ ; Συζητούσαμε προχθές στο γνωστό πια , Λιδορικιώτικο στέκι των Αδελφών Φαλίδα στην Πλατεία Βαρναβα φίλοι μου, και μια και ήμαστα όλοι χωριανοί , επόμενο ήταν να " σχολιαζουμε " τα..σχωρεμένα , τα Λιδορικιώτκα .. Αναπολούσαμε τα παλιότερα χρόνια , που πασχαλιάτικες μέρες το χωριό μας ήταν .." τίγκα στον κόσμο " ..ειδικά το μεγαλοβδόμαδο , ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΕ το χωριό μας από κόσμο , και Λιδορικιώτες που έρχονταν απ' την Αθήνα ή από αλλού για να κάνουν ανάσταση στο χωριό μας , αλλά και απ' τα γύρω χωριά για να ψωνίσουν.. Συζητώντας λοιπόν , παραδεχθήκαμε ΟΜΟΦΩΝΑ , πως τέτοιες εικόνες τώρα δεν βλέπουμε , και μάλιστα αναλύσαμε και το...γιατί ...ο καθένας βέβαια με..δικά του λόγια , που όμως οδηγούσαν όλα στα ίδια σχεδόν συμπεράσματα , πως δηλαδή , κάθε χρόνο όλο και λιγότεροι , ακόμα και Λιδορικιώτες , ψωνίζουν στο Λιδορίκι .. Εκεί λοιπόν άναψε η συζήτηση , και ο καθένας μας , έλεγε τα δικά του παράπονα , που ολα κατέληγαν στο ίδιο πάντα συμπέρασμα . Όλοι παραπονιόμαστε ειδικά για τα ντόπια προϊοντα , γαλακοτυρομομικά και κρέατα , και σε τελευταία ανάλυση δύσκολα θα μπορούσες να ..αντικρούσεις , γιατί είχαν δίκιο . Πάνω στο θέμα των κρεάτων φίλοι μου , προσπαθήσαμε και προσωπικά μα βγάλουμε μια άκρη , αλλά αυτό κατεστη αδύνατον , γιατί από δική μας έρευνα , προέκυψε πως απ' τα ζώα που καταναλώνονται στην περιοχή μας έναποσοστό πολύ κάτω απ' το 50% σφαζονται όπως ο Νόμος προστάζει , δηλαδή στα επίσημα σφαγεία και πάντα κάτω από κτηνιατρικό έλεγχο , κάτι φυσικά που δεν γίνεται σε όλα ΟΣΑ ΣΦΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΠΟΥΡΝΑΡΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ..ΑΓΚΟΡΤΣΙΈΣ , ΤΑ ΟΠΟΊΑ ΔΕΝ ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΙ ΠΟΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΙΕΙΝΗ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ , βέβαια , κατά λεγόμενα , αυτλα τα κρέατα , είναι και κάπως φτηνότερα , αφού δεν επιβαρύνονται με έξοδα του σφαγείου , κανένας όμως δεν γνωρίζει τι σόι κρέατα είναι και κυρίως αν είναι κατάλληλα για φάγωμα .. Απ' την άλλη δε πλευρά , ΖΩΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΦΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΣΦΑΓΕΊΑ , ΕΠΙΒΑΡΎΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΉ , ΜΕ ΕΞΟΔΑ ΣΦΑΓΕΊΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ , κυκλοφορεί μάλιστα ..ευρέως πως κάποιοι κτηνοτρόφοι , έχουν στα σπίτια τους μεγάλα ψυγεία και πουλάνε μόνοι τους λίγο φτημότερα τα κρέατα ... Βέβαια , υπάρχει και το θέμα των τυροκομικών , που κι'αυτό είναι..στις καθημερινές Λιδορικιώτικες συζητήσεις , γιατί ο κόσμος επαναστατεί , βλέποντας στην Αθήνα να πουλιούνται φέτες , ΦΕΤΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ , σε τιμές πολύ χαμηλότερες απ' τις Λιδορικιώτικες , βέβαια θα μου πείτε πως η φέταα μας είναι πολύ καλή , αλλα και οι άλλες είναι εξ΄ισου καλές και σημαντκά φθηνότερες , μπείτε σε ένα super market , και ρίξτε μια ματιά και θα δείτε .. Αν λοιπόν οι καταστηματάρχες μας δεν.." λογικέψουν " τις τιμές τους , όλο και θα λιγοστεύει ο κύκλος των πελατών τους , με τα γνωστά αποτελέσματα .. ύστερα , δεν θυμάμαι να έκαναν τα καταστήματά μας ΠΟΤΕ ΕΚΠΤΏΣΕΙΣ ...ας δείξουν λοιπό κι' αυτοί καλή..θέληση , κέρδος τους θα είναι ... Καλή σας μέρα , να περνάτε όλοι καλά Απ' το " Λιδωρίκι " με αγάπη ....Κ.Κ.- www.lidoriki.com
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Λιδορίκι,εκεί τέλειωσα και το Γυμνάσιο.Σπούδασα Πολιτική Επιστήμη στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και εργάσθηκα στην Α.Τ.Ε , από το 1965 μέχρι το 1997 , οπότε και συνταξιοδοτήθηκα.
![[DSCN3914%255B3%255D.jpg]](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4Nx0pBc1Fh3nyJUNGxwpVA-l6jv8TxHyWQD22V17dsLWWy0YHdmVEuO_bg9AAOh-ILoUe2TFT2UBP7pPI6FxSHAwK37onL-gB2BVCXy8YCFoIIYwOAn6kxFPDeP62k-er0FggynXbsrM/s400/DSCN3914%25255B3%25255D.jpg)
Δεν εισακούονται και τελικά το ΚΚΕ, που φλερτάρει με την ένοπλη κατάληψη της εξουσίας, και η κεντροαριστερά θα ανακοινώσουν αποχή από τις εκλογές. Στις εκλογές θα λάβουν μέρος μόνο δεξιοί και κεντρώοι πολιτικοί σχηματισμοί. Οι παλιοί αντίπαλοι της προπολεμικής περιόδου είναι παρόντες, αλλά κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Το φιλομοναρχικό Λαϊκό Κόμμα, συμπαγές και ενωμένο, αποτελεί τον άξονα της δεξιάς συμμαχίας «Ηνωμένη Παράταξις Εθνικοφρόνων», ενώ το Κόμμα των Φιλελευθέρων, που ίδρυσε ο 
Με τη Μελίνα, παντρεύτηκε το 1966 και υιοθέτησε τόσο την υπηκοότητα του Έλληνα, όσο και το όραμα της συντρόφου του για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα. Μαζί ανέπτυξαν έντονη αντιδικτατορική δράση την περίοδο της 
