EΔΩ ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ...ΕΔΩ..ΛΙΔΟΙΚΙ..

                             Το  χωριό  μας  με  φλοντο τη λίμνη , απ' το Βαρούσι 
                             Του  Κώστα  Κουτσούμπα 


Καλησπέρα  Λιδορικιώτες …
Καλησπέρα  φίλοι του  χωριού  μας
ΔΕΥΤΕΡΑ  ΣΗΜΕΡΑ  4  ΑΠΡΙΛΙΟΥ  2016
Ανατολή Ήλιου: 07:03
Δύση Ήλιου: 19:52
Σελήνη 26 ημερών
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/#ixzz44rqXYtYy

ΣΑΝ  ΣΗΜΕΡΑ 
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1913

Ο ανθυπολοχαγός Εμμανουήλ Αργυρόπουλος, πιλοτάροντας ένα «Μπλεριό 11», χάνει τη ζωή του, λόγω πτώσης του αεροσκάφους του. Είναι ο πρώτος νεκρός της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας.
1949

Δώδεκα έθνη υπογράφουν τη Διακήρυξη του Βορείου Ατλαντικού, δημιουργώντας το ΝΑΤΟ.
1960

«Η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινή Αγορά θα αποτελέσει δοκιμασία, όχι μόνο για τη βιομηχανία, αλλά και για όλη τη χώρα, η οποία προσέρχεται στην Κοινή Αγορά με ολόκληρο τον φόρτο των αμαρτιών τού άμεσου ή έμμεσου παρεμβατικού παρελθόντος», αναφέρει ο πρόεδρος του απελθόντος Δ.Σ. του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ) Γεώργιος Δράκος («ΙΖΟΛΑ») στην έκθεση πεπραγμένων της διοίκησης.
1964

Την παραπομπή του εισαγγελέα του Αρείου ΠάγουΚωνσταντίνου Κόλλια στο Ανώτατο Πειθαρχικό Συμβούλιο ανακοινώνει η κυβέρνηση Παπανδρέου, ενώ οι υπόλοιποι αρεοπαγίτες ζητούν την εκδίωξη από το δικαστικό σώμα του «εμπρηστή της Δικαιοσύνης» Αντωνίου Φλώρου. Ο εισαγγελέας Φλώρος είχε αναφέρει σε έκθεσή του ότι ο Κόλλιας επιχείρησε παρέμβαση στην ανάκριση για τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη.
1968

Η ΑΕΚ στέφεται κυπελλούχος Ευρώπης στο μπάσκετ και γίνεται η πρώτη ελληνική ομάδα που καταφέρνει κάτι τέτοιο. Νικά στο Παναθηναϊκό Στάδιο τη Σλάβια Πράγας με 89-82, ενώπιον 80.000 θεατών - ρεκόρ όλων των εποχών για αγώνα μπάσκετ στην Ελλάδα και ολόκληρη την Ευρώπη.
1998

Μιλώντας στη Θεσσαλονίκη, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Γιώργος Ρωμαίος, καταδικάζει και χαρακτηρίζει αδικαιολόγητες τις ακραίες αντιδράσεις ορισμένων κοινοταρχών και κατοίκων χωριών, απέναντι στους αλλοδαπούς που διαμένουν στη χώρα μας.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0404#ixzz44rr7bMbD
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ 
μ. Χ.
1952

Γκάρι Μουρ, άγγλος κιθαρίστας και τραγουδιστής, μέλος -μεταξύ άλλων- του συγκροτήματος Thin Lizzy. (Θαν. 6/2/2011)
1958

Τζορτζ Ζαμπέλας, ελληνικής καταγωγής αρχηγός του Βρετανικού Ναυτικού.
1978

Ειρήνη Σκλήβα, μοντέλο, Μις Κόσμος 1996.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0404#ixzz44rrN5dPy
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1871

Πέτερ φον Χες, γερμανός ζωγράφος, που διακρίθηκε κυρίως στις αναπαραστάσεις μαχών και ειδικότερα ως ζωγράφος που απαθανάτισε τις ιστορικές στιγμές της Ελληνική Επανάστασης του 1821, καθώς και στιγμιότυπα από την εισβολή του Ναπολέοντα στη Ρωσία. (Γεν. 29/7/1792)
1928

Κωνσταντίνος Μαλέας, έλληνας ζωγράφος. Μαζί με τον Κωνσταντίνο Παρθένη, θεωρείται ως ο «πατέρας της μοντέρνας τέχνης στην Ελλάδα». (Γεν. 1879)
1931

Αντρέ Μισελέν, γάλλος κατασκευαστής ελαστικών, ιδρυτής της φερώνυμης βιομηχανίας ελαστικών «Michelin». (Γεν. 16/1/1853)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0404#ixzz44rrd03Ck

Μάρτιν Λούθερ Κινγκ

1929 – 1968

1752
0
Αμερικανός ιερωμένος και ηγέτης του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα του μαύρου πληθυσμού στις ΗΠΑ τις δεκαετίες του ‘50 και του ‘60. Το 1964 τιμήθηκε με το Νόμπελ για την Ειρήνη.
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ο νεώτερος (Martin Luther King Jr) γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 1929 στην Ατλάντα της Τζόρτζια. Ο πατέρας και ο παππούς του ήταν βαπτιστές ιεροκήρυκες. Ήδη από τα πρώτα χρόνια της ζωής του το οικογενειακό του περιβάλλον δεν κατόρθωσε να τον κρατήσει μακριά από τον ζόφο της λευκής μισαλλοδοξίας. Πολύ αργότερα θα μιλήσει εκτενώς για τις κουρτίνες που στοίχειωσαν τα παιδικά χρόνια του, εκείνες που χρησιμοποιούσαν στις τραπεζαρίες των τρένων για να χωρίσουν τους λευκούς από τους μαύρους. «Ήμουν πολύ μικρός όταν βίωσα την πρώτη μου εμπειρία πίσω από την κουρτίνα. Ένιωσα σαν να είχε πέσει μια κουρτίνα πάνω σε όλη μου τη ζωή».
Σε ηλικία 15 ετών, ο Μάρτιν Λούθερ άρχισε σπουδές στο Κολέγιο Μόρχαουζ της Ατλάντας, με βάση ειδικό πρόγραμμα για ταλαντούχους μαθητές. Στο τελευταίο έτος των σπουδών του εγκατέλειψε δια παντός το ενδιαφέρον του για την ιατρική και τη νομική και επέλεξε τη σταδιοδρομία του κληρικού, ύστερα από επιμονή του πατέρα του. Σπούδασε στο Θεολογικό Σεμινάριο του Κρόζερ στο Τσέοτερ της Πενσιλβανίας, απ’ όπου αποφοίτησε το 1951 με δίπλωμα θεολογίας.
Τεράστια επίδραση στην ήδη αφυπνισμένη σκέψη του άσκησε η φιλοσοφία της «πολιτικής ανυπακοής» και της «μη βίας» του Μαχάτμα Γκάντι, καθώς και οι θεωρίες των σύγχρονων προτεσταντών θεολόγων. Από το Κρόζερ βρέθηκε στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, όπου και γνώρισε τη μετέπειτα σύζυγό του Κορέτα Σκοτ. Εκεί εξάλλου εναγκαλίστηκε και μία στέρεη βάση για τις δικές του θεολογικές και ηθικές αρχές, πάνω στην οποία έχτισε και τη διδακτορική διατριβή του με τίτλο «Συγκριτική μελέτη των ιδεών περί Θεού στη σκέψη του Πάουλ Τίλιχ και του Χένρι Νέλσον Βίμαν». Ο Κινγκ αντιλαμβανόταν τον Θεό ως μία ενεργή, εμπρόσωπη οντότητα. Επομένως, γι’ αυτόν η σωτηρία του ανθρώπου δεν ήταν δυνατόν να βρεθεί ούτε στην επιδίωξη κοινωνικής προόδου, ούτε στη δύναμη του λογικού, αλλά στην πίστη ότι ο άνθρωπος οδηγείται από τον Θεό.

