Tρεις αγαπημένοι φίλοι , σε μια αναμνηστική φωτογραφία στη δεκαετία του '60 , από αριστερά η ταπεινοτητά μου , ο αείμνηστος πρωτοξάδελφός μου Κώστας Γ.Κάρλος που έφυγε πάρα πολύ ..νωρίς απ' τη ζωή και ο παλιόφιλος Ανδρεας Τημπέλης ...
Καλημέρα σστους φίλους του χωριού μας και της εφημερίδας μας
ΠΕΜΠΤΗ ΣΗΜΕΡΑ 31 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016
Ανατολή Ήλιου: 07:09
Δύση Ήλιου: 19:48
Σελήνη 22 ημερών
Δύση Ήλιου: 19:48
Σελήνη 22 ημερών
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/#ixzz44R6kPija
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1492
1821
1833
1946
1970
1982
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/3103#ixzz44R7CaQYd
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1596
1732
1914
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/3103#ixzz44R7OPqX1
μ. Χ.
1917
1980
2008
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/3103#ixzz44R7im1x4
Προσέλευση πολιτών στις κάλπες
0
Οι εθνικές εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946 ήταν οι πρώτες εκλογές στη χώρα μας, μετά το 1936. Είχαν μεσολαβήσει η δικτατορία Μεταξά, το έπος του '40, η Κατοχή, η Αντίσταση, η Απελευθέρωση, τα Δεκεμβριανά και η Συμφωνία της Βάρκιζας. Αποδείχτηκαν μοιραίες, επειδή η έλλειψη συνεννόησης των πολιτικών δυνάμεων σηματοδότησε την έναρξη του εμφυλίου πολέμου, οι επιπτώσεις του οποίου ταλαιπώρησαν τη χώρα για τα επόμενα τριάντα χρόνια.
Στις αρχές του 1946 την Ελλάδα κυβερνά ο κεντρώος Θεμιστοκλής Σοφούλης. Με την προτροπή των Άγγλων προκηρύσσει εκλογές για τις 31 Μαρτίου. Τα ΕΑΜικά κόμματα, με επικεφαλής το ΚΚΕ και οι αριστεροί φιλελεύθεροι υπό τον Γεώργιο Καφαντάρη αντιδρούν. Ζητούν δίμηνη αναβολή και εγγυήσεις, επειδή θεωρούν τις εκλογές σημαδεμένες υπέρ της δεξιάς, η οποία είχε εξαπολύσει ένα κύμα «λευκής τρομοκρατίας» στη χώρα, μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας και τον αφοπλισμό του ΕΑΜ. Στο στόχαστρο των ακροδεξιών ομάδων ήταν όχι μόνο οι αριστεροί πολίτες, αλλά και οι κεντρώοι αντιμοναρχικοί.
Δεν εισακούονται και τελικά το ΚΚΕ, που φλερτάρει με την ένοπλη κατάληψη της εξουσίας, και η κεντροαριστερά θα ανακοινώσουν αποχή από τις εκλογές. Στις εκλογές θα λάβουν μέρος μόνο δεξιοί και κεντρώοι πολιτικοί σχηματισμοί. Οι παλιοί αντίπαλοι της προπολεμικής περιόδου είναι παρόντες, αλλά κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Το φιλομοναρχικό Λαϊκό Κόμμα, συμπαγές και ενωμένο, αποτελεί τον άξονα της δεξιάς συμμαχίας «Ηνωμένη Παράταξις Εθνικοφρόνων», ενώ το Κόμμα των Φιλελευθέρων, που ίδρυσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, είναι διασπασμένο σε έξι τμήματα (Κόμμα Εθνικών Φιλελευθέρων, Μεταρρυθμιστικόν Κόμμα, Κόμμα Βενιζελικών Φιλευθέρων, Δημοκρατικόν Σοσιαλιστικόν Κόμμα, Κόμμα των Φιλελευθέρων και οι Φιλελεύθεροι του Καφαντάρη που απέχουν).
Το πρωί της 31ης Μαρτίου οι ψηφοφόροι πηγαίνουν στις κάλπες με το άγγελμα ότι τα ξημερώματα κομμουνιστές αντάρτες υπό τον Καπετάν Μπαρούτα επιτέθηκαν στο Σταθμό Χωροφυλακής Λιτοχώρου, με διαταγή του ηγέτη του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη. Κατά τη συμπλοκή σκοτώθηκαν 9 χωροφύλακες και 2 στρατιώτες, που συμμετείχαν στη φρουρά των εκλογικών τμημάτων. Η επίθεση αυτή θεωρείται από πολλούς ως το προοίμιο του Εμφυλίου Πολέμου.
