Του Ιωάννη Κων. Θάνου
7. Στου χρόνου το διάβα με τη Ναυπακτία υπηρεσιακά συνδέθηκα κααι μέχρι το Μεσολόγγι έφτασα . Τούτα τα μέ3ρη διαβαίνοντας , τα κορφοβούνια διασελώνοντα , τι λαγκαδιές και χαράδρες περνώντας , βρήκα τέτοια με τη Δωρίδα συγγένεια , ώστε κοινή την ιστορία - και τη μυθολογία - πίστεψα και για την Αιτωλία μελετώντας στης Δωρίδας τα χώματα πάτησα αρχαίες Αιτωλικές πόλεις θέλοντας να εντοπίσω .
Απ' την αρχαία Καλυδώνα διαβαίνοντας τη Μυθολογία θυμήθηκα , στο γλαφυρό Ρισπέν τη ματιά μου ξανάριξα , τους προομηρικούς χρόνους ξαμάζησα , τον Ηρακλή ,τη Διηάνειρα και τον Νέσσο μέσα σ' ένα καρούλι στον Εύηνο είδα και στη συνέχεια αναρωτήθηκα , γιατί ο ήρωας σε τούτα τα χώματα να πατήσει , αφού για γνωστό μας κατόρθωμα κι αφού μάλιστα σύμφωνα με την ιστορία τούτα τα μέρη τίποτα το σπουδαίο δεν παρουσίαζαν ; Κι ακόμη ποιό δρομολόγιο στον ερχομό του , αλλά και στην επιστροφή του για τη Φθία να πήρε ;
8. Αργότερα στη Θεσσαλία πηγαίνοντας , την πηγή του Αχιλλέα κοντά στα βόρεια - κατα Δομοκό - υψώματα της Λαμίας βρήκα , για τη Φθία και την Φθιώτιδα περισσότερα διάβασα και σαν αργότερα ακόμη στην ορεινή Παρνασσίδα έζησα , τη λεκάνη απορροής του Μόρνου περπάτησα και την ομώνυμη λίμνη καμάρωσα , κατί αραχνούφαντα απαντήματα στις υποψίες μου διαμόρφωσα . Πως τούτα δηλαδή τα μέρη - Θεσσαλία , Δυτική Φθιώτιδα , ορεινή Παρνασσίδα και Δωρίδα μαζί με την Αιτωλία ή περιληπτικότερα κεντρική Ελλάδα κι η ραχοκοκκαλιά της Πίνδου μέχρι τον Κορινθιακό κι ό,τι δυτικότερά της βρίσκεται , κοινή τη μοίρα είχαν, από τους τρανούς της εποχής τους να περιφρονηθούν και στη σκόπιμη αφάνεια να ζήσουν . Υα ποικίλα συμφέροντα των δύο ισχυρών Αθήνας και Σπάρτης μαζί με τους συμμάχους - διάβαζε υποτελείς - στην Ανατολή οδηγούσαν , η θάλασσα τους τραβούσε , την Ιωνία τραγουδούσαν - πάντα ό,τι ορέγεται κανένας τραγουδάει περισσότερα θέλοντας ν' αρμέξει , κι ευκολότερα το θύμα να κατακτηθεί και πέσει - τη Δυτική Ελλάδα περιφρονούσαν .
Ο Τρωϊκός πόλεμος στάθηκε σίγουρα σταθμός στην Ελληνική Ιστορία και σε τούτο , ότι άνοιξε δηλαδή τα μάτια των προγόνων μας για την πλούσια και εύφορη Μικρά Ασία που με αποικίες πλημμύρισαν και δική τους την έκαναν . Κι έτσι περισσότερο συγγενική έβλεπαν απ' ότι την Κεντρική και Δυτική Ελλάδα , που σαν τρίτο κόσμο - τοτινή πραγματικότητα και τωρινή ονομασία αντίκρυζαν , έτσι ενώ στα Ομηρικά έπη η Αιτωλία συμμετέχει και οι ποικιλώνυμοι Λοκροί με τους ήρωες , τους καθόλου δεύτερους , δεν τραγουδιούνται , μετά απ' αυτόν η λήθη με το πέπλο της τούτες τις χώρες σκεπάζει , αυτό τα συμφέροντα των ισχυρών απαιτούσαν - μήπως άλλωστε το ίδιο και με το 1821 δεν έγινε ; Γιατί ούτε το Θέρμο έπαψε να υπάρχει , ούτε η Αιτωλία και η Δωρίδα - αρχαία Λοκρίδα - έρημες έζησαν κι ξαφνικά αναστήθηκαν στον Πελοποννησιακό Πόλεμο και τους χρόνους των διαδόχων του Αλέξανδρου με την Αιτωλική Συμπολιτεία .
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι .....
No comments:
Post a Comment