Ήταν σχεδόν ένα χρόνο εφημέριος της εκκλησίας των Βαπτιστών της λεωφόρου Ντέξτερ στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα, όταν η ολιγομελής ομάδα οπαδών τού κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα της πόλης εγκαινίασε τον αγώνα κατά των φυλετικών διακρίσεων στα δημόσια λεωφορεία. Αφορμή, η σύλληψη την 1η Δεκεμβρίου 1955 της μοδίστρας Ρόζας Παρκς, η οποία αρνήθηκε να παραχωρήσει τη θέση της στο λεωφορείο σ’ ένα λευκό επιβάτη, όπως όριζε η νομοθεσία φυλετικών διακρίσεων. Μαχητικοί εκπρόσωποι του ντόπιου μαύρου πληθυσμού έσπευοαν να ιδρύσουν την «Ενωση για την Πρόοδο» του Μοντγκόμερι κι εξέλεξαν ηγέτη τους τον Κινγκ.
Στη διάρκεια της παρθενικής ομιλίας του ως προέδρου της οργάνωσης επέδειξε την εξέχουσα ρητορική του δεινότητα: «Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να διαμαρτυρηθούμε. Επί πολλά χρόνια έχουμε δείξει απίστευτη υπομονή. Έχουμε δημιουργήσει μερικές φορές στους λευκούς αδελφούς μας την εντύπωση ότι μας άρεσε ο τρόπος με τον οποίο μας μεταχειρίζονταν. Ήρθαμε, όμως, εδώ για να λυτρωθούμε από την υπομονή εκείνη που μας κάνει να υπομένουμε οτιδήποτε το λιγότερο από την ελευθερία και τη δικαιοσύνη». Το αμερικανικό έθνος είχε μόλις αποκτήσει μία νέα φωνή. Ένα χρόνο αργότερα, οι μαύροι του Μοντγκόμερι είχαν αποκτήσει τη δική τους θέση στο λεωφορείο.
Αναγνωρίζοντας την ανάγκη ενός μαζικού μαύρου κινήματος, ο Κινγκ δημιούργησε την οργάνωση «Συνδιάσκεψη της Χριστιανικής Ηγεσίας των Πολιτειών του Νότου», εγκαινιάζοντας πλέον και επίσημα τον αγώνα κατά των φυλετικών διακρίσεων. Έχοντας εξασφαλίσει ένα ισχυρό βήμα στο Νότο, ξεκινά τις ανθρωπιστικές περιοδείες του ανά τις ΗΠΑ, συζητεί με τους μαύρους για τα πολιτικά τους δικαιώματα, ακολουθεί την πολιτική τής ενεργού μη βίας, διοργανώνοντας καθιστικές διαδηλώσεις και πορείες διαμαρτυρίας, συναντά ξένους ηγέτες, δίνει πύρινους λόγους (εκείνο το θεόπνευστο «Έχω ένα όνειρο» στη διάρκεια μιας ειρηνικής «διαφυλετικής» συγκέντρωσης στην Ουάσιγκτον στις 28 Αυγούστου 1963 θα μείνει στην Ιστορία), διακηρύσσει ότι «έχει φθάσει η κατάλληλη στιγμή που μια συντονισμένη εξόρμηση εναντίον της αδικίας θα μπορούσε να αποφέρει μεγάλα και χειροπιαστά οφέλη».

Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ‘60 η δημοτικότητά του φθάνει στο αποκορύφωμά της. Το 1964 του απονέμεται το Νόμπελ Ειρήνης, ενώ ψηφίζεται ο Νόμος περί Πολιτικών Δικαιωμάτων, που εξουσιοδοτεί την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να επιβάλλει την απάλειψη των φυλετικών διακρίσεων στους δημόσιους χώρους και να διώκει ποινικά τις διακρίσεις, τόσο στα κρατικά μέσα κοινής ωφέλειας, όσο και στην απασχόληση.
Σε λίγο, όμως, θα εμφανιστούν τα πρώτα σημεία αντιπολίτευσης στους κόλπους του μαύρου κινήματος. Η φιλοσοφία της μη βίας «σκοντάφτει» όλο και συχνότερα σε εξαγριωμένους ριζοσπάστες της λεγόμενης «Μαύρης Δύναμης», που δεν αργούν να του «κολλήοουν» και το άκρως ειρωνικό προσωνύμιο «de Lawd» («ο κ. Προσευχόμενος»). Ο Κινγκ απαντά διευρύνοντας τη βάση της οργάνωσής του: συγκροτεί ένα μέτωπο των φτωχών πληθυσμών από όλες τις φυλές, τάσσεται κατά του Πολέμου του Βιετνάμ, πολεμά πλέον «για μια ριζική αναδιάρθρωση ολόκληρης της κοινωνίας, μια επανάσταση αξιών».
Το σχέδιό του για μία «Πορεία των Φτωχών προς την Ουάσιγκτον», διακόπηκε την άνοιξη του 1968 από ένα ταξίδι του στο Μέμφις του Τενεσί για την υποστήριξη μιας απεργίας εργαζομένων στα νοσοκομεία. Στις 4 Απριλίου, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δολοφονήθηκε σε ηλικία 39 ετών από ένα λευκό ελεύθερο σκοπευτή, ενώ στεκόταν στο μπαλκόνι του μοτέλ, στο οποίο είχε καταλύσει με τους στενούς συνεργάτες του. Στις 10 Μαρτίου 1969 ο δολοφόνος του Τζέιμς Ιρλ Ρέι ομολόγησε και καταδικάστηκε σε 99 ετών ειρκτή.
Περί Πηγών...
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1267#ixzz44rs2WE53
 
Η ΑΕΚ Κυπελλούχος Ευρώπης!


Αμερικάνος, Τρόντζος, Ζούπας, Τσάβας, Βασιλειάδης, μετά τη λήξη του ιστορικού τελικού.
1591
1
Στις 4 Απριλίου 1968 η ΑΕΚ νικά τη Σλάβια Πράγας με 89-82 και κατακτά το κύπελλο κυπελλούχων στο μπάσκετ. Ήταν ο πρώτος ευρωπαϊκός τίτλος για το ελληνικό μπάσκετ, σε μία χρονική στιγμή, που το άθλημα δεν ήταν στις καρδιές των ελλήνων φιλάθλων.
Την εποχή εκείνη οι Απριλιανοί ετοιμάζονταν να εορτάσουν την πρώτη τους επέτειο στην εξουσία με 2500 πολιτικούς κρατούμενους στις φυλακές. Η κομμουνιστοκρατούμενη Τσεχοσλοβακία ζούσε την «Άνοιξη της Πράγας» με τα μέτρα φιλελευθεροποίησης του καθεστώτος από τον Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ. Στη Γαλλία, ο «Μάης» ήταν προ των πυλών.
Ο αγώνας έγινε στο Παναθηναϊκό Στάδιο, καθώς η Αθήνα δεν διέθετε άξιο λόγου κλειστό, παρά μόνο το ιστορικό γηπεδάκι του Σπόρτινγκ. 80.000 θεατές κατέκλυσαν το Καλλιμάρμαρο για να παρακολουθήσουν τον αγώνα, που αποτελεί ακόμα και σήμερα ρεκόρ προσέλευσης σε αγώνα μπάσκετ.

Ο Γιώργος Αμερικάνος υψώνει το τρόπαιο.
Η ΑΕΚ στα τέλη της δεκαετίας του '60 είχε μια σπουδαία ομάδα, αμιγώς ελληνική. Με παίκτες, όπως ο Μόσχος, ο Ζούπας, ο Αμερικάνος και ο Τρόντζος, υπήρξε η πρώτη ελληνική ομάδα που έφθασε σε φάιναλ φορ ευρωπαϊκού κυπέλλου το 1966.
Το ανοιξιάτικο βράδυ της 4ης Απριλίου 1968 ο «δικέφαλος» παρατάχθηκε χωρίς τον Γιώργο Μόσχο, που είχε φύγει από τη ζωή, χτυπημένος από την επάρατο νόσο. Η νίκη ήρθε σχετικά εύκολα για τους παίκτες του Νίκου Μήλα. Ο Αμερικάνος με 29 πόντους, ο Τρόντζος με 24 και ο Ζούπας με 12 δεν άφησαν πολλά περιθώρια στους Τσέχους να αμφισβητήσουν την ανωτερότητά τους.
Η ομάδα της Πράγας είχε να αντιμετωπίσει συν τοις άλλοις τον τσιμεντένιο αγωνιστικό χώρο του Καλλιμάρμαρου, αλλά και τα φλας των φωτορεπόρτερ, που τύφλωναν τους παίκτες της σε κάποιες κρίσιμες επιθέσεις, όπως ανέφεραν οι «κακές γλώσσες» της εποχής.
Μαζί με τους 80.000 θεατές, τον αγώνα παρακολούθησαν με κομμένη την ανάσα, εκατομμύρια έλληνες από τα ραδιόφωνά τους, συνεπαρμένοι από την γλαφυρή περιγραφή του Βασίλη Γεωργίου. Η τηλεόραση βρισκόταν ακόμη στα σπάργανα.
Η σύνθεση της ΑΕΚ και οι πόντοι που σημείωσαν οι παίκτες της: Αμερικάνος 29, Τρόντζος 24, Ζούπας 12, Βασιλειάδης 11, Λαρεντζάκης 6, Χρηστέας 4 και Τσάβας 3.
Περί Πηγών...
 
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/134#ixzz44ryF2fWV

Εμμανουήλ Αργυρόπουλος

1889 – 1913

427
0
Έλληνας μηχανικός και αεροπόρος. Πρωτοπόρος της ελληνικής αεροπορίας και o πρώτος νεκρός της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας.
Ο Εμμανουήλ Αργυρόπουλος γεννήθηκε το 1889 και ήταν γιος του διπλωμάτη Γεωργίου Αργυρόπουλου, πρεσβευτή της Ελλάδας στη Ρωσία. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στη Γερμανία και αεροπλοΐα στη Γαλλία. Τον Ιανουάριο του 1912 επέστρεψε στην Ελλάδα, φέρνοντας μαζί του το διαλυμένο σε κομμάτια ιδιόκτητο αεροπλάνο του, ένα μονοπλάνο τύπουΝιεπόρ (Nieuport IVG), ιπποδυνάμεως 50 ίππων.
Με τη βοήθεια των μηχανικών της στρατιωτικής μονάδας του Ρουφ στην Αθήνα, το συναρμολόγησε και ύστερα από λίγες ημέρες ήταν έτοιμος για την πρώτη του πτήση στους ελληνικούς ουρανούς. Στις 6 Φεβρουαρίου 1912 ανακοίνωσε μέσω των αθηναϊκών εφημερίδων το εγχείρημά του αυτό, ορίζοντας ως τόπο απογείωσης την περιοχή του Ρουφ και χρόνο την Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου.
Πράγματι, την προκαθορισμένη ημερομηνία πλήθος κόσμου κατέκλυσε τον χώρο του αυτοσχέδιου αεροδρομίου για να θαυμάσει το πρωτοφανές θέαμα. Ακριβώς στις 8:10 το πρωί ο Αργυρόπουλος «σήκωσε» το αεροπλάνο του, υπό τις επευφημίες του πλήθους, ανάμεσα στους οποίους βρίσκονταν ο βασιλιάς Γεώργιος Α', ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος και πολλοί επίσημοι. Η πτήση αυτή, που σηματοδοτεί τη γέννηση της ελληνικής αεροπορίας, διήρκεσε 16 λεπτά και υπήρξε απόλυτα επιτυχής. Μία ώρα αργότερα έγινε και δεύτερη πτήση, με συνεπιβάτη τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Το αεροπλάνο διέγραψε μερικούς κύκλους πάνω από τον χώρο απογειώσεως σε ύψος 80 μέτρων και προσγειώθηκε ύστερα από 4 λεπτά με επιτυχία.
Μετά και τη δεύτερη πτήση ακολούθησε η βάπτιση του αεροπλάνου, με ανάδοχο τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος του έδωσε το όνομα Αλκυών (αποδημητικό πτηνό, κοινώς ψαροπούλι) και με ένα ποτήρι σαμπάνια στο χέρι ευχήθηκε τα ακόλουθα: «Εύχομαι όπως η Αλκυών τερματίσει φυσικόν τον βίον. Εύχομαι όπως ο κ. Αργυρόπουλος, ο πρώτος Έλλην αεροναύτης, που πέταξε υπέρ τα ιερά εδάφη, συνεχίσει επί άλλου τελειότερου μηχανήματος, το οποίον να οφείλεται εξ ολοκλήρου εις αυτόν, τας ενδόξους παραδόσεις του Ικάρου, χωρίς τας ατυχίας εκείνου, προς δόξαν και αυτού και της Ελληνικής Πατρίδος».
Στις 12 Φεβρουαρίου 1912 ο Εμμανουήλ Αργυρόπουλος πραγματοποίησε νέα πτήση πάνω από το Παλαιό Φάληρο. Ως χώρος απογειώσεως αυτή τη φορά χρησιμοποιήθηκε η περιοχή του Ζωολογικού Κήπου. Πλήθη λαού από την Αθήνα και τον Πειραιά έσπευσαν να θαυμάσουν τον ατρόμητο Έλληνα αεροπόρο, σε μία εξίσου επιτυχημένη πτήση, που κατέληξε σε ανέλπιστη αεροπορική γιορτή. Το πλήθος σήκωσε στα χέρια τον Αργυρόπουλο και τον έφερε θριαμβευτικά στη βασιλική εξέδρα, όπου δέχθηκε τα θερμά συγχαρητήρια του βασιλιά Γεωργίου A'.
Όταν ξέσπασαν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι τον Οκτώβριο του 1912, ο Αργυρόπουλος εντάχθηκε στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων, με τον βαθμό του υπολοχαγού. Στις 4 Απριλίου 1913 απογειώθηκε από το αεροδρόμιο Λεμπέτ της Θεσσαλονίκης (στη σημερινή Σταυρούπολη), με ένα αεροπλάνο τύπου Μπλεριό 11 (λάφυρο από τον τουρκικό στρατό) και συνεπιβάτη τον αγωνιστή και ποιητή Κωνσταντίνο Μάνο. Η αποστολή τους ήταν αναγνωριστική για την ανίχνευση των κατεχομένων από τον βουλγαρικό στρατό περιοχών πλησίον της Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκεια της πτήσης το αεροσκάφος του υπέστη μηχανική βλάβη και κατέπεσε κοντά στον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης. Και οι δύο επιβαίνοντες βρήκαν ακαριαίο θάνατο. Ο πρωτοπόρος της Ελληνικής Αεροπορίας Εμμανουήλ Αργυρόπουλος ήταν μόλις 24 ετών και ο Κωνσταντίνος Μάνος 44 ετών.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/437#ixzz44rypPc3h

