Α Π Ο Ψ Η ...
Βρισκόμαστςε στο 1934 . Σ' όλα τα Μεσόγεια ( Αττικής ) μόνο ένα Γυμνάσιο υπάρχει , στο Κορωπί . Και μπαίνουν στην πρώτη τάξη , ύστερα από εξετάσεις , οι πρώτοι εξήντα . Κάθε εξάμηνο και κάθε καλοκαίρι και παράλληλα με τα προφορικά έχουμε και αυστηρότατες εξετάσεις .
Κι' έτσι καταλήγουν να πάρουν απολυτήριο από την Στ' 5 έως 10 από τους εξήντα της πρώτης ( μια χρονιά πήραν μόνο 2 ) . Κι' οι γονείς πλήρωναν δίδακτρα κι' αγόραζαν και τα βιβλία και νοίκιαζαν κανά δωματιάκι - πως μπορούσαν κάθε μέρα να πηγαινοέρχονται στο χωριό τους αφού είχαν πρωί -βράδυ μαθήματα ; Δεν πλήρωναν δίδακτρα οι πρώτοι σε κάθε τάξη και στα μαθήματα και στη διαγωγή . Για τα χρόνια αυτά ( 1934-1940 ) τα πρωτεία κατείχαν στις τάξεις τους , τρία αδέρφια με καταγωγή από χωριό του Λιδορικίου - η φτώχεια τροχάει το μυαλό , λένε .
Κάθε Σαββατόβραδο πήγαιναν - με τα πόδια - στα χωριά τους για..ανθράκεψη και γύριζαν το απόγευμα της Κυριακής φορτωμένα με τα σακούλια στον ώμο - γύρω στις 7-8 οκάδες . Από τα 3 αδέρφια ο μεσαίος την πλήρωνε - πάντα ο τρίτος τραβάει τα βάρη - και πήγαινε αρχικά στην Κερατέα , αργότερα στο Λιόπεσι ( Παιανία ) και πιο αργά στο Χαλάνδρι - η εργασία του πατέρα άλλαζε στα 6 χρόνια .
Για ρούχα και παπούτσια μην τα ρωτάτε . Άρβυλα και μπαλωμένα ρούχα - με μπαλώματα - μάτια πίσω . κΚι' όταν ο Γυμνασιάρχης δίσταζε πως να δώσει τη σημαία σε τέτοιο ..μπαλωμένο σημαιοφόρο , τούτος μόνος του παρακάλεσε να δοθεί η σημαία σε άλλον.. Παλιές - καλές ; Κακές ; Όπως θέλετε χαρακτηρίστε τες - μέρες θα πείτε . Μα τώρα άλλαξαν τα πάντα . Δωρεάν όλα , ταξί και λεωφορεία , μεταφέρουν τους μαθηυές , που πολιτεία και γονείς , φροντίζουν να μη τους λείψει τί[οτε !...Τα βιβλία κι' αυτά ακόμη βοηθούν τα παιδιά μας να προοδεύσουν και να μπορέσουν ν' αντιμετωπίσουν τις φουρτούνες της ζωής !
Στη φροντίδα μας να μη τα κουράσουμε , ξεχάσαμε πως από μικρά πρέπει να τα συνηθίσουμε στις δυσκολίες και να μη τα βρίσκουν όλα έτοιμα , όλα στο πιάτο . Πως είναι ανάγκη να μάθουν να αντιμετωπίζουν δυσκολίες και αναποδιές ! Πως χρειάζεται και κόπος και ιδρώτας και ξενύχτι , για να μπορέσουν να προαχτούν ! Πως τα γράμματα δεν είναι παιγνίδια !
Βέβαια - το ξέρω - άλλαξαν πολύ οι συνθήκες και οι απαιτήσεις , θέλουμε 2-3 ξένες γλώσσες , θέλουμε χορούς και ρυθμική γυμναστική - και τι δε θέλουμε ! Μήπως όμως δεν αξιολογούμε σωστά τα πράγματα ; Μήπως ξεχνούμε πως ο μαθητής πρέπει πρώτα να φροντίζει να ικανοποιεί τις απαιτήσεις του σχολείου του για να μπορεί να αποκτήσει το πνευματικό εξοπλισμό , που θα γίνει θεμέλιο του αύριο ;
Σε τούτο το ξεγέλασμα γονιών και παιδιών , βασικά υπεύθυνη κατάμτησε η εγκληματική επιείκεια του σχολείου . Ιδιαίτερα στο Λύκειο πρέπει κάπως να σφίξουν τα πράγματα . Δ λέω , όπως τότε , που τελειόφοιτος Γυμνασίου απορρίφθηκε γιατί στο μήνα Οκτώβριο πρόσθεσε και το μ ! Δε λέω να φτάσουμε στα τότε άκρα , μου φαίνεται όμως πως υπάρχει ο μέσος δρόμος .
Μήπως - αναρωτιέμαι - χρειάζεται κάποια αυστηρότητα στις εξετάσεις και σ' όλη τη λειτουργία των σχολείων σε όλες τις βαθμίδες ; Για ν'ανεβούμε και το μικρότερο σκαλοπάτι χρειάζεται προσοχή και προσπάθεια . Γιατί τούτον τον κανόνα τον ξεχνούμε στα σκαλοπάτια της παιδείας μας ; Και καταλήξαμε να έχουμε αποφοίτους ανωτάτων σχολών με εγκυκλοπαιδική γενική μόρφωση κάτω και απο το μηδέν ; Και τι θα πει βάση μηδέν η και 10 και κάτι τέτοια κουραφέξαλα ;
Το κράτος ξοδεύει - και άριστα κάνει - του κόσμου τα χρήματα για την παιδεία μας , δεν είναι ανάγκη να τους πηγαίνει με την ασυγχώρητη επιείκειά του και τα πτυχία στα σπίτια τους ή να γεμίζει τα Ανώτατα Σχολεία με αιώνιους φοιτητές . Ας μάθουμε τα παιδιά μας να ιδρώνουν , να κουράζονται , να πονοκεφαλιάζουν ! " Τα αγαθά κόποις κτώνται "έλεγαν οι πρόγονοί μας . Ας το μάθουν επιτέλους καινστη ζωή τους οι νέοι μας ! Κι' ας πάψουν τα Σχολεία μας να είναι γεμάτα αγράμματους μαθητές και φοιτητές !
Γιάννης Δαφναίος
No comments:
Post a Comment