Οι εκλογές θα γίνουν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, με αναλογικό εκλογικό σύστημα και θα τις κερδίσει η δεξιά και βασιλόφρων «Ηνωμένη Παράταξις Εθνικοφρόνων» με το 55,12% των ψήφων. Οι δύο κεντρώοι σχηματισμού, «Εθνική Πολιτική Ένωσις» και «Κόμμα των Φιλελευθέρων», θα συγκεντρώσουν το 34,67% των ψήφων. Όσον αφορά στο ποσοστό της αποχής, που πρέπει να θεωρείται «πολιτική», οι απόψεις διίστανται, επειδή δεν ανακοινώθηκε ο αριθμός των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων: Το ΚΚΕ την ανεβάζει στο 50%, οι διεθνείς παρατηρητές την κατεβάζουν στο 9,3%. Η αλήθεια πρέπει να βρίσκεται κάπου στη μέση. Νεώτερες έρευνες την υπολογίζουν γύρω στο 20-25%. Πολύ αργότερα, το ΚΚΕ θα κάνει την αυτοκριτική του και θα θεωρήσει μεγάλο πολιτικό λάθος την αποχή (Καθαίρεση Ζαχαριάδη το 1956, 8ο Συνέδριο του 1961).
Η Βουλή που προέκυψε από τις εκλογές είχε 354 μέλη. Στήριξε δέκα κεντροδεξιές κυβερνήσεις και πέντε πρωθυπουργούς (Παναγιώτης Πουλίτσας, Κωνσταντίνος Τσαλδάρης, Δημήτριος Μάξιμος, Θεμιστοκλής Σοφούλης και Αλέξανδρος Διομήδης) μέχρι το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου. Τον Ιανουάριο του 1950 θα διαλυθεί και θα προκηρυχθούν εκλογές για τις 5 Μαρτίου.
Στις εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946 εξελέγησαν ως βουλευτές πολιτικοί που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στις κατοπινές εξελίξεις κι έφθασαν μέχρι το αξίωμα του πρωθυπουργού από τα μέσα της δεκαετίας του '50 έως τις μέρες μας. Πρόκειται για τον Γεώργιο Παπανδρέου(Δημοκρατικόν Σοσιαλιστικόν Κόμμα), τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο (Εθνικόν Ενωτικόν Κόμμα), τον Κωνσταντίνο Γ. Καραμανλή (Λαϊκόν Κόμμα) και τον νεότερο όλων, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη (Κόμμα Βενιζελικών Φιλελευθέρων).
Αποτελέσματα
| ΚΟΜΜΑΤΑ | ΑΡΧΗΓΟΙ | ΠΟΣΟΣΤΑ | ΕΔΡΕΣ | |
|---|---|---|---|---|
| 1 | ΗΝΩΜΕΝΗ ΠΑΡΑΤΑΞΙΣ ΕΘΝΙΚΟΦΡΟΝΩΝ | 55,12 | 206 | |
| Λαϊκό | Πέτρος Μαυρομιχάλης, Κωνσταντίνος Τσαλδάρης, Τζον Θεοτόκης. | 156 | ||
| Εθνικόν Φιλελευθέρων | Στυλιανός Γονατάς | 34 | ||
| Μεταρρυθμιστικόν | Απόστολος Αλεξανδρής | 5 | ||
| Πανελλήνιον Εθνικόν | Αλέξανδρος Σακελλαρίου | |||
| Πατριωτική Ένωσις | ||||
| Βασιλοφρόνων | ||||
| Ανασυγκροτήσεως | ||||
| Κοινωνική Ριζοσπαστική Ένωσις | ||||
| Εμπρός | ||||
| Συνεργαζόμενοι | 11 | |||
| 2 | ΕΘΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΝΩΣΙΣ | 19,28 | 68 | |
| Βενιζελικών Φιλελευθέρων | Σοφοκλής Βενιζέλος | 31 | ||
| Δημοκρατικόν Σοσιαλιστικόν | Γεώργιος Παπανδρέου | 27 | ||
| Εθνικόν Ενωτικόν | Παναγιώτης Κανελλόπουλος | 7 | ||
| Δημοκρατική Ένωσις | ||||
| Συνεργαζόμενοι | 3 | |||
| 3 | ΚΟΜΜΑ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝ | Θεμιστοκλής Σοφούλης | 14,39 | 48 |
| 4 | ΕΘΝΙΚΟΝ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ | Ναπολέων Ζέρβας | 5,96 | 20 |
