ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ...ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ..

Καλημέρα  Λιδορικιώτες και  ΚΑΛΟ  ΜΕΓΑΛΟΒΔΟΜΑΔΟ ..
Καλημέρα στους  φίλους  μας  σε όλο τον  κόσμο και  μακάρι να  μπορούσαν  μα  έκαναν ΑΝΑΣΤΑΣΗ  μαζί  μας ..εμείς  πάντως τους περιμένουμε  στον…ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ  ΜΑΣ …
ΜΕΓΑΛΗ  ΔΕΥΤΕΡΑ  ΣΗΜΕΡΑ  25 ΑΠΡΙΛΙΟΥ  2016
Ανατολή Ήλιου: 06:33
Δύση Ήλιου: 20:12
Σελήνη 18 ημερώνΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/#ixzz46p38MA6m
ΣΑΝ   ΣΗΜΕΡΑ 
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
 
μ. Χ.
1719

Ο Ροβινσώνας Κρούσος παίρνει «σάρκα και οστά» μέσα από την πένα του άγγλου συγγραφέα Ντάνιελ Ντεφόε.
1850

Ο Πάουλ Γιούλιους φον Ρόιτερ, ιδρυτής του πρακτορείου ειδήσεων Reuters, χρησιμοποιεί 40 περιστέρια για να μεταφέρει στους πελάτες του το κλείσιμο των τιμών του χρηματιστηρίου.
1915

Δυνάμεις Νεοζηλανδών και Αυστραλών επιχειρούν απόβαση στις τουρκικές ακτές της Καλλίπολης, στο πλαίσιο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
1953

Οι επιστήμονες Φράνσις Κρικ και Τζέιμς Γουότσον δημοσιεύουν την πρωτοποριακή εργασία τους για τη χημική δομή του DNA. Για την ανακάλυψή τους αυτή, που χαρακτηρίστηκε ως η μεγαλύτερη του 20ου αιώνα, θα τιμηθούν με το βραβείο Νόμπελ το 1962.
1974

Η Επανάσταση των Γαρυφάλλων στην Πορτογαλία. Οι στρατιωτικοί εγκαθιδρύουν και πάλι τη Δημοκρατία, έπειτα από μισό αιώνα δικτατορίας.
2008

Περίοδο θρησκευτικής κατάνυξης, που συμβάλλει στη διατήρηση της ελληνικής ταυτότητας και παράδοσης και στη μετάδοσή της στις νεώτερες γενιές, αποτελεί για την πλειονότητα των Ελλήνων το Πάσχα. Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει από την παγκόσμια έρευνα που διενήργησε η Κάπα Research για λογαριασμό της εφημερίδας «Το Βήμα».
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2504#ixzz46p3nS6iF
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1874

Γκουλιέλμο Μαρκόνι, ιταλός μηχανικός, εφευρέτης της ασύρματης μετάδοσης ραδιοκυμάτων. Βραβεύτηκε με Νόμπελ Φυσικής το 1909. (Θαν. 20/7/1937)
1940

Αλ Πατσίνο, αμερικανός ηθοποιός.
1947

Γιόχαν Κρόιφ, ολλανδός ποδοσφαιριστής. (Θαν. 24/3/2016)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2504#ixzz46p4PTEsV
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1744

Άντερς Κέλσιους, σουηδός αστρονόμος, εφευρέτης της ομώνυμης κλίμακας μέτρησης της θερμοκρασίας. (Γεν. 27/11/1701)
1940

Βίλχελμ Ντέρπφελντ, γερμανός αρχαιολόγος, που συμμετείχε στις ανασκαφές της Ολυμπίας των Μυκηνών και της Τροίας. (Γεν. 26/12/1853)
1994

Γεώργιος Γεννηματάς, έλληνας βουλευτής και υπουργός, από τα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ. (Γεν. 30/6/1939)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2504#ixzz46p4hsHPl

Το Άγιο Πάσχα

• ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

2608
0
Η Εκκλησία θυμάται τον Ιωσήφ τον Πάγκαλο και το γεγονός της άκαρπης συκιάς που ξεράθηκε, όταν ο Κύριος την καταράστηκε.
Το βράδυ στις Εκκλησίες ψάλλεται ο όρθρος της Μεγάλης Τρίτης, όπου στην υμνολογία κυριαρχεί η Παραβολή των 10 Παρθένων (Ιδού ο Νυμφίος έρχεται, Τον νυμφώνα σου βλέπω).
Η Βασιλεία των Ουρανών, μας λέει ο Ιησούς, μοιάζει με την παραβολή των 10 Παρθένων. Η ιστορία τους εν τάχει: Πέντε φρόνιμες και πέντε μωρές παρθένοι περιμένουν το Νυμφίο (γαμπρό) να έλθει να παραλάβει τη νύφη. Οι φρόνιμες παίρνουν μαζί με τα αναμμένα λυχνάρια τους και λάδι, όχι όμως και οι μωρές. Ο νυμφίος, όμως, αργεί, οι παρθένες νυστάζουν και κοιμούνται. Όταν ακούγεται η φωνή «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται», οι μωρές παρθένες ψάχνουν να βρουν λάδι για να ανάψουν τα σβησμένα λυχνάρια τους, αργοπορούν και μένουν έξω από το γάμο, δηλαδή «εκτός νυμφώνος».

Ευαγγέλιο (Κατά Ματθαίον κβ’ 15 - κγ’ 39)

Έπειτα από τη «μετά βαΐων και κλάδων» είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα και την απήχηση των λόγων του στο λαό, οι Αρχιερείς και Φαρισαίοι αποφασίζουν να παγιδεύσουν τον Ιησού με συζήτηση. Ο Κύριος τους αποστομώνει και ελέγχει την υποκρισία των Φαρισαίων. Το κατηγορητήριό του ξεκινά με τις φράσεις: «Ουαί υμίν, Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί...»

Ρήσεις από το Ευαγγέλιο και την υμνολογία της ημέρας, που χρησιμοποιούμε στον καθημερινό μας λόγο:

• «Αποδότε ουν, τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ».
• «Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν». (Από τους ακρογωνιαίους λίθους της χριστιανικής διδασκαλίας)
• «Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, οι διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες».
• «Μη μείνωμεν έξω του νυμφώνος Χριστού» («μένω εκτός του νυμφώνος» είναι η έκφραση που χρησιμοποιούμε σήμερα).

