“ KAΡΙΟ “, Η ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΡΑ ΠΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΟΥΣ ΔΩΡΙΕΙΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ

Αναμνηστική φωτογραφία  απ’ την  επιμνημόσυνη δέηση στο  μνημείο της  μάχης  στο “ Κάριο “ το  1825 .

 

Οι  “ αποκλείστρες “ ήταν κάτι σαν  τα  σημερινά “ καταφύγια “ στα  οποία  οι  πολίτες  καταφεύγανε , ειδικά  στον Β’ παγκόσμιο  πόλεμο , μόλις  σήμαιναν συναγερμό  οι  σειρήνες .  Βέβαια στο  21 δεν είχαν  σειρήνες  , αλλά όταν  έρχονταν οι  Τούρκοι , ειδοποιούνταν  οι  κάτοικοι και τα  γυναικόπαιδα κλείνονταν  στις  αποκλείστρες  , που  υπήρχαν  πολλές , η  πιο ασφαλής  όμως  για  τη  δική  μας  περιοχή  ήταν  το “ Κάριο “, στην  πλαγιά  της  Γκιώνας , πάνω  περίπου  απ’ το Λευκαδίτι .

   Ήταν πολύ  καλά  προφυλαγμένη και  υπήρχαν  μόνο  δύο  σημεία για  να  μπει μέσα  κανείς , πολύ  στενά  όμως , τόσο που  με  δυσκολία  περνούσε  άνθρωπος , παράλληλα είχε  θέα  σε  όλη  την  περιοχή , κάτι  πολύ  σημαντικό . Σε  περίπτωση  επίθεσης , ο  κάθε  επιτιθέμενος για  να  μπει  μέσα  έπρεπε να σκοτώσει τον φύλακα  της  αποκλείστρας .

   Η Λευκαδιτιώτικη  παράδοση  θέλει , σε  κάποια  επίθεση  Τούρκων , να βρεθεί ένας  Τούρκος πρόσωπο  με  πρόσωπο  με  τον  παπά  του  χωριού  που  φύλαγε  στην αποκλείστρα . Ο παπάς λοιπόν προειδοποίησε  τον  αντίπαλο , να  φύγει  γιατί θα  τον  σκοτώσει . Εκείνος , εκμεταλλευόμενος  την  ιδιότητα του  αντιπάλου  του ,του  είπε : Καλά  παπά μου , μα  σαν  με  σκοτώσεις δεν  θα  μπορέσεις  να  ξαναμεταλάβεις , και  ο  παπάς του  απάντησε : Γιατί  , άμα με  σκοτώσεις  εσύ θα..ξαναμεταλάβω ;

  Δημοσιεύουμε δυο περικοπές  κειμένων , που  αναφέρονται  σε  μάχες  της  περιοχής , όπου  καθαρά  σημειώνεται  η  χρησιμότητα  της  αποκλείστρας ‘

           ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΛΕΥΚΑΔΙΤΙ .

  “ …..Το Μάιο του 1825 σε μια απ' τις πολλές επιδρομές τους στη Δωρίδα , οι Τούρκοι έκαψαν , για μια ακόμα φορά το Λιδορίκι . Ο κόσμος κατέφυγε στην αποκλείστρα  “ Κάριο  “, πάνω απ' το Λευκαδίτι . Οι Τούρκοι χτύπησαν κι' έκαψαν το Λευκαδίτι , αλλά δεν μπόρεσαν να πατήσουν το Κάριο . Ανενόχλητοι , τώρα πια οι Τούρκοι αλώνιζαν τη Δωρίδα , αφού κάθε οργανωμένη αντίσταση είχε πια σταματήσει . “

“….Τον Ιούνιο του 1825 , ο Σεληχτάρ Πασάς περνάει το Καρπενήσι φτάνει στη Σιτίστα και τραβάει προς Λιδορίκι , ο κόσμος πάγωσε , ακούει Τούρκο και τρέμει . Πιάνουν πάλι τις αποκλείστρες , τότε έπεσε στον κόσμο πείνα φοβερή . Το 1826 ήταν χειρότερο απ' το 1825 , για τη Δωρίδα , η πείνα και οι αρρώστιες ξεκληρίζουν τον κόσμο , δεν είχαν και βόλια .”