| 5 | ΕΝΩΣΙΣ ΕΘΝΙΚΟΦΡΟΝΩΝ | 2,94 | 9 | |
| Εθνικοφρόνων | Θεόδωρος Τουρκοβασίλης | 9 | ||
| Λαϊκόν Αγροτικόν | Γεώργιος Παμπούκας | |||
| 6 | ΕΝΩΣΙΣ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ | 0,67 | 1 | |
| Αγροτικόν Ελλάδος | Αλέξανδρος Μυλωνάς | |||
| Αγροτικόν Δημοκρατικόν Ελλάδος | ||||
| Δημοκρατικόν Αγροτικόν | ||||
| Αγροτικαί Ομάδες του Αγροτικού και Εργατικού Κόμματος | ||||
| 7 | ΚΟΜΜΑ «Χ» (ΧΙΤΩΝ) ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΣ | Κωνσταντίνος Ευσταθόπουλος | 0,17 | |
| 8 | ΚΟΜΜΑ ΑΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ | Α. Αντωνόπουλος | 0,10 | |
| 9 | ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΑΡΑΤΑΞΙΣ ΕΛΛΗΝΩΝ | Διοικούσα Επιτροπή | 0,03 | |
| 10 | ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΝ ΚΟΜΜΑ ΕΦΕΔΡΩΝ | Διοικούσα Επιτροπή | 0,01 | |
| 11 | ΚΟΜΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ | Δ. Παπαπολύζος | ||
| 12 | ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ | Διοικούσα Επιτροπή | ||
| 13 | ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ | 1,33 | 2 |
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/240#ixzz44R8EivMr
Το κτίριο - σύμβολο των Παρισίων κι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα κτίρια του κόσμου. Αποτελεί πόλο έλξης για εκατομμύρια τουρίστες που το επισκέπτονται κάθε χρόνο (7 εκατομμύρια το 2011) και πηγή σημαντικών εσόδων για την πρωτεύουσα της Γαλλίας. Πρόκειται για ένα μεταλλικό πύργο που βρίσκεται στο Πεδίο του Άρεως και κατασκευάστηκε το 1889 από τον γάλλο μηχανικό Γκιστάβ Άιφελ (1823 - 1923), από τον οποίο πήρε και το όνομά του: Πύργος του Άιφελ (La Tour Eiffel στα γαλλικά).
Οι αλματώδεις εξελίξεις της τεχνολογίας κατά τον 19ο αιώνα είχαν εξάψει τη φαντασία των μηχανικών. Η ιδέα για την κατασκευή ενός πύργου ύψους 300 μέτρων πρωτοεμφανίστηκε το 1833 στην Αγγλία, επανεξετάστηκε γύρω στα 1874 στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και στις δύο περιπτώσεις τα σχέδια ήταν εντελώς αόριστα και δεν προχώρησαν.
Ο γάλλος μηχανικός Γκιστάβ Άιφελ, που εκείνη την εποχή κατασκεύαζε σιδηροδρομικές γέφυρες με τόξα πάνω από βαθιά φαράγγια, είχε αφιερωθεί στη μελέτη των μεταλλικών πύργων μεγάλου ύψους για τη στήριξη των γεφυροζευγμάτων. Όταν ολοκλήρωσε τη μελέτη των βάθρων της γέφυρας του Γκαραμπί, δύο από τους πιο στενούς συνεργάτες του, οι μηχανικοί Εμίλ Νουγκιέ και Μορίς Κεσλέν, έριξαν την ιδέα της κατασκευής ενός πύργου ύψους 300 μέτρων.
Το πρώτο σχέδιο συντάχθηκε από τον Κεσλέν στις 6 Ιουνίου 1884 και παρ’ όλο που διέφερε αρκετά από τον μεταγενέστερο δημιούργημα του Άιφελ περιλάμβανε αρκετά από τα βασικά χαρακτηριστικά του. Το 1886 ο Άιφελ επανήλθε στην ιδέα για τον πύργο των 300 μέτρων. Παρουσίασε στον υπουργό Βιομηχανίας και Εμπορίου Εντουάρ Λοκρουά ένα σχέδιο, που εγκρίθηκε στις 12 Ιουνίου 1886.