Λαογραφία

Σε πολλά μέρη είναι γνωστό για την εβδομάδα των Παθών ένα επιγραμματικό στιχούργημα, με διάφορες κατά τόπους παραλλαγές:

Μεγάλη Δευτέρα - μεγάλη μαχαίρα
Μεγάλη Τρίτη - μεγάλη λύπη
Μεγάλη Τετάρτη - ο Χριστός εχάθη
Μεγάλη Πέμπτη - ο Χριστός ευρέθη
Μεγάλη Παρασκευή - ο Χριστός στο καρφί
Μεγάλο Σάββατο - ο Χριστός στον τάφο
Μεγάλη Κυριακή - μπαμ απο δω, μπαμ απο κει,
                                   τρων' αρχόντοι και φτωχοί.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/87/72#ixzz46p53sdr9

Γκουλιέλμο Μαρκόνι

1874 – 1937

31
0
Ιταλός φυσικός και επιχειρηματίας, βραβευμένος με Νόμπελ Φυσικής το 1909 για την ανάπτυξη της ασύρματης τηλεγραφίας. Θεωρείται από τους πρωτοπόρους της ραδιοεπικοινωνίας και πιστώνεται από πολλούς με την ανακάλυψη του ραδιοφώνου.
Ο Γκουλιέλμο Τζοβάνι Μαρία Μαρκόνι γεννήθηκε στις 25 Απριλίου 1874 στην Μπολόνια της Ιταλίας, από πλούσια οικογένεια της περιοχής. Ο πατέρας του Τζουζέπε Μαρκόνι ήταν μεγαλοκτηματίας και η μητέρα του Άνι Τζέιμσον, καταγόταν από οικογένεια ποτοποιών της Ιρλανδίας, που παράγει το γνωστό ουίσκι Jameson. Τις βασικές σπουδές του τις έκανε στην Μπολόνια και τη Φλωρεντία. Αργότερα γράφτηκε σε τεχνική σχολή όπου σπούδασε φυσική. Από μικρός έδειχνε μεγάλο ζήλο για τις φυσικές επιστήμες και ιδιαίτερα για τον ηλεκτρισμό,
Το 1894, στα κτήματα πατέρα του, έκανε το πρώτο του πείραμα για την ασύρματη εκπομπή μηνυμάτων σε μεγάλη απόσταση,επηρεασμένος από τις εργασίες των φυσικών Τζέιμς Μάξγουελ, Χάινριχ Χερτζ και  Όλιβερ Λοτζ. Δύο χρόνια αργότερα, σε ηλικία 22 ετών, πήγε στο Λονδίνο, όπου βρήκε την υποστήριξη, που δεν είχε στην Ιταλία, από τον τεχνικό διευθυντή της ταχυδρομικής υπηρεσίας, σερ Γουίλιαμ Πρις. Στην Αγγλία πήρε και το πρώτο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, επιτυγχάνοντας να στείλει σήματα σε απόσταση μεγαλύτερη των 6,5 χλμ. σε πεδινή περιοχή και μεγαλύτερη των 15 χλμ. σε θαλάσσια.
Επέστρεψε στην Ιταλία και τον Ιούνιο του 1897 εγκατέστησε τον πρώτο του επίγειο σταθμό επικοινωνιών στη παραθαλάσσια πόλη Λα Σπέτσια, όπου ναυλοχούσε ο ιταλικός στόλος. Τα πολεμικά πλοία των Ιταλών μπορούσαν πλέον να επικοινωνούν σε απόσταση μεγαλύτερη των 22 χλμ. Για την εμπορική χρήση της εφεύρεσής του βεβαίως ούτε λόγος, τουλάχιστον ώσπου ένας εξάδελφός του, ο Τζέιμσον Ντέιβις, πρακτικός μηχανικός, να αποφασίσει να χρηματοδοτήσει τα πειράματα και τις έρευνές του και να τον βοηθήσει στην ίδρυση της εταιρείας Wireless Telegraph and Signal Company , η οποία το 1900 μετονομάστηκε σε Marconi’s Wireless Company.
To ενδιαφέρον του κόσμου όμως για τις δυνατότητες της ραδιοτηλεγραφίας δεν το κέντρισε η ασύρματη επικοινωνία του Πολεμικού Ναυτικού αλλά ο αθλητισμός. Τον Σεπτέμβριο του 1899 ο Μαρκόνι είχε εξοπλίσει δύο αμερικανικά πλοία τα οποία παρακολουθούσαν έναν ιστιοπλοϊκό αγώνα του Κυπέλλου Αμερικής και ενημέρωνε τις εφημερίδες της Νέας Υόρκης για την εξέλιξή του. Το γεγονός προκάλεσε το παγκόσμιο ενδιαφέρον οδήγησε στην ίδρυση της εταιρείας American Marconi Company και της Marconi International Marine Communication Company, με σκοπό την εγκατάσταση και την λειτουργία σταθμών επικοινωνίας μεταξύ πλοίων και παράκτιων σταθμών.
Το 1900 κατοχύρωσε την ευρεσιτεχνία υπ’ αριθμόν 7777 «για τη βελτίωση στις συσκευές ασύρματης τηλεγραφίας», που βασιζόταν στο θεωρητικό έργο του σερ Όλιβερ Λοτζ και επέτρεπε σε πολλούς σταθμούς να λειτουργούν σε διαφορετικά μήκη κύματος, χωρίς η εκπομπή του ενός να παρεμβάλλεται στην εκπομπή του άλλου. Η στιγμή της μεγάλης δόξας όμως ήρθε όταν, σε πείσμα όσων επιστημόνων υποστήριζαν ότι η καμπυλότητα της επιφάνειας της Γης θα περιόριζε την επικοινωνία με ραδιοκύματα σε απόσταση μεγαλύτερη των 100-200 μιλίων, κατάφερε να στείλει τα σήματά του από την Αγγλία στη Νέα Γη. Εκείνη την ημέρα, 12 Δεκεμβρίου 1901, επινοήθηκε η ραδιοεπικοινωνία και ο Μαρκόνι ήταν ο εφευρέτης της.
Το 1910, μέσω του μαγνητικού φωρατή, που ανακάλυψε, κατάφερε να λάβει σήματα από την Ιρλανδία στο Μπουένος Αϊρες, δηλαδή σε απόσταση 6.000 μιλίων. Ο ασύρματός του είχε πλέον κατακτήσει τη ναυτιλία αλλά η φαντασία του δεν είχε εξαντληθεί. Το 1916, κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, παρατήρησε τα πλεονεκτήματα που είχε η χρήση μικρότερου μήκους κύματος, το οποίο επέτρεπε τη χρήση ανακλαστήρων γύρω από την κεραία. Η πρακτική αξία της παρατήρησης αυτής ήταν ότι η νέα μέθοδος εκπομπής έβαζε φρένο στις υποκλοπές των σημάτων εκ μέρους του εχθρού. Η ανάπτυξη της ασύρματης επικοινωνίας με τα βραχέα κύματα και αργότερα με τα υπερβραχέα είχε αρχίσει και οι βάσεις όλων των σύγχρονων συστημάτων επικοινωνίας για μεγάλες αποστάσεις είχαν τεθεί. 
Στις 26 Μαρτίου 1930, πραγματοποίησε το τελευταίο του μεγάλο κατόρθωμα. Από την Γένοβα της Ιταλίας πέτυχε να ανάψει ασύρματα τα φώτα του Δημαρχείου του Σίδνεϋ στην Αυστραλία χρησιμοποιώντας ένα «κύμα ενέργειας», όπως το χαρακτήρισε.
Το 1909 τιμήθηκε με το Νομπέλ Φυσικής για την ανάπτυξη της ασύρματης τηλεγραφίας και το 1930 εξελέγη πρόεδρος της Βασιλικής Ακαδημίας της Ιταλίας με πρόταση του Μουσολίνι, του οποίου υπήρξε θαυμαστής και από το 1923 μέλος του Φασιστικού Κόμματος. Το 1929 ο βασιλιάς της Ιταλίας Βιτόριο Εμανουέλε Γ΄ του είχε απονείμει τον τίτλο ευγενείας του μαρκησίου. 
Ο Γκουλιέλμο Μαρκόνι πέθανε στην Ρώμη στις 20 Ιουλίου 1937 και κηδεύτηκε με τιμές από την κυβέρνηση Μουσολίνι. Τάφηκε, σύμφωνα με την επιθυμία του, στη «γη των ονείρων και της φαντασίας» του, την Μπολόνια. Από τους δύο γάμους που τέλεσε απέκτησε πέντε παιδιά.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1606#ixzz46p5LtFgs

