Πηγή: Express.gr
MIA παλιά κινεζική παροιμία έλεγε: "Είθε να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς". Αυτή η "ευχή" χρειάζεται μια προσθήκη: "Είθε να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς, αλλά να είσαι πολύ τρομοκρατημένος για να τους παρατηρήσεις".
Αυτοί είναι οι πιο εξαιρετικά δύσκολοι καιροί στη μεταπολεμική πορεία της Ευρώπης, καθώς η ίδια βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Η παραδοσιακή ευρωπαϊκή μέθοδος επίλυσης του προβλήματος μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε αλλού εκτός από το τραπέζι των συζητήσεων.
Η κατάρρευση και η διάλυση του ευρώ είναι πλέον δύο σοβαρά ενδεχόμενα. Αν συμβούν αυτά, είναι σχεδόν βέβαιο ότι πρέπει να ακολουθούν πραγματικά "εκρηκτικές" υποτιμήσεις νομισμάτων στις περισσότερες χώρες της ζώνης του ευρώ, ακολουθούμενες από τις τεράστιες πιέσεις στις εθνικές κυβερνήσεις για την εισαγωγή προστατευτικών δασμών θέτοντας ουσιαστικά το τέλος της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς, ενός από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της μεταπολεμικής Ευρώπης.
Εν ολίγοις, έτσι συνοψίζεται η κατάσταση η οποία κάλλιστα μπορεί να παρομοιαστεί με παιχνίδι πόκερ για "σοβαρούς παίκτες".
Λιγότερο από ένα μήνα πριν, είχε ανακοινωθεί η τελευταία προσπάθεια να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη στο κοινό νόμισμα, μέσω της δημιουργίας ενός Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας με μία καλή (φαινομενικά) κεφαλαιοποίηση το οποίο υποτίθεται ότι ήταν σε θέση να διασώσει σχεδόν οποιαδήποτε χώρα της Ε.Ε. που θα είχε δυσκολία στην πληρωμή των υποχρεώσεών της.
Αφού έλαβαν γνώση οι αγορές αυτής της εξέλιξης, στη συνέχεια ο Eλληνας πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου προχώρησε στη γνωστή πράξη πολιτικής αυτοκτονίας του, ρίχνοντας στο τραπέζι την άγρια "κάρτα" της διεξαγωγής ενός δημοψηφίσματος. Αυτή η κίνηση προκάλεσε την οργή της Γαλλίας και της Γερμανίας και απαίτησαν η αρνητική ψήφος του ελληνικού λαού αυτόματα να τον έθετε και εκτός ευρωζώνης.
Οι αγορές είχαν λάβει το μήνυμα, με την παραδοχή ότι η ζώνη του ευρώ δεν ήταν απαραβίαστη και οι χώρες που θα το επιθυμούσαν θα μπορούσαν να την εγκαταλείψουν.
Τα επιτόκια των ομολόγων αυξήθηκαν στην Ιταλία και στην Ισπανία. Ακόμη και η Γερμανία έχει αρχίσει να αγωνιά για να πουλήσει στις αγορές τα χρεόγραφά της.
Τώρα, όλα τα είδη των επιλογών είναι ανοιχτά.
Το πρώτο είναι ο "εξευρωπαϊσμός" των εθνικών χρεών, σε μια προσπάθεια να προσφέρει στις αγορές ένα ευρωομόλογο που υποστηρίζεται από την ισχυρή οικονομική δύναμη της ζώνης του ευρώ ως συνόλου. Για να λειτουργήσει αυτό, οι αγορές πρέπει να πειστούν ότι η επιχείρηση είναι αποτελεσματική.
Eπειτα, υπάρχει το ερώτημα: Μπορεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) να γίνει ο δανειστής έσχατης ανάγκης για την Ευρώπη και να αρχίσει να επιδίδεται σε πρακτικές άσκησης ποσοτικής χαλάρωσης; Ο υπερπληθωρισμός της εποχής της Βαϊμάρης θεωρείται από τους Γερμανούς ένα γεγονός που δεν πρέπει να επαναληφθεί στη σύγχρονη εποχή. Οι Γερμανοί είχαν υποσχεθεί ότι η ΕΚΤ θα είχε μια άλλη πιο ευεργετική παρουσία στην ευρωπαϊκή οικονομία αλλά ο κώδωνας του κινδύνου ηχεί τώρα σε όλη τη Γερμανία.
Για την κ. Μέρκελ αυτές οι εβδομάδες θα καθορίσουν όχι μόνο το πολιτικό μέλλον της, αλλά και τη θέση της στην ευρωπαϊκή ιστορία. Μπορεί να πάρει με το μέρος της όλο τον γερμανικό λαό σε μια ενωμένη πολιτική και εθνική οντότητα;
Μπορεί να κάνει στροφή 180 μοιρών στη λειτουργία της ΕΚΤ και να πείσει τις αγορές να λάβουν τελικά την ευρωπαϊκή απάντηση στην κρίση του δημόσιου χρέους στα σοβαρά; Μπορεί να πείσει την υπόλοιπη Ευρώπη να δεχτεί μια νέα συνθήκη η οποία θα υποχρεώνει και τις υπόλοιπες (και τις μεσογειακές) χώρες να καταρτίζουν και να ψηφίζουν τους εθνικούς τους προϋπολογισμούς κατά τα γερμανικά πρότυπα; Και το πιο σημαντικό είναι: Όντως το θέλει κάτι τέτοιο;
Ή, μήπως θα "παγώσει" και θα παρασυρθεί στο οικονομικό χάος από τη διάλυση του ευρώ, ακολουθούμενη πολύ πιθανόν από την ίδια την Ευρωπαϊκή Eνωση, μένοντας στην ιστορία ως ο Χέρμπερτ Χούβερ της Ευρώπης;
O,τι και αν συμβεί θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον.
No comments:
Post a Comment