Η σύμβαση για την κατασκευή του μνημείου υπογράφτηκε στις 8 Ιανουαρίου 1887 και οι εργασίες ξεκίνησαν χωρίς χρονοτριβή, για να προλάβει να είναι έτοιμο την άνοιξη του 1889, όταν θα άνοιγε τις πύλες της η Διεθνής Έκθεση και η Γαλλία θα γιόρταζε την εκατονταετηρίδα της Γαλλικής Επανάστασης. Στις 26 Ιανουαρίου άρχισαν οι εκσκαφές των θεμελίων που ολοκληρώθηκαν τον Ιούνιο του 1887 και αμέσως ξεκίνησε η κατασκευή του μεταλλικού σκελετού που τελείωσε τον Μάρτιο του 1889. Η εγκατάσταση του πύργου άρχισε την 1η Ιουλίου 1887. Ο πρώτος όροφος ολοκληρώθηκε την 1η Απριλίου 1888, ο δεύτερος στις 14 Αυγούστου 1888 και ο τρίτος στις 24 Φεβρουάριου 1889. Κατά τη διάρκεια μιας επίσημης τελετής την 31η Μαρτίου 1889 ο Άιφελ ύψωσε για πρώτη φορά τη γαλλική σημαία στην κορυφή του μνημείου.
Το επιβλητικό μνημείο θα ξάφνιαζε τους επισκέπτες της Διεθνούς Έκθεσης, καθώς ήταν το υψηλότερο κτίριο στο κόσμο και θα κρατούσε τον τίτλο αυτό έως τις 30 Απριλίου 1931, οπότε θα του το αφαιρέσει ο ουρανοξύστης της Κράισλερ στη Νέα Υόρκη (319 μέτρα). Εξακολουθεί, πάντως, να παραμένει το υψηλότερο κτίριο στο Παρίσι.
Ο Πύργος του Άιφελ έχει κατασκευαστεί από σίδηρο και ζυγίζει 7.175 τόννους. Η μελέτη κατασκευής του περιλάμβανε τη σύνταξη περισσότερων από 5.300 σχεδίων που δείχνουν τις λεπτομέρειες των 18.038 διαφορετικών εξαρτημάτων του. Για τη συναρμολόγησή του χρησιμοποιήθηκαν 1.050.846 καρφιά. Έχει σχήμα τετραγωνικής πυραμίδας με κοίλες έδρες και διαθέτει τρεις ορόφους: ο πρώτος βρίσκεται σε ύψος 57,63 μέτρων από την επιφάνεια του εδάφους, ο δεύτερος σε ύψος 115,73 μέτρων και ο τρίτος στα 276,13 μέτρα.
Ο τελευταίος αυτός όροφος φέρει τον τρούλο που αποτελεί το επιστέγασμά του, καθώς κι ένα φάρο εγκατεστημένο το 1889 σε ύψος 300,51 μέτρων. Το ύψος αυτό αυξήθηκε στα 320,755 μέτρα από την εποχή της εγκατάστασης ραδιοτηλεοπτικής κεραίας (1959) και σήμερα φθάνει τα 324 μέτρα. Οι υδραυλικοί ανελκυστήρες που υπάρχουν στον πύργο επιτρέπουν την άνοδο των επισκεπτών στους διαφόρους ορόφους
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/915#ixzz44R8W2KDI
Κορίνθιος προεστός και πολιτικός, που ανέλαβε διάφορα αξιώματα κατά τη διάρκεια της Επανάστασης και διετέλεσε πρώτος πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κατά την Οθωνική περίοδο (19 Νοεμβρίου 1843 – 18 Μαρτίου 1844).
Ο Πανούτσος (Παναγιώτης) Νοταράς γεννήθηκε στα Τρίκαλα Κορινθίας στις 31 Μαρτίου 1740. Ανήκε στη γνωστή οικογένεια δημογερόντων της Κορινθίας, οι οποίοι υπήρξαν σημαντικοί οικονομικοί και διοικητικοί παράγοντες της Πελοποννήσου πριν και κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του '21. Ήταν γιος του Σπυρίδωνος Νοταρά, ενός από τους πιο καλλιεργημένους προεστούς της εποχής του. Λόγοι υγείας δεν του επέτρεψαν να σπουδάσει στην Ιταλία. Διέθετε, ωστόσο, πλουσιότατη βιβλιοθήκη και αξιόλογη κλασική παιδεία.
