Ξεκινώ με μια στροφή του Ελύτη από το Άξιον Εστί.
Την γλώσσα μου έδωσαν ελληνική, στο σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του
Ομήρου. Μόνη έγνοια η γλώσσα μου.
Επίσης θυμίζω το πάρεξ γλώσσα και ελευθερία του Σολωμού.
Όπως γνωρίζετε, η γλώσσα είναι βασικό στοιχείο που αποδεικνύει την
επιβίωση ενός λαού μέσα στις χιλιετηρίδες. Όσοι λαοί έχασαν την γλώσσα
τους, αφανίστηκαν ή αφομοιώθηκαν.Για να αποδείξω την ελληνικότητά μας παραθέτω μερικές ομηρικές λέξεις,
τη σημασία τους σε παρένθεση και πως χρησιμοποιούνται σήμερα
1/ Δέρκομαι (Βλέπω) εξ ου το οξυδερκής
2/ Κορέω (φροντίζω, σκουπίζω, σαρώνω) εξ ου και το κουρά, το λατινικό
cura και το αγγλικό cure
3/ Φωρ (κλέφτης) εξ ου το επ' αυτοφώρω
4/ Λώπους (Ρούχα) εξ ου το λωποδύτης
5/ Αλέξω (προστατεύω, αποτρέπω, απομακρύνω) εξ ου τα αλεξικέραυνο,
αλεξίσφαιρο, αλεξιβρόχιο (ομπρέλα), αλεξίπτωτο και φυσικά το Αλέξανδρος
6/ Αύδη (φωνή) εξ ου το άναυδος
7/ Άχθος (βάρος) εξ ου το αχθοφόρος
8/ Αρούρα (γη, αγρός) εξ ου το αρουραίος
9/ Νόστος (επιστροφή στην πατρίδα που μαζί με το άλγος (πόνος) βγάζουν
την νοσταλγία
10/ Δόρπον (Δείπνο) εξ ου το επιδόρπιο
11/ Θαμά (συχνά) εξ ου το θαμών
12/ Φάος (Φως) εξ ου το φαεινός
13/ Βρύχιος (βυθισμένος στο νερό) εξ ου το υποβρύχιο (ίσως το υπό να
είναι πλεονασμός)
14/ Πυγή (πρωκτός, γλουτός, οπίσθια) εξ ου το πυγολαμπίς. Και όπως
έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι για μια όμορφη και κουνιστή γυναίκα,
καλλίπυγος και σεισοπυγούσα.
15/ Πόρπαξ (λαβή ασπίδας) εξ ου το πόρπη
16/ Πήλυξ (η πύληξ) (Δερμάτινο κάλυμμα της κεφαλής στολισμένο με
αλογοουρά) εξ ου το πηλίκιο και ο πίλος
17. Βαρβύκηλα (οι τρίχες του ξυρίσματος δηλαδή κάτι ασήμαντο, άχρηστο)
εξ ου τα μπουρμπούτσαλα
Επιπρόσθετα για να μαθαίνετε να μην χρησιμοποιείτε ξένες λέξεις όπου
υπάρχουν ελληνικές
1/ το μανικιουρ και το πεντικιουρ λέγονται νυχοκομία (χειρονυχοκομία και
ποδονυχοκομία)
2/ Ο ρεφενές οι αρχαίοι το έλεγαν δείπνο από συμβολών
Άλλες ενδιαφέρουσες λέξεις ή εκφράσεις
1/ Μυμάρκις καλούσαν οι αρχαίοι το κοκορέτσι
2/ Τέγγε πνεύμονα οίνον δηλαδή βρέξε το λαρύγγι σου με κρασί
3/ Βαλλισμοί (πηδηχτός χορός) ο σημερινός μπάλλος
4/ Αρτιάζω δηλαδή παίζω μονά ζυγά
5/ Αμφιθαλείς παίδες (τα παιδιά που έχουν και τους δύο γονείς
ζωντανούς). Μόνο αυτά τα παιδιά στην αρχαιότητα μπορούσαν να πουν τα
κάλαντα που είχαν τότε για διάφορες γιορτές όπως η αρχή του χρόνου
(Ευρυσιώνη έλεγαν τα κάλαντα τότε).
No comments:
Post a Comment