ΑΔΟΛΕΣ ΚΥΡΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΑΞΙΔΙΑ...

 

 

 

ΓΛΥΚΟ...ΠΙΚΡΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΧΩΡΙΑΝΩΝ ΜΑΣ..

 

  Τον Δεκέμβριο του 1981 , αγαπημένοι μας φίλοι , κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο της ..πρώτης Λιδορικιώτικης εφημερίδας  “ Λιδωρίκι “ , του Γιώργου Καψάλη , που ..άντεξε 3,5 χρόνια περίπου , ήταν μηνιαία και έβγαλε 42 φύλλα , το τελευταίο το τον Μάϊο του 1985 .

   Μακριά από..πολιτικο..κομματικές και άλλες..εξαρτήσεις και..συναλλαγές , στάθηκε σταθερά και..αταλάντευτα , στο πλάϊ του χωριού και των χωριανών μας , δημιουργώντας ένα ισχυρό..δίαυλο επικοινωνίας με τα ξενητεμένα μας αδέρφια , που είχαν πια ένα..συναισθηματικό..αποκούμπι , και κάποιον  ναλένε , που και..που , τα..βάσανά τους , αλλά κι’ όλα όσα κρύβαν στις ψυχές τους ..

   Μέσα στα 42 αυτά φύλλα , έχουν δει το φως της δημοσιότητας , πολλά , πάρα πολλά , γράμματα Λιδορικιωτών , αλλά και Δωριέων γενικότερα , που ..σκιαγραφούν τη Δωρική ζωή , και εδώ , αλλά και στην ξενητειά , στις  Η.Π.Α , τον Καναδά και την Αυστραλία , όπου υπάρχουν , κυρίως , πυρήνες της Δωρικής ομογένειας , στέλνοντας ακόμα και..ανταποκρίσεις , από γλέντια , Εθνικές κα Θρησκευτικές τους γιορτές .

   Από γράμμα , π.χ. του Γιώργου Πέτρου , Ταλτογιώργου , μέσω..Σικάγου δηλαδή , μάθαμε για το πρώτο Λιδορικιώτικο Χριστουγεννιάτικο δέντρο , που έφκιαξαν το 1930 , στο καινούριο , τότε , Ζαχαροπλαστείο , ο Θύμιος Καψάλης με τον Τάσο Καντά , όπως επίσης και πολλές..ιστορίες απ’ το..αμόλυμα των αερόστατων και τις..σκληρές..μάχες , των νέων του χωριού μας , στο ..κυνήγι των αερόστατων , και πολλά άλλα ..

  Ψάχνοντας λοιπόν , στα φύλλα του “ Λιδωρικιού “ , που αποτελούν πολύτιμο ..θησαυρό για το χωριό μας , βρήκαμε πολλά τέτοια γράμματα , που όλα έχουν κάτι ..νοσταλγικό , κάτι..όμορφο να μας πουν , ένα τέτοιο γράμμα , που δημοσιεύτηκε στο φύλλο του Φεβρουαρίου 1984 , αριθ. 27 , δημοσιεύουμε απόψε , είναι σταλμένο απ’ τον φανατικό αναγνώστη της εφημερίδας , Λιδορικιώτη , Γιώργο Ασημακόπουλο ( Μπαλάσκα ) , απ’ τις Η.Π.Α , ..τίτλος του ;…

        “ ΑΔΟΛΕΣ  ΚΥΡΟΥΛΕΣ  ΚΑΙ..ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΑΞΕΙΔΙΑ.. “

  Απολαύστε  το…

Το Λιδορίκι , όπως ήταν το 1935 , η φωτογραφία είναι παρμένη απ’ το Σερεντέλη , και φαίνεται ολοκάθαρα , στον Ψαλά , το..περίφημο “Σαράϊ “ , στην  ιστορία του οποίου ,  θα αναφερθούμε σύντομα .

   “ Το 1934 απολύθηκα από φαντάρος . Υπηρετούσα στη Λάρισα – στο βαρύ πυροβολικό – και ζήτησα φύλλο πορείας για να περάσω απ’ το Λιδορίκι, να δω τους γονείς μου . Έφτασα στο Μπράλλο , με βαγόνι των ΣΕΚ (..ίπποι 24 , άνδρες ..8 ). Με λεωφορείο των ΣΕΚ πήγα στην Άμφισσα και από κει πλήρωσα 40 δρχ.τον μακαρίτη Παναγιώτη Μποβιάτση ( Μπόμη ) για να με πάει στο Λιδορίκι .