Η Επανάσταση των Γαρυφάλλων

2413
0
Στρατιωτικό κίνημα αριστερών αξιωματικών στην Πορτογαλία, που οδήγησε στην κατάλυση της δικτατορίας και την επαναφορά της Δημοκρατίας, μετά 48 χρόνια. Εκδηλώθηκε τις πρωινές ώρες της 25ης Απριλίου 1974 και ήταν σχεδόν αναίμακτο, με τέσσερις μόνο νεκρούς. Έμεινε στην ιστορία ως «Επανάσταση των Γαρυφάλλων» («Revolucao dos Cravos» στα πορτογαλικά), επειδή πολλοί κυβερνητικοί στρατιώτες είχαν τοποθετήσει στις κάννες των όπλων τους γαρύφαλλα, με την προτροπή των εξεγερμένων κατοίκων.
Η Πορτογαλία από τις 26 Μαΐου 1926 κυβερνιόταν δικτατορικά, από τους στρατιωτικούς, που είχαν ανατρέψει το εύθραυστο δημοκρατικό καθεστώς. Στους κόλπους της χούντας αναδείχθηκε η προσωπικότητα του καθηγητή οικονομικών Αντόνιο ντε Ολιβέιρα Σαλαζάρ, ο οποίος κυβέρνησε από το 1932 έως το 1968, όταν λόγω εγκεφαλικού αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την εξουσία. Ο Σαλαζάρ δημιούργησε το «Νέο Κράτος», ένα καθεστώς με πολλά στοιχεία φασισμού. Τον διαδέχθηκε ο καθηγητής Νομικής Μαρσέλο Καετάνο, ο οποίος κυβέρνησε ως το 1974, όταν ανετράπη από τους στρατιωτικούς.
Στις αρχές της δεκαετίας του '70, η Πορτογαλία αιμορραγούσε οικονομικά. Η προσπάθεια διατήρησης της αποικιακής της δύναμης απορροφούσε το 40% του προϋπολογισμού. Κάποιοι από τους χαμηλόβαθμους στρατιωτικούς, που ήταν δυσαρεστημένοι από την πορεία της χώρας και την επαγγελματική τους εξέλιξη, συγκρότησαν το «Κίνημα των Ενόπλων Δυνάμεων», με σκοπό να αλλάξουν την κατάσταση.
Με απόλυτα συνωμοτικό τρόπο και κάτω από τη μύτη της δικτατορίας Καετάνο, αποφάσισαν να κινηθούν δυναμικά το ξημέρωμα της 25ης Απριλίου 1974, με αρχηγό τον ταγματάρχη Οτέλο Σαράιβα ντε Καρβάλιο. Τα συνθηματικά της εξέγερσης θα ήταν δύο τραγούδια. Το πρώτο με τίτλο «Μετά το Αντίο» («E depois do adeus»), με ερμηνευτή τον Πάουλο ντε Καρβάλιο, εκπροσωπούσε τη χώρα στον διαγωνισμό της Γιουροβίζιον, που γινόταν αργά το βράδυ της 24ης Απριλίου και αποτέλεσε το γενικό πρόσταγμα για τους πραξικοπηματίες. Το δεύτερο τραγούδι με τίτλο «Γκράντολα, μελαψή πόλη» («Grandola, Vila Morena») του αντιστασιακού τραγουδιστή Ζέκα Αφόνσο, ακούστηκε στις 12:20 τα ξημερώματα από το κρατικό ραδιόφωνο, δίνοντας το έναυσμα της εξέγερσης.
Έξι ώρες αργότερα, το δικτατορικό καθεστώς είχε σχεδόν καταρρεύσει. Οι χιλιάδες κόσμου, που, εν τω μεταξύ, είχαν πλημμυρίσει τους δρόμους της Λισαβόνας, προέτρεψαν τους κυβερνητικούς στρατιώτες να ενωθούν με τους επαναστάτες και να βάλουν στις κάννες των όπλων τους από ένα κόκκινο γαρύφαλλο, που την εποχή της άνοιξης αφθονούν στην Πορτογαλία. Ο δικτάτορας Καετάνο αργά το απόγευμα αναχώρησε για τη Βραζιλία και δεν επέστρεψε ποτέ στη χώρα, μέχρι το 1980 που πέθανε.
Τη διακυβέρνηση της Πορτογαλίας θα αναλάβει για τα επόμενα δύο χρόνια η επταμελής «Χούντα Εθνικής Σωτηρίας», με επικεφαλής τον στρατηγό Αντόνιο Ριμπέιρο ντε Σπίνολα. Την περίοδο αυτή δόθηκε στους κόλπους της σκληρή μάχη για την εξουσία μεταξύ αριστερών και δεξιών αξιωματικών. Η επικράτηση των μετριοπαθών δυνάμεων οδήγησε στο σημαδιακό 1976. Το έτος αυτό ψηφίστηκε το νέο δημοκρατικό Σύνταγμα κι έγιναν οι πρώτες πολυκομματικές εκλογές, που ανέδειξαν στην Προεδρία τον στρατηγό Αντόνιο Ραμάλιο Εάνες και στην πρωθυπουργία τον σοσιαλιστή Μάριο Σοάρες. Η Πορτογαλία μπήκε οριστικά σε δημοκρατική ρότα και το 1986 έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ως άμεσο αποτέλεσμα της επικράτησης των επαναστατών ήταν η διάλυση της αποικιοκρατικής Πορτογαλίας. Η Γουϊνέα - Μπισάου κέρδισε την ανεξαρτησίας της το 1974 κι ένα χρόνο αργότερα η Μοζαμβίκη, η Αγκόλα, το Σάο Τομέ ε Πρίνσιπε και τα Νησιά του Πράσινου Ακρωτηρίου. Η «Επανάσταση των Γαρυφάλλων» προκάλεσε το «τρίτο κύμα του εκδημοκρατισμού», όπως το ονόμασε ο γνωστός πολιτικός επιστήμονας Σάμιουελ Χάντιγκτον, που εξαπλώθηκε στην Ελλάδα (24 Ιουλίου 1974), την Ισπανία (1975) και τη Λατινική Αμερική.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/252#ixzz46p5f2e57

