TO ΠΑΘΗΜΑ ΤΟΥ..ΣΑΨΑΡΗ...

Κατακαλόκαιρο στο Λιδορίκι,ντάλα μεσημέρι,κι’ο Σαψαρής ,κατά κόσμον Κων.Μαργέλλος ,μέγας φαρσέρ και καλαμπουρτζής ,επίλεκτο στέλεχος της πλακατζίδικης παλιοπαρέας της Βαθειάς,ξάπλωσε να πάρει ένα υπνάκο στον πάγκο του μαγαζιού του που ήταν ,βέβαια ορθάνοιχτο, στο ισόγειο του Χαρούλα, στο μετέπειτα Παζέικο.
Απ’έξω περνούσε ο Ανδρέας Γκομόζιας , Λιδορικιώτης έμπορος και φίλος του Σαψαρή αλλά και συνάδελφος εν…πλάκαις ,και ακούγοντας το μελωδικό..ροχαλιτό ,που .. έφτανε μέχρι έξω , μπήκε και είδε το φίλο του να κοιμάται κι’αμέσως το μυαλό του πήγε , που άλλού ; στην πλάκα , και τι πλάκα!!!
Πήρε απ’τα ράφια διάφορα χρώματα , τότε οι μπογιές ήταν σε σκόνη , και έριξε σιγά –σιγά στο καταιδρωμένο , απ’τη ζέστη , πρόσωπο του φίλου του , προσέχοντας να μη τον ξυπνήσει .
Τελειώνοντας , έφυγε προσεκτικά και μάζεψε μερικά παιδιά , τη μαρίδα της Βαθειάς , και τα έβαλε να κάνουν φασαρία έξω απ’το μαγαζί του Σαψαρή , για να τον ξυπνήσουν και ο ίδιος άραξε στο απέναντι καφενείο , για να απολαύσει το θέαμα.
Πράγματι , απ’τη φασαρία των παιδιών ο Σαψαρής πετάχτηκε , αλαφιασμένος , απ΄τον ύπνο , έτριψε με τα χέρια του ,το πρόσωπο και τα μάτια του , για να ξενυστάξει , και προχώρησε προς τη Βαθειά για να πλυθεί , όπως συνήθιζε.
Οι Λιδορικιώτες , όταν τον είδαν πασαλειμμένο , με τις πολύχρωμες μπογιές , άρχισαν να γελούν ,να χειροκροτούν και να φωνάζουν , ενώ χειροκροτούσε κι’ ο ίδιος ο Σαψαρής , χωρίς να γνωρίζει γιατί γίνεται όλη αυτή η φασαρία , προχωρόντας πάντα προς τη βρύση.
Όταν , όμως , άρχισε να πλένεται και είδε το νερό χρωματισμένο , τότε μόνο κατάλαβε ότι του την είχαν…στήσει οι ..φίλοι του και φυσικά έσκασε κι’αυτός στα γέλια ψιθυρίζοντας…δανεικά τα αλεύρια…γιατι , κακά τα ψέμματα ,τα ίδια δεν έκανε κι’αυτός στους άλλους ;