Γκάρι Μουρ

1952 – 2011

1762
0
Βορειοϊρλανδός δεξιοτέχνης κιθαρίστας και τραγουδιστής, από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του blues-rock.
Ο Ρόμπερτ Γουίλιαμ Γκάρι Μουρ (Robert William Gary Moore) γεννήθηκε στις 4 Απριλίου του 1952 στο Ανατολικό Μπέλφαστ, μία από τις προτεσταντικές περιοχές της Βορείου Ιρλανδίας. Ο πατέρας του, Ρόμπερτ Μουρ, ήταν διοργανωτής συναυλιών και ο μικρός Γκάρι μεγάλωσε ακούγοντας πολλές τοπικές μπάντες να παίζουν ζωντανά ποπ και ροκ επιτυχίες της εποχής. Η μητέρα του Γουίνι ήταν νοικοκυρά και είχε άλλα τέσσερα αδέλφια.
Σε ηλικία έξι ετών ανέβηκε για πρώτη φορά στη σκηνή, τραγουδώντας το Sugartime και τέσσερα χρόνια αργότερα απόκτησε την πρώτη του κιθάρα. Οι χορδές της ήταν πολύ σκληρές και του ήταν δύσκολο να παίζει, αλλά παρόλα αυτά έμαθε κάποιες μελωδίες των Shadows. Συνέχισε να μαθαίνει κιθάρα μόνος του, κυρίως από βιβλία, να παρακολουθεί άλλους μουσικούς να παίζουν και να ακούει μουσική από την πλούσια δισκοθήκη του πατέρα του. Αν και αριστερόχειρας, έμαθε να παίζει κιθάρα με τον ορθόδοξο τρόπο.
Το 1965 έγινε μέλος του συγκροτήματος The Beat Boys και έπαιζε στο κλαμπ του πατέρα του στα περίχωρα του Μπέλφαστ. Αργότερα, το συγκρότημα συνέχισε τις εμφανίσεις του σε ξενοδοχεία και χορούς, παίζοντας ό,τι τους ζητούσε το κοινό. Όπως και πολλοί συνομήλικοί του, ο Γκάρι Μουρ στράφηκε στο ροκ εντ ρολ ακούγoντας Έλβις Πρίσλεϊ και Beatles. Βλέποντας τον Τζίμι Χέντριξ και τον Τζον Μάγιαλ στο Μπέλφαστ, του ανοίχθηκε διάπλατα ο δρόμος προς τον πλούσιο μουσικά κόσμο των Μπλουζ.
Το 1966, ο Γκάρι πείθει το πατέρα του να του αγοράσει την πρώτη του ηλεκτρική κιθάρα, μία Φέντερ Στρατοκάστερ, δεχόμενος τον όρο του να παίξει στο συγκρότημα Dave and the Diamonds. Τον επόμενο χρόνο βγαίνει για πρώτη φορά εκτός Μπέλφαστ και ταξιδεύει στο Δουβλίνο για να παίξει με το συγκρότημα The Method. Σε μια συναυλία τους τον ακούει ο μπασίστας των Skid Row, Μπρένταν Σιλντς, και του ζητά να γίνει μέλος του συγκροτήματος, που κινείται στα μονοπάτια του μπλουζ-ροκ.
Ο 15χρονος Γκάρι το σκέφτεται σοβαρά. Το 1968 παίρνει τη μεγάλη απόφαση και αφήνει οριστικά το Μπέλφαστ, που σπαράσσεται από τη διαμάχη Καθολικών και Προτεσταντών. Μετακομίζει στο Δουβλίνο και εντάσσεται στους Skid Row. Τραγουδιστής του συγκροτήματος είναι ο 19χρονος Φιλ Λάινοτ, που θα αναδειχθεί σε μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του χαρντ-ροκ, μέσα από τις τάξεις των Thin Lizzy. Οι δυο τους θα γίνουν στενοί φίλοι και θα συνεργαστούν αργότερα. Όμως, δεν θα είναι και λίγες οι φορές που θα συγκρουστούν και οι δρόμοι τους θα χωρίσουν.
Το 1969 οι Skid Row κυκλοφορούν το πρώτο τους σινγκλ με τίτλο New Faces Old Places και ανοίγουν τις συναυλίες των Fleetwood Mac. O κιθαρίστας τους Πίτερ Γκριν (ίνδαλμα του Γκάρι από τα παιδικά του χρόνια) εντυπωσιάζεται από το παίξιμο του Γκάρι Μουρ και τους βοηθά να υπογράψουν το πρώτο τους δισκογραφικό συμβόλαιο. Ο Φιλ Λάινοτ αποχωρεί για λίγο από το γκρουπ λόγω προβλημάτων με τη φωνή του και όταν επιστρέφει τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ του δείχνουν οριστικά την πόρτα της εξόδου. Με τους Skid Row, ο Γκάρι Μουρ θα ηχογραφήσει τρία άλμπουμ, προτού οι δρόμοι τους χωρίσουν το 1973. Θα προλάβουν να ανακηρυχθούν κορυφαίο συγκρότημα της Ιρλανδίας το 1971.