Η Εκστρατεία στα Δαρδανέλια

168
0
Η Αγγλο-Γαλλική εκστρατεία στα Δαρδανέλλια (25 Απριλίου 1915 - 9 Ιανουαρίου 1916) παραμένει ένα από τα πιο φιλόδοξα σχέδια της Αντάντ κατά τη διάρκεια Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και παράλληλα μία από τις πιο συγκλονιστικές αποτυχίες της.
Η ιδέα, που μεταξύ άλλων υποστηρίχθηκε και από τον Πρώτο Λόρδο του Ναυαρχείου (Υπουργό Ναυτικών), Γουίνστον Τσόρτσιλ, ήταν απλή και ευφυής. Η κατάληψη από τη θάλασσα της χερσονήσου της Καλλίπολης (της δυτικής ακτής των Δαρδανελλίων) θα αποτελούσε το κλειδί για την πτώση της Κωνσταντινούπολης. Με τον τρόπο αυτόν θα έβγαινε εκτός μάχης η Οθωμανική Αυτοκρατορία και ταυτόχρονα θα άνοιγε ένας νέος και ασφαλής δρόμος μέσα από τη Μαύρη Θάλασσα προς τη σύμμαχο Ρωσία, που αντιμετώπιζε την απειλή του Οθωμανικού στρατού στον Καύκασο.
Η επιχείρηση ναυάγησε, όμως, εξαιτίας μιας σειράς τραγικών λαθών. Αρχικά, οι Σύμμαχοι σκέφτηκαν να εμπιστευθούν την επίθεση στα Δαρδανέλλια μόνο στο ναυτικό (στις μονάδες πεζοναυτών), για να μη στερήσουν από άνδρες το Δυτικό Μέτωπο, όπου η κατάσταση είχε βαλτώσει και εξελισσόταν στο γνωστό πόλεμο των χαρακωμάτων.

Μεταξύ 27ης Φεβρουάριου και 3ης Μαρτίου, οι άγγλοι πεζοναύτες ολοκλήρωσαν με επιτυχία πολλές επιχειρήσεις σαμποτάζ κι έτσι, στις 18 Μαρτίου, τα πολεμικά σκάφη του άγγλου ναυάρχου Τζον Ντε Ρόμπεκ πλησίασαν την ακτή για να καταστρέψουν τις τουρκικές πυροβολαρχίες και να καλύψουν την απόβαση. Έξι πλοία, όμως, έπεσαν σε ναρκοπέδια και χάθηκαν από τις εκρήξεις. Ο Ντε Ρόμπεκ αρνήθηκε να συνεχίσει χωρίς την υποστήριξη χερσαίων δυνάμεων, αλλά, στο μεταξύ, οι Τούρκοι με την καθοδήγηση του γερμανού στρατηγού Ότο Λίμαν φον Σάντερς κέρδισαν χρόνο και είχαν αρχίσει να ενισχύουν τη χερσόνησο της Καλλίπολης.
Η συμμαχική απόβαση στην Καλλίπολη αποφασίστηκε να ξεκινήσει στις 23 Απριλίου 1915, υπό τη διοίκηση του άγγλου στρατηγού σερ Ίαν Χάμιλτον, ο οποίος είχε στη διάθεσή του συνολικά 490.000 βρετανούς στρατιώτες της Μεσογειακής Εκστρατευτικής Δύναμης (MEF), στην οποία συμμετείχαν και στρατεύματα από την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία (ANZAC), καθώς και 80.000 γάλλοι στρατιώτες του Εκστρατευτικού Σώματος της Ανατολής. Στην Ελλάδα, ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος, ελπίζοντας ότι η κατάληψη των Δαρδανελίων θα είχε ως αποτέλεσμα τη διεκδίκηση της Κωνσταντινούπολης, έδωσε την άδεια στη Μεγάλη Βρετανία να χρησιμοποιήσει τη Λήμνο ως ναυτική βάση.
Η απόβαση στην Καλλίπολη άρχισε τελικά στις 25 Απριλίου 1915 με 75.000 άνδρες υπό τη διοίκηση του στρατηγού Χάμιλτον. Τις ακτές υπεράσπιζαν περί τους 300.000 στρατιώτες της Οθωμανικής Αυτοκρατορία, υπό τις διαταγές του Σάντερς. Το ίδιο βράδυ, οι εισβολείς δεν είχαν επιτύχει παρά μερικά προγεφυρώματα σε βάθος περίπου εκατό μέτρων από την ακτή. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο, η δυνατότητα ενός ισχυρού πλήγματος είχε εξανεμιστεί.

Οι Αγγλογάλλοι, με τυφλή επιμονή, αποφασίζουν να παραμείνουν σ’ αυτό το κομμάτι γης στα Δαρδανέλλια, να οχυρώσουν τα προγεφυρώματα, κατασκευάζοντας χαρακώματα, και να επιλέξουν για άλλη μια φορά την τακτική του πολέμου φθοράς σε μικρογραφία, ρίχνοντας στον Καιάδα της Καλλίπολης ολόκληρες μεραρχίες Αυστραλών και Νεοζηλανδών που είχαν εκπαιδευτεί βιαστικά στην Αίγυπτο. Οι Τούρκοι κρατούν γερά τις θέσεις τους και φέρνουν σε αδιέξοδο τους Συμμάχους.
Τη νύχτα της 6ης προς 7η Αυγούστου 1915, μία τελευταία απόβαση στην ακτή της Σούβλας δεν θα βελτιώσει την κατάσταση και θα αποφασισθεί η εκκένωση της χερσονήσου σε δύο στάδια, τον Δεκέμβριο του 1915 και τον Ιανουάριο του 1916. Πράγματι, στις 9 Ιανουαρίου 1916 και το τελευταίο απόσπασμα της συμμαχικής δύναμης θα εγκαταλείψει τα Στενά.
Η εκστρατεία στην Καλλίπολη στέφθηκε από παταγώδη αποτυχία για τους Συμμάχους, οι οποίοι στους οκτώμισι μήνες που διήρκεσαν οι επιχειρήσεις έχασαν γύρω στους 250.000 άνδρες, όσους σχεδόν και οι Τούρκοι, που με τη νίκη τους αυτή ματαίωσαν τα φιλόδοξα σχέδια των Αγγλογάλλων κι έδωσαν το φιλί της ζωής στην παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ένας από τους διακριθέντες στα πεδία των μαχών ήταν και ο νεαρός λοχαγός Μουσταφά Κεμάλ, ο μετέπειτα ιδρυτής του σύγχρονου τουρκικού κράτους.
Η αποτυχία της εκστρατείας προκάλεσε επικρίσεις στο Λονδίνο κατά του Γουίνστον Τσόρτσιλ, που ήταν ο πιο ένθερμος οπαδός της και την πτώση της κυβέρνησης των Φιλελευθέρων, την οποία διαδέχθηκε κυβέρνηση συνασπισμού Φιλελευθέρων - Συντηρητικών. Ο Τσόρτσιλ, μολονότι απαλλάχθηκε από τη θέση του, παρέμεινε στο Πολεμικό Συμβούλιο.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/921#ixzz46p5tWYOp