Νέος ακόμη, πρωταγωνίστησε στα Ορλοφικά, ενώ αργότερα μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία (5 Νοεμβρίου 1818) από τον Γεώργιο Καλαρά. Λόγω, όμως, του χαρακτήρα του και της κοινωνικής του θέσης, έδειξε επιφυλακτικότητα για την έναρξη του Αγώνα και δήλωσε ότι τότε μόνον θα συναινούσε, αν η Ρωσία συντασσόταν επίσημα με την Επανάσταση. Ωστόσο, μετά τις πρώτες θεαματικές επιτυχίες των Ελλήνων και την άφιξη του Δημητρίου Υψηλάντη στην Πελοπόννησο, οι αντιρρήσεις του κάμφθηκαν τον Ιούλιο του 1821. Στο μεταξύ, τον Απρίλιο του 1821, οι Οθωμανοί είχαν εκτελέσει τον αδελφό του Ανδρίκο.
Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης προσέφερε τις υπηρεσίες του κυρίως σε διάφορα πολιτικά αξιώματα, λόγω και του προχωρημένου της ηλικίας του. Υπήρξε μέλος της επιτροπής για την επεξεργασία του Πολιτεύματος της Επιδαύρου και στη συνέχεια διορίστηκε υπουργός των Οικονομικών (Ιανουάριος 1822 - Απρίλιος 1823). Κατά τη θητεία του στο αξίωμα αυτό υπέγραψε έντοκα γραμμάτια, που αποτέλεσαν ένα πρώτο είδος ελληνικού χαρτονομίσματος.
Πολιτικά, ακολουθούσε την παράταξη των Κουντουριώτη - Μαυροκορδάτου, αλλά κατά τις εμφύλιες συγκρούσεις έδειξε μετριοπάθεια και διαλλακτικότητα. Αργότερα έγινε μόνιμος πρόεδρος του Βουλευτικού, ενώ κατά την Γ' Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας εξελέγη ομόφωνα πρόεδρος κατά την πρώτη φάση (Απρίλιος 1826). Λίγους μήνες αργότερα παύθηκε από το αξίωμα, επειδή είχε υποστηρίξει τον ανιψιό του Ιωάννη σε τοπικές ταραχές. Ωστόσο, η καθαίρεση αυτή δεν τον εμπόδισε να προσφέρει ένα σεβαστό ποσό (10.0000 γρόσια) από την προσωπική του περιουσία για να ενισχύσει την Επανάσταση, που βρισκόταν σε κρίσιμη φάση.
Επί Καποδίστρια διορίστηκε μέλος του Πανελληνίου (συμβουλευτικού οργάνου του Κυβερνήτη) και στις 29 Νοεμβρίου 1829 πρώτος πρόεδρος του Ανέκκλητου Κριτηρίου (Εφετείου) Ναυπλίου. Παρά την επιθυμία του να αποτραβηχτεί και λόγω ηλικίας από τα δημόσια πράγματα, ο Κωλέττης τον έπεισε να προεδρεύσει στη «Συνέλευση» που είχε οργανώσει στην Περαχώρα τον Δεκέμβριο 1831, ενώ διετέλεσε επίσης πρόεδρος στην Ε' Εθνοσυνέλευση του 1832.
Η Βαυαρική αντιβασιλεία τον διόρισε μέλος τής επιτροπής για το Εκκλησιαστικό ζήτημα (1833). Κατά την Α' εν Αθήναις Εθνοσυνέλευση (8 Νοεμβρίου 1843 - 18 Μαρτίου 1844), που συγκλήθηκε μετά την εξέγερση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 και την αλλαγή του πολιτεύματος που ακολούθησε, ο Νοταράς εξελέγη πρόεδρος, προσωρινός στις 8 Νοεμβρίου 1843 και οριστικός λίγες μέρες αργότερα, στις 19 Νοεμβρίου.
Στην εκλογή του συνέβαλε καθοριστικά ο σεβασμός που ενέπνεε η ηλικία του, αφού όλοι τον θεωρούσαν «Νέστορα των Ελλήνων πολιτικών». Στην πραγματικότητα, έπαιξε το ρόλο ενός κατά κάποιο τρόπο «επιτίμου προέδρου», καθόσον τα προεδρικά του καθήκοντα τα άσκησαν οι κατά πολύ νεότεροί του αντιπρόεδροι Ανδρέας Μεταξάς, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, Ιωάννης Κωλέττης και Ανδρέας Λόντος.