Με τους Thin Lizzy
Το 1973 σχηματίζει τους Gary Moore Band και ηχογραφεί το άλμπουμ Grinding Stone, χωρίς μεγάλη επιτυχία. Τον Ιανουάριο του 1974 δέχεται την πρόσκληση του φίλου του Φιλ Λάινοτ και γίνεται μέλος των Thin Lizzy. Ηχογραφεί το τραγούδι Still In Love With You, το μόνο κομμάτι του άλμπουμ Nightlife στο οποίο συμμετέχει. Θα αποχωρήσει από το συγκρότημα μετά από λίγους μήνες, λόγω διαφωνιών με τον Λάινοτ. Το 1975 ενώνεται με τους Colosseum II, ένα συγκρότημα του τζαζ-ροκ. Μαζί τους θα ηχογραφήσει τρία άλμπουμ.
Το 1977 ξαναγίνεται μέλος των Thin Lizzy και συμμετέχει στην περιοδεία τους με τους Queen ως πρώτο όνομα. Λέγεται ότι το συγκρότημα είναι τόσο καλό, που ο Φρέντι Μέρκιουρι και η παρέα του αναγκάζονται να ψαλιδίσουν το σετ τους για να μη τους κλέψουν τη δόξα. Όταν η περιοδεία τελειώνει, ο Φιλ Λάινοτ του ζητά να μείνει στο συγκρότημα, αλλά ο Γκάρι Μουρ προτιμά να επιστρέψει στους Colosseum II. Τον επόμενο χρόνο o Γκάρι Μουρ συνεργάζεται εκ νέου με τους Thin Lizzy και ξεκινά μαζί τους μεγάλη περιοδεία σε Αμερική και Αυστραλία. Παράλληλα, βρίσκει το χρόνο να ασχοληθεί με το συγκρότημα The Greedy Bastards, που το αποτελούν μέλη των Thin Lizzy και των Sex Pistols, ενώ κυκλοφορεί το άλμπουμ Back On The Street με φιλοξενούμενο τον Φιλ Λάινοτ και μεγάλη επιτυχία το κομμάτι Parisienne Walkways.
Το 1979, οι Thin Lizzy κυκλοφορούν ένα από τα κορυφαία άλμπουμ τους, το Black Rose, με τον Γκάρι Μουρ να έχει καθοριστική συμβολή. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας τους στις ΗΠΑ, ο Γκάρι Μουρ εγκαταλείπει οριστικά τους Thin Lizzy, έπειτα από ένα καυγά με τον Φιλ Λάινοτ και σχηματίζει ένα νέο γκρουπ, τους G-Force, με τους οποίους θα κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.
Τα χρόνια που ακολουθούν ο Γκάρι Μουρ θα επικεντρωθεί στις προσωπικές του δουλειές και θα συνεργασθεί με μουσικούς, όπως ο Κόζι Πάουελ και ο Γκρεγκ Λέικ. Το 1984 θα ξανασυναντήσει τον παλιό του φίλο Φιλ Λάινοτ και θα συνεργαστούν τόσο δισκογραφικά, όσο και επί σκηνής. Στις 4 Ιανουαρίου 1986, ο Φιλ Λάινοτ φεύγει ξαφνικά από τη ζωή, σε ηλικία 37 ετών. Ο Μουρ συνεργάζεται με τα εναπομείναντα μέλη των Thin Lizzy σε μια συναυλία - αφιέρωμα στον Λάινοτ, το Μάιο της ίδιας χρονιάς στο Δουβλίνο.
Το 1990 θα έλθει η μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας του με το άλμπουμ Still Got the Blues και επίτιμους φιλοξενούμενους τους μπλουζ κιθαρίστες Άλμπερτ Κινγκ και Άλμπερτ Κόλινς, καθώς και τον πρώην Beatles Τζορτζ Χάρισον. Το ομώνυμο τραγούδι, μία από τις κορυφαίες μπαλάντες όλων των εποχών, γνώρισε επιτυχία ακόμη και στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου ο Γκάρι Μουρ ήταν ιδιαίτερα υποτιμημένος.
Το 1994 σχηματίζει τους BBM με δύο σπουδαίους μουσικούς, τον μπασίστα Τζακ Μπρους και τον ντράμερ Τζίντζερ Μπέικερ, δηλαδή τη ρυθμ σέκτιον των θρυλικών Cream. Θα κυκλοφορήσουν μόνο ένα δίσκο, το θαυμάσιο “Around the next dream”, που επαναφέρει τον Μουρ σε πιο ροκ μονοπάτια. Δυστυχώς, το συγκρότημα είχε βραχύβια διάρκεια και πρόλαβε να δώσει μόνο λίγες συναυλίες στην Ευρώπη. Το 1995 κυκλοφόρησε τον δίσκο Blues for Greeny, φόρο τιμής στον μέντορά του Πίτερ Γκριν.
Το Ιούλιο του 2000 ο Γκάρι Μουρ είχε προγραμματίσει να δώσει συναυλία στην Αθήνα, η οποία ακυρώθηκε. Την ίδια τύχη θα είχε και η εμφάνισή του στις 2 Ιουνίου του 2001, στο πλαίσιο του Athens Blues Festival. To 2002 σχηματίζει τους Scars, με τους οποίους θα κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ. Τη διετία 2007-2008 πραγματοποιεί τη μεγαλύτερη περιοδεία της καριέρας του και η Αθήνα είναι ένας από τους σταθμούς της. Θα εμφανισθεί στο κλειστό του Φαλήρου στις 13 Σεπτεμβρίου 2008.
Τρεις μήνες αργότερα και συγκεκριμένα στις 3 Δεκεμβρίου δικαστήριο του Μονάχου αποφαίνεται ότι το σόλο της μεγάλης του επιτυχίας Still Got The Blues είναι ξεσηκωμένο από το τραγούδι του 1974 Nordrach του γερμανικού συγκροτήματος Jud's Gallery. O ιρλανδός ρόκερ αναγκάζεται να καταβάλει ένα άγνωστο ποσό στον ηγέτη του συγκροτήματος Γιούργκεν Βίντερ.
Ο Γκάρι Μουρ έφυγε ξαφνικά από τη ζωή στις 6 Φεβρουαρίου 2011 στην παραθαλάσσια πόλη Εστεπόνα της Ανδαλουσίας, όπου περνούσε τις διακοπές του με μια φίλη του. Άφησε πίσω του δυο γιους από τον πρώτο του γάμο και μία κόρη από μια πρόσφατη σχέση του.

Δισκογραφία

Προσωπικά Άλμπουμ

_{ΣΤΟΥΝΤΙΟ}

• Grinding Stone (1973)
• Back on the Streets (1979)
• G-Force (1980)
• Gary Moore (1982)
• Corridors of Power (1982)
• Victims of the Future (1984)
• Dirty Fingers (1984)
• Run for Cover (1985)
• Wild Frontier (1987)
• After the War (1989)
• Still Got the Blues (1990)
• After Hours (1992)
• Blues for Greeny (1995)
• Dark Days in Paradise (1997)
• A Different Beat (1999)
• Back to the Blues (2001)
• Power of the Blues (2004)
• Old New Ballads Blues (2006)
• Close As You Get (2007)
• Bad for You Baby (2008)

_{ΛΑΪΒ ΑΛΜΠΟΥΜ}

• Live at the Marquee (1983)
• We Want Moore! (1984)
• Rockin' Every Night - Live in Japan (1986)
• We Want Moore Jagger - Live at the British National Music Day, 28 June, 1992 - Hammersmith Odeon, London, UK
• Blues Alive (1993)
• Live At Monsters Of Rock (2003)
• Live At Montreux DVD [The Definitive Montreux Collection] (2007)

_{ΣΥΛΛΟΓΕΣ}

• Ballads & Blues 1982-1994 (1994)
• Ballads & Blues 2 (1996)
• Out in the Fields: the Very Best of (1998)
• Blood of Emeralds: the Very Best of (1999)
• The Best of the Blues (2002)
• Have Some Moore – The Best of (2002)
• Parisienne Walkways: The Blues Collection (2003)
• Back on the Streets: The Rock Collection (2003)
• The Essential Gary Moore (2003)
• Blue Collection/Rock Collection (2004)
• The Platinum Collection (2006)

Με τους SKID ROW

• Skid (1970)
• 34 Hours (1971)
• Gary Moore/Brush Shiels/Noel Bridgeman (1971)
• Live And On Song – BBC Live in Concert (1969–71)

Με τους THIN LIZZY

• Night Life (1974)
• Remembering – Part 1 (1976) (Compilation)
• Black Rose: A Rock Legend (1979)
• The Continuing Saga of the Ageing Orphans (1979) (Compilation)
• The Adventures of Thin Lizzy (1981) (Compilation)
• Life (1983)
• Dedication: The Very Best of Thin Lizzy (1991) (Compilation)
• Thin Lizzy Greatest Hits (2004) (Compilation)

Με τους COLOSSEUM II

• Strange New Flesh (1976)
• Electric Savage (1977)
• War Dance (1977)

Με τους G-FORCE

• G-Force (1980)

Με τον GREG LAKE

• Greg Lake (1981)
• Manoeuvres (1983)

Με τους BBM

• Around the Next Dream (1994)

Με τους SCARS

• Scars (2002)

Επιλεγμένα Σινγκλ

• Parisienne Walkways (1979 - No.8)
• Out in the Fields (1985 - No.5)
• Empty Rooms (1985 - No. 23)
• Over the Hills and Far Away (1986 - No.20)
• Wild Frontier (1987 - No.35)
• Friday on My Mind (1987 - No.26)
• After the War (1989 - No.37)
• Still Got the Blues (For You) (1990 - No.31)
• Cold Day in Hell (1992 - No.24)
• Story of the Blues (1992 - No.40)
• Parisienne Walkways (1993 - No.32)