Η Ημέρα των ANZAC

704
0
Αποφράδα ημέρα η 25η Απριλίου 1915 για την Αυστραλία, αλλά και ημερομηνία - σταθμός για τη σφυρηλάτηση της εθνικής της ενότητας.
Το πρωινό της 25ης Απριλίου του 1915, 15.000 άπειροι αυστραλοί και νεοζηλανοί στρατιώτες, κατόπιν διαταγής των άγγλων αξιωματικών τους, αποβιβάστηκαν στις ακτές της Καλλίπολης στα Δαρδανανέλια, κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Στόχος τους να καταλάβουν τα Στενά και να επιτρέψουν στους ρώσους συμμάχους τους στην «Αντάντ» να περάσουν με τα πλοία τους τον Ελλήσποντο και να ανοιχτούν στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο.
Παρά το γεγονός ότι ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος δεν απειλούσε άμεσα την εδαφική ακεραιότητα της Αυστραλίας, η τότε κυβέρνηση της χώρας αποφάσισε, ως μέλος της βρετανικής κοινοπολιτείας και λόγω συνταγματικής της υποχρέωσης απέναντι στη Μεγάλη Βρετανία, να λάβει μέρος στον πόλεμο. Στην Καλλίπολη θα ήταν η πρώτη φορά που η νεοσύστατη Αυστραλιανή Αυτοκρατορική Δύναμη, όπως ονομάστηκε η στρατιωτική δύναμη των Αυστραλών που στάλθηκε στην Ευρώπη, θα έπαιρνε μέρος σε πολεμική αναμέτρηση.
Όλα ξεκίνησαν ένα πρωινό του Νοεμβρίου του 1914, όταν από το λιμάνι Όλμπανι της Δυτικής Αυστραλίας έφυγαν η 1η Μεραρχία Πεζικού και η 1η, η 2η και η 3η Ελαφρά Ταξιαρχία Ιππικού. Αρχικά ήταν προγραμματισμένο να ταξιδέψουν στη Βρετανία, όπου και θα εκπαιδεύονταν. Η έλλειψη υποδομής, όμως, είχε ως αποτέλεσμα να μεταφερθούν σε εκπαιδευτικά στρατόπεδα των συμμαχικών δυνάμεων στην Αίγυπτο. Παρέμειναν εκεί για περίπου τρεις μήνες. Εν τω μεταξύ, έφταναν στην Αίγυπτο και άλλοι αυστραλοί στρατιώτες.
Στις αρχές Μαρτίου του 1915 δόθηκε η ειδοποίηση από την κεντρική διοίκηση των συμμαχικών δυνάμεων για την εκστρατεία κατάληψης των Στενών των Δαρδανελίων και η στρατιωτική δύναμη των Αυστραλών και Νεοζηλανδών θα χρησιμοποιούνταν γι' αυτή την επιχείρηση. Στην Ελλάδα, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ελπίζοντας ότι η κατάληψη των Δαρδανελίων θα είχε ως αποτέλεσμα τη διεκδίκηση της Κωνσταντινούπολης έδωσε την άδεια στη Μεγάλη Βρετανία να χρησιμοποιήσει τη Λήμνο ως ναυτική βάση.
Έτσι, στις 4 Μαρτίου 1915 οι πρώτοι Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί στρατιώτες από τις ANZAC (Australian and New Zealand Army Corps) πάτησαν για πρώτη φορά το πόδι τους σε ελληνική γη. Το λιμάνι του Μούδρου με τα απάνεμα νερά του, τους υποδέχτηκε. Η στεριά, όμως, δεν ήταν και τόσο φιλική γι' αυτούς. Η ξερή γη, έντονο χαρακτηριστικό της Λημνιακής φύσης, οι γυμνοί λόφοι και η έλλειψη νερού δεν υπόσχονταν την καλύτερη διαμονή. Παρόλα αυτά, για πολλούς το ηφαιστειογενές τοπίο της Λήμνου ήταν ασυγκρίτως καλύτερο από την έρημο και τη ζέστη της Αιγύπτου. Οι πρώτες εντυπώσεις του στρατιώτη Τ. Α. Μάιλς για τους Έλληνες: «Οι κάτοικοι του νησιού ζουν σε πρωτόγονες συνθήκες. Έχουν μικρά σπίτια και αρκετοί από τους άνδρες φορούν προβιές αρνιών και περπατούν ξυπόλυτοι ή φορούν σκληρά παπούτσια».
Οι ξένοι στρατιώτες άρχισαν σιγά-σιγά να ξεθαρρεύουν και να συναναστρέφονται τους ντόπιους. Ο σηματωρός Ν.Κ. Χάρβεϊ γράφει στα απομνημονεύματά του: «Δεν είχαμε αρκετά ξύλα, σε αντίθεση με το αλκοόλ που ήταν μπόλικο, κάθε μαγαζί στη Λήμνο μέχρι το τέλος του Μαρτίου πουλούσε μπύρα και κονιάκ. Υπήρχε έλλειψη καύσιμων ξύλων. Οι κάτοικοι χρησιμοποιούσαν μικρά κομμάτια κάρβουνου για να μαγειρέψουν. Μετά ήρθε το Πάσχα τους και με μεγάλη περιέργεια παρακολουθούσαμε τον τρόπο με τον οποίο το γιόρταζαν. Οι καμπάνες των εκκλησιών τους χτυπούσαν συχνά και για δύο περίπου μέρες δεν σταματούσαν καθόλου. Την ημέρα του Πάσχα ήρθαν στο στρατόπεδο οι Έλληνες και μας πρόσφεραν κόκκινα αυγά και άλλα δώρα».
Στις 20 Απριλίου 1915 το λιμανάκι του Μούδρου πλημμύρισε από πολεμικά πλοία των συμμαχικών δυνάμεων. Ο Τ. Α. Μάιλς γράφει: «Κανένα άλλο λιμάνι του κόσμου εκείνες τις μέρες δεν είχε περισσότερα πλοία απ' αυτό το λιμανάκι της Λήμνου». Είχε έλθει η ώρα της μάχης. Οι Αυστραλονεοζηλανδοί ξεκίνησαν από την ελληνική γη το απόγευμα της 24ης Απριλίου για να επιτεθούν στην Καλλίπολη και να πάρουν τον έλεγχο των Στενών από τους Τούρκους.
Οι επιχειρήσεις, που κράτησαν έως τον Ιανουαρίου του 1916, στέφθηκαν από παταγώδη αποτυχία. Κάπου 2.000 Αυστραλοί βρήκαν τραγικό θάνατο εκείνο το πρωινό της 25ης Απριλίου 1915, αφού οι Τούρκοι, που ανήκαν στο αντίπαλο στρατόπεδο των «Κεντρικών Δυνάμεων», τους περίμεναν κρυμμένοι στις ακτές της Καλλίπολης και τους αποδεκάτισαν. Τους επόμενους μήνες άλλοι 11.000 αυστραλοί και νεοζηλανδοί στρατιώτες άφηναν την τελευταία τους πνοή στα μέρη εκείνα. «Χρειάστηκαν 10 χρόνια για να παρθεί η Αρχαία Τροία που βρισκόταν στα ίδια Στενά. Τώρα καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να κατακτήσουμε τα Στενά αυτά» παραδέχτηκε ο στρατηγός της συμμαχικής δύναμης, σερ Ιαν Χάμιλτον, μετά την πρώτη μάχη στα Δαρδανέλια.
Η σφαγή στάθηκε αφορμή για να δημιουργηθεί κλίμα εθνικής ομοψυχίας στην Αυστραλία και να πάρει σάρκα και οστά το όνειρο της δημιουργίας του Αυστραλιανού έθνους. Το 1901 οι βρετανικές αποικίες της Αυστραλίας είχαν ενωθεί και είχαν δημιουργήσει το ομόσπονδο αυστραλιανό κράτος, που όμως δεν είχε ακόμα συνοχή, κάτι που του έδωσε η θυσία της Καλλίπολης.
Στην απόβαση της Καλλίπολης πήραν μέρος και 12 ελληνοαυστραλοί: ο δεκανέας Τζακ Μαρκ, ο υποδεκανέας Τζον Ζαβιτσάνος και οι στρατιώτες Πέρσυ Κουκουσάκης, Κώστας Αρώνης, Γιώργος Κρίτον, Ρόμπερτ Κρόκος, Άθα Χάλκας, Λεωνίδας Μανούσου, Γιώργος Πάπας, Πίτερ Ράντος, Ρόι Ραλφ και Αναστάσιος Ρεμπέα. Ο μόνος άτυχος υπήρξε ο 24χρονος μάγειρας Πίτερ Ράντος, που έπεσε στο πεδίο της μάχης.
Κάθε χρόνο στις 25 Απριλίου η Αυστραλία τιμά με εκδηλώσεις σε ολόκληρο τον κόσμο την επέτειο αυτή, με επίκεντρο την Καλλίπολη. Στη Λήμνο, όπου αποτέλεσε πέρασμα για την απόβαση της Καλλίπολης και πολλοί Αυστραλοί βρήκαν καταφύγιο μετά την καταστροφή, υπάρχουν δύο στρατιωτικά νεκροταφεία και ένα μνημείο για να θυμίζουν το πέρασμα των Αυστραλονεοζηλανδών από την ελληνική γη.

