Στις 20 Οκτωβρίου 1968 έκθαμβοι οι θεατές στο Ολυμπιακό στάδιο της Πόλης του Μεξικού αλλά και οι περισσότεροι αθλητές μένουν άφωνοι από τις προσπάθειες του Αμερικανού Ντικ Φόσμπερι στο άλμα εις ύψος.
Περνούσε τον πήχυ …ανάποδα, με τη πλάτη. Ποτέ κανείς δεν είχε συναντήσει μια τέτοια παράξενη και τόσο ασυνήθιστη τεχνική.
Στο φινάλε του τελικού αγώνα κατακτάει το χρυσό μετάλλιο των Ολυμπιακών Αγώνων με επίδοση 2.24.
Αμέσως μετά, η διάδοση και εκμάθηση αυτής της τεχνικής που φέρει από τότε και το όνομα του «Φόσμπερι» αποκτά πελώριες διαστάσεις.
Φανταστείτε ότι μέσα σε τέσσερα χρόνια οι αλλαγές από τον παλμό Τζόνσον σε Φόσμπερι είναι συγκλονιστικές.
Το 1972 στο Μόναχο και το 1976 στο Μόντρεαλ οι 13 από τους 16 αθλητές των δύο τελικών χρησιμοποιούν το περίφημο «Φόσμπερι φλοπ».
Πώς όμως σκέφθηκε αυτή την …ανάποδη τεχνική ο Φόσμπερι;
Ο ίδιος αποκάλυψε στους δημοσιογράφους ότι εξαιτίας ενός τραυματισμού του, άρχισε να πηδάει με τη πλάτη τον πήχυ στη προπόνηση μέχρι που ανακάλυψε ότι πάει ψηλά.
Ωστόσο, η έρευνα που ακολούθησε απέδειξε ότι ο Αμερικανός Ολυμπιονίκης δεν ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε, ας πούμε, τη πλάτη του.
Ήταν αναμφίβολα ο πρώτος που έκανε γνωστή αυτή τη τεχνική σε ολόκληρο τον κόσμο.
Καναδοί δημοσιογράφοι ισχυρίστηκαν ότι η συμπατριώτισσα τους Ντέμπι Μπριλ, 5η το 1984 στο Λος Άντζελες πέρασε «πιτσιρίκα» το 1966 τον πήχυ με την πλάτη χωρίς όμως να συνεχίσει με τον ίδιο τρόπο.
Λίγους μήνες αργότερα, οι Αμερικανοί ανακάλυψαν σε τοπική εφημερίδα επαρχιακής πόλης τη φωτογραφία ενός άγνωστου στους πολλούς αθλητή, του Μπρους Κουόντι, να περνάει, σε αγώνες της Μοντάνα, τον πήχυ με την πλάτη.
Ήταν στο φύλλο της 24ης Μαίου 1963.
No comments:
Post a Comment