   Δεν θυμάμαι πόσο κάθησα στο χωριό , έπρεπε , βλέπεις , να πάω για δουλειά στην Αθήνα , αλλά λεφτά δεν υπήρχαν για να φύγω . Όσα είχα , τα χάλασα στο Λιδορίκι , όπου το ούζο τότε είχε μία δραχμή , στου Χαράλαμπου και Γιώργου Ταμβάκη , που κράταγαν το καφενείο του Μπίλιου στη Βαθειά . Για να μη ζητήσω λεφτά απ’ τον πατέρα μου – το γέρο Ανδρέα – σκέφτηκα να ζητήσω απ’ τη γιαγιά μου τη Σαψαρίνα , που καθόταν στο “ Σαράϊ “, το μεγαλύτερο , τότε , σπίτι του χωριού , για το οποίο θα γράψω σύντομα πως χτίστηκε και πότε . Είχε γερό κομπόδεμα , η γιαγιά μου , απ’ αυτά που της στέλνανε απ’ την Αμερική τα παιδιά της .

   Επειδή όμως ήταν πολύ..δύσκολη στο να δώσει λεφτά ( δάνειο ) την κατάφερα και μου έδωσε 200 δραχμές , με την υπόσχεση να της τα στείλω σύντομα .

   Έφυγα για την Ερατεινή , για να πάρω το βαπόρι για τον Πειραιά , τότε ήταν δύο βαπόρια ( “ Ναυσικά “ και “ Αθηνά ¨) που έκαναν το δρομολόγιο , και καμιά φορά είχαν συναγωνισμό και πήγαινες με πέντε δραχμές και μία..φασολάδα ! Έβγαλα εισιτήριο ( πρώτη θέση..κατάστρωμα ! ) και έφτασα στον Πειραιά , πρωί 10 η ώρα της άλλης μέρας .

   Έπιασα δουλειά στην τηλεφωνική εταιρία – στην οποία ο Ιωάννης Πετρόπουλος είχε βάλει κάμποσους Λιδορικιώτες – και εργάστηκα . Με μεγάλη οικονομία μάζεψα τις 200 δραχμές που χρώσταγα στην κυρούλα μου και με την ευκαιρία που ο ξέδερφός μου Δημήτριος Μαργέλλος ( Σαψαρομήτσος ) – φοιτητής Φυσικομαθηματικών – θα πήγαινε να κάνει Χριστούγεννα στο χωριό , του τα έδψσα να τα πάει .

   Αυτός όμως τα χάλασε , και όταν πήγε , είπε στην κυρούλα μου ότι “ Ο Γιώργος μου έδωσε τις 200 δραχμές και εγώ τις..χάλασα “ . Η Σαψαρίνα ..έμεινε για λίγο , κι’ ύστερα ..φώναξε : “ Ο ..μαύρος , ο..χλιβερός , ο..κουρούνης , κρέμασε το..συκώτι στου ..σκυλιού το..λαιμό , δε μου ταστελνε..ταχυδρομικώς …”

   Με το Μήτσο , που της τα’ δωσε σε λίγες μέρες , τα λέγαμε και γελάγαμε , αλλά έχω κι’ άλλο ένα με το Μήτσο . Όταν , μια άλλη κυρούλα – η γριά Κουμπούραινα , απ’ το Λευκαδίτι – έμαθε ότι ο  αγγονάς της , Σψαρομήτσιος , πήγαινε στο Πανεπιστήμιο για καθηγητής Φυσικομαθηματικός , ήρθε στο Λιδορίκι και όταν τον είδε του..επιτέθηκε : “ Πιδάκι μ’ “, του είπε , “ Το ‘χασις του..γρέκ’ς ; Δε ..λ’πάσι τα ..νιεάτα σ’; Γιατί πας να γέν’ς φυματικός ; “ Είχε ..μπερδέψει  το ..” Φυσικός “ με το..” φθισικός “ η άδολη..γιαγιά..

        Άλλες  εποχές , άλλοι ..άνθρωποι…

  Γεώργιος Ασημακόπουλος ( Μπαλάσκας )

                      Η . Π . Α

   ΄Καλό  σας βράδυ , να περνάτε καλά

       Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με αγάπη…..Κ.-

Τ