Σχετικά

• «Καλλίπολη 1915» (Gallipoli), πολεμικό δράμα του Πίτερ Γουίρ, παραγωγής 1981, με τους Μαρκ Λι, Μπιλ Κερ και Μελ Γκίμπσον.

 
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/438#ixzz46p6Dhug2

Γεώργιος Γεννηματάς
1939 – 1994

387
0
Έλληνας πολιτικός, ιδρυτικό μέλος και ηγετικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Υπήρξε  εμπνευστής του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ).
Ο Γεώργιος Γεννηματάς γεννήθηκε στην Αθήνα στις 30 Ιουνίου 1939. Πατέρας του ήταν ο Μανιάτης Θεόδωρος Γεννηματάς, δικηγόρος και οικονομολόγος, που διετέλεσε γενικός διευθυντής της UNRRA (ανθρωπιστικής οργάνωσης του ΟΗΕ) στην Ελλάδα, σύμβουλος της Αμερικανικής Οικονομικής Αποστολής και αργότερα της Αμερικανικής Πρεσβείας στην Ελλάδα. Αδελφός του πατέρα του ήταν ο αντιστράτηγος και αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού επί κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου, Ιωάννης Γεννηματάς. Από τη μητέρα του, Φωτεινή, ήταν δισεγγονός του μεγάλου ευεργέτη της Σύμης και της Δωδεκανήσου, Γεωργίου Νικήτα Πετρίδη.
Μαθήτευσε στο Α’ Γυμνάσιο της Πλάκας και στη συνέχεια σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, όπου ανέπτυξε σημαντική φοιτητική συνδικαλιστική δράση, οργανώνοντας πολλές διαδηλώσεις για την Κύπρο. Υπηρέτησε στο Πολεμικό Ναυτικό ως σημαιοφόρος. Στη διάρκεια της θητείας του (1962), ασθένησε σοβαρά και διαγνώσθηκε με τη νόσο του Άντισον (Addison), από την οποία έπασχε και ο πρόεδρος Τζον Κένεντι.
Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του και των στρατιωτικών του υποχρεώσεων, ίδρυσε και διηύθυνε την εταιρεία μελετών και κατασκευών «Αρχιτεχνική ΕΠΕ». Επίσης, διετέλεσε στέλεχος της Αγροτικής Τράπεζας στη Διεύθυνση Τεχνικών Έργων έως το 1981, οπότε και παραιτήθηκε, έπειτα από 17 χρόνια. Πολλές γεωργικές βιομηχανίες έχουν την υπογραφή του στις κατασκευαστικές μελέτες τους, όπως το εργοστάσιο της Νεστλέ στο Πλατύ Ημαθίας, η Ελαιουργική στον Ασπρόπυργο, κτίσματα της Ένωσης Πεζών στην Κρήτη και άλλα. Όταν επετράπη ο συνδικαλισμός από τη δικτατορία, συμμετείχε σε συνδικαλιστικές ενώσεις μηχανικών και από το 1974 ως το 1978 διετέλεσε πρόεδρος του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Ελλάδας.
Έγινε μέλος του ΠΑΣΟΚ από τη σύστασή του και ήταν υποψήφιος Α’ Περιφέρειας Αθηνών στις βουλευτικές εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974. Από το 1975 ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και στη συνέχεια του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ. Ο Γεννηματάς διακρινόταν για τα οργανωτικά του προσόντα και η επιρροή του στον κομματικό μηχανισμό και στη Νεολαία ΠΑΣΟΚ ήταν μεγαλύτερη κάθε άλλου στελέχους.
Μετά τη διαγραφή των μελών της Δημοκρατικής Άμυνας, ο Γιώργος Γεννηματάς έγινε ένα από τα μέλη της λεγόμενης «Τρόικας» (Τσοχατζόπουλος - Γεννηματάς - Λαλιώτης) που εξέφραζε και εκπροσωπούσε τον πρόεδρο σε όλα τα κεντρικά και περιφερειακά όργανα, και σε όλα τα επίπεδα του κόμματος. Έκτοτε, η καριέρα του, όπως και των Άκη Τσοχατζόπουλου και Κώστα Λαλιώτη, ήταν μετεωρική.

Ο Γεώργιος Γεννηματάς με την κόρη του Φώφη
Από το 1981 εκλεγόταν βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, αρχικά Επικρατείας, κατόπιν βουλευτής Μεσσηνίας (με τη λίστα, 1985) και, στη συνέχεια, Α’ Περιφέρειας Αθηνών (πρώτος σε σταυρούς, από το 1989 διαρκώς). Διετέλεσε Υπουργός Εσωτερικών (21 Οκτωβρίου 1981 - 17 Ιανουαρίου 1984), Υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων (21 Σεπτεμβρίου 1984 - 5 Ιουνίου 1985), Υπουργός Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (5 Ιουνίου 1985 - 5 Φεβρουαρίου 1987) και Υπουργός Εργασίας (23 Σεπτεμβρίου 1987 - 2 Ιουλίου 1989). Ήταν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ από τον Απρίλιο του 1989.
Στην οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα ήταν Υπουργός Εθνικής Οικονομίας (23 Νοεμβρίου 1989 - 13 Φεβρουαρίου1990). Στις εκλογές της 10ης Οκτωβρίου 1993 εξελέγη πρώτος στην περιφέρεια Α’ Αθηνών και ορκίστηκε ξανά Υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών (13 Οκτωβρίου 1993 - 25 Φεβρουαρίου 1994).
Επί της θητείας του στο Υπουργείο Εσωτερικών αναγνωρίστηκε η Εθνική Αντίσταση, ενώ το ηλικιακό όριο του εκλέγειν κατέβηκε από τα 21 χρόνια στα 18. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Υπουργείο Υγείας επέφερε τομή στη δημόσια υγεία με την καθιέρωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ) με τον νόμο 1397/83.
Τον Ιανουάριο του 1992, με αφορμή ένα κρυολόγημα υποβλήθηκε σε εξετάσεις και λίγες ημέρες αργότερα ο ίδιος ανακοίνωσε στους δημοσιογράφους ότι πάσχει από καρκίνο, λέγοντας: «Υπάρχουν μερικές στιγμές που το συναίσθημα ξεχειλίζει, δεν είμαι από μάρμαρο. Είναι γνωστό ότι έχω καρκίνο, αλλά θα προσπαθήσω». Τον Απρίλιο του 1992 υποβλήθηκε σε εγχείρηση στη Νέα Υόρκη, το ίδιο διάστημα που η σύζυγός του υποβάλλονταν σε θεραπευτική αγωγή για την ίδια ασθένεια.
Ο Γιώργος Γεννηματάς πέθανε στην Αθήνα στις 25 Απριλίου 1994. Η σύζυγός του Κάκια Βέργου είχε φύγει από τη ζωή έξι μήνες νωρίτερα. Μαζί από τα εφηβικά τους χρόνια απέκτησαν δύο κόρες, τη Φώφη, νυν πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, και τη Μαίρη. Για να τιμηθεί το έργο του Γιώργου Γεννηματά στον τομέα της δημόσιας υγείας, πολλά νοσηλευτικά ιδρύματα στην Ελλάδα φέρουν το όνομά του.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1381#ixzz46p6V5yuE

Έλλα Φιτζέραλντ

1917 – 1996

1524
0
Σπουδαία Αμερικανίδα τραγουδίστρια της τζαζ. Την είχαν ονομάσει «Πρώτη Κυρία του Τραγουδιού» και «Βασίλισσα της Τζαζ».
H Έλλα Φιτζέραλντ (Ella Fitzgerald) γεννήθηκε στις 25 Απριλίου 1917 στο Νιούπορτ Νιουζ της Βιρτζίνια και μεγάλωσε με τη χωρισμένη μητέρα της στη Νέα Υόρκη. Από μικρή ήθελε να γίνει χορεύτρια, αλλά την κέρδισε η τζαζ. Μετά τον θάνατο της μητέρας το 1934 αντιμετώπισε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, τα οποία επιδεινώθηκαν μετά τον βιασμό από τον πατριό της.
Εγκατέλειψε το σχολείο και άρχισε να κάνει διάφορες περιστασιακές δουλειές, όπως φύλακας σε οίκο ανοχής και υπάλληλος σε γραφείο παράνομων στοιχημάτων, που σχετιζόταν με τη Μαφία. Γρήγορα συνελήφθη από την αστυνομία και κλείσθηκε σε ορφανοτροφείο. Δεν έμεινε για πολύ εκεί. Κατόρθωσε να αποδράσει και να ζήσει για ένα χρονικό διάστημα ως άστεγη.
Το 1934, σε ηλικία 17 ετών, ξεχώρισε σ’ ένα διαγωνισμό ταλέντων στο Απόλο Θίατερ της Νέας Υόρκης και άρχισε να συνεργάζεται ως τραγουδίστρια με τον ντράμερ Τσικ Γουέμπ, με τον οποίο ηχογράφησε τις πρώτες της επιτυχίες. Μετά τον θάνατό του ανέλαβε η ίδια τη διεύθυνση της ορχήστρας του, την οποία διατήρησε έως το 1942, οπότε ξεκίνησε σόλο καριέρα, που πολύ σύντομα την οδήγησε στην κορυφή και τη διεθνή αναγνώριση. Συμμετείχε σε πολυάριθμες συναυλίες, υποστηριζόμενη από σπουδαίες ορχήστρες, όπως του Ντιουκ Έλινγκτον και του Κάουντ Μπέιζι.
Η «Βασίλισσα της Τζαζ» διέθετε εξαιρετικά καθαρή και νεανική φωνή, που τα χρόνια δεν κατάφεραν να αλλοιώσουν. Η τεχνική της επέτρεπε να ερμηνεύει με άνεση ένα ποικίλο ρεπερτόριο, από τα συναισθηματικά ρομάντζα ως το πιο «σουίνγκ» θέμα της τζαζ. Με τον Λούις Άρμστρονγκ υπήρξαν οι καλύτεροι εκπρόσωποι του «σκατ», της φωνητικής τεχνικής, με την οποία ο τραγουδιστής με τη φωνή του μιμείται τα όργανα, όπως η τρομπέτα.
Από το 1956 έως το 1967 ηχογράφησε για τη δισκογραφική εταιρεία Verve μία σειρά από 19 ανθολογίες τραγουδιών, στις οποίες διέσωσε 250 εξαιρετικές ερμηνείες του λεγόμενου «Great American Songbook», δηλαδή των σημαντικότερων λαϊκών τραγουδιών των ΗΠΑ, που έγραψαν συνθέτες, όπως οι Ρίτσαρντ Ρότζερς, Κόουλ Πόρτερ, Τζορτζ Γκέρσουιν, Ντιουκ Έλινγκτον, Τζερόμ Κερν, Ιρβινγκ Μπερλίν και Τζόνι Μέρσερ. Στη σχεδόν εξηντάχρονη μουσική διαδρομή της ηχογράφησε περισσότερα από 70 άλμπουμ, κέρδισε 13 βραβεία Γκράμι και πούλησε κοντά στα 40 εκατομμύρια δίσκους.
Η Έλλα Φιτζέραλντ παντρεύτηκε επισήμως δύο φορές. Το 1941 παντρεύτηκε τον λιμενεργάτη και πρώην κατάδικο Μπένι Κόρνγκεϊ και το 1947 τον περίφημο μπασίστα της τζαζ Ρέι Μπράουν, με τον οποίο υιοθέτησε ένα αγοράκι, τον μετέπειτα μπλουζίστα Ρέι Μπράουν τζούνιορ. Η Φιτζέραλντ φέρεται να είχε τελέσει κι ένα τρίτο γάμο, το 1957, με ένα νεαρό Νορβηγό ονόματι Τορ Λάρσεν, τον οποίο γρήγορα ξέχασε, όταν αυτός συνελήφθη και καταδικάστηκε για ληστεία.
Το 1985 αντιμετώπισε τα πρώτα προβλήματα υγείας, τα οποία επιδεινώθηκαν το 1993, όταν λόγω του διαβήτη τις απέκοψαν και τα δύο πόδια. Στις 15 Ιουνίου του 1996 η μεγάλη τραγουδίστρια της τζαζ άφησε την τελευταία της πνοή, σε ηλικία 79 ετών.
 
