Photo: *Kicki*/Flickr
του Ανδρέα Παχή
Γεννήθηκα στην Πάτρα το 1888.
Ο πατέρας μου ήταν πλούσιος κτηματίας της περιοχής. Ήμουν το πρώτο του παιδί. Πήγα σε όλες τις τάξεις του σχολείου. Έμαθα γαλλικά και αγγλικά. Προοριζόμουν να γίνω βουλευτής ή δήμαρχος της πόλης. Ο πατέρας μου στήριζε πολλά επάνω μου.
Όταν ήμουν περίπου είκοσι χρόνων άρχισε να με πνίγει το βέβαιο μέλλον μου στην Πάτρα. Είπα του πατέρα μου ότι θα φύγω για την Αμερική. Μου είπε να μην το κάνω, να μείνω στην Πάτρα να βοηθήσω τα αδέρφια μου και να διαχειριστώ την περιουσία μας. Δεν μπόρεσα να μείνω.
Με λίγα χρήματα μπήκα στο πλοίο που πήγαινε στην Αμερική. Έμεινα για κάποιες μέρες κρυμμένος και στη συνέχεια βγήκα στο κατάστρωμα. Φτάσαμε στη Νέα Υόρκη και βγήκα. Πήγα στο γραφείο του νησιού Έλις και δήλωσα το όνομά μου.
Βγήκα στην πόλη της Νέας Υόρκης και μαγεύτηκα. Άρχισα να δουλεύω σε διάφορους Ελληνες της περιοχής, μεταφράζοντας κυρίως από τα ελληνικά στα αγγλικά και αντίστροφα. Έγινα γνωστός και στη γαλλική κοινότητα και μετέφραζα και για αυτούς. Ήταν πολύτιμη η γνώση των τριών γλωσσών.
Σιγά σιγά επεκτάθηκα και στην κοινότητα των ντόπιων εμπόρων των αμερικανών που είχαν σχέσεις με την Ευρώπη, αφού τα γαλλικά ήταν κυρίαρχη γλώσσα των εμπόρων της εποχής. Άρχισα να βγάζω λεφτά και θέλησα να στείλω γράμμα στον πατέρα μου, να μάθει πού βρίσκομαι και τι κάνω. Το έστειλα και ύστερα από λίγο καιρό ήρθε απάντηση από την Πάτρα και τον αδερφό μου. Με πληροφορούσε ότι όλοι είναι καλά και ότι ο πατέρας μου έσκισε το γράμμα μόλις είδε τον αποστολέα. Δεν θέλει να με θυμάται και με ξέχασε από γιο του.
Επιβεβαίωσα αυτό που πίστευα, ότι πλέον είμαι άλλος άνθρωπος. Δεν έχω κανέναν στη ζωή και κάνεις δεν με γνωρίζει. Έγινα μεγάλος χαρτοπαίκτης και διαμεσολαβητής μεταξύ της ελληνικής κοινότητας της Νέας Υόρκης και των ντόπιων. Δούλεψα για γκάγκστερ, δούλεψα για εμπόρους και ποτέ δεν έκανα δική μου δουλειά. Ήθελα μόνο να κάνω συγκεκριμένες εργασίες, να πληρώνομαι και να φεύγω.
Κανείς δεν με αναζήτησε ή ρώτησε για εμένα. Μόνο κοντά στα 1960 τα εγγόνια και τα παιδιά των αδερφών μου με αναζήτησαν μέσω του Ερυθρού Σταυρού. Με εντόπισε ο Ερυθρός Σταυρός και μέσω ενός Ελληνα φίλου γιατρού προσπάθησαν να έρθουν σε επαφή μαζί μου.
Πλέον ήταν όλοι ξένοι για εμένα. Έστειλα ένα μεγάλο ποσό μέσω του γιατρού στην Ελλάδα να το μοιραστούν μεταξύ τους τα αδέρφια μου. Πέθαναν λίγα χρόνια αργότερα. Έζησα εκπληκτική ζωή. Πέθανα μάλλον άκληρος. Είμαι ένας από τους πολλούς που έζησαν τέτοια ζωή. Σήμερα με σκέφτηκε ένας εγγονός της μικρότερης αδερφής μου που ποτέ δεν γνώρισα και μόλις έμαθε την ιστορία μου. Μακάρι να βρει κάποιον που με γνώρισε να του πει ποιος ήμουν στην Αμερική και τι έκανα.
No comments:
Post a Comment