Στις 18 Μαρτίου 1844, ο Πανούτσος Νοταράς ολοκλήρωσε τη διαδρομή του στα κοινά. Αποσύρθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου πέθανε στις 18 Ιανουαρίου 1849, σε ηλικία 108 ετών.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1539#ixzz44R8rWsof
Φραντς Γιόζεφ Χάιντν (Thomas Hardy, 1792)
Ο αυστριακός συνθέτης Φραντς Γιόζεφ Χάιντν (Franz Joseph Haydn, στην Ελλάδα τον γνωρίζουμε και ως Χάυδν) είναι ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους της Δυτικής Μουσικής, με καθοριστική παρουσία και συμβολή στην κλασσική της περίοδο. Ευτύχησε να ζήσει πολλά χρόνια για την εποχή του και να παραστεί μάρτυς πολλών σημαντικών αλλαγών στη μουσική και την κοινωνία (Διαφωτισμός, Γαλλική και Αμερικανική Επανάσταση).
Με το έργο του επηρέασε την εξέλιξη της συμφωνίας, της σονάτας και του κουαρτέτου εγχόρδων κι έγινε κύρια πηγή έμπνευσης για συνθέτες όπως ο Μότσαρτ και ο Μπετόβεν, που με την πληθωρική παρουσία τους επισκίασαν την προσφορά του δασκάλου τους.
Ο Χάυδν άφησε πίσω του ένα μεγάλο σε έκταση και ποιότητα έργο, αποτελούμενο από σχεδόν 1.200 συνθέσεις. Μεταξύ αυτών: 104 Συμφωνίες, 80 κουαρτέτα εγχόρδων, 50 σονάτες για πιάνο, 24 κοντσέρτα, 20 όπερες, 90 χορωδιακά έργα, 100 τραγούδια.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/429#ixzz44R9MFGTX
Αμερικανός σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου, σύζυγος της Μελίνας Μερκούρη. Οι ταινίες του εκτείνονται από το αστυνομικό γκανγκστερικό φιλμ νουάρ ως τον κοινωνικό ρεαλισμό και τον λυρικό εξπρεσιονισμό.
Ο Ζιλ Ντασέν (Jules Dassin) γεννήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου του 1911 στο Κονέκτικατ των ΗΠΑ και ήταν το 8ο παιδί ενός ρωσοεβραίου κουρέα. Ξεκίνησε την κινηματογραφική του πορεία ως μαθητευόμενος στο πλευρό του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Αργότερα, συνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη Μαρκ Χέλνγκερ, με τον οποίο έκανε δύο ταινίες. Η συνεργασία τους διακόπηκε, όταν αναγκάστηκε να αυτοεξοριστεί τη σκοτεινή εποχή του Μακαρθισμού, λόγω των διώξεων και των παρεμβάσεων που δεχόταν στη δουλειά του. Όταν κλήθηκε να απολογηθεί στο Κογκρέσο, κατηγορούμενος για αντιαμερικανική δράση, γύριζε την ταινία «Night and the City».
Εγκαταλείποντας τις ΗΠΑ, εγκαταστάθηκε στη Γαλλία. Εκεί γύρισε την ταινία «Ριφιφί», ένα από τα σημαντικότερα κινηματογραφικά φιλμ νουάρ της παγκόσμιας κινηματογραφίας, με το οποίο κέρδισε το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ των Κανών το 1955.
Στη Γαλλία, επίσης, παντρεύτηκε την Μπεατρίς Λονέρ, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον διάσημο γάλλο τραγουδιστή Τζο Ντασέν (1938-1980) και την ηθοποιό Ζουλί Ντασέν. Ωστόσο, τη ζωή του χάραξε βαθιά ο έρωτάς του με τη Μελίνα Μερκούρη, την οποία γνώρισε δύο χρόνια μετά το «Ριφιφί».
Από τη στιγμή εκείνη άρχισε η δεύτερη καριέρα του, καθώς οι περισσότερες ταινίες που σκηνοθέτησε είχαν πρωταγωνίστρια τη Μελίνα. Μαζί γύρισαν εννέα ταινίες, μεταξύ των οποίων το «Τοπκαπί», η «Φαίδρα» και το «Ποτέ την Κυριακή», που τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ Κανών το 1960. Η ίδια ταινία ήταν υποψήφια για Όσκαρσκηνοθεσίας και σεναρίου, όμως τελικά απέσπασε το Όσκαρ καλύτερης μουσικής και τραγουδιού για «Τα Παιδιά του Πειραιά» του Μάνου Χατζιδάκι.
