Καλοκαίριασε αγαπημένοι μου φίλοι , και μόλις ο ήλιος βγει κατάκαλα , κι’ αρχίσουν τα ..τζιτζίρια ( τζιτζίκια ) να ..λαλάνε απ’ τη ζέστα , θέλω δεν θέλω το μυαλό μου γυρνάει δεκαετίες πίσω , στο παλιό Λιδωρίκι και την όμορφη νοσταλγική παλιά Λιδορικιώτικη ζωή ..
Πολλά , πάρα πολλά έχουμε να θυμόμαστε απ’ την εποχή εκείνη , φίλους , συγγενείς , αγαπημένα πρόσωπα ΄που άφησαν τη σφραγίδα τους στη ζωή μας , αλλά και στις περίφημες Λιδορικιώτικες ιστορίες , που δεν ξεχνιούνται..
Λόγω εποχής και μεγάλης ζέστης , ας θυμηθούμε το αξέχαστο μπάρμπα Μαλάμο και τα..θρυλικά του “ σιρν΄κά ..τζιτζίρια ..” ..
ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ......
Άνθρωπος της αγοράς ο μπάρμπα Μαλάμος ,Καραμήτσος Γεώργιος κατά κόσμον,Σαλωνίτης, γέννημα – θρέμμα,ήρθε πρίν από χρόνια στο Λιδωρίκι γαμπρός,παντρεύτηκε τη Θυμιούλα τη χήρα του Κώστα του Γατάκη με δυο παιδιά,τον Χρήστο και την Ελένη και ασχολιόνταν με όλες τις δουλειές για να τα φέρει βόλτα,δύσκολα χρόνια βλέπεις.
Ιδρυτικό μέλος του σωματείου του σωματείου φορτοεκφορτωτών,στέλεχος δηλαδή,επίσημος τελάλης του χωριού ( είχε διαδεχθεί τον μπάρμπα Ζήσιμο τον Καραγιώργο ) και άνθρωπος για...όλες τις
δουλειές,όπως λέμε,το μεροκάματο να βγαίνει….
Κλασσική φιγούρα ανθρώπου της πιάτσας ο μπάρμπα Γιώργος ,με το παχύ μουστάκι του, που κάλυπτε όλο ,σχεδόν ,το στόμα του,την τραγιάσκα του ( πάντα λίγο στραβά φορεμένη) και το
απαραίτητο συμπλήρωμα της εμφάνισής του : το ζωνάρι , που το τύλιγε γύρω απ’ τη μέση του με..τέχνη ..
Εγώ,μικρό παιδί τότε,πάντα αναρωτιόμουνα ποιός τάχα ήταν ο ρόλος του ζωναριού αφού οι Λιδορικιώτες δεν το φορούσαν,πίστευα ότι τόχε μόνο για φιγούρα,για μαγκιά , κι΄ένα βράδυ που είχαμε πάει στο σπίτι του(η γυναίκα του η Θυμιούλα-Ευθυμία ήταν Καρλοπούλα πρώτη ξαδέλφη της μάνας μου) τον ρώτησα σχετικά κι΄ο μπάρμπα Γιώργος με γνήσια Σαλωνίτικη προφορά μου απάντησε: “ του ζουνάρ ανψιέ, δεν είνι μαναχά για φιγούρα ,είνι για να κρατάει τ΄μέση γιρά , τα..πάκια “,κι΄έτσι λοιπόν έλυσα την απορία μου.
Καλοίσκιοτος άνθρωπος ο μπάρμπα Μαλάμος, με χιούμορ, κυκλοφορούσε διαρκώς μέσα στο χωριό ,στη Βαθειά,στΆλωνάκι, παντού κι΄όταν τέλειωνε η δουλειά όλη παλιοπαρέα,σωματείο κλπ πιάνανε στασίδι στην ταβέρνα τ΄Κουτσούμπα πίναν κάνα κατοσταράκι και μηχανεύονταν ότι σκανταλιές μπορεί να βάλει ο νους,βάζαν τα σκυλιά σ΄αγγάρια όπως λέμε….
Το περίφημο “ Σωματείο “ σε ..περιορισμένη σύνθεση ..παρελαύνον μπροστά στο Κουλοπουλαίϊκο και το Νακαίϊκο . Οδηγός ο Σπύρος Καψάλης , δίπλα του , συνοδηγός , ο Παν.Αποστολόπουλος – Σκράπας , και..” καθήμενοι “ αριστερά ο Θύμιος Κάππος – Σύρμω κι’ ο μπάρμπα Γιώργος Καραμήτσος – Μαλάμος . Φωτογραφία της δεκαετίας του ‘50 !