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/414#ixzz44rzE4NFJ

Αντρέι Ταρκόφσκι

1932 – 1986

1521
0
Ο Αντρέι Ταρκόφσκι (Andrei Tarkovsky) υπήρξε ο σημαντικότερος, ίσως, σκηνοθέτης που ανέδειξε το σοβιετικό σινεμά, μετά τον Σεργκέι Αϊζενστάιν. Γεννήθηκε στις 4 Απριλίου 1932 στην πόλη Ζαβράγιε της Ρωσίας και ήταν γιος του σημαντικού ποιητή Αρσένι Ταρκόφσκι.
Σπούδασε μουσική, ζωγραφική, γλυπτική και αραβικά, ενώ για ένα διάστημα εργάστηκε ως γεωλόγος στη Σιβηρία. Το 1956 εισέρχεται στην περίφημη κινηματογραφική σχολή της Μόσχας VGIK και παρακολουθεί μαθήματα, με δάσκαλο τον σπουδαίο σκηνοθέτη Μιχαήλ Ρομ (Αληθινός Φασισμός). Συμμαθητής του ήταν ένας άλλος μεγάλος της 7ης τέχνης, ο γεωργιανός Σεργκέι Παρατζάνωφ (Σαγιάτ Νόβα). Το 1960 αποφοιτά, υποβάλλοντας ως πτυχιακή εργασία τη διάρκειας 46 λεπτών ταινία Ο βιολιστής και ο οδοστρωτήρας, που ουσιαστικά αποτελεί την πρώτη του κινηματογραφική δουλειά.
Η διεθνής αναγνώριση για το Ταρκόφσκι έρχεται πολύ γρήγορα, από την πρώτη κιόλας μεγάλου μήκους ταινία του Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν, η οποία κερδίζει τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας (1962). Επτά χρόνια αργότερα προκαλεί και πάλι το ενδιαφέρον των κινηματογραφόφιλων, με την ταινία του Αντρέι Ρουμπλιόφ, που λόγω του χριστιανικού της θέματος αντιμετωπίζεται με εχθρότητα από το σοβιετικό καθεστώς και απαγορεύεται για δύο χρόνια.
Ο Ταρκόφσκι δεν υπήρξε ποτέ ανοικτά «διαφωνών». Το κυριότερο παράπονο από τις σοβιετικές αρχές ήταν ότι δεν του επέτρεψαν να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη όλα του τα σχέδια και τις ιδέες. Πάντως, λόγω της προσωπικής του γραφής, θα ήταν πολύ δύσκολο να τύχει μεγαλύτερης γενναιοδωρίας στη Δύση.
«Είμαι χαμένος. Δεν μπορώ να ζήσω στη Ρωσία, αλλά ούτε μακριά από αυτήν», έγραφε το 1983 στο ημερολόγιό του. Βρισκόταν στην Ιταλία για τις ανάγκες της ταινίας του Νοσταλγία. Εγκαθίσταται μόνιμα αρχικά στη γειτονική χώρα και στη συνέχεια στη Γαλλία. Η τελευταία του ταινία Η Θυσία γυρίστηκε στη Σουηδία το 1986 και κερδίζει τρία βραβεία στις Κάννες. Στις 29 Δεκεμβρίου 1986 άφησε την τελευταία του πνοή στο Παρίσι, χτυπημένος από την επάρατη νόσο.
Το έργο του Ταρκόφσκι χαρακτηρίζεται από τα χριστιανικά και μεταφυσικά θέματα, τους αργούς ρυθμούς, τα εξαιρετικής αισθητικής και μακράς διάρκειας μακρινά πλάνα. Επαναλαμβανόμενα μοτίβα στα έργα του είναι τα όνειρα, η μνήμη, η παιδική ηλικία, το τρεχούμενο νερό, η φωτιά, η βροχή, οι αναμνήσεις. Σταδιακά, ανέπτυξε μια προσωπική θεωρία γύρω από τον κινηματογράφο, την οποία ονόμασε «γλυπτική του χρόνου».
Πίστευε ότι το κύριο χαρακτηριστικό του κινηματογράφου είναι ο μετασχηματισμός της ανθρώπινης εμπειρίας του χρόνου. Το αμοντάριστο υλικό, έλεγε, καταγράφει τον πραγματικό χρόνο. Γι' αυτό χρησιμοποιούσε το αργό ρυθμό και τα μεγάλα πλάνα, για να δώσει στον θεατή την αίσθηση του χρόνου που περνά και χάνεται, αλλά και να αναδείξει την ιδιαιτερότητα της κάθε στιγμής. Τη θεωρία του για τη «γλυπτική του χρόνου» ανέπτυξε στις ταινίες του Ο Καθρέπτης (1975) και Στάλκερ (1979).
Ο Ταρκόφσκι δεν ήταν ο σκηνοθέτης που δημιουργούσε αλληγορίες ή σύμβολα. Μιλούσε με τις εικόνες. Στο ημερολόγιό του αναφέρει ότι ο συμβολισμός είναι ένα δείγμα φθοράς, υποστηρίζοντας την ανάγκη χρήσης ισχυρών εικόνων στην τέχνη. «Η εικόνα είναι σαν ένας σβώλος ζωής» έγραφε.

Εργογραφία

Ταινίες

• Οι Δολοφόνοι (Ubiitsy, 19', 1958), Η πρώτη φοιτητική ταινία του, βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα του Έρνεστ Χέμινγουεϊ.
• Δεν υπάρχει αναχώρηση σήμερα (Segodnya uvolneniya ne budet, 45', 1959), δεύτερη φοιτητική ταινία.
• Ο οδοστρωτήρας και το βιολί (Katok i skripka, 46', 1960), η πτυχιακή ταινία του.
• Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν (Ivanovo detstvo, 95', 1962), πολεμικό δράμα, βραβευμένο στη Βενετία.
• Αντρέι Ρουμπλιόφ (Andrei Rublyov, 205', 1969), βιογραφική ταινία για τον πιο διάσημο ρώσο αγιογράφο, που έζησε τον 15ο αιώνα.
• Σολάρις (Solyaris, 165', 1972), βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του Στανισλάβ Λεμ.
• Καθρέπτης (Zerkalo, 108', 1975), ταινία με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία.
• Στάλκερ (Stalker, 163', 1979), επιστημονικής φαντασίας, εμπνευσμένη από τη νουβέλα των αδελφών Στρουγκάτσκι Πικ Νικ στο κράσπεδο του δρόμου.
• Ταξίδι στο χρόνο (Tempo di viaggio, 62', 1983), τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ για την ιταλική τηλεόραση.
• Νοσταλγία (Nostalghia, 125', 1983), ένας ρώσος πανεπιστημιακός αναζητά στην Ιταλία τα ίχνη ενός συμπατριώτη του συνθέτη του 18ου αιώνα.
• Θυσία (Offret, 149', 1986), ο άνθρωπος μπροστά στην προοπτική ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος.

