Έφυγε , πάει , κι’ αυτό το καλοκαίρι….
τις φεγγαρόφωτες τ΄Αυγούστου τις βραδιές , ίσως ποτέ να μην τις ξαναζήσω…
Μα ένα λουλούδι , θα κρατώ πάντα στο χέρι ,
και τραγουδώντας της ελπίδας το σκοπό , μια ευχή θα κάνω , να ξαναγυρίσω .
Οι όμορφες στιγμές της μοναξιάς μου ,
εκεί μακριά στου κουμαρόδασου , τη λαμπερή..σιγή , θα με προσμένουν ..
κομμάτια της αιώνιας συντροφιάς μου ,
καθώς το θρόισμα των φύλλων , τα τριζόνια θα τα κάνει ..να..σωπαίνουν…
Πλημμυρισμένο , της ψυχής μου το τεφτέρι ,
απ’ τις δροσιάς της πρωινής ,τις λαμπερές , τις διάφανες ,τις διαμαντοσταγόνες..
που πέφτουνε, σκορπίζονται , στο ταπεινό μου χέρι ,
καθώς το βλέμμα , τρομαγμένο , διαπερνά , του δειλινού τις ξέθωρες εικόνες .
Έφυγε ..πάει , κι’ αυτό το καλοκαίρι…
ώρες , στιγμές και μήνες σβήστηκαν , απ’ της καρδιάς μας , το κρυφό το καλεντάρι ,
το μαρτυράει του πόθου το τρεμάμενο το χέρι ,
καθώς απλώνεται δειλά , ικετευτικά , του φεγγαριού που βγαίνει , λίγο φως να πάρει………Κ.-
Λιδορίκι 2/11/2007
No comments:
Post a Comment