Με τη Μελίνα, παντρεύτηκε το 1966 και υιοθέτησε τόσο την υπηκοότητα του Έλληνα, όσο και το όραμα της συντρόφου του για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα. Μαζί ανέπτυξαν έντονη αντιδικτατορική δράση την περίοδο της χούντας των συνταγματαρχών και με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974 εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Ελλάδα.
Σε μία συνέντευξή του είχε πει: «Ζούσα μια διαφορετική εξορία από το ' 67 έως το '74. Σκηνοθέτησα μία μόνο ταινία, γιατί η καρδιά μου είχε μόνο απογοήτευση για τη δικτατορία στην Ελλάδα. Αφοσιώθηκα στη Μελίνα, μένοντας πλάι της όσο το δυνατόν περισσότερο. Οι ταινίες δεν βρίσκονταν καν στο μυαλό μας, γυρίσαμε μία, την "Υπόσχεση την αυγή", απλώς και μόνο επειδή είχαμε υπογράψει τα συμβόλαια».
Στην Αθήνα ο Ζιλ Ντασέν σκηνοθέτησε και τρία θεατρικά έργα, την «Όπερα της Πεντάρας», τον «Γλάρο», και τον «Θάνατο του εμποράκου». Σε συνέντευξή του είχε δηλώσει: «Ξεκίνησα από το θέατρο και λόγω του θεάτρου είχα αρχίσει από νωρίς να σέβομαι και να αγαπώ την Ελλάδα».
Μετά το θάνατο της διάσημης ηθοποιού και πολιτικού, ο Ντασέν δημιούργησε στη μνήμη της το Ίδρυμα «Μελίνα Μερκούρη», με στόχο την προώθηση της δημιουργίας του νέου Μουσείου της Ακρόπολης και την προβολή του ελληνικού πολιτισμού. Κατέχοντας τη θέση του προέδρου, παραχώρησε στο ίδρυμα τα έσοδα από τις ταινίες του, προκειμένου να ενισχυθεί ο αγώνας για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο.
Πέθανε πλήρης ημερών, σε ηλικία 97 ετών, στις 31 Μαρτίου 2008.
Φιλμογραφία
- Στα 16 γνώρισα τον έρωτα (1980)
- Κραυγή γυναικών (1978)
- Η Δοκιμή (1974)
- Υπόσχεση την Αυγή (1970)
- Εκτέλεση εν ψυχρώ (1968)
- Hamilchama al hashalom- Survivor (1968)
- 0:30 Καλοκαίρι Βράδυ (1966)
- Τοπκαπί (1964)
- Φαίδρα (1962)
- Ποτέ την Κυριακή (1960)
- Ο Νόμος (1959)
- Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται (1957)
- Ριφιφί (1955)
- Η Νύχτα και η Πόλη (1950)
- Thieves' Highway (1949)
- Γυμνή Πόλη (1948)
- Brute Force (1947)
- A Letter for Evie (1946)
- Two Smart People (1946)
- The Canterville Ghost (1944)
- Young Ideas (1943)
- Reunion in France (1942)
- The Affairs of Martha (1942)
- Nazi Agent (1942)
- The Tell-Tale Heart (1941)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/349#ixzz44RAbJYzt
Τέλος της δεκαετίας του '50 , κάποιο χειμωνιάτικο βράδυ , με αγκαλιά την..ξυλόσομπα , στο Ζχαριπλαστείο " Καψάλη " στο Αλωνάκι . Από αριστερά ...Παπαδόπουλος , αστυνομικός , Γιάννης Πίτσιος , ο μικρός Γιάννης , γιος του Πανοβασίλη , που δούλευε στο μαγαζί μας , η αφεντιά μου , ο Γιάννης Ανέστος και ο Κώστας Παναγιώτου αστυνομικός ..
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
| Παρασκευή 1/4 |
|
ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
" TO ΠΑΣΧΑ ...ΕΦΤΑΣΕ ... ΕΜΕΙΣ ΤΙ...ΚΑΝΟΥΜΕ ;
Συζητούσαμε προχθές στο γνωστό πια , Λιδορικιώτικο στέκι των Αδελφών Φαλίδα στην Πλατεία Βαρναβα φίλοι μου, και μια και ήμαστα όλοι χωριανοί , επόμενο ήταν να " σχολιαζουμε " τα..σχωρεμένα , τα Λιδορικιώτκα ..
Αναπολούσαμε τα παλιότερα χρόνια , που πασχαλιάτικες μέρες το χωριό μας ήταν .." τίγκα στον κόσμο " ..ειδικά το μεγαλοβδόμαδο , ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΕ το χωριό μας από κόσμο , και Λιδορικιώτες που έρχονταν απ' την Αθήνα ή από αλλού για να κάνουν ανάσταση στο χωριό μας , αλλά και απ' τα γύρω χωριά για να ψωνίσουν..
Συζητώντας λοιπόν , παραδεχθήκαμε ΟΜΟΦΩΝΑ , πως τέτοιες εικόνες τώρα δεν βλέπουμε , και μάλιστα αναλύσαμε και το...γιατί ...ο καθένας βέβαια με..δικά του λόγια , που όμως οδηγούσαν όλα στα ίδια σχεδόν συμπεράσματα , πως δηλαδή , κάθε χρόνο όλο και λιγότεροι , ακόμα και Λιδορικιώτες , ψωνίζουν στο Λιδορίκι ..
Εκεί λοιπόν άναψε η συζήτηση , και ο καθένας μας , έλεγε τα δικά του παράπονα , που ολα κατέληγαν στο ίδιο πάντα συμπέρασμα . Όλοι παραπονιόμαστε ειδικά για τα ντόπια προϊοντα , γαλακοτυρομομικά και κρέατα , και σε τελευταία ανάλυση δύσκολα θα μπορούσες να ..αντικρούσεις , γιατί είχαν δίκιο .
Πάνω στο θέμα των κρεάτων φίλοι μου , προσπαθήσαμε και προσωπικά μα βγάλουμε μια άκρη , αλλά αυτό κατεστη αδύνατον , γιατί από δική μας έρευνα , προέκυψε πως απ' τα ζώα που καταναλώνονται στην περιοχή μας έναποσοστό πολύ κάτω απ' το 50% σφαζονται όπως ο Νόμος προστάζει , δηλαδή στα επίσημα σφαγεία και πάντα κάτω από κτηνιατρικό έλεγχο , κάτι φυσικά που δεν γίνεται σε όλα ΟΣΑ ΣΦΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΠΟΥΡΝΑΡΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ..ΑΓΚΟΡΤΣΙΈΣ , ΤΑ ΟΠΟΊΑ ΔΕΝ ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΙ ΠΟΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΙΕΙΝΗ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ , βέβαια , κατά λεγόμενα , αυτλα τα κρέατα , είναι και κάπως φτηνότερα , αφού δεν επιβαρύνονται με έξοδα του σφαγείου , κανένας όμως δεν γνωρίζει τι σόι κρέατα είναι και κυρίως αν είναι κατάλληλα για φάγωμα ..
Απ' την άλλη δε πλευρά , ΖΩΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΦΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΣΦΑΓΕΊΑ , ΕΠΙΒΑΡΎΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΉ , ΜΕ ΕΞΟΔΑ ΣΦΑΓΕΊΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ , κυκλοφορεί μάλιστα ..ευρέως πως κάποιοι κτηνοτρόφοι , έχουν στα σπίτια τους μεγάλα ψυγεία και πουλάνε μόνοι τους λίγο φτημότερα τα κρέατα ...
Βέβαια , υπάρχει και το θέμα των τυροκομικών , που κι'αυτό είναι..στις καθημερινές Λιδορικιώτικες συζητήσεις , γιατί ο κόσμος επαναστατεί , βλέποντας στην Αθήνα να πουλιούνται φέτες , ΦΕΤΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ , σε τιμές πολύ χαμηλότερες απ' τις Λιδορικιώτικες , βέβαια θα μου πείτε πως η φέταα μας είναι πολύ καλή , αλλα και οι άλλες είναι εξ΄ισου καλές και σημαντκά φθηνότερες , μπείτε σε ένα super market , και ρίξτε μια ματιά και θα δείτε ..
Αν λοιπόν οι καταστηματάρχες μας δεν.." λογικέψουν " τις τιμές τους , όλο και θα λιγοστεύει ο κύκλος των πελατών τους , με τα γνωστά αποτελέσματα ..
ύστερα , δεν θυμάμαι να έκαναν τα καταστήματά μας ΠΟΤΕ ΕΚΠΤΏΣΕΙΣ ...ας δείξουν λοιπό κι' αυτοί καλή..θέληση , κέρδος τους θα είναι ...
Καλή σας μέρα , να περνάτε όλοι καλά
Απ' το " Λιδωρίκι " με αγάπη ....Κ.Κ.-
www.lidoriki.com