Βιβλία

• Μαρτυρολόγιο, το προσωπικό ημερολόγιο του σκηνοθέτη από το 1970 έως το 1986. (εκδόσεις Ινδικτος, 2006)
• Σμιλεύοντας τον χρόνο (εκδόσεις Νεφέλη, 1987)

Βιβλία για τον Ταρκόφσκι

• Αντρέι Ταρκόφσκι: Μια ξενάγηση στο έργο του του Αντουάν Ντε Μπεκ. (εκδόσεις Γκοβόστης, 1991)
• Αντρέϊ Ταρκόφσκι του Γιάννη Βασιλειάδη. (εκδόσεις Αιγόκερως, 2003)
• Ο ποιητής Αντρέι Ταρκόφσκι του Μάκη Μωραίτη. (εκδόσεις Καθρέφτης, 1997)
• Ταρκόφσκι, ένας νοσταλγός του παραδείσ

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/211#ixzz44rzbINWS

Η ιστορία του Θιβέτ

303
0
Το Θιβέτ εκτείνεται ανάμεσα σε δύο χώρες με μεγάλο πολιτισμό, την Ινδία και την Κίνα. Το όνομά του προέρχεται από σανσκριτική λέξη και σημαίνει «ουρανός». Βρίσκεται σε υψόμετρο 5.000 μέτρων και συχνά αποκαλείται «η πύλη του κόσμου». Σύμφωνα με τον μύθο, οι Θιβετιανοί -στην πλειοψηφία τους Βουδιστές- κατάγονται από την ένωση ενός πιθήκου, που αποτελεί ενσάρκωση του Βούδα, και μιας δράκαινας.
Το Θιβέτ ήταν ένα ισχυρό βασίλειο και μια πλούσια αγροτική κοινωνία από τον 7o έως τον 10o αιώνα. Την εξουσία ασκούσε ο Δαλάι Λάμα, ο οποίος θεωρείται απόγονος του Βούδα και πνευματικός ηγέτης των Βουδιστών. Τον 13o αιώνα η χώρα κατακτήθηκε από τον Τζέκινς Χαν και τους Μογγόλους, οι οποίοι διατήρησαν με διαλύματα την κυριαρχία τους έως τον 18o αιώνα, όταν έκαναν την εμφάνισή τους οι Κινέζοι. Η περιοχή παρέμεινε υπό τον έλεγχο της Κίνας έως το 1904, οπότε οι Άγγλοι κατέστησαν το Θιβέτ βρετανικό προτεκτοράτο.
Το 1907 οι Βρετανοί αναγνώρισαν την κινέζικη κυριαρχία στο Θιβέτ. Όμως, λόγω της εσωτερικής αναταραχής στην Κίνα, το 1911 ο Δαλάι Λάμα βρήκε την ευκαιρία και εγκατέστησε την εξουσία του.
Μετά την επικράτηση των κομουνιστών στην Κίνα, το 1949, το ενδιαφέρον του «Κόκκινου Δράκου» αναθερμάνθηκε για το Θιβέτ. Ένα χρόνο αργότερα, ο Λαϊκός Στρατός εισήλθε στην πρωτεύουσα Λάσα, χωρίς την παραμικρή αντίσταση. Εγκαταστάθηκε τότε μία μικτή κινεζοθιβετιανή εξουσία έως το 1956, οπότε οι ανατολικές επαρχίες επαναστάτησαν, με την υποστήριξη της αμερικανικής CIA. Οι επαναστάτες συνετρίβησαν το 1959 και η περιοχή ενσωματώθηκε στην Κίνα ως αυτόνομη περιοχή. Έκτοτε, γύρω στο 1 εκατομμύριο Θιβετιανοί έχουν βρει το θάνατο από τις κακές συνθήκες διαβίωσης, αλλά και τις μάχες με τους Κινέζους.
Στο μεταξύ, ο 14ος Δαλάι Λάμα, που εγκατέλειψε τη χώρα, ζει εξόριστος στο εξωτερικό, προσπαθώντας να συνεγείρει τη διεθνή κοινή γνώμη με σκοπό την ανεξαρτησία του Θιβέτ. Στους υποστηρικτές του περιλαμβάνονται γνωστοί αστέρες που έχουν ασπαστεί τον Βουδισμό, με προεξάρχοντα τον Ρίτσαρντ Γκιρ.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/81#ixzz44rzvKy2t

Μάγια Αγγέλου

1928 – 2014

498
0
Αμερικανίδα ποιήτρια, συγγραφέας, ηθοποιός, μουσικός και υπέρμαχος των πολιτικών δικαιωμάτων των μαύρων στις ΗΠΑ. «Εθνικό Θησαυρό» τη χαρακτηρίζουν οι Αμερικανοί.
Η Μάργκεριτ Τζόνσον, όπως ήταν το πατρικό της όνομα, γεννήθηκε στις 4 Απριλίου του 1928 στο Σεντ Λούις του Μιζούρι. Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια μετά τον χωρισμό των γονιών της. Σε ηλικία 8 ετών έπεσε θύμα βιασμού από τον σύντροφο της μητέρας της. Όταν το αποκάλυψε στην οικογένειά της, ο άνδρας βρέθηκε νεκρός. «Πίστεψα ότι η φωνή μου τον σκότωσε, επομένως σκέφτηκα ότι ήταν καλύτερα να μη μιλάω. Κι έτσι σταμάτησα να μιλάω» είπε. Μίλησε ξανά μετά από πέντε χρόνια.
Το 1951 παντρεύτηκε τον ελληνοαμερικανό ηλεκτρολόγο και επίδοξο μουσικό Τος Άντζελος (Αναστάσιος Αγγελόπουλος), το επίθετο του οποίου υιοθέτησε έκτοτε ως καλλιτεχνικό ψευδώνυμο. Το Μάγια ήταν το χαϊδευτικό της. Το ζευγάρι έφτιαξε ένα χορευτικό σχήμα, τους «Αλ και Ρίτα», αλλά το 1954 χώρισε, επειδή ο συμπατριώτης μας δεν ήταν αρεστός στη μητέρα της και ο γάμος τους ήταν αταίριαστος για τα ήθη της εποχής. Μετά τον χωρισμό της, η Μάγια Άντζελου, όπως είναι η ορθή προφορά του ονόματός της στα αγγλικά, συνέχισε να χορεύει μόνη της σε νυχτερινά κλαμπ, ενώ κυκλοφόρησε και ένα δίσκο, το «Miss Calypso» (1957).
Από το 1959 αφιερώθηκε στη λογοτεχνία. Έγραψε ποίηση, διηγήματα, δοκίμια, κινηματογραφικά σενάρια, θεατρικά έργα και αυτοβιογραφικά βιβλία, με πιο γνωστό το «Ξέρω γιατί κελαηδάει το πουλί στο κλουβί», που αφηγείται τα δύσκολα παιδικά της χρόνια και αποτέλεσε μεγάλη εκδοτική επιτυχία το 1970. Παρότι δεν είχε πανεπιστημιακό δίπλωμα, δίδαξε επί σειρά ετών σε πανεπιστήμια των ΗΠΑ στα τμήματα αμερικανικών σπουδών.
Εκτός από την καλλιτεχνική της δραστηριότητα, η Αγγέλου ανέπτυξε και έντονη πολιτική δράση, καθώς βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του αγώνα των μαύρων στις ΗΠΑ για την απόκτηση πολιτικών δικαιωμάτων. Συνεργάστηκε με τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και ήταν στενή φίλη του δυναμικού ακτιβιστή Μάλκολμ X.
Το 1992 έγραψε το ποίημα «On the Pulse of the Morning», το οποίο διαβάστηκε στην ορκωμοσία του προέδρου Μπιλ Κλίντον. Το 2000 τιμήθηκε με το Εθνικό Μετάλλιο Τεχνών και το 2011 ο πρόεδρος Ομπάμα της απένειμε το Μετάλλιο της Ελευθερίας. Μετά τον θάνατο του Νέλσον Μαντέλα, ο οποίος είχε διαβάσει το ποίημα της «Still I Rise» κατά την τελετή ορκωμοσίας του το 1994, η Αγγέλου έγραψε το ποίημα «His Day Is Done» προς τιμήν του εκλιπόντα Νοτιοαφρικανού ηγέτη, μετά από παραγγελία του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών.
Η Μάγια Αγγέλου πέθανε στις 28 Μαΐου του 2014 στο Γουίνστον-Σάλεμ της Βόρειας Καρολίνας, σε ηλικία 86 ετών. Στα ελληνικά κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πατάκη τα αυτοβιογραφικά της κείμενα «Ξέρω γιατί κελαηδάει το πουλί στο κλουβί» και «Τα δυνατά πουλιά της επαγγελίας».
Περί Πηγών...
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/838#ixzz44s0FnOO8