Ένα πρωί λοιπόν έσκασε η μπόμπα,το συνταρακτικό νέο έκανε αμέσως το γύρω του χωριού:Ο Μαλάμος αγοράζει τα σερνικά τζιτζίρια.Όλοι άρχισαν ν΄αναρωτιούνται τι τάχατες θα τα κάνει και άκουγες τις πιο απίθανες εκδοχές ,τίποτα όμως συγκεκριμένο,επίσημο.
Κυκλοφορούσε,βέβαια, μια φήμη ,βάσιμη,ότι τα τζιτζίρια τάθελε η θειά Θυμιούλα για γιατρο- σόφια και μαντζούνια μιας κι'ασχολιόταν μ'αυτά ,τίποτα όμως σίγουρο.
Οι πιτσιρικάδες ξετρελλάθηκαν,κατακαλόκαιρο ήταν,ζέστη αφόρητη κι΄από τζιτζίρια, άλλο τίποτα γεμάτος ο τόπος, απ΄την άλλη βέβαια μεριά ο Μαλάμος έκανε εξαιρετική διαφημιστική καμπάνια,αφού ο ίδιος ήταν το Μ Μ Ε του χωριού.
Άρχισαν λοιπόν οι πιτσιρικάδες όλοι το σαφάρι των τζιτζιριών,σκαρφάλωναν κατάκορφα στις τσαγαλιές και γέμιζαν κάτι σταχτόχρωμες χαρτοσακκούλες που χρησιμοποιούσαν τότε τα μπακάλικα,δεν είχε εφευρεθεί ακόμα το πλαστικό,και μετά θριαμβευτικά ,κρατώντας προσεκτικά τη σακούλα με την πραμάτεια, πήγαιναν σφαίρα για τον μπάρμπα Μαλάμο.
Η παράδοση και παραλαβή της πραμάτειας θα γινόταν,σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση,στην ταβέρνα του Κουτσούμπα η στο μαγαζί του Χρήστου του Γατάκη , του γιού δηλαδή της Μαλάμαινας, απ΄τον πρώτο της γάμο.
Άρχισαν λοιπόν οι πρώτες παραδόσεις της..πραμάτειας ,τα παιδιά κατακόκκινα και καταϊδρωμένα απ΄τον ήλιο και τη ζέστη,σχημάτιζαν ουρές ,σπρώχνονταν και φυσικά καυγάδιζαν για το ποιός έχει σειρά,ενώ ο μπάρμπα Μαλάμος ,ήρεμος με την τραγιάσκα του λίγο ανασηκωμένη και έχοντας ένα μαντήλι γύρω στο λαιμό του,για τον ιδρώτα,πήρε αργά-αργά την πρώτη χαρτοσακούλα και μέσα σε πανδαιμόνιο απ΄τις φωνές , παιδιών και… τζιτζιριών,την άνοιξε προσεκτικά , έπιασε ένα τζιτζίρι το έφερε κοντά στα μάτια του το κοίταξε καλά-καλά κι΄από τις δυο πλευρές και κουνώντας με κάποια απογοήτευση το κεφάλι άφησε ελεύθερο το έντομο λέγοντας: θηλ’κό.
Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε και στο δεύτερο και στο τρίτο και στα επόμενα ,ο Μαλάμος αφού τα έψαχνε , και διαπίστωνε το φύλο τους φώναζε θηλ’κό και τα αμόλαγε,γκρινιάζοντας τα παιδιά και μουρμουρίζοντας: Καλά ούλα τα θηλ’κά μαζέψηταν; Δε σας είπα ,μαναχά τα σηρν’κά παίρνου!!!
Σε κάθε σακούλα βέβαια, όταν έφτανε στο τέλος, έβγαζε και ένα δυό σερνικά φωνάζοντας θριαμβευτικά σιρνκόόόόόόό , και φυσικά πλήρωνε μια δυό δεκάρες στο κάθε παιδί, για να υπάρχει κίνητρο να ξαναπάνε.
Κι΄έτσι κι΄έγινε για μια δυό μέρες, τα πιτσιρίκια σκοτώνονταν να μαζέψουν τζιτζίρια ,τα πήγαιναν , επαναλαμβανόταν η ίδια διαδικασία και φτου κι΄’απ την αρχή, ώσπου οι μικροί κατάλαβαν τη μηχανή του μπαρμπα Γιώργου κι΄έτσι σταμάτησε άδοξα το τζιτζιροκυνηγητό, προς μεγάλη απογοήτευση των πιτσιρικάδων, που είχαν αρχίσει να κάνουν όνειρα για το τι θα αγόραζαν με τα λεφτά που θα έβγαζαν απ΄τα τζιτζιρια.
Ας είναι σχωρεμένος ο μπαρμπα Μαλάμος ,αυτός κι’ η παρέα του ήταν η χαρούμενη νότα στη Λιδορικιώτικη ζωή.
Καλή σας μέρα , απ’ το χωριό μας με αγάπη …Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment