Ένα από τα σπίτια που αλλάξαμε εκείνα τα χρόνια ήταν σε ένα παλιό με υπόγειο.
Είχε και δική του αυλόπορτα στο πίσω μέρος και αυλίτσα και κοτέτσι....
Η αυλόπορτα σε έβγαζε...στο ρέμα....μαγεία...είχε και καλαμιές εκτός από σκουπίδια.
Το παράθυρο της κουζίνας είχε αυτή την θέα ενώ ο τοίχος απ΄έξω είχε μια μεγάλη γραμμή από μπογιά που χρησίμευε ως σήμα κινδύνου όταν τον χειμώνα το ρέμα με τις βροχές γινότανε Πηνειός.
Θα μου πεiς και τι έκανες....ανέβαινες στο σπίτι του ιδιοκτήτη και όταν έληγε ο συναγερμός κατέβαινες οικογενειακώς μαζί με την γειτονιά ....τις σκούπες και τα σφουγγαρόπανα....ρουτίνα.
Όμως το καλοκαιράκι δροσιά να δεiς....
Οι κότες ενοχλούσαν με την μυρουδιά αλλά ο σπιτονοικοκύρης
ήταν ανένδοτος και κουβαρντάς αφού σου έδινε και κανένα αυγό.
Αυτό που χαιρόσουνα με τις ζέστες ήταν η καταβρεχτήρα του Δήμου....
Έβγαινες στον χωματόδρομο και περίμενες να σε κάνει λούτσα και το χαιρόσουνα.
Άσε αυτή η μυρουδιά του βρεγμένου χώματος δεν ξεχνιέται.
Μερικούς δρόμους παραπάνω έμενε το σόϊ....παράγκα και αυθαίρετο με τσιμεντόλιθους...χωρίς αυλή.
Η ζέστη του διαβόλου....κάθε βράδυ τους είχαμε μουσαφιρέους...στρωματσάδα στην αυλή...όλοι οι καλοί χωρούσαν ...
Η τουαλέτα η κοινόχρηστη στις δόξες της....νευρίαζε όμως ο ιδιοκτήτης καθ΄ότι κοινόχρηστος ο βόθρος και οι βροχές αργούσαν.
Θα μου πείς οποία η σχέση!
Όταν το ρέμα γέμιζε από νερό κατέβαινε ο τσιφούτης και άνοιγε την πλαϊνή μπουκαπόρτα του βόθρου.
Ήταν ειδυλλιακά δεν λέω....
No comments:
Post a Comment