                              Κατεβαίνοντας  απ' το...Βαρούσι 
                              του  Κώστα  Κουτσούμπα 
Ο  ΑΥΡΙΑΝΟΣ  ΚΑΙΡΟΣ  ΣΤΟ  ΛΙΔΟΡΙΚΙ

Τρίτη
5/4
03:00

12°C
96%

ΑΠΝΟΙΑ

ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗ ΟΡΑΤΟΤΗΤΑ

09:00

17°C
81%

1 Μπφ BA
3 Km/h


ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ

15:00

20°C
58%

2 Μπφ NA
9 Km/h


ΑΣΘΕΝΗΣ ΒΡΟΧΗ

21:00

14°C
100%

ΑΠΝΟΙΑ


ΛΙΓΑ ΣΥΝΝΕΦΑ


ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ  ΤΗΝ  ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ 
" ΟΙ  ΕΚΛΟΓΕΣ  ΤΗΣ  ΓΚΙΩΝΑΣ..."
Το  θάμα της  ημέρας  για  σημερα  και για μερικές  ακόμα  μέρες θα  είναι  φιλοι  μου οι χθεσινές  εκλογες  της  Γκιώνας  και τα  αποτελέσματά τους .
   Τη  μέρα  αυτή  φιλοι  μου τη εριμέναμε πως  και..πως οι Λιδορικιώτες  , ελπίζοντας  σε  κάτι  καλύτερο  για το  Σύλλογο  μας , που  δυστυχώς  εδώ  και  χρόνια..μαράζωνε , απο  κακοδιοίκηση , μιζέρια  και..αρχοντο..λαϊκισμό , τι θέλουμε  να πούμε ; απλά  απλούστατα , από  κάποιο  σημείο  και  μετά  φίλοι  μου κάποιοι το  είδαν..." Ναπολέοντες " και  μπέρδεψαν  λίγο  τα  πράγματα , θέλοντας  να  φαίνονται  και..παραδοσιακοί , αλλά να  πίνουν και τα..τσαγάκια  και τα..χαμομήλια  τους  στη  Μεγάλη  Βρετανία  μπερδέυοντας  τραχανόπιτες  και..σαρμάδες με..φιλέ μινιόν , μπατόν..σαλέ   και λαχανάκια  Βρυξελλών κάνοντάς  τα  όλα ...'κουλουβαχατα....
   Ελπίζουμε , πως  με  τις  χθεσινές  εκλογές , και  φυσικά  απ' τα  αποτελέσματα  που υπάρχουν , θα  μπορέσουν οι  νέοι  που εκλεγήκανε  ΠΑΝΑΞΙΑ , να  μπορέσουν να  κάνουν τη  μεταμόρφωση του  Συλλόγου , σε  ένα  σύλλογο , αξιόπιστο και  χρήσιμο  στο  χωριό  μας , κάτι δηλαδή που  δεν ήταν μέχρι  τώρα .
   Παραξενευτήκαμε φίλοι  μου , δεν λέμε , που  δεν  είδαμε υποψήφιο  και  τον προσφάτως αποχωρήσαντα  απ' το  χωριό  μας  ιερομόναχο κ. Καρατζαφέρη , που ούτε  λίγο  ούτε  πολύ ΕΙΝΑΙ  ΜΕΛΟΣ  ΤΩΝ  Δ.Σ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΠΟΥ ΙΔΡΥΘΗΚΑΝ  ΣΤΑ  ΧΩΡΙΆ  ΜΑΣ  ΤΑ  ΤΕΛΕΥΤΑΛΙΑ  ΧΡΟΝΙΑ , ΜΗΔΕ  ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΟΥ  ΚΑΙ  ΤΟΥ  ΠΕΡΊΦΗΜΟΥ " ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΔΩΡΙΕΩΝ  ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ " , τώρα  από  που  και  ως που  όλα αυτά ,ΒΡΕΙΤΕ  ΤΟ  ΕΣΕΙΣ ...!!!
   Όπως  όλοι καλά  γνωρίζουμε , το  χωριό  μας  έχει " ΠΟΛΛΑ , ΣΟΒΑΡΑ  ΠΡΟΛΗΜΑΤΑ , ΠΟΥ  ΕΧΟΥΝ  ΣΩΡΕΥΤΕΙ  ΚΑΙ  ΘΑ  ΜΑΣ...ΠΝΙΞΟΥΝ,  ΓΙ' ΑΥΤΌ ΟΛΟΙ  ΟΙ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΕΣ  ΚΑΙ  ΟΙ  ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΦΥΣΙΚΑ  ΜΑΖΊ ,ΘΑ  ΠΡΕΠΕΙ  ΚΑΤΑΡΓΩΝΤΑΣ  ΤΟ  ΠΡΩΤΟ  ΕΝΙΚΟ  ΠΡΌΣΩΠΟ _ ΕΓΩ _ ΝΑ  ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ  ΣΤΟ..." ΕΜΕΙΣ " ...
   Θα  περιμένουμε να  δούμε  τις  εξελίξεις στη  ΓΚΙΩΝΑ , και  θα  προσπαθήσουμε ΚΑΤΙ  , ΓΙΑ  ΠΡΩΤΗ  ΦΟΡΑ  ΣΤΟ  ΧΩΡΙΟ  ΜΑΣ : ΤΗΝ  ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ  ΌΛΩΝ ΤΩΝ  ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΓΙΑ  ΤΟ  ΚΑΛΟ  ΤΟΥ  ΧΩΡΙΟΥ ΚΑΙ  ΤΩΝ  ΧΩΡΙΑΝΩΝ ΜΑΣ ...
  
Δείτε  φίλοι  μου  τα  χθεσινά  αποτελέσματα και  ευχηθείτε  και  σεις 

ΚΟΥΡΑΓΙΟ , ΔΥΝΑΜΗ , ΠΑΘΟΣ  ΓΙΑ ΤΟ ΧΩΡΙΟ  ΜΑΣ 
    ΚΑΛΗ   ΕΠΙΤΥΧΙΑ ....


  Όλα  τελικά  εξελίχθηκαν ήρεμα  και..φυσιολογικά στις  εκλογες  της  Γκιώνας  και πριν  από λίγο είχαμε  και τα οριστικά  αποτελέσματα  που  σας  δίνουμε  με  σειρά  επιτυχίας  για  το  Δ.Σ 

     ΤΑΚΤΙΚΟΙ 

  1 . Γούρα  Μαρία                           156  σταυροί 

  2 . Καψάλης  Ευθύμιος                 146    "

  3 , Τσώνος  Κωνσταντίνος            145    "

  4 . Κλώσσα   Μαρία                      128    "

  5 . Γεροδήμου  Χαραλαμπία        121    "

  6 . Γκομόζια  Αναστασία               118   " 

  7  . Κλώσσα  Παναγιώτα              117   " 

  8 , Γκόλφης  Ανδρέας                    100   "

  9 . Αναγνωστόπουλος  Σπύρος       92   " 


ΑΝΑΠΛΗΡΩΜΑΑΤΙΚΟΙ 

Κολοβός  Αριστείδης                      73  σταυροί 

Μαγριπλής                                      44      "

Χαραλαμποπούλου                          44     "



ΨΗΦΙΣΑΝ                                    239 

ΕΓΚΥΡΑ                                        234

       Καλό  σαςν  βράδυ  και  καλή  εβδομαδα 
     Απ' το " Λιδωρίκι " με  αγάπη ....Κ.Κ.-

          www.lidoriki.com