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/645#ixzz46p6m8csh

ΠΑΣΧΑ 24 - 4 - 2011

                                     Λιδορίκι , Πάσχα 24 - 4 - 2011 , η  Βαθιά  στολισμένη  
                                      Αρχείο  Κ.Καψάλη 

  Φέτος φίλοι  μου , μέσα  στα πλαίσια της .." πενταετούς " μιζέριας  τη Δ.Α  , το χωριό  μας  είναι  " γυμνό " , ΧΑΣΑΜΕ  ΛΟΙΠΌΝ ΑΥΓΑ  ΚΑΙ...ΚΑΛΑΘΙΑ , δυστυχώς , τα  μόνα  μας  στολίδια  θα  είναι  τα  σκουπίδια  και..τα  " ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΑ " ΤΩΝ ...ΓΕΛΑΔΙΩΝ ..!!!!

   ΔΟΞΑΣΤΕ  ΤΟΥΣ  ΤΟΥΣ..." ΑΟΡΑΤΟΥΣ " ΔΗΜΟΤΙΚΟΥΣ  ΜΑΣ  ΑΡΧΟΝΤΕΣ...

         ΦΤΥΣΤΕ  ΤΟΥΣ..." ΜΠΌΛΙΚΟ " , ΜΗ  ΜΑΣ..ΜΑΤΙΑΣΤΟΥΝ ...!!!

                                                ΤΟΥΣ...ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ,...

Ο  ΑΥΡΙΑΝΟΣ  ΚΑΙΡΟΣ  ΣΤΟ  ΛΙΔΟΡΙΚΙ

25/4
15:00

17°C
54%

6 Μπφ Δ
45 Km/h
70 Km/h


ΑΣΘΕΝΗΣ ΒΡΟΧΗ

21:00

13°C
91%

5 Μπφ Δ
35 Km/h
55 Km/h


ΑΣΘΕΝΗΣ ΒΡΟΧΗ

Τρίτη
26/4
03:00

9°C
5°C
87%

7 Μπφ Δ
55 Km/h
80 Km/h


ΒΡΟΧΗ

09:00

10°C
7°C
94%

6 Μπφ Δ
45 Km/h
70 Km/h


ΒΡΟΧΗ

15:00

15°C
47%

5 Μπφ Δ
35 Km/h
55 Km/h


ΑΡΚΕΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

21:00

12°C
74%

4 Μπφ Δ
24 Km/h



ΛΙΓΑ ΣΥΝΝΕΦΑ


ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ  ΤΗΣ  ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ 

" ΛΙΔΟΡΙΚΙ  ΩΡΑ ...ΜΗΔΕΝ ..." ..

Κρύος  άσταστος  καιρός , φίλοι  μου με  βροχούλα που  και  που , και με μια απόλυτη  ερημιά ..
Χθες Κυριακάτικα , δεν  κυκλοφορούσε  ψυχή , κάτι δηλαδή  που..παγώνει την ψυχή  ακόμα  περισσότερο , από  άποψη άλλες  απόψεις  δε , χάος και..αναρχία , η συνηθισμένη  δηλαδή  κατάσταση που  εδώ  και  χρόνια επικρατεί  στο  χωριό  μας ...
  Το  χωριό  μας  τελικά συν  τοις άλλοις ...ειναι  και Ο  ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ  ΤΩΝ  ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ ΚΑΙ  ΤΗΣ .." ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ " , ΕΥΤΥΧΏΣ  ΠΡΟΧΘΕΣ  ΤΑ  ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ  ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ  ΜΑΣ  ΣΧΟΛΕΊΟΥ , ΞΕΒΡΩΜΙΣΑΝ ΤΗΝ  ΟΑΙΔΙΚΗ  ΧΑΡΑ ΚΑΙ  ΤΟΝ  ΠΈΡΙΞ  ΧΩΡΟ ΑΛΛΙΩΣ....
   Αν  με  ρωτήσετε  οι  Δημοτικοί  μας  άρχοντες  τι..." ΚΑΝΟΥΝ " , ΣΑΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΩ  ΠΩΣ  ΠΕΡΝΆΝΕ ..." ΜΠΕΪΚΑ " ..ΛΟΥΦΑ  ΚΑΙ  ΠΑΡΑΛΛΑΓΉ , ΠΟΥ  ΛΈΜΕ ...

  Ευτυχώς υπάρχουν  και  τα  Λιδορικιώτικα " σπιτικά αρωματικά τριαντάφυλλα που  μας  ψτιάχνουν την  άσχημη  διάδεσή  μας ..

  Αυτό  που  είναι  απολύτως  όμως  αναγκαίο , είναι  το  καθάρισμα  του  χωριού  μας που  βρισκεται  σε  άθλια  κατάσταση , ποιος  ξέρει  από  πότε  έχει  να  καθαριστεί..ελπίζομε να  υπάρξει  ανταπόκριση  από  κάποιους  χωριανούς  μας  και  έτσι  να  μπορέσουμε  κάτι  να  κάνουμε  ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ  , αλλιώς...
                            Καλό  σας  μεσημέρι 
       Θα  σας  ενημερώνουμε  συνεχώς και  με  βιντεοφωτογραγικά  ρεπορτάζ..
